Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Voor alle ervaringen met hb kids en teens op de middelbare school en thuis.
Plaats reactie
Elisabeth
Berichten: 25
Lid geworden op: wo 27 jul , 2022 8:54 am

Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Elisabeth »

Mijn zoon van 14, is de laatste 2 jaar stiller en meer teruggetrokken. Hij zat in Havo 4, dit was geen leuke klas. heeft ook moeite om vrienden te maken en het leeftijdsverschil is groot, de meesten zijn 16-17 jaar. Het sluipt erin, steeds meer thuis, steeds meer gamen. Uiteindelijk wilde hij midden in de nacht gaan fietsen en lopen buiten, kreeg hij waanideeen, psychoses. Het was erg eng. Daarom besloten hem niet meer naar school te laten gaan, om tot rust te komen. Maar wat nu. Havo 4 gaat hij over doen, hij moet weer terug en de boel oppakken. Nieuwe klas, zichzelf voorstellen, spreekbeurten....

Ik denk dat het jaar over doen fijn voor hem fijn is, maar de extreme terugetrokkenheid, geen contact meer maken in het 'echte leven' blijven een ding. Hij heeft nooit begeleiding gehad op school, deed z'n best erbij te horen- dat ging lang goed- en uiteindelijk lukte dat niet meer.

Wat is wijsheid? Nog 2 jaar terug naar dezelfde school en Havo-diploma halen?

We gaan iig onderzoek laten doen bij GGZ. Waar ik ook weerstand bij voel, daar zie ik tegenop omdat ik bang ben dat hij zich hierdoor nog meer 'vreemd' en autistisch gaat voelen (hij zei ook, moet ik een autistentest doen, waar hij dat vandaan heeft). Ook moet hij zelf het aanmeldformulier ondertekenen. Hij ziet alleen niet zozeer een probleem... nu hij al maanden thuis is, gaat het prima met hem. Niet heel gelukkig maar vooral opgesloten op zijn kamer. Ik heb zoveel gevoelens hierbij en wil natuurlijk dat hij weer wat van zijn vrolijkheid en spontaniteit terugkrijgt.

Zijn er meer mensen die zoiets hebben meegemaakt? En wat is wijsheid, zal het beter gaan later in de pubertijd. Ik hoop daarop, dat het vanzelf over gaat en beter gaat.

Baloo
Berichten: 110
Lid geworden op: di 02 mar , 2021 8:09 am

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Baloo »

hoi, welkom hier. Wat een zorgelijk verhaal. Het lijkt me erg eenzaam voor je zoon, hopelijk kunnen jullie op een of andere manier erachter komen hoe hij zich voelt en waarom hij zich zo afsluit. Het lijkt me voor hemzelf fijn als hij gezien wordt. Als een diagnose op zijn plek is kan dat wel veel helpen, maar niet alles kan in een diagnose gevangen worden. Hopelijk wordt het komende jaar fijner voor hem en jullie. Sterkte.

Elisabeth
Berichten: 25
Lid geworden op: wo 27 jul , 2022 8:54 am

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Elisabeth »

Dank je wel. Wat je zegt, ik hoop dat ook, dan zijn we al een heel eind. Ik zie wel veel verschil in hoe hij is achter de pc, tijdens het gamen is hij een normele jongen, gek is dat. Het zit gewoon in hem, hij kan het, sociaal zijn en normaal praten. Wat is normaal eigenlijk...

Gebruikersavatar
Paula
Berichten: 468
Lid geworden op: za 27 feb , 2021 6:34 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Paula »

Logisch dat je je zorgen maakt Elisabeth. Je voelt je als ouder machteloos wanneer je ziet dat je kind niet past binnen het systeem en wanneer je niet weet wat dan wél past.

Heeft je zoon ook contact met andere hb'ers van zijn eigen leeftijd? Vaak zie je bij kinderen/jongeren die moeite hebben met sociale contacten, dat de barrières ineens wegvallen op het moment dat ze onder gelijkgestemden zijn.
Je voortdurend moeten aanpassen op school (of dat nu gaat om tempo, niveau of op sociaal gebied) kost enorm veel energie. De één vindt een modus om daarmee om te gaan, de ander gaat er aan onderdoor.

Wat zou je zoon zelf willen? Kan hij dat aangeven? Kan hij aangeven wat hij nodig heeft om op een prettige manier tot leren te komen? Past de huidige school bij dat beeld? Is 'tot leren komen' überhaupt al aan de orde, of is er eerst misschien meer tijd nodig om tot rust te komen en zichzelf te hervinden?

Zoonmoeder01
Berichten: 127
Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Zoonmoeder01 »

Hoi,

Ik gaf in mijn reactie op jou voorsteltopic al aan dat ik deels de problematiek wel herken, maar niet het stuk wat over de psychose gaat. Het lijkt mij een terechte verwijzing, waar nader, door de GGZ, naar gekeken moet worden, zij kunnen evt. medicijnen voorschrijven. Maar tegelijkertijd snap ik heel goed, dat je zoon, op basis van de beschrijving die je hier over je zoon doet, op het oog, niet erg sociaal e.d. bang is om een autismediagnose te krijgen. Een autismediagnose is helemaal niet erg als het hem helpt om jezelf beter te begrijpen of handvatten te bieden, maar schadelijk als die "stoornis" niet aan de orde is. Mogenlijk wordt door de GGZ een depressie vastgesteld maar het is maar de vraag of er enig verband met het "hoogbegaafdheidsproblematiek" wordt gezien. Uit ervaring (o.a. met mijn kinderen) weet ik hoe erg je binnen de reguliere GGZ kan verdwalen. Het is naar mijn mening terecht dat je zoon terughoudend is. Ik vind het dus een lastig dillema, wat de beste weg naar Rome is. Ik denk dat het heel belangrijk is om goed naar je zoon te luisteren, want wat hij zegt, is geen onzin, misdiagnoses zoals Noks Nauta, een hb-deskundige, ook aangeeft komen regelmatig voor. Er is echter volgens haar geen direct verband tussen hoogbegaafdheid en psychoses.

https://ihbv.nl/recensie-nauta-julia/

(Er zit mogenlijke een nuttige link in naar een artikel in Talent)

