Broertje en zusjes allemaal hb?

[Joskelizz]

Hoi,
Ik ben nog steeds zoekende hierin..
2 meisjes die thuis zitten. 11 en 8 en zoontje van 3 met voorsprong.
Oudste is bijna zeker hb. Middelste leert en denkt anders en is erg gevoelig. Ze zit nu al bijna een jaar thuis. Heeft begeleiding vanuit de ass hoek. Maar door haar begeleiding is hulp ingeroepen van een hb specialist.
Zij denken dat ze beter op haar plek zal zijn in een vhb klas.
Ze denkt en leert zeker anders. Maar is totaal ander ls dan zus en broertje. Ze. Is erg eh creatief denkend. Haalt bv fouten uit films. Denkt snel en had motorisch een behoorlijke voorsprong. In taal moet alles juist gezegd worden.
Moeite met tijd en je mag haar niks uitleggen. Snel boos op iedereen en zichzelf omdat ze bv ergens bang voor is. Ze denkt ver door.

Is erg wisselend in haar emoties. En ook gedrag. Ze gaat wegen heel erg in op. Tot het obsessieve toe. Nu bv een spelletje.

Vraagt veel gedurende de dag en neemt ook veel energie van ons.
In die zin snap ik autisme ook wel eigenlijk. Haar juf dacht dat ze meer kon maar Cito scores worden steeds slechter. Op dit moment wil.zw. Helemaal niet meer leren..
Ik schrok echter nogal van het vhb advies. Vlgnd week hebben we een gesprek. De school klinkt heel fijn .veel oog voor het gevoelige executieve functies. Er is een ergotherapeut aanwezig.
School gaf aan dat ze kinderen op grond van hb broertjes en zussen ook plaatsen.

Maar er is nog geen onderzoek of niks geweest.
Aan de andere kant zie ik haar huidige school ook niet meer zitten.
Maar oef ,ik vind het nogal wat hoor. Stel dat we wel ass is.. en wordt ze niet overvraagd?
Ze is erg gevoelig voor verandering en deze school is ver weg. Ik voel me even wat onzeker merk ik.

[Paula]

Het is goed mogelijk dat alle kinderen uit een gezin hb zijn, maar dat hoeft niet (antwoord waar je niks aan hebt).
Als je echt twijfelt of er sprake is van ASS, zou je dat kunnen laten onderzoeken. Liefst dan wel door een bureau dat ook kennis van hb heeft, anders wordt er mogelijk te eenzijdig naar bepaald gedrag gekeken. Er wordt als het goed is ook onderzocht of een kind ook vóórdat het naar school ging, bepaald gedrag liet zien.

Een andere optie is om eerst het leerstofaanbod op de huidige school aan te passen, om te zien of ze 'aan' gaat. Een hb'er die niet op zijn/haar plek zit en niet voldoende wordt uitgedaagd, kan autistiform gedrag gaan laten zien. Dat gedrag zie je vaak verdwijnen op het moment dat het aanbod en de omgeving beter aansluiten. Wij noemden dat bij onze kinderen gekscherend "part-time ASS".
In jullie geval zitten beide meisjes al thuis dus het schoolaanbod aanpassen, is niet aan de orde. Je hoeft niet alles hier te delen hoor, maar kun je (voor jezelf) duiden wat gemaakt heeft dat school niet lukte? Waardoor vielen ze uit? Zou dit te maken kunnen hebben met gebrek aan aansluiten en gebrek aan (cognitieve) uitdaging? Wat zie je thuis? Waar worden ze wél enthousiast van? Wat is (toen ze nog naar school gingen) allemaal geprobeerd om de situatie te veranderen?

