Hoi Boom. Ik heb het gevoel dat ik mijn zoon, de jongen die ik ooit naar de basisschool gebracht, langzaam weer een beetje terug zie. Ik zag dan ook hoe zijn ogen glommen toen hij het over zijn beoogde studie had. Helaas is hij niet voor die studie geselecteerd, maar het alternatief was hij gaat kiezen dat vind hij ook prima. (flexibel)
Ik zeg eerlijk dat ik sterk mijn twijfels had of het in één jaar wel haalbaar was, ik was bang voor overvraging. En dan die Fixed-mindset? En als je alles in zo'n korte tijd moet doen dan moet je wel plannen en daar heeft hij weinig ervaring mee. Maar mijn zoon was zeer gemotiveerd om het toch één jaar proberen om zo de schade (twee keer blijven zitten, maar op de basisschool versneld) te beperken. (Motivatie)
Mijn plan om hem in de zomer (vorig jaar) een cursus wiskunde D te volgen dat viel niet goed, ik moet mij nergens mee bemoeien. (behoefte aan autonomie) Maar mijn zoon heeft op de havo ook geen wiskunde D gehad en het (half)jaar dat hij wel ooit wiskunde D had, dat was op de time-out voorziening toen had hij ook geen leerkracht. (autodidact)
En hoe zou het met zijn PWS gaan? En zijn boekbesprekingen? Op het SO mocht hij deze laatste mondeling doen, hij had zeg maar vrijstelling om deze te schrijven. (ze pakken het vermijdgedrag niet aan)
Anders dan andere scholen vraagt de Vavo, helemaal niet naar iemands achtergrond en draait het (blijkbaar) om de cijfers. En die cijfers waren dus goed genoeg om het in één keer te proberen. Hij was de enige kandidaat, die dat op deze Vavo dit jaar deed, dus het moest volledig uit hemzelf komen. In de praktijk betekende dat hij soms uren op school moest overbruggen. (Flexibiliteit, doorzettingsvermogen, wisselende leerkrachten en wisselende groepen) Toch hebben ze mijn zoon, in die korte tijd beter gezien dan zijn voormalige school en kreeg hij complimenten hoe verbaal (schriftelijk) vaardig hij was. (De laatste intelligentietest geeft een verbale score aan die onder het gemiddelde ligt, ga je de test geloven of ga je af op wat je in de praktijk ziet?)
Stapels boeken (van twee jaar) op zijn kamer, die hijzelf, allemaal op marktplaats heeft gekocht. (wat een geregel maar hij was niet van plan om ze te huren, voor een spotprijs heeft hij al zijn boeken gekocht, waarvan hij dit jaar een deel weer kan verkopen. (het is een handelaartje)
In de eerste week op de vavo, had hij al een maatje uit onze woonplaats. (sociaal)
Toen hij naar de open dag van de Universiteit ging, op de terugweg meteen een tweedehands Chromebook gescoord. (plannen, vooruit denken)
Hij heeft zelf zijn eigen schoolgeld betaalt enz. Wij ouders mochten niks betalen en hij had zeker niet onze hulp nodig (extreme behoefte aan autonomie)
Naast zijn studie heeft hij ook nog zijn bijbaantje op zaterdag aangehouden. (Het was een hoge drempel om aan een bijbaantje te beginnen maar nu werkt hij daar al jaren met volop klantencontact)
Op papier heeft mijn zoon nog steeds een ASS-diagnose, maar wat ik als ouder zie, dat is geen autisme, terwijl hij toch ooit (groep 3) de zwaarste autismediagnose heeft gehad, die later is omgezet naar PDD-NOS.Wat ik zie heeft veel meer met onderstaande beschrijving te maken, hoewel ik mijn zoon niet meteen als een "creatief" (hoog) begaafde beschouw. Mijn zoon is bijv. geen beelddenker. In de basis is er ook niet zoveel met zijn executieve functies mis, maar hij gaat ze pas gebruiken als hij deze echt nodig heeft. Afgelopen jaar had hij ze (deels) nodig en stond hij "aan''. Het was zwaar maar toch oogde hij fitter dan vorig jaar op de havo, waarna hij na schooltijd (werd gehaald en gebracht met de taxi) vaak in zijn bed kroop. (Mijn indruk was dat hij te weinig werd uitgedaagd)
https://wijkunnenmeer.nl/creatief-begaa ... presteren/
op zijn pad. Hij heeft daar doorheen gewandeld, maar hij kon daar niet lang blijven. Hij werd er ziek. Hij heeft toen lange tijd tevergeefs gezocht, maar uiteindelijk toch de uitgang gevonden. Nu volgt hij weer zijn eigen weg en is hij gelukkig. Met enige regelmaat komt hij iemand tegen die hem weer op het rechte pad wil helpen en hem de schooldeuren weer binnen willen praten. Hij loopt met een boog om deze mensen heen en vervolgt zijn weg. Hij is op dit moment op weg naar een kennismaking met zijn nieuwe mentor. Deze mentor geeft les in een school waar de deuren van open staan. Hij hoeft dus niet te zoeken naar de uitgang en kan wanneer dat nodig is, zijn weg vervolgen. De route die hij gaat leidt via een havodiploma naar het pad van zijn dromen. Hoeveel zijwegen hij nog gaat bewandelen en hoe lang deze omweg duurt, is nog niet duidelijk. Het allerbelangrijkste is, is dat hij goed in zijn vel zit en groeit van alle ervaringen die hij opdoet onderweg. Hij komt er wel!
Fijn om zo ieders gedachten te lezen. 
en de afgelopen jaren zo geruisloos verlopen zijn (overigens het heeft ook jaren gekost om een beetje te herstellen van de ellendige BO periode).
Ben wel reuze nieuwsgierig naar de gekozen richting? ![[pompon]](./images/smilies/cheer.gif "happy"){kind=small}
Én deelname aan de olympiades, zo te lezen gaat het goed met haar! 
.
Vandaar dat ik er over begon. 
En hij heeft er na 1,5 week zijn buik nog niet van vol! Complimenten dus voor deze geboden service, want zoon is nooit zo positief als het op school aankomt. 
en te ontnuchteren 