Ik herken dus een deel verhaal en ik denk dat het deels om problematiek rond hoogbegaafdheid gaat, tegelijkertijd ik ben mij ervan bewust dat we hier maar een klein deel van het verhaal lezen. Wat mij opvalt, je zoon is op 7 jarige leeftijd hoogbegaafd getest. Wat was de rede van de test? Liep hij toen al vast? Is hij gezien zijn jonge leeftijd op de basisschool versneld? Heeft hij in het verleden wel vriendjes gehad? Waarom zit hij op de havo en niet op het vwo? Is hij mogenlijk al langer depressief? Veel vragen. Het lijkt of ik een herkenbaar patroon terug zie maar je moet altijd oppassen om een verhaal zelf in te vullen. In ieder geval doet jouw verhaal mij het denken aan een verhaal recent uit de krant, een verhaal dat in grote lijnen ook op het verhaal van mijn jongste zoon lijkt.

https://www.gld.nl/nieuws/7740199/hoogb ... ijssysteem

Bij mijn zoon is de hoogbegaafheid niet vastgesteld, maar wordt door verschillende hb-deskundigen wel vermoed. Hij heeft in het verleden een autismediagnose van de GGZ gehad terwijl wij ouders denken dat dit niet aan de orde is. Enkele jaren geleden, nadat hij uitviel op school, is een depressie vastgesteld. Door een alternatieve "schoolkeuze", in zijn geval het speciaal voortgezet onderwijs, gaat het stukken beter met hem en heeft hij recent zijn havodiploma behaald. Ook mijn zoon leeft ook teruggetrokken en heeft geen vrienden. Wel zag je onmiddenlijk verandering in zijn gedrag toen hij in een clubje voor (beschadigde) hoogbegaafden terecht kwam, dansend kwam hij de eerste keer thuis, hij voelde zich onmiddenlijk begrepen. Maar door corona kon dat clubje niet samen komen en is alles weer verwaterd, inmiddels is hij te oud om naar die groep te gaan. De problemen zijn dus niet over, maar op dit moment wel voldoende onder controle. Mijn zoon past(e) niet in het onderwijssysteem. Vooral het jaar overdoen (blijven zitten in de tweede) was voor hem funest. Hij werd gedwongen om zich aan te passen, wat hij ook deed, maar hij werd stiller en stiller, kreeg tics, sloeg thuis gaten in de muren, zijn ogen werden dof. Het was niet een kwestie van rust, maar vooral van gezien en gehoord worden. Meer vrijheid om zijn eigen werk in te delen (Op het VSO is er niet altijd een leerkracht beschikbaar dus veel keuzewerkuren), niet eindenloos wachten op de uitleg die herhaalt werd. Natuurlijk is niet elk kind is hetzelfde, maar mijn advies zou zijn ga goed na (ga in gesprek met je zoon) of de klas overdoen voor jouw zoon de oplossing is.

Gebruikersavatar
Vlinder42
Moderator
Berichten: 769
Lid geworden op: di 02 mar , 2021 5:57 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Vlinder42 »

Ik ga vooral even in op de psychose, want dat lijkt me het belangrijkst. Heeft hij echt een psychose gehad? Wie heeft dat vastgesteld? Want dat is een situatie waarin meestal wel acuut specialistische hulp nodig is? Heeft hij een behandelaar? Wat zegt die? Kán hij wel naar school?

Ik heb iemand in de familie die dit als jong-volwassene heeft gehad. Die is toen een jaar opgenomen geweest in een kliniek daarvoor. Daarna heeft deze persoon een hbo-opleiding gedaan en gewerkt. Voor zover ik weet wel met medicatie en behandeling. Hoewel het daarna niet meer is voorgekomen, blijft het wel kwetsbaar, een ‘gevoeligheid’. Met die gevoeligheid moet je leren leven.

Als je zoon nog geen behandelaar heeft en je weet niet waar het door gekomen is, zou ik wel huiverig zijn om hem weer naar school te sturen ivm terugval. Op zich is het wel belangrijk om weer naar school te gaan. Maar dan zou begeleiding daarvoor wel fijn zijn. De persoon in mijn familie heeft ook een opleiding gedaan en afgerond. Dus het kan soms wel. Maar ik weet niet of de oorzaak en omstandigheden bij die persoon en jouw zoon hetzelfde zijn, en de ene persoon is de andere niet, dus ik weet eigenlijk niet of dat iets zegt.

Als je leest over psychoses dan wordt er soms wel gesproken over dat mensen met autisme gevoelig kunnen zijn voor psychoses. Omdat ze de wereld niet goed aanvoelen levert dat veel stress op en die stress kan een startpunt zijn voor een psychose. Maar het kan ook zijn dat de psychose ergens anders door gekomen is. Dat is wel belangrijk om te weten.

Ik begrijp wel wel dat je hoopt dat het vanzelf over gaat, maar een psychose lijkt me te ernstig om dat af te wachten. Aannemende dat het echt een psychose was.

Hier kun je meer lezen over psychoses bij kinderen (website van een kinderneuroloog):
https://www.kinderneurologie.eu/ziekteb ... 20kind.php

Je zou je licht eens kunnen opsteken bij de patiëntenverenigingen voor mensen met psychosegevoeligheid:
https://www.ypsilon.org/ https://www.anoiksis.nl/

Op https://www.psychosenet.nl/ staat heel veel informatie. Ook hebben ze een eSpreekuur waar je vragen kunt stellen aan deskundigen. Daar zou ik de vragen die je hebt stellen.

Veel sterkte voor jullie.
Moeder van 2 meiden, de oudste op het VO, de jongste op de basisschool 1x versneld.