Ik ben niet deskundig op het gebied van thuiszitters (jongste heeft een korte periode thuis gezeten en is toen op een andere school verder gegaan), maar ik denk wel dat als je de gang terug naar school overweegt, het goed is om helder te hebben wat je kind nodig heeft om op school te kunnen functioneren. En helder te krijgen of deze school dat kan/wil bieden. Want je wil vanzelfsprekend niet dat het een teleurstelling wordt.
Daarbij zou ik sowieso de vraag stellen aan de hb school of zij ook ervaring/kennis hebben op het gebied van 2E kinderen (twice exceptional, dus bijvoorbeel HB én ASS). Voor het geval er wél meer is dan alleen een hoge intelligentie.
Daarnaast zou ik (gebaseerd op de ervaring met mijn eigen kind) kiezen voor langzaam opstarten, met proefdraaien, halve dagen, wat ook maar werkt voor je kind om rustig weer te wennen aan het schoolritme en wat school van je vraagt.

Het blijft hoe dan ook een lastige situatie en een moeilijke beslissing. Wanneer je besluit om een intelligentie-onderzoek af te laten nemen, zou ik zelf ook kiezen voor een didactisch onderzoek (zodat duidelijk is op welk niveau ze kunnen instromen) en een persoonlijkheidsonderzoek. Dan heb je zoveel mogelijk informatie over wat je kind kan, waar de valkuilen zitten, en wat het nodig heeft om te leren,

[Joskelizz]

Bedankt voor je bericht. Er loopt een traject diagnose voor ass. Maar tegelijkertijd is er ook een hb coach betrokken. Eigenlijk ziet de ass orthopedagoog autisme en de hb coach ziet in kenmerken hb..
De huidige school sluit in ieder geval niet bij haar en dan voornamelijk om het gevoelige.
Ze hoefde bv niet te huilen van de juf.
Ze leert wel makkelijk maar alles moet op haar eigen manier en uitleg wil ze niet.
De Cito scores werden steeds slechter.

School is altijd lastig geweest.
Iq test raden ze nu af omdat ze thuis zit en niet lekker in haar vel.
De hb klas klinkt op zich wel fijn omdat ze erg rekening houden met de gevoeligheden. Ze leert wel topdown denken ze.
Oudste is ook uitgevallen maar die is toch weer anders. Zijn verveelde zich ook erg en kreeg een nieuwe juf wat helemaal niet klikte

[merriedroom]

Goh wat lastig. Herken je het gedrag thuis ook?

Ik zie enige herkenning. Dochter leert ook makkelijk maar heeft wel vaak graag haar eigen manier van aanpakken. Instructie van de juf accepteert ze soms niet. Het gaat haar ook sterk om de relatie en als deze niet goed is, neemt ze minder aan en luistert ze slechter. Ze kan zeker gevoelig zijn en sterk reageren. Hiervoor gaat ze nu naar een Rots&Watertraining en ze leert erover in de plusklas. School denkt soms ook aan ASS, maar niemand in haar privé-omgeving kan begrijpen waarom ze daaraan denken. We zetten in op passend aanbod, ontwikkelingsgelijken en extra steun in haar emoties begrijpen.

[Joskelizz]

Ja lastig hoor. Ik herken van beide .. maar net vanuit welke hoek. Het lijkt ook op elkaar maar ik vindt het ook nogal wat om haar in een hb klas te plaatsen als er niet getest is. De hulp denkt dat wanneer ze de juiste plek en gelijken heeft ze op bloeit. En dat hoop en snap ik ook. Ik zie haar op een andere school zo ook niet en speciaal ook niet. Thuis is ze ook pittig hoor. Maar zo leuk!
Erg creatief in haar denken en veel fantasie. Maar ze leert dingen inderdaad zelf. Ze observeert, uitleg wil ze alleen als ze er zelf om vraagt. Al vanaf heel jong.
Iedereen krijgt een andere kant te zien, als ze geen Klik voelt dan zie je een heel verlegen en kinderlijk meisje.

[Bissi]

Hoe werken ze eigenlijk in de hb klas?
Op een hb school waar mijn kind naartoe ging, was het niet zo dat alle kinderen alle vakken heel snel deden. Er werd gedifferentieerd lesgegeven. Niet elk kind was in alles even vlot. Het niveau werd getoetst en het programma daarop aangepast. Dus pretoetsen bij rekenen en op basis daarvan een eigen programma per blok. Verrijking naar interesse. Taaltoets voor Nieuwsbegrip enz enz.
Ook bij creatieve vakken stelden ze relatief hoge eisen. Niemand was in alles de beste van de klas.
Wel hadden ze ook altijd vaste extra vakken naast de gewone lesstof voor iedereen zoals filosofie, Spaans, muziek, schaken en wiskunde. Ook die vond niet elk kind even leuk. (Net als in een gewone klas).
Later gingen kinderen uit de gewone klassen die meer aankonden ook deelnemen aan extra vakken, ook al waren ze niet hb.

