Brugklas/ klas 1 2022-2023

[Dee85]

Knap van je dochter, Vlinder! Ondanks alle struggles een hele prestatie.

Voor onze dochter helaas nog meer rampspoed. Is van haar paard gevallen vorige week en heeft daarbij haar pols gebroken. Precies in de toetsweek...gelukkig volgende week vakantie en ze hoeft maar 1 toets in te halen. Zes weken gips totaal.

[Vlinder42]

Wat een pech. Veel beterschap!

[Dee85]

Dankjewel Vlinder. Inmiddels is de pijn een stuk minder. Daardoor heeft ze ook maar 1 toets gemist. Straks lekker twee weken vakantie vieren.

[Dee85]

Hoe is het met jullie kinderen?

Hier gaat het niet zo lekker. De arm geneest goed, maar dochter zit niet lekker in haar vel. Is al een paar dagen aan het piekeren en stressen want over een paar dagen begint school weer. In de vakantie ook een enorme huilbui - waar het op neer komt, is dat ze school als een gevangenis ervaart, naar haar gevoel geen zinvolle dingen leert, heel veel druk voelt van leren en toetsen, de docenten zijn stom (sommigen niet) en de enige reden om naar school te gaan is om haar vriendinnen te zien. Ik vind haar behoorlijk somber overkomen en weet niet zo goed wat te doen. Ze geeft aan dat ze niet met een vreemde (hulpverlener) wil praten. Natuurlijk kan ze altijd met mij en haar vader praten. In de vakantie heeft ze ook niets ondernomen. Dag in, dag uit op haar laptop hetzelfde spel spelen. Alleen wat anders gedaan als wij haar meesleepten naar iets, wat ook niet altijd kon omdat we deze vakantie gewoon moesten werken. Oudste zus was deze vakantie niet thuis, dus daar kon ze ook niet mee optrekken. Zocht ook geen vrienden op of dan wilden haar vrienden precies afspreken op het moment dat wij iets gingen doen wat ze ook leuk vond.

[Hanneke]

Dat is naar!

Misschien speelt de puberteit een rol, en voelt ze zich weer iets beter als ze straks weer met vriendinnen is?
Ik ken eerlijk gezegd ook geen jongeren van die leeftijd die om een andere reden naar school gaan dan om vrienden te ontmoeten. En leraren stom, school een gevangenis.....in eerste instantie vind ik dit echte puber uitspraken.

Ik zou het aanhoren, haar steun geven en toch even volgende week afwachten.
Maar jij kent je dochter, en kunt beter inschatten of er niet meer speelt dan " gewoon" puberteit.

[Vlinder42]

Hoi Dee, wat naar om te horen. Ik heb eerlijk gezegd geen idee. Bij ons gedraagt de jongste zich ook zo en ik weet ook met haar niet zo goed hoe daarmee om te gaan.

Met de oudste in klas 1 gaat het redelijk goed. We zijn 1 week op vakantie geweest. De 2e week is ze aan de slag gegaan voor school en hebben we daarnaast leuke dingen gedaan. Er komen al weer toetsen aan. Het is fijn dat het haar lukt om serieus aan de slag te gaan.

[Dee85]

Misschien is het inderdaad gewoon puberpraat. Dit is wel degene met een mening van de drie en soms ook gewoon een regelrechte mopperkont. Maar ook wel een stresskipje. Ik wacht het inderdaad even af. Fijn dat ik het hier sowieso kan delen.

[Tulp]

Dee, wat vervelend! Hoe is het nu, inmiddels zit er al weer een ruime week op?

Hier gaan we nog steeds best wel door een rollercoaster. Ondanks alles lijkt het erop dat zoonlief overgaat naar de 2de, maar niet erg ruim. Wel is het een erg heftig jaar geweest voor hem. Voor de meivakantie leek de overbelasting dusdanig groot dat hij dreigde te komen thuis te zitten. De vakantie heeft hem gelukkig veel goeds gedaan, maar de start na de vakantie vroeg weer veel. Sinds begin deze week is er gesneden in zoon zijn rooster, hij maakt structureel kortere dagen tot de zomervakantie . Dit gaf veel opluchting, hopelijk ook dusdanig veel ontlasting dat hij nu vaardigheden kan gaan leren, zodat volgend jaar minder heftig wordt. Inmiddels is de dyslexie vastgesteld, zoon heeft dus naast dat hij hoogbegaafd is en ADHD heeft, ook dyslexie. Dit verklaart heel veel voor hem en zorgde ook voor een flinke opluchting.