Zoonmoeder01
Berichten: 127
Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Zoonmoeder01 »

In de link: https://www.kinderneurologie.eu/ziekteb ... 20kind.php, staan in mijn ogen een aantal interessante dingen, die aansluiten bij mijn gedachtegang. Ik vroeg mij af of je van stress een psychose kan krijgen en eigenlijk werd dat dit door dit (summiere) artikel wel bevestigd. Op dit forum of op het oude forum zijn er artikelen verschenen die en/of over toxische stress/schooltrauma gaan in verband met hoogbegaafdheid. Het is een mechanisme wat niet algemeen bekend is in de reguliere GGZ, zulke ernstige problemen door de schoolsituatie, dat kennen ze niet. Voor mij waren de desbetreffende artikelen en de gesprekken met hb-deskundigen een eyeopener. Mijn zoon poepte letterlijk van de schoolstress af en toe in zijn broek, ontwikkelde tics enz. In ons geval zou de reguliere GGZ onmiddellijk wijzen op de eerder gestelde autismediagnose en een enkeltje speciaal onderwijs zou gegarandeerd zijn. Uiteindelijk is mijn zoon is naar het voortgezet speciaal onderwijs gegaan maar heb ik in het handelingsplan het voor elkaar gekregen dat niet de nadruk op het veronderstelde autisme zou worden gelegd. Hoewel ze geen diagnose mocht geven, was ook zijn mentor ervan overtuigd dat wat er met hem aan de hand is, geen autisme is. Maar mijn zoon heeft wel geprofiteerd van die plek hij kreeg aandacht, kreeg complimenten en werd gewaardeerd. Wat voor hem ook belangrijk was, was dat hij veel vaker zelfstandiger kon werken. Eigenlijk zagen we al eerder, op de drop-outvoorziening, waar hij zelf zijn werk moest indelen, dat mijn zoon onmiddellijk opknapte. Als ouder wist ik dat zijn depressie snel zou opknappen als er iets aan zijn schoolsituatie zou worden gedaan. Er waren helemaal geen gesprekken bij de GGZ nodig (hij zou toch niet gaan spreken) en medicijnen waren zonder iets aan de situatie te hebben gedaan, wat ons ouders betreft, nog niet aan de orde. (Dat kan bij een psychose mogelijk anders liggen) Ik zeg niet dat speciaal onderwijs het tovermiddel is, bovendien dat soort scholen zijn heel verschillend, maar voor mijn zoon was het belangrijk is om hem uit de ontstane situatie te halen. Gezien het positieve commentaar van de school (VSO) vraag ik mij achteraf af of hij het op vavo ook gered had. Maar voor zijn emotionele problemen, waaronder de depressie, is de stap goed geweest, ze hebben hem gehoord en gezien. Maar de oplossing zit hem niet alleen in het speciaal onderwijs, op de basisschool zag je dat de problemen afnamen (even) toen hij versnelde. Ook een leerkracht kon een wereld van verschil maken, dat zag je zelfs in zijn zelfportretten terug. Als ouder wisten we dat zijn problemen heel erg aan school/de schoolsituatie zijn gerelateerd maar de reguliere GGZ was daar totaal mee onbekend en zocht het probleem bij ons ouders. GGZ wist niet dat school dacht dat hij twee jaar voorliep, op zich een knappe prestatie met een gemeten gemiddelde intelligentie, eigenlijk bedoel ik naar mij wilden de GGZ niet luisteren. (Een hb-deskundige schatte de voorsprong nog groter in)

De broer van mijn chef destijds, heeft op jongvolwassenleeftijd ook een psychose gehad. Met medicijnen was het "probleem" volledig onder controle. Dat verhaal ben ik nooit vergeten. Toen wist ik nog niet dat dit ook in mijn familie (niet biologisch) aan de orde zou komen. Bij die persoon is het wat minder goed afgelopen, hoewel het nu redelijk gaat, hij gebruikt medicijnen. Er is later een bipolaire stoornis vast gesteld. Ondanks mijn weerstand tegen de reguliere GGZ, zou ik bij nader inzien toch kiezen voor behandelen. Maar de inzichten rond hoogbegaafdheid moet wel worden meegenomen. De persoon waarover ik spreek vind zich zelf hooggevoelig, maar op zich zou het mij niet verbazen als hij ook hoogbegaafd is. Achteraf bleek, hoewel ik dat vermoeden al langer had, dat zijn vader op de test boven de 130 scoorde. Naar mijn indruk komt hoogbegaafdheid breder in de familie voor. Hoogbegaafd en hooggevoelig worden regelmatig samen genoemd. De waarheid is dat veel volwassen helemaal niet weten dat ze hoogbegaafd zijn omdat het nooit is gemeten en zelfs als het is gemeten ze daar niet attent op zijn gemaakt.


https://www.ieku.nl/hooggevoeligheid-de-theorie/

Het is verstandig om het stuk wat gaat over de verbeelding ook te lezen. Ik lees...

Bij emotionele spanning kan deze prikkelgevoeligheid zich uiten door fantasie en werkelijkheid niet meer kunnen scheiden, leven in een schijnwereld, heftige dromen en zich dingen verbeelden.

Misschien kan je er iets mee. (Het is een visie op hooggbegaafdheid waar niet iedereen mee eens is) Blijf zelf kritisch denken. Maar deze opmerking sluit wel aan wat ik eerder schreef over stress. Persoonlijk twijfel ik dan (toch weer) of de reguliere GGZ de weg is. Maar jullie moeten je eigen weg vinden.

Zoonmoeder01
Berichten: 127
Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Zoonmoeder01 »

Hier sloeg ik op aan:
Elisabeth schreef:
za 30 jul , 2022 12:35 pm
maar de extreme terugetrokkenheid, geen contact meer maken in het 'echte leven' blijven een ding. Hij heeft nooit begeleiding gehad op school, deed z'n best erbij te horen- dat ging lang goed- en uiteindelijk lukte dat niet meer.
Om je zo te kunnen aanpassen vraagt heel veel (sociale) vaardigheden. Eigenlijk is dat het tegengestelde van autisme waarrmee je mensen niet goed zou kunnen "lezen". Hoogbegaafden zijn vaak al op jonge leeftijd in staat zich aan te passen en vallen bijv. in de kleuterklassen helemaal niet zo op. Terwijl jij als ouder al weet mijn kind kan al een beetje lezen. (Als ik deze opmerking maak, sluit je autisme niet meteen uit, maar het betekent dat je scherper moet inzoemen wat is hier aan de hand ?)

Het woord wat in mij opkwam was dissocatie. Maar ik ben geen psycholoog, telkens moet ik opzoeken hoe zat het ook al weer. Ik kwam het volgende artikel tegen:

https://praktijkextralent.nl/trauma/

Alles in dit artikel, is wat ik denk in dit topic te lezen. Ik kom weer nieuwe begrippen tegen. Fawn. Misschien is de theorie voor mij erachter niet nieuw, maar hier is het net weer iets anders verwoord. Ook in dit stuk wordt de kans op misdiagnoses benoemt omdat het trauma niet herkent wordt. Ergens (kort) staat ook iets over de verhoogde kans op psychoses. Wat ik fijn van deze praktijk vind (die ik overigens niet ken) is dat ze indien nodig een tweesporen beleid voeren. Indien nodig zetten ze bijv. een psychiater in. Maar dat is echt iets anders dan verdwaald raken in een specialistische GGZ instelling. Mij spreekt de visie en aanpak van deze praktijk erg aan. Wat ik destijds deed, ook al woonde ik niet in de buurt, de telefoon pakken of mailen om na te gaan of de deskundigen iets voor mij konden betekenen. Ik denk dat deze hb-deskundigen (er zijn er meer in het land) die jou verhaal herkennen.