En veel kinderen hadden hun gevoeligheden.
Maar hoe leuk het is hangt zeker ook af van de leerkracht.

[Joskelizz]

Bedankt hoor. Ja dit is mij ongeveer ook vertelt. En vooral meer kinderen die gevoelig zijn en kleine klassen.
Spaans , schaken, knutselen vind ze super en kan ze ook a wat. Maar
Dit pikt ze ook van oudere zus op misschien. Ze zei laatst wel tegen me dat misschien een andere school wil zodat ze vriendinnen kan vinden die net als haar zijn.
En ze vroeg ook of er op marktplaats vriendinnen staan. Haha.
Ze speelt wel.met meisjes uit haar klas maar merk wel dat ze er wat gefrustreerd van wordt. Ze heeft veel energie en is erg pittig. Dat is voor andere kinderen soms wat overweldigend. Ze overlegd dingen wel goed .
Alles.wat ze doet doet ze snel. Schoolwerk, tekenen,rennen. Zelfs met Playmobil is het tempo hoog.
Daarnaast is ze dan ook snel overprikkeld. Kinderfeestjes wil ze absoluut niet naar toe.

[Bissi]

Een schoolwissel is altijd spannend, maar het zou zo maar eens aardig uit kunnen pakken, als ik het zo lees

[Joskelizz]

School wissel is zeker spannend, vooral.omdat ze al best lang thuis zit en ook niet wil.leren nu.
Gisteren op de school geweest en het klinkt wel passend. Vooral ook voor kleine broer. Veel autonomie en differentiatie. We gaan het beleven..

[Zoonmoeder01]

Ook ik denk dat voor nu, het de meest passende plek is. Die school klinkt in mijn ogen ook hartstikke goed. De combinatie hoogbegaafdheid en ergotherapie, die kende ik bijv. niet.

https://www.inmotionergotherapie.nl/kin ... gaafdheid/
https://www.ergotherapiedeoplossing.nl/ ... matiseren/

Maar als ik even zoek dan kom ik meteen interessant links tegen. Tel die autonomie en de differentiatie.Het niet star vasthouden aan de uitslag van een intelligentie test. Mijn mening, deze school snapt wat ze doet.

Dit betekent niet dat het dan ook meteen automatisch allemaal goed gaat, je dochter moet van ver komen, maar dat je een school treft die het met je dochter aandurft, alleen die houding al, dat is winst. lang niet alle vhb-scholen zijn bereid om "complexe" kinderen te plaatsen.