[Dee85]

Jeetje Tulp, hij heeft best een gevuld rugzakje zo. De eerste klas is al zwaar en wennen, maar helemaal als je er nog wat uitdagingen naast hebt. Mentor van oudste zei in de eerste dat ze het eigenlijk fijn zou vinden als er ook zoiets als leerwegondersteuning zou komen voor de havo en het vwo. Dat zou al een hoop verlichting geven voor kinderen als de onze (mijn oudste heeft autisme). Fijn om te lezen dat je zoon in ieder geval opluchting ervaart met een korter rooster en een diagnose dyslexie. Het is nog even tot de zomervakantie, hopelijk kan hij dan echt goed bijkomen.

Eigenlijk is dochter sinds ze weer naar school gaat in de full blown klaagmodus. Ik heb gemerkt dat als ik gewoon luister en er verder niet inhoudelijk op in ga, het ook zo weer voorbij is. Ik hoor gelukkig ook over leuke momenten in de klas.
Ze heeft van de week een gesprek met de mentor gehad en die heeft aangegeven dat ze sowieso naar 2 atheneum gaat. Dat is voor haar een hele opluchting. Ze heeft een prima cijferlijst. Wiskunde heeft ze net weer ietsje opgehaald en dat zou nog een zes kunnen worden dit jaar. Frans blijft misschien een vijf. Het is ook gewoon echt een braaf kind dat hard werkt. Dus dik verdiend, zou ik zeggen.

[Tulp]

Dee , is inderdaad wel een flink gevulde rugzak. Leerwegondersteuning zou zeker een uitkomst zijn. Best gek eigenlijk dat het er niet (meer) is. Ik ben wel heel blij met school. Hij zit in een hele kleine klas en ze hebben gelukkig veel oog voor de leerlingen. Ze zijn ook echt bereid om mee te denken gelukkig. We zijn er eigenlijk best trots op dat hij nu toch lijkt over te gaan, dat hadden we niet verwacht. Toen we hem inschreven op de school hadden we verwacht dat het de brugklas 2 keer zou doen, omdat we toen ook al zagen dat hij er niet klaar voor was (laat versneld op de basisschool).

Vervelend van je dochter in klaagmodus. Hoort er misschien ook wel een beetje bij, echt aan het puberen. Maar toch, geeft veel negatieve invloed op de sfeer. Sterkte!

[Dee85]

Ik begrijp dat jullie heel erg trots zijn, dat zou ik ook zijn in jullie plaats. Onwijs goed van hem!

[Baloo]

Hier is het zwoegen de laatste tijd met jongste. Vanaf maart ofzo gingen de resultaten langzaam omlaag, maar had ze veel weerstand tegen bemoeienis van ons (ook wel begrijpelijk). We hebben daar toen goed over kunnen praten en goede afspraken over gemaakt. Maar de cijfers blijven duiken, en nu wordt mijn hulp en steun wel geaccepteerd en gewaardeerd. Ze heeft keihard gewerkt de afgelopen weken, en ik merk dat ze helemaal niet goed weet hoe ze het leren moet aanpakken, en ook niet hoe ze de verschillende vakken moet benaderen. De cijfers gaan nu all over the place, toch weer een 4 voor iets wat ze thuis echt goed beheerste maar ook een lekkere 8 voor iets anders. De school gaat nu in een groepje met andere leerlingen werken aan het ontdekken van wat je optimale persoonlijk leermethode is, en heeft ook extra ondersteuning voor specifieke vakken ingezet. Nu op naar de laatste weken en toetsweek... wat een intense tijd.

[Vlinder42]

Hier ook. Voor het ene heel veel geleerd, thuis wist ze alles, een 6. Voor het ander alleen 1x doorgelezen wegens tijdgebrek, een 6. Het is op school ook warrig met toetsen en spreekbeurten die op het laatste moment worden verplaatst.