Wat leer ik zelf van het stuk dat een veilige omgeving zo belangrijk is. Mijn zoon is (was) het vertrouwen in volwassenen kwijt. Ook naar ons ouders heeft hij zich door de jaren steeds meer teruggetrokken. We zien oplevingen als het beter met hem gaat maar het is nooit meer zo geworden zoals in zijn peutertijd. Wat we gedaan hebben, "onbewust", hem naar een school gestuurd, waar hij zich veiliger voelt waardoor hij zich zelf weer meer durft laten zien, waar ze ook meer tijd hebben om eens gezellig met hem in gesprek te gaan. En misschien noemen ze het niet meteen hoogbegaafd, ze hebben wel gezien dat hij intelligent is, humor heeft en gedreven is. Ze weten ook (er zijn geen 1e graadsleerkrachten) dat hij het grotendeels op eigen kracht heeft gedaan. Wie hij werkenlijk is komt langzaam weer naar boven. Mijn zoon krijgt een intake gesprek op de vavo, ik zag het lachje. Op de basisschool stonden zijn mondhoeken, langdurig, dusdanig naar beneden, dat ik dacht dat hij een lichamelijk syndroom had. (Hij had al eerder een zware autismediagnose gekregen die later is omgezet naar het "lichtere PDD_NOS")

Wat ik

Zoonmoeder01
Berichten: 127
Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Zoonmoeder01 »


Bissi
Berichten: 344
Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 9:37 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Bissi »

Zoonmoeder01 schreef:
wo 10 aug , 2022 5:18 pm
Ook hier fawn:

http://www.hblinq.nl/toxische-stress-tr ... rd-gedrag/
Vroeger werd er alleen over de vecht- of vluchtreflex gesproken als het ging om: hoe reageer je op gevaar, wat is je copingstrategie?. Als voorbeelden worden er vaak reacties van dieren genoemd: de leeuw gaat in de aanval als hij bedreigd wordt en de gazelle vlucht weg.
Later kwam er freeze bij (bevriezen, dichtklappen), als een prooidier dat al gevangen is door een roofdier en zich 'dood' houdt, of een konijn dat in de koplamp kijkt.

Recent is het een vierluik geworden vanuit de polyvagaal theorie. Fawn is je vrijwillig onderwerpen, zoals kleine hondjes doen wanneer ze een grote hond tegenkomen. Bij hoogbegaafden wordt dat als veel voorkomende reactie benoemd (maar niet alleen bij hen natuurlijk). Fawn is nog steeds wat minder bekend en wordt zeker minder herkend als coping strategie.

Interessant in dit kader, zoonmoeder, is ook het boek dat Noks Nauta heeft gepubliceerd over psychologische zorg aan hoogbegaafden. Dat gaat in op de redenen waarom dat heel lastig is voor gewone psychologen zonder voldoende kennis van hb.

Elisabeth
Berichten: 25
Lid geworden op: wo 27 jul , 2022 8:54 am

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Elisabeth »

Bedankt voor jullie reacties. Heel waardevol en fijn. 'Hoogbegaafde kinderen hebben daarom een aanleg voor het ontwikkelen van ‘fawn’ gedrag. Dit zien we wanneer iemand zich gedurende een lange periode zeer sterk aanpast' please gedrag, dit herken ik zeer zeker.
Momenteel vraagt hij zelfs: mag ik naar de wc, mag ik water pakken, omdat hij ooit meemaakte dat iemand boos werd toen hij water pakte zonder te vragen. M'n zoon doet er alles aan om te voorkomen dat we (alle mensen om zich heen) boos worden of afwijzen.
Ik zie inderdaad goede sociale vaardigheden (in basis), maar is zichzelf kwijtgeraakt hierin. Autistisch lijkt hij nu eerder, omdat hij vreemd reageert. Ik denk dat kinderen hem raar vinden soms. Ik hoorde wel eens dat ze zeiden 'daar heb je die autist' of jij bent koekoek.

Een arts vroeg of hij aan sport doet, dan blijft hij heel lang stil en geeft hij geen antwoord (hij doet niet aan een sport) De simpelste vragen lijken moeilijk voor hem. Of hij doet maar alsof. Ik ga de websites en info goed lezen en kijken of er alternatieven zijn voor hulpverlening, meer passend bij HB.

Over de psychose, in aanloop had hij al langer dat hij zei bij veel dingen, wie zegt dat dit echt wat ik zie.
Hij doet ook aan dromen beinvloeden, iedere 3 uur wakker worden, zodat je je dromen kunt bepalen. (slecht slapen dus).
M'n zoon fietste/wandelde het liefst in het donker rond 0.00, hij moest perse naar buiten ineens. Ik ging gelijk mee, of mijn man, om hem te beschermen. Dit waren ontzettend enge ervaringen. Hij fietste/wandelde heel snel, kon hem amper bijhouden, hij was zichzelf niet. Alsof hij een opdracht had.
Ik was toen heel bang dat hij zichzelf iets aan zou doen.

De psychose/waanidee kwam tijdens het eten, uiteindelijk, ik zei wat is er. Het kwam eruit, er waren vreemden in huis, hij keek de hele tijd achterom. Het was voor hem echt. Hij was zo bang, die avond, het was vreselijk. Hij geloofde niets van wat hij zag.
Uiteindelijk tot rust gekomen, dankzij mijn man die hem moest vasthouden soms, omdat hij wegwilde lopen. Alleen had ik het niet gered, zo sterk hij was.

Bizar, trillend zat ik op de bank. Wat een enge ervaringen.
Ik zei maar snel dat hij niet meer naar school hoefde morgen, en hij werd uiteindelijk rustiger.
Duidelijk verband met school en staat van zijn. Hij is 3 maanden thuis gebleven, na de zomer gaat hij weer.
Hij had geen leuke klas met oudere kinderen (16-17) er is denk ik ook iets voorgevallen. Daarnaast houden docenten geen rekening met hem, en met zijn jonge leeftijd. Het is lastig gebleken. Wij hebben nu ook wel goede hoop, dat hij tussen jongere kinderen zich minder alleen voelt en hij komt bij bekenden/een vriend in de klas, daar zorg ik wel voor. Goed blijven monitoren.