Broertjes zusjes allemaal hb?
Ik heb met mijn kinderen ook een jarenlange zoektocht achter de rug. Toen ik na jaren in gesprek kwam met verschillende hb-deskundigen die geheel onafhankelijk van elkaar aangaven, je beide kinderen zijn hoogbegaafd (??) Mijn kinderen hebben beide een ASS-diagnose, maar ik herken, uiteindelijk de achterliggende problematiek niet, hoewel ik goed snap waarom ze diagnose hebben gekregen. Maar mijn Oudste had als jong kind zelfinzicht (dat werd getest), het hoogste niveau van de TOM-test was goed, maar de lagere niveaus niet enz, het beeld zag er vreemd uit, er klopte iets niet. Maar hij heeft, dat zeg ik zeg als leek, een extreme faalangst e.d. Uiteindelijk heeft ook jarenlang onder zijn kunnen gepresteerd, die pas doorbroken werden toen ik zelf met hem aan de slag ging. Ja, hij lag huilend en piepend op de grond, maar nadat we de blokkades hadden doorbroken, ging hij ineens vliegen en schoten de cito's steil omhoog, hoe kan dat? Zijn huidige psychologe(n) die zien vandaag de dag dat ASS ook niet. Maar hij loopt nog wel steeds tegen dingen aan. Ik zag ook, we mochten/moesten als ouders een keer mee, dat de eerste psycholoog hem niet aankon (outsmarted). Mijn jongste heeft een verschrikkelijk schooltraject doorlopen en regelmatig op uitvallen gestaan. Pas in deze fase van zijn leven, hij heeft net vwo-examen gedaan, zie ik dat hij bepaalde blokkades doorbreekt. Eigenlijk zie in jou omschrijving van je dochter heel aardig wat jullie hb-coach ziet en snap ook waarom de orthopedagoog aan ASS denkt. En dan dat wisselende beeld? Ik heb het allemaal meegemaakt en ik ben jaren op zoek geweest. Die vermoedelijke hoogbegaafdheid komt niet uit de intelligentietest, maar ik zie wel bepaalde problematiek die rond hoogbegaafdheid kan spelen, bij mij beide kinderen terug. Jarenlang ben ik bang voor overvraging (ASS) geweest om later te ontdekken hoe ondervraging de aanjager van de problemen was. Mijn advies op basis van mijn ervaring, maak die overstap naar vhb, een beter alternatief heb je bovendien op dit moment niet.

Met jou verhaal in gedachten, me zelf de vraag stellende, ga ik wel of niet reageren, hoe reageer ik, ik zie namelijk een vergelijkbare worsteling (ASS en/of HB?) en dat doet pijn, heb ik in het topic van non-gerelateerde kind, de volgende link geplaatst:

https://248media.nl/hoogbegaafde-uitval ... onderwijs/

Mijn indruk is dat jullie thuis, hiermee te maken hebben, maar voel mij kwetsbaar als ik zeg wat ik denk. Anderzijds hebben o.a. heftige discussies op het oude forum, mij wel tot nieuwe inzichten gebracht. Tot nieuwe stappen, ik moest maar eens in gesprek met die hb-psycholoog die verstand heeft van "complexe" problematiek. Terwijl ik al jaren zocht, veel boeken over heb autisme gelezen, viel het kwartje. Zij gaf het advies mee, eerst een hb-aanpak, zodat je daarna het "zuivere" gedrag kan zien. Als we dat "zuivere" gedrag zien kunnen daarna toch redenen zijn om door te verwijzen naar een ASS-poli. Maar eerst peers inzetten, autonomie enz. Het was een wijs advies maar die aanpak kreeg ik niet voor elkaar. De deskundigheid van alle betrokken deskundigen werd in twijfel getrokken. Nu het moet, eindexamen, hij weer meer zelfvertrouwen heeft, motivatie, zie je dat hij jarenlange blokkades doorbreekt. Alleen de meester van groep 8, die hem liet nablijven, kreeg het ooit voor elkaar dat hij een opstel schreef, die zag het vermijdgedrag. Die ging niet uit van dat hij het niet kon (autisme) maar die zag hem voor wie hij was. Die zette hem ook naast dat druk babbelend hoogbegaafde kind, waar ieder ander kind last van had, mijn zoon niet.

[Joskelizz]

Bedankt voor je reactie. Wat een zoektocht is het. Ik heb je verhaal gelezen en vind het erg verdrietig .
Je bent zo afhankelijk van de juiste personen tegenkomen en je wilt het beste voor je kind. En je vertrouwd op de expertise van hulpverleners.
Als je kind(eren) thuis komen komt er ook een heel circus op gang.
Wij zijn inderdaad erg zoekend. En ik zou willen dat het allemaal zonder etiketten kon. Er is letterlijk tegen mij gezegd als jullie het niet met de ass diagnose eens zijn vervalt de hulp. .. doe het nou maar.
Dat is toch niet best .
De school klinkt inderdaad heel fijn.
Ik wou dat we er met de oudste eerder bij waren geweest. Nu heeft ze een schooltrauma maar ook een grote weerstand tegen hulpverleners. En jaren aan onderwijs verloren. Heel schrijnend.