[boom]

@Baloo: intens was het zeker! Alsof jezelf weer op school zit, zo heb ik die brugklas ervaren toen onze kinderen net begonnen. Heel veel geholpen met leren en overhoren. Vanaf de tweede klas accepteerden ze allebei geen hulp meer en toen stond ik opeens aan de zijlijn. Lijdzaam toe te kijken. Op zich wel lekker, want toen had ik niet meer het idee dat ik zelf weer naar school ging, maar ook wel lastig voor zo iemand als ik, die graag controle heeft over hoe dingen gaan. En als het leren dan niet uit het kind zelf komt, dan sta je te trekken en te duwen aan een dood paard. Dat was echt mijn leerproces, het leren loslaten. Oef! Ben geloof ik wel geslaagd, maar dat heeft ook 6 jaar geduurd. Zware tijd, die middelbareschooltijd...

[Baloo]

herkenbaar, Boom! Hier hebben we besproken dat als de cijfers voldoende zijn, ik me er niet mee bemoei (aka op mijn tong bijt etc.). En als het toch downhill gaat, ze zelf mag kiezen of ze hulp van mij wil of op huiswerkbegeleiding/bijles of dat ze zelf denkt het te kunnen optrekken. Nu heeft ze voor het eerste gekozen. Maar het is wel veel werk inderdaad, en eerlijk gezegd heb ik nog niet de gouden aanpak gevonden. Ik ben tenslotte geen docent, en weet soms ook niet precies hoe ze het het beste kan aanpakken. Ondertussen is oudste stilletjes een zelfregulerende harde en ambitieuze werker geworden die door de tweede heen vliegt. Maar die moet ik ook niet vergeten af en toe wat aandacht te geven!

[Paula]

@Baloo: intens was het zeker! Alsof jezelf weer op school zit, zo heb ik die brugklas ervaren toen onze kinderen net begonnen. Heel veel geholpen met leren en overhoren. Vanaf de tweede klas accepteerden ze allebei geen hulp meer en toen stond ik opeens aan de zijlijn. Lijdzaam toe te kijken. Op zich wel lekker, want toen had ik niet meer het idee dat ik zelf weer naar school ging, maar ook wel lastig voor zo iemand als ik, die graag controle heeft over hoe dingen gaan. En als het leren dan niet uit het kind zelf komt, dan sta je te trekken en te duwen aan een dood paard. Dat was echt mijn leerproces, het leren loslaten. Oef! Ben geloof ik wel geslaagd, maar dat heeft ook 6 jaar geduurd. Zware tijd, die middelbareschooltijd...

Dat is precies hoe ik het ervaren heb Boom. Loslaten vond ik beremoeilijk, ik ben een echte control freak. Maar kinderen heb ook het recht om hun eigen pad te vinden, hun eigen fouten te maken, en te leren van die fouten.
Oudste was 10 en gaf na een half jaar brugklas al aan dat ze het wel zelf kon. Doodeng. Maar inderdaad, we lieten haar los en ze haakte naadloos aan. Bij jongste was het jarenlang trekken aan een dood paard. Hij 'leerde' doordat ik hem overhoorde. Vooraf trok hij nauwelijks een boek open. Meestal kende ik de stof voor een toets beter dan hij . Huiswerkbegeleiding in de 4e klas hielp wel om de spanningen die thuis ontstonden rondom huiswerk te verminderen. Maar hij ging er niet harder van werken. Het inzicht dat oefenen en leren nodig zijn om verder te komen, liet hij wel dagelijks zien in zijn sport maar niet op school. Dat kwam pas ná het VO.

[Dee85]

Ik merk zelf een verschil tussen oudste en middelste qua hoe ik er zelf in sta. Bij middelste veel relaxter omdat ik weet hoe het gaat op het VO. Daarbij had oudste ook veel meer hulp nodig in het begin. Die eerste weken brugklas van haar heb ik als de kraamtijd ervaren. Alles moet je ontdekken, alles gaat moeizaam, kost veel tijd en veel energie. Haha, ik was blij toen dat achter de rug was!