Ik denk bij hem aan weerbaarheid door meer zelfvertrouwen, en echt voelen wat hij voelt en het uiten ervan.

Hoe wij er nu mee omgaan. Als voorbeeld. School heeft weer kennismaking bedacht voor HAVO 4, net als vorig jaar, op het strand. Hij zat toen helemaal alleen, de mentor was er niet, hij kende niemand. Dit jaar gaan ze opnieuw naar het strand, in het bericht staat deze keer 'doe je zwemkleding aan'. Als er iets is wat hij niet wil is tussen nieuwe klasgenoten in zijn zwembroek rondlopen. Wij hebben direct gezegd, dat hij daar niet heen hoeft. Omdat hij zich anders constant zorgen maakt. (In het algemeen, hoe bedenken ze zit? Pubers, onzeker, en dan zwemkleding aandoen tijdens kennismakingsactiviteiten. Ik kan hier niet over uit). Is wel vluchten, maar te vaak heeft hij dingen gedaan die hij niet wilde. Daarom laten we hem meer beslissen wat te doen.

Zoonmoeder01
Berichten: 127
Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Zoonmoeder01 »

http://www.hblinq.nl/toxische-stress-tr ... rd-gedrag/
[/quote]

Recent is het een vierluik geworden vanuit de polyvagaal theorie. Fawn is je vrijwillig onderwerpen, zoals kleine hondjes doen wanneer ze een grote hond tegenkomen. Bij hoogbegaafden wordt dat als veel voorkomende reactie benoemd (maar niet alleen bij hen natuurlijk). Fawn is nog steeds wat minder bekend en wordt zeker minder herkend als coping strategie.

Interessant in dit kader, zoonmoeder, is ook het boek dat Noks Nauta heeft gepubliceerd over psychologische zorg aan hoogbegaafden. Dat gaat in op de redenen waarom dat heel lastig is voor gewone psychologen zonder voldoende kennis van hb.
[/quote]

Erg interessant, ik ga er zeker meer over lezen. Toch wist ik dat aanpassingsgedrag die bij sommige hoogbegaafden voortkomt. Vooral hoogbegaafde meisjes gebruiken dat als copingstrategie. Het was o.a. de hb-psycholoog die meteen begreep dat mijn zoon dat als kleuter toepaste. Kort daarna viel het kwartje dat mijn oudste zoon, dat gedrag ook had laten zien. De voorsprong op de cito destijds, was totaal verdwenen en hij sprak net zo goed Nederlands-Turks als de rest van de klas. Kort daarna, zette hij een andere copingsstratagie in en zette hij de hele klas op stelten. Het enkeltje speciaal onderwijs was nu gegerandeerd, verklaring mijn zoon met de diagnose "autisme", was overprikkeld. Later begreep ik dat er een alternatieve verklaring voor zijn gedrag kon zijn; in groep 3, van die school, met voornamenlijk Turkse kinderen, hield men zich o.a. bezig met het begrip hij en zij, want dat onderscheid dat kent die taal blijkbaar niet. Achteraf snap ik dat hij gek werd.

Ook op het speciaal onderwijs paste hij zich aan, hij moest wel, ze hanteerde een gedragsaanpak, maar thuis kwam de frustratie eruit. School herkende het probleem niet dus het zal wel aan de opvoeding liggen. Alle hb-deskundigen die ik gesproken heb herkenden de patronen, begrepen wat ik vertelde, maar een instantie (waar ik veel vertrouwen in had) die zag het niet, die twijfelde. Dat was ook het bureau die werkte met o.a. de afvinklijstjes voor autisme, en als je weinig praat, geen vrienden hebt, dan scoor je al snel hoog op die lijst. Uiteindelijk gaat het om interpetatie van gedrag en of de handvatten (adviezen) die gegeven worden helpen. De eerdere hb-psycholoog ging anders te werk, die luisterde vooral. Die keek naar het commentaar in zijn schoolrapporten, zijn tekeningen, de verslagen die eerder waren afgegeven enz. Ze zag meteen de tegenstrijdigheden in de uitkomsten van de gedragslijsten en de uiteindenlijke diagnose. Ze sprak met hem en prikte terplekke door zijn aangepaste gedrag heen. (Volgens hem was hij niet boos, maar zat ondertussen wel de pen in stukken te breken) Ze begreep ook dat hij in zijn toestand niet testbaar was. Hoewel ze wel dacht dat het geen autisme was, liet ze wel ruimte voor twijfel. Om de ware persoon te zien, moest eerst een hb-aanpak worden ingezet.

Ik heb lang in het wereldje rond autisme gezeten. Daar wordt het aangepaste gedrag vaak in verband worden gebracht een hogere intelligentie. Via hun intelligentie compenseren ze hun gedrag en op een dag wordt het hun te veel. Veel van deze kinderen kregen in het verleden dan het labeltje Asperger of misschien PDD-NOS, tegenwoordiger valt alles onder dezelfde noemer. Er zijn kinderen waar het labeltje Asperger of PDD-NOS, die ze op latere leeftijd hebben terecht is, maar er zitten naar mijn mening ook misdiagnoses bij. Want het is opmerkenlijk als een jong kind met autisme zich zo goed zich kan aanpassen, het betekent namelijk dat je er van bewust bent dat de kinderen om je heen anders zijn, dat je genoeg inzicht hebt dat je begrijpt dat je ten opzichte van hun anders bent en ook nog het vermogen hebben om je dusdanig aan te passen dat je niet opvalt. Ze noemen het compenseren en/of soms camoufleren.

https://www.gezondheidsplein.nl/special ... /item57116

Zoonmoeder01
Berichten: 127
Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Zoonmoeder01 »