Het is ingewikkeld hoor. We hebben zelf ook een wantrouwen opgebouwd en wanneer doe je goed. Je kunt niet in de toekomst kijken. Ass bij meisjes is ook ingewikkeld. Er zou in het onderwijs gewoon naar wat een kind nodig moeten worden gekeken.
Bedankt voor je reactie hoor!

[Zoonmoeder01]

Bedankt voor je reactie. Wat een zoektocht is het. Ik heb je verhaal gelezen en vind het erg verdrietig .
Je bent zo afhankelijk van de juiste personen tegenkomen en je wilt het beste voor je kind. En je vertrouwd op de expertise van hulpverleners.
Als je kind(eren) thuis komen komt er ook een heel circus op gang.
Wij zijn inderdaad erg zoekend. En ik zou willen dat het allemaal zonder etiketten kon. Er is letterlijk tegen mij gezegd als jullie het niet met de ass diagnose eens zijn vervalt de hulp. .. doe het nou maar.
Dat is toch niet best .
De school klinkt inderdaad heel fijn.
Ik wou dat we er met de oudste eerder bij waren geweest. Nu heeft ze een schooltrauma maar ook een grote weerstand tegen hulpverleners. En jaren aan onderwijs verloren. Heel schrijnend.

Het is ingewikkeld hoor. We hebben zelf ook een wantrouwen opgebouwd en wanneer doe je goed. Je kunt niet in de toekomst kijken. Ass bij meisjes is ook ingewikkeld. Er zou in het onderwijs gewoon naar wat een kind nodig moeten worden gekeken.
Bedankt voor je reactie hoor!

Willen ze je bij de middelste een ASS-diagnose opdringen? En als je dan die diagnose binnen hebt, welke hulp heeft de gemeente dan in gedachten? Ik sluit ASS beslist niet uit maar Ik zie in de beschrijving van je middelste, een meisje, waarover ik gelezen heb in één van de boeken over hoogbegaafdheid, eigenschappen die ik dan weer niet bij mijn eigen zoon herkende. Maar ik zie ik bij jou dochter wel weer de snelheid terug, die ik ook bij de hb-psycholoog zag, die zelf zeer hoogbegaafd is. Mijn jongste zoon heeft dat in bepaalde mate ook maar de "deskundigen" op school snappen dan niet wat ze zien. Ik denk bij je dochter aan creatief hoogbegaafd, hoewel ik zelf nog niet goed weet wat dat nu inhoud en de definitie soms verschilt. Maar waar ik in het algemeen naar naar kijk is of ik iets met de geven informatie kan, het geeft weer nieuwe inzichten. Mijn zoon wil ook alles zelf doen en volgens de hb-psycholoog en zijn voormalige begeleider, is dat gedrag juist een uiting van zijn niveau, hij is gewend om alles zelf te doen. En inderdaad het is hem toch weer gelukt omdat Profielwerkstuk, bijna geheel zelfstandig te maken, en af te ronden met een acht. Ik zie bij mijn zoon terug, de beoordeling van onze voormalige hb-begeleider terug.