[Tulp]

Heel herkenbaar wat jullie schrijven. Ik blijf dat evenwicht heel ingewikkeld vinden. Want inderdaad kinderen mogen, net als wij toen, hun eigen fouten maken. Aan de andere kant zie ik ook dat er dingen van kind verwacht worden waar hij nog niet aan toe is (en die van ons niet gevraagd werden). Toch heb ik er ook wel vertrouwen in dat ik kan signaleren wat ik los kan laten en wat niet. Oudste had in het begin ook veel hulp en ondersteuning nodig. Die heeft begin dit jaar heel duidelijk aangegeven het zelf te willen doen (in daad en woord) en die kans ook gekregen. Zij is afgelopen jaar zo enorm gegroeid mentaal, ik ben zo intens trots op haar en zij ook op zichzelf. Ze gaat nu afstromen, maar staat daar volledig achter en wij ook. Het is een goed en belangrijk proces. Bij jongste is er nog veel ondersteuning nodig, hoewel hij afgelopen week (met een korter rooster) al een veel betere werkhouding en inzet liet zien. Het blijft balanceren en elke keer opnieuw afwegen en naast loslaten vooral ook accepteren dat je er zelf fouten in gaat maken denk ik.

[Dee85]

Tulp, wat fijn dat er ontwikkelingen te zien zijn bij beide kinderen.

Dochter wilde stoppen met het kunstprogramma, had dit ook doorgegeven. Maar toen vrienden van het kunstprogramma dit hoorden, hebben ze haar toch overgehaald mee te doen aan het tweede jaar. Dochter leek opgelucht en blij.
In het rapport van het kunstprogramma lees ik veel over onzekerheid bij dochter en dat ze zich daarbij makkelijk laat afleiden door klasgenoten. In de fotografieklas was ze dan weer erg serieus aan het werk. Dit vond ze ook het leukst. Echter vond ze het ontwikkelen van de foto's, werken met chemicaliën dan weer wat eng. Verder stonden er echt hele lieve, leuke, positieve en bemoedigende stukjes van de kunstdocenten in. Ik denk dat dit programma haar wel de kans en ruimte kan geven zich verder te ontwikkelen - zekerder worden van haar eigen artistieke talent.

[Tulp]

@Dee, ik verbaas mij vooral over de verwachtingen mbt zelfstandigheid. Ik kreeg huiswerk op, werd op het bord gezet en klassikaal genoteerd in de agenda. Hier krijgen de kinderen periode planners en staan er op een bepaald moment toetsen of deadlines in magister. De periodeplanners zijn vaak te laat en worden vaak aangepast en dan wordt er van de leerlingen verwacht dat ze dit tussen neus en lippen door weten. Zoon heeft nog heel veel begeleiding nodig met plannen, wat logisch is gezien zijn leeftijd en adhd. Die begeleiding krijgt hij thuis, maar als er aanpassingen zijn, weten wij dat niet. Daarnaast vind ik de verwachtingen mbt het werken met verschillende systemen best pittig. Wij hadden gewoon een boek en daar werd op volgorde in gewerkt. Zoon heeft boeken, maar ook online leeromgevingen. De ene keer heb je je boek nodig, de andere keer een van de online leeromgevingen (soms meerdere per vak), voor sommige vakken heeft hij dan weer geen boeken, maar wel meerdere online leeromgevingen. Ik zie door de warboel het soms niet eens, laat staan een kind. En er zijn veel extra’s, hoewel dat natuurlijk ook met het niveau te maken heeft. Zoon moest laatst bijvoorbeeld een onderzoeksverslag in het Engels schijven (dus goede onderzoeksvraag en deelvragen stellen, hier een rapport over schrijven en een presentatie van maken en geven in het Engels (en dat was dus niet voor Engels). Op zich heel leuk, goed voor hem en stimuleert hem om te leren, maar er waren vrij weinig kaders, waardoor zoon geen idee had waar en hoe hij moest beginnen. Het enige dat hij wist is dat de presentatie tussen de 5 en 10 minuten moest duren, maar hoe dik dat geschreven rapport dan moet zijn, moesten ze zelf inschatten. Dat soort dingen.