Dit topic triggert mij. Ik deel mijn ervaringen in de hoop dat een ander iets aan mijn ervaringen heeft. Wat ik gezien heb in de GGZ, dat als een test anders uit pakt dan hun verwachting dat de uitkomst min of meer wordt genegeerd. Mijn oudste, met een autismediagnose, liet op jonge leeftijd veel zelfinzicht zien, dat kwam uit een test, dat was niet volgens hun verwachtingen, en het kwam binnen de autismegroep maar zelden voor, maar verder werd er niks meegedaan. Waar ik tegen aangelopen ben is een enorme tunnelvisie, want zoiets als schooltrauma dat kent de reguliere GGZ niet. In mijn ogen kijken ze niet altijd verder dan hun neus lang is, wat hun geleerd is, en gebruiken ze ruimhartig hun afvinklijstjes. Maar ook de reguliere GGZ zou moeten weten, dat trauma, erg op autisme kan lijken, want dat hadden de "verwaarloosde wezen" destijds in Roemenië laten zien. Door de juiste aanpak, verdwenen de autismekenmerken. Ik besef dat mijn oordeel niet alleen voorkomt door wat ik bij mijn kinderen gezien maar ook door wat ik zelf als kind heb meegemaakt. Als kind was ik verdrietig, machteloos, toen de psycholoog totaal aan de haal geen met de betekenis van mijn tekening, ik was destijds 7 jaar. Eerder had een psycholoog, ik ben geadopteerd, al geoordeeld dat mijn nieuwe ouders niet veel van mijn verstand hoefde te verwachten, mijn ontwikkeling verliep niet normaal. Ik kroop niet maar schuifelde op mijn kont. Ik ging niet vanzelf lopen, mijn moeder moest mij stimuleren. Ik kon blijkbaar "uren" met een touwtje spelen, ik was zoals je noemt nogal teruggetrokken. Ik weet hoe bang ik op 4 jarige leeftijd was. Ik weet dat ik pogingen deed om mijzelf onzichtbaar te maken. Hoe ik mijn klasgenoten pleasde, door als eerste in de kleuterklas, op de kaperstoel in de poppenhoek, te gaan zitten, mijn hoofd was half kaal, maar die van mijn "vriendjes" niet, de juf heeft ingegrepen. Toen ik volwassen was, wees een psycholoog mij op het trauma dat ik door de adoptie had opgedaan, de hb-deskundige van mijn zoon wees mij later weer op andere dingen. Ik weet niet of ik inderdaad hoogbegaafd ben zoals sommige hd-deskundigen beweren, maar ik weet wel dat ik een stuk kritischer ben dan de reguliere GGZ. Dat je zoon door heeft dat het wel eens zou kunnen uitlopen op een autismediagnose, dat hij zijn twijfels heeft, geeft aan dat hij zich er mogelijk al in heeft verdiept, dat hij snapt hoe het werkt, voor mij is het een bevestiging dat hij intelligent is. Ik lees, hoe jou kind zich dusdanig probeert aan te passen dat hij zichzelf in het proces is kwijtgeraakt. Ik herken het zelf :idea: , ik herken het in mijn kinderen. Die laatste opmerking heeft niet zozeer met hoogbegaafdheid te maken, maar met het trauma. Ik schrik opnieuw( filmpjes in de voetnoot) dat je trauma naar de volgende generatie kan doorgeven, hoewel ik dat wel eerder met een van onze hb-deskundigen besproken heb, ik lees het ook in het artikel van Hanneke Reitsma terug. "het herstel vindt plaats binnen de relaties en systemen waar de cliënt deel van uitmaakt." Praktijkextralent hangt een vergelijkbare visie aan als de hb-deskundige die onze zoon heeft begeleid. Dat betekende dat wij ouders (gezin) ook in de begeleiding werden meegenomen. Ik heb in de begeleiding enorm veel over mijn kinderen geleerd, ik heb ook erg veel over mijzelf geleerd. Het is soms ook pijnlijk om te zien, hoe mijn kinderen dezelfde copingstratagieën gebruiken, zoals ik zelf gebruik. Bewust of onbewust wist ik enigzins hoe het mechanisme werkte, maar de reguliere GGZ ging met het verhaal van mijn kind, kinderen aan de haal, we kwamen in een soort gijzelingssituatie terecht, braaf ging ik elke twee weken praten, maar daadwerkenlijk luisteren, dat deden ze niet. Pas toen ik met harde bewijzen kwam, schoolrapporten, observatie opgesteld door een psycholoog enz. kreeg de GZ-psycholoog van de instelling pas door dat een en ander toch anders lag. De diagnose werd ineens "omlaag" bijgesteld naar PDD-NOS, na 4 jaar kregen we, tijdens het eindgesprek, voor het eerst de KJ-psychiater te zien, want die "moest" denk ik, voor de verzekering betrokken zijn. Je kunt je voorstelen dat ze ons daar nooit meer terug hebben gezien, pas in het laatste gesprek heeft mijn zoon enigszins gepraat. Ik durfde toen ik klein was, ook niet tegen mijn adoptieouders te praten, ik voelde mij niet veilig.


Zoonmoeder01
Berichten: 127
Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Zoonmoeder01 »

Elisabeth schreef:
do 11 aug , 2022 9:48 am
Bedankt voor jullie reacties. Heel waardevol en fijn. 'Hoogbegaafde kinderen hebben daarom een aanleg voor het ontwikkelen van ‘fawn’ gedrag. Dit zien we wanneer iemand zich gedurende een lange periode zeer sterk aanpast' please gedrag, dit herken ik zeer zeker.
Momenteel vraagt hij zelfs: mag ik naar de wc, mag ik water pakken, omdat hij ooit meemaakte dat iemand boos werd toen hij water pakte zonder te vragen. M'n zoon doet er alles aan om te voorkomen dat we (alle mensen om zich heen) boos worden of afwijzen.
Ik zie inderdaad goede sociale vaardigheden (in basis), maar is zichzelf kwijtgeraakt hierin. Autistisch lijkt hij nu eerder, omdat hij vreemd reageert. Ik denk dat kinderen hem raar vinden soms. Ik hoorde wel eens dat ze zeiden 'daar heb je die autist' of jij bent koekoek.

Een arts vroeg of hij aan sport doet, dan blijft hij heel lang stil en geeft hij geen antwoord (hij doet niet aan een sport) De simpelste vragen lijken moeilijk voor hem. Of hij doet maar alsof. Ik ga de websites en info goed lezen en kijken of er alternatieven zijn voor hulpverlening, meer passend bij HB.