https://wijkunnenmeer-nl.translate.goog ... _tr_pto=sc

Het is een tip, ik weet niet of je er iets mee kan of wil, maar onze voormalige hb-begeleister vangt getraumatiseerde hoogbegaafde kinderen op. Ik ben vorig jaar "toevallig" bij haar op bezoek geweest en was erg onder de indruk wat ze in vijf jaar heeft bereikt. Een vrijstaand huis waar ze de kinderen opvangt (waar ze dus niet zelf woont), volop speelruimte, stallen met kleine boederijdieren, een hulphond (trauma), iemand die ook bevoegd is om les te geven (terug geleiding naar school) enz, ik was zwaar onder de indruk. Ze vertelde dat er soms wel twee jaar nodig om één kind weer terug naar school te begeleiden. Nu heb ik de indruk dat je oudste al wat ouder is, dus ik weet niet of het wat voor haar zou kunnen zijn. misschien is het ook wel het te ver enz. toch zou het verstandig kunnen zijn, om eens contact te zoeken en te sparren. Ik denk dat zij (maar inmiddels werkt ze met een team) van de weinigen in het land is die zich op deze doelgroep en opvangt. Het is iemand die uit de reguliere GGZ komt en beslist ook mee zou kijken op trekken van bijv. ASS e.d. en weet hoe ze daar mee om moet gaan. Mocht je informatie willen stuur mij dan een pb. Zij heeft maar "hbo"-niveau, maar in mijn ogen heeft zij meer verstand van de materie van dan heel wat deskundigen, die ik in de loop der jaren gezien heb. Zij gaf dan ook aan dat bij mij zoon helemaal niet zoveel mis is met zijn executieve functies, voorspelde dat hij deze zou gaan inzetten als de "stof" moeilijker werd en dat de depressie vanzelf zou verwijnen in een gepaste schoolomgeving. Inmiddels zie ik het voor mijn ogen gebeuren, ik krijg dat dat peutertje dat ik ooit naar school bracht langzaam weer terug. Samen sparden we, wat zien we, waar reageert hij op, wat we zagen wij ouders in het verleden, want niemand heeft er geen baat bij dat je zoiets als ASS of ADHD over het hoofd ziet. Het is niet een rijtje kenmerken aflopen, het is actief op zoek gaan naar de achterliggende rede(nen) van het gedrag. Ook erkennen dat je iets niet weet of kan verklaren. Die twee brillen, de autismebril en de hoogbegaafdheidsbril, in de loop van je zoektocht zul je leren dat je er steeds beter door gaat leren zien. Een obsessie is iets anders dan intensiteit, maar in de volksmond noem je dat al snel obssensief gedrag. Mijn zoon vertoonde toen hij een kleuter was, na school, op school dus niet, behoorlijk intens gedrag. Doodmoe werd ik ervan. Steeds moesten weer iets niet aandragen. Pas jaren later begreep ik dat hij op een cognatief "crashdieet" stond. Daadwerkenlijke obssesies, ergens een langdurige bellangstelling voor hebben, dat heb later nooit gezien, eigenlijk is het tegendeel juist waar, Ik had misschien wel gewild dat ze een langdurige hobby hadden.

Tegenlijkertijd moet ik erkennen, dat als ik de kenmerken dat een evt. onderscheid bij meisjes nog moeilijker te maken is.

https://gedragsproblemenindeklas.nl/ged ... mstoornis/

Wat zitten jullie in een moeilijke situatie.

[Joskelizz]

Bedankt voor je meedenken!
Ass bij meisjes is inderdaad ingewikkeld. En voor mijn gevoel wordt er door de hulp niet genoeg naar inderdaad de oorzaak van het gedrag gekeken. Het gekke is dat het we thuis helemaal geen problemen hebben. De oudste is introvert en heel lief. De middelste is pittiger en de jongste van 3 ook een ontwikkelings voorsrong en en gevoelig. De. Meisjes vind ik vooral erg gevoelig en en juist een goed inzicht in emoties en gedrag van anderen.

Alleen school is een probleem. Misschien past het hele systeem niet bij hun. Ze zijn erg autonoom en voelen zich niet snel vertrouwd bij iemand. De persoon is belangrijk.
Geen klik en dan lukt het gewoon niet. Ze zijn ook nogal eeh trauma sensitief. Iets wat voor een ander kind niet zon impact heeft komt bij hun hard binnen. Creatief hb is al eens eerder door iemand genoemd bij de middelste. Ik herken wel wat.
Maar vind het ook nog erg lastig om in hb te denken. Mocht ze naar de hb school gaan zal er op den duur wel getest worden. Maar eerst maar haar vertrouwen terug krijgen in haar zelf en eventueel school.
Ik
Gaat het nu ok met jou jongens?

[Paula]

Mocht ze naar de hb school gaan zal er op den duur wel getest worden. Maar eerst maar haar vertrouwen terug krijgen in haar zelf en eventueel school.