[Dee85]

Ah je had toch mijn eerste bericht gelezen. Ik had het verwijderd omdat ik dacht dat je het meer in het algemeen bedoelde, maar toen ik het nog een keer las, dacht ik dat het meer op je zoon sloeg.
Moet zeggen dat ik ook niet alles herken. Ze hoeven hier geen verslagen in het Engels te schrijven. Ze hebben wel het vak science waarbij ze onderzoeksvragen opstellen etc, maar wordt over het algemeen ervaren als een makkelijk en wat saai vak. Maar ik kan me voorstellen dat de zaken die je noemt voor iemand met adhd pittig zijn.
Onze school is vrij gestructureerd. Duidelijke periodes, duidelijk planning van toetsen, deadlines ruim van tevoren aangegeven, etc. Bovendien hebben ze ook niet alle vakken tegelijk elke periode en valt een toetsweek altijd voor een vakantie. Vakantie betekent uitrusten. Bij mij op school vroeger gingen de toetsen gewoon door, er waren geen toetsweken en er werd veel getoets. Soms wel vier in een week.

[Baloo]

Ik herken heel erg wat Tulp zegt. Hier met jongste ben ik nu bijna dagelijks aan het meekijken naar wat er moet gebeuren en waar ze dat kan vinden, dat helpt wel. Maar we zien nog steeds weleens iets over het hoofd. Jongste heeft weinig overzicht over tijd en vindt plannen lastig, maar ze accepteert nu wel ondersteuning daarbij gelukkig. Sinds een paar weken werken we nu met de Plenda applicatie (online digitale planner) en dat gaat eigenlijk heel fijn. Ze is nu zelf meer in de regie en heeft meer overzicht, en kan ook gerust zijn als ze haar taken af heeft dat het ook echt klaar is en ze kan gaan waveboarden . Een schriftelijke planner of agenda heeft ze altijd geweigerd, dat wordt ook heel snel een rommeltje om eerlijk te zijn. Ik herken ook heel erg de onduidelijkheid rond de verwachtingen van werk, ik probeer haar zoveel mogelijk aan te moedigen dat zelf te gaan navragen bij de docent (of de klassevertegenwoordiger te vragen dat te doen), en dat doet ze ook meer en meer.

[Tulp]

School is hier niet zo heel erg gestructureerd. Dat wisten we vooraf en we wisten daardoor ook waar we instapten. Voordeel is dus wel dat ze heel veel oog voor individuele behoeftes hebben en redelijk makkelijk maatwerk leveren. Dat is dus ook de reden dat we voor deze school gekozen hebben, ondanks de wat ongestructureerde uitstraling. Ik denk dat zoon, als hij zijn weg echt kan vinden, dit ook juist prettiger vindt. Toetsenweken heeft hij niet en hij mag maximaal 3 toetsen in een week hebben (gebeurt niet zo heel veel) .

Op school werken alle leerlingen met een logboek, soort papieren plenda. Dat is wel fijn, iedereen heeft hetzelfde en alle docenten kunnen er mee werken. In principe worden leerlingen door de mentor geholpen met plannen, maar in de praktijk lukt dit niet (te weinig tijd). Zoon is zijn logboek al 3 keer kwijt geweest (kreeg een nieuwe), de laatste keer vond hij het zelf oprecht lastig. Het wordt dus steeds meer zijn levensader. Hij accepteert wel dat ik hem daarbij help (in het begin zelfs volledig overnam) en is daar ook eerlijk over op school. Daar ben ik wel blij mee. Ik stimuleer hem veelal wel zelf vragen te stellen in de klas/aan de docent, hier maakt hij kleine stappen in.

[Dee85]

De hoeveelheid toetsen wil ook nog weleens flink verschillen per school. Hier hebben we 5 periodes per schooljaar, elk vak een tussentoets en eindtoets per periode. Werkt voor mijn chaoot (oudste) en stresskip (middelste) goed. Maatwerk kan bij ons op school ook zeker geleverd worden maar wellicht is de grens op school bij ons eerder bereikt dan bij jullie school. Het klinkt bij jullie ook wel fijn moet ik zeggen. Lijkt heel erg op een montessorischool die wij als 2e op ons lijstje hadden staan.

Vanavond hier schoolfeest en morgen dag pretpark met haar muziekvereniging. Druk weekend maar leuk!