Over de psychose, in aanloop had hij al langer dat hij zei bij veel dingen, wie zegt dat dit echt wat ik zie.
Hij doet ook aan dromen beinvloeden, iedere 3 uur wakker worden, zodat je je dromen kunt bepalen. (slecht slapen dus).
M'n zoon fietste/wandelde het liefst in het donker rond 0.00, hij moest perse naar buiten ineens. Ik ging gelijk mee, of mijn man, om hem te beschermen. Dit waren ontzettend enge ervaringen. Hij fietste/wandelde heel snel, kon hem amper bijhouden, hij was zichzelf niet. Alsof hij een opdracht had.
Ik was toen heel bang dat hij zichzelf iets aan zou doen.

De psychose/waanidee kwam tijdens het eten, uiteindelijk, ik zei wat is er. Het kwam eruit, er waren vreemden in huis, hij keek de hele tijd achterom. Het was voor hem echt. Hij was zo bang, die avond, het was vreselijk. Hij geloofde niets van wat hij zag.
Uiteindelijk tot rust gekomen, dankzij mijn man die hem moest vasthouden soms, omdat hij wegwilde lopen. Alleen had ik het niet gered, zo sterk hij was.

Bizar, trillend zat ik op de bank. Wat een enge ervaringen.
Ik zei maar snel dat hij niet meer naar school hoefde morgen, en hij werd uiteindelijk rustiger.
Duidelijk verband met school en staat van zijn. Hij is 3 maanden thuis gebleven, na de zomer gaat hij weer.
Hij had geen leuke klas met oudere kinderen (16-17) er is denk ik ook iets voorgevallen. Daarnaast houden docenten geen rekening met hem, en met zijn jonge leeftijd. Het is lastig gebleken. Wij hebben nu ook wel goede hoop, dat hij tussen jongere kinderen zich minder alleen voelt en hij komt bij bekenden/een vriend in de klas, daar zorg ik wel voor. Goed blijven monitoren.

Ik denk bij hem aan weerbaarheid door meer zelfvertrouwen, en echt voelen wat hij voelt en het uiten ervan.

Hoe wij er nu mee omgaan. Als voorbeeld. School heeft weer kennismaking bedacht voor HAVO 4, net als vorig jaar, op het strand. Hij zat toen helemaal alleen, de mentor was er niet, hij kende niemand. Dit jaar gaan ze opnieuw naar het strand, in het bericht staat deze keer 'doe je zwemkleding aan'. Als er iets is wat hij niet wil is tussen nieuwe klasgenoten in zijn zwembroek rondlopen. Wij hebben direct gezegd, dat hij daar niet heen hoeft. Omdat hij zich anders constant zorgen maakt. (In het algemeen, hoe bedenken ze zit? Pubers, onzeker, en dan zwemkleding aandoen tijdens kennismakingsactiviteiten. Ik kan hier niet over uit). Is wel vluchten, maar te vaak heeft hij dingen gedaan die hij niet wilde. Daarom laten we hem meer beslissen wat te doen.
Ik hoef je niet te vertellen hoe ernstig de situatie is, maar ik schrik echt, als ik dit allemaal lees. Persoonlijk zou ik mijn kind in deze staat niet terug naar school sturen, je zoon, ik zeg het maar hardop is in gevaar. Er moet nu eerst aan zijn welzijn worden gedacht, die school dat haalt hij wel in. Ik ben serieus bang omdat ik inmiddels iets te veel verhalen "ken" waarbij het niet goed is afgelopen. Bovendien weet ik als moeder, hoe het is om (al dan niet terecht) op süicidewacht te staan. Het eerste wat je zoon nu nodig heeft is veiligheid, zoals het filmpje aangeeft dat alertsysteem staat constant aan. (Begrijp ik het goed, dat hij thuis vraagt of hij naar de wc mag?) Je hoeft niet met mij eens te zijn, maar ik krijg het idee dat je de situatie onderschat. Ik vraag mij af in hoeverre je in contact staat met de zorgcoördinator op school. Als ik zc zou zijn, dan zou ik niet toestaan dat een jongere in deze toestand naar school kwam, bij mij gaan alle alarmbellen af. Mijn eerste indruk van de school, is dat deze school niet veel veiligheid bied. Er is een kennismaking op het strand maar de mentor is er niet? Dit jaar "verplicht" in zwemkleding? Het is goed dat je je zoon beschermt. Hoewel mijn zoon niet werd geplaagd kon ik merken dat de afdelingleider hem koekoek vond en ons ouders ook. Zolang een kind zich niet serieus genomen voelt, dan voelt het zich ook niet veilig. Persoonlijk heb ik mijn twijfels of het bij jongere kinderen beter zal gaan. Ik snap dat het leeftijdsverschil groot is, de belevingswereld verschillend is maar zit het probleem in de leeftijd? Een hoogbegaafdheidsdeskundige, die zelf zeer hoogbegaafd was, vertelde dat zij op de middelbare school alleen contact had met de docenten. Door die ervaring dacht ze dat ze "'contact gestoord" was, maar dat is helemaal niet het geval, ze is gewoon hoogbegaafd, had een andere belevingswereld dan de andere kinderen.. Natuurlijk kan het zijn dat het voor jou zoon, wel goed uitpakt, maar je loopt met dat experiment een risico. Eigenlijk zou eerst in kaart moeten brengen wat jou zoon nodig heeft, voordat jullie iets gaan doen.

Anne72
Berichten: 210
Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 4:07 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Anne72 »

Beste Elisabeth,

Net als veel anderen vind ook ik het een zorgelijk en verdrietig verhaal. Uit je reactie lees ik wel dat jullie heel bewust en betrokken kijken naar wat nodig is. Fijn voor zoon dat jullie zo betrokken zijn. Ik deel ook niet het beeld dat anderen krijgen dat jullie de situatie onderschatten.

Als ouder heb ik geen ervaring met deze of soortgelijke problematiek. Wel als tante en ik hoor wel eens wat omdat ons Xke van 16 buddy is van een vriendin met wie die in de klas zit.

Mijn nichtje heeft door slaapgebrek ook waanbeelden en angsten ontwikkeld. Zij riep het slaapgebrek niet zelf op maar het was een bijwerking van medicatie die ook maakte dat ze te weinig at. Het weer terugvinden van een heilzaam slaap- en eetpatroon heeft veel tijd en aandacht gekost. Het erkennen van dat het een probleem was is destijds een belangrijke eerste stap geweest. Omdat je zoon het slaapgebrek zelf oproept, tenminste dat haal ik uit je verhaal, weet ik niet of hij dat wil veranderen? Want ik weet uit de tijd dat ik wegens uitgaan en ochtendcolleges te weinig sliep dat de twilightzone waar je in komt ook fijn kan voelen.
Wat bij nichtje hielp: pas naar bed als je echt heel moe bent, half uur nadat ze zich moe voelde. En dan toch dag erna heel vroeg op en met lichtlamp echt wakker worden. En bed alleen gebruiken voor slapen. En dan langzaam aan moment van naar bed gaan vervroegen.