Hebben jullie ook besproken wat er gebeurt als uit die test geen hb mocht komen? Kan ze dan niet blijven? Daar zou ik als ouder wel duidelijkheid over willen hebben want je wil denk ik ook niet dat deze schoolgang uitdraait in een teleurstelling en wat door haar mogelijk ervaren kan worden als een afwijziging.

[Joskelizz]

Ze houden niet vast aan bv een iq van 130. Of kinderen met een disharmisch profiel. Maar mijn angst is wel dat het niet passend is inderdaad. Als ze weer naar school gaat moet het nu ook goed. Dus ik vind het nogal een beslissing...
Er is in de buurt ook nog een Daltonschool maar hier een groep 4 van 30...

[Zoonmoeder01]

In mijn hoofd doemt een boek op wat ik ooit las, waarin ik jouw dochter een "beetje "herkende", op de cover stond een blond meisje. Ik heb dat boek weer gevonden.

https://wij-leren.nl/hoogsensitief-hoogbegaafd.php

Als ik nu de recensie lees, begrijp ik veel beter wat er staat, omdat ik ondertussen psycho educatie over hoogbegaafdheid heb gehad. Daarbij werden verschillende modellen en visies die over hoogbegaafdheid gaan, behandelt. We zouden een "leuke" discussie kunnen voeren over wat er bewezen is en niet, maar waar het mij omgaat, vind ik herkenning en kan ik daar iets mee. Tot mijn grote verassing, verklaarde de theorie van Dabrowski precies wat ik destijds bij de oudste, als baby had gezien. Toen hij drie maanden oud was, was hij al bewust van zich zelf en zijn omgeving, hij tijgerde alleen naar die plant, als ik keek, hij was mij aan het uitdagen. Het consultatiebureau zei dat dat niet kon, maar wij ouders zagen het wel. Ik dacht destijds dat het een hele slimme was. Wij zagen verschillende leeftijden in ons kind terug, we begrepen er geen barst van enz. enz. Alles viel op zijn plek. Ook toen ik boeken van Thessa Kieboom had gelezen vielen er dingen op zijn plek. Nu begreep ik waarom mijn kind niet tekende, hij denkt te veel vooruit, het ging niet worden zoals hij in zijn hoofd had, dus tekende hij maar helemaal niet. Dit was ook precies, wat hij daarover vertelde (dus geheel onafhankelijk van het boek) toen hij (bijna) jongvolwassen was. De waarheid is, dat hij nu tegen vergelijkbare dingen aan loopt. Ik zie dat hij soms te lat te hoog legt omdat hij zich zelf uit wil dagen en dat hij dus niet voor die makkelijke minor of stage gaat. In de praktijk betekent het dat zijn studiegenoten al lang zijn afgestudeerd en dat hij in zijn angsten blijft hangen. Gaat hij naar de psycholoog dan is hij haar te "slim" af, en heeft ze de hulp nodig van haar collega's om de regie terug te pakken. In middels is hij naar een andere psycholoog en mijn indruk is dat er teveel wordt gebabbeld. Ik weet dat de voormalige hb-begeleider, hem wel doorziet, maar voor haar heeft hij niet gekozen. Zij weet uit ervaring (o.a. haar gezin) hoe dat werkt. Ook al heeft mijn zoon op een test nog nooit boven de honderd gescoord, er ooit gezegd is dat we niks van zijn verstand hoefde te verwachten, ik zie een aantal van de, "7 uitdagingen ", bij mijn zoon terug en snap hoe daarbij zijn "hoge" intelligentie van invloed is. Ik zie een smalle band van frustratietolerantie waarbij iets al snel te makkelijk of te moeilijk is. Hoe hij in een "slachtofferrol" kan duiken en dusdanig kan redeneren, dat jezelf denkt dat je gek bent. Ik zie hoe snel hij een omslag kan maken, als hij dat wil, ik heb gezien hoe snel hij leert. Waar ik de ene dag nog denk, hij weet niks, ik weet niet waar we moeten beginnen, hij kan zelfs de sommen nog niet uitrekenen, hij weet wiskundig niet hoe het moet, we geen eens tijd hadden om examens te maken, we alleen een video hebben gekeken waar een leerkracht een examen maakt, ronde hij zijn examen af ver boven de zeven. En daarna ging hij naar de havo en later ook nog naar het vwo, wat hij niet heeft afgemaakt. En daarna bla bla. Ik vind de zin onderaan deze recensie belangrijk, de kinderen die het hardste nodig hebben, die het misschien niet op een test laten zien, die het ook (niet meer) in hun schoolprestaties laten zien, die hebben de plusklas of voltijdshoogbegaafdheidonderwijs, het hardste nodig. Wat mijn zoon o.a. vertelde over het maken van de intelligentietest, is dat hij bij de onderzoeker steeds opzoek is naar de bevestiging dat hij het goed doet en die bevestiging gaat zo'n onderzoeker niet geven.

We hebben natuurlijk ook (veel eerder) psycho educatie over autisme gehad. In zekere zin was ik destijds blij, dat ik nu eindelijk snapte wat er aan de hand was, maar het beeld van een klassiek autist, de diagnose die hij als eerste kreeg, dat herkende ik echt niet. Asperger was het ook niet want hij had op het oog een taalachterstand, wat later bleek een non verbale voorsprong van twee jaar te zijn. Uren heb ik boven het boek "Sociaal onhandig" gezeten op zoek naar herkenning en ik zag, er klopt iets niet. De handvatten hielpen ook niet, tegen meer structuur kwam hij in verzet. Ik had helemaal niet het idee dat mijn kind in verwarring was enz. Maar hij voldeed op het oog wel aan de kenmerken van PPD-NOS. Dat was ook de diagnose die hij na een second opinion kreeg. Maar ik het meest last van had was o.a. opstandig gedrag. En dan dat wisselende beeld, niemand had daarvoor een goede verklaring. In geen enkele beschrijving in de boeken over autisme, herkende ik mijn kind terug. De problemen werden niet minder maar steeds erger. Het slimme baby'tje is geheel uit beeld geraakt, totdat tien jaar later ineens weer opdook. De hoogbegaafdheidsdeskundige liet mij inzien, dat ik in mijn jeugd een vergelijkbaar traject heb doorlopen. Ik kan mij nog herinneren hoe gevoelig ik was. Hoe mijn (adoptief) ouders klaagde hoe ik te veel huilde. Eigenlijk vertoonde ik autiform gedrag en van mijn verstand werd niks verwacht. Ik weet hoe goed ik mijn omgeving observeerde, ik doe dat nog steeds. Daarom heb ik ook zoveel gezien bij mijn kinderen en ik had door dat het toch net anders was. Ik heb door hoe ik "getest" wordt door het samenwerkingsverband op autisme (kun je mij nu uitleggen wat er gebeurt?) ik zie hun blikken, ze vinden mij schijt irritant. En ik snap weer niet dat ze sommige dingen niet begrijpen, dat ze niet luisteren naar wat ik zeg. Dat timide "verlegen" meisje, dat is een tijger geworden. Dat meisje wat niet durfde te schrijven, want dan zou iedereen mijn schrijffouten zien, schrijft nu een heel forum vol. Verschillende hoogbegaafdheidsdeskundigen zeggen (geheel onafhankelijk van elkaar) dat ook ik hoogbegaafd ben maar die beroemde score dat haal ik niet. Maar ik kan wel dingen "zien" die een ander niet ziet, ik observeer.

[Bissi]

Ik kwam dit artikel over autisme en hoogbegaafd tegen en dacht aan deze post : https://www.tijdschrifttalent.nl/art/50 ... re-aanpak
Je kunt er misschien niet direct iets mee. Maar: stel dat bepaalde vormen van verrijking voor je dochter op school niet fijn werken, dan zou het moeite hebben met top down denken ermee te maken kunnen hebben.

De Belgische vrouw van 't Lampje heeft zelf een kind met autisme.

[Joskelizz]

Dankjewel, het is ingewikkeld. Het lijkt me inderdaad wanneer er sprake van ass is dat je hier eerst mee bezig moet en de voorwaarden moeten goed zijn voor ze tot leren komen.