Dan over school: ik heb het beeld dat school veel kan betekenen als het gaat om het goed begeleiden van kwetsbare kinderen op school. Dat was bij nichtje zo en ook bij het meisje waar Xke buddy van is. De ruimte om een stilte plek op te zoeken als de prikkels te sterk zijn of de paniek toeslaat. Mijn nichtje mocht het topsportschema aanhouden niet om te trainen maar om naar therapie te kunnen. Dat betekende twee jaar VWO uitspreiden over drie jaar. En Xke kan te laat of niet naar een les gaan wanneer hun vriendin een paniek of angstaanval heeft. Bij beide gevallen is er een goed gesprek geweest met de school om te kijken wat in het belang van het kind was. De autonomie en eigen keuze van de kinderen is goed meegenomen. Dat zou voor jullie zoon ook goed kunnen zijn. Staat de school daarvoor open en wil zoon die openheid aan school geven?

Overigens triggered de opmerking over zwemkleding mij ook. Maar daar heb ik een ander draadje over geopend. Omdat ik dat niet de kern van dit draadje vond. Sterkte in ieder geval!
Anne72
Moeder van Xke 2006, 6 ath E&M en Menneke 2008 4 VWO N&T

Bissi
Berichten: 344
Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 9:37 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Bissi »

Anne72 noemde het slaapgebrek als oorzaak van het ontstaan van hallucinaties die lijken op psychoses of schizofrenie symptomen. Ik had dezelfde gedachte en had een bron voor je opgezocht: https://www.ggznieuws.nl/slaaptekort- ... men-geven/

Op zich zijn lucide dromen helemaal niet ongezond wanneer ze spontaan optreden. Maar jezelf elke drie uur wakker maken wel. Een regelmatig (normaal) dag- en nachtritme kan ook heel veel doen voor het welzijn. Heel veel jongeren vanaf de puberteit hebben moeite met het aanhouden van zo'n ritme.

Elisabeth
Berichten: 25
Lid geworden op: wo 27 jul , 2022 8:54 am

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Elisabeth »

Wat fijn dit forum. Blij met jullie reacties.

Door hier veel te lezen leer ik veel, en zie ik ook dat mijn zoon o.a. praatangst heeft: selectief mutisme.
Ik wist niet dat dit bestond, en dacht het is verlegenheid. Het is ws daadwerkelijk een angst. Een van de aspecten die hem belemmeren goed te functioneren. En eigenlijk had ik er ook last van in de vorm van stotteren, op de middelbare school. Ik durfde niet te praten vanwege stotteren (terwijl ik dat nooit deed voorheen, was puur ingebeeld) en ook heb ik nooit een vraag gesteld aan een docent. Pas vanaf m'n 18e durfde ik dat.
Het is vast erfelijk. Vroeger sprak hij ronduit en met goede vrienden stopte hij ook niet met praten (bijv. tijdens het gamen).

Wat denken jullie, zal ik mijn vermoeden inzake deze angst nu al (pas eigenlijk, we hadden veel eerder aan de bel moeten trekken) met hem bespreken of dat over laten aan de behandelaars t.z.t.?

Elisabeth
Berichten: 25
Lid geworden op: wo 27 jul , 2022 8:54 am

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Elisabeth »

Bissi schreef:
zo 14 aug , 2022 7:50 pm
Anne72 noemde het slaapgebrek als oorzaak van het ontstaan van hallucinaties die lijken op psychoses of schizofrenie symptomen. Ik had dezelfde gedachte en had een bron voor je opgezocht: https://www.ggznieuws.nl/slaaptekort- ... men-geven/

Op zich zijn lucide dromen helemaal niet ongezond wanneer ze spontaan optreden. Maar jezelf elke drie uur wakker maken wel. Een regelmatig (normaal) dag- en nachtritme kan ook heel veel doen voor het welzijn. Heel veel jongeren vanaf de puberteit hebben moeite met het aanhouden van zo'n ritme.
Zeker iets om in de gaten te houden, goede slaap. Tijdens vakantie een paar jaar terug in Vietnam hallucineerde hij wegens vermoeidheid/koorts, en wat hij ook soms heeft is dat hij zijn lichaam niet kan bewegen. Dat moet heel eng zijn. Vorige maand weer, wakker worden en alleen je ogen kunnen bewegen. Heeft ook met slaaptekort te maken waarschijnlijk. Hij durfde niet goed te slapen meer na die ervaring. Wij sliepen daarom met z'n 4-en op een kamer, zodat hij zich veilig voelde.

Elisabeth
Berichten: 25
Lid geworden op: wo 27 jul , 2022 8:54 am

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Elisabeth »

Anne72 schreef:
zo 14 aug , 2022 3:52 pm

Mijn nichtje heeft door slaapgebrek ook waanbeelden en angsten ontwikkeld. Zij riep het slaapgebrek niet zelf op maar het was een bijwerking van medicatie die ook maakte dat ze te weinig at. Het weer terugvinden van een heilzaam slaap- en eetpatroon heeft veel tijd en aandacht gekost. Het erkennen van dat het een probleem was is destijds een belangrijke eerste stap geweest. Omdat je zoon het slaapgebrek zelf oproept, tenminste dat haal ik uit je verhaal, weet ik niet of hij dat wil veranderen? Want ik weet uit de tijd dat ik wegens uitgaan en ochtendcolleges te weinig sliep dat de twilightzone waar je in komt ook fijn kan voelen.
Wat bij nichtje hielp: pas naar bed als je echt heel moe bent, half uur nadat ze zich moe voelde. En dan toch dag erna heel vroeg op en met lichtlamp echt wakker worden. En bed alleen gebruiken voor slapen. En dan langzaam aan moment van naar bed gaan vervroegen.

Dan over school: ik heb het beeld dat school veel kan betekenen als het gaat om het goed begeleiden van kwetsbare kinderen op school. Dat was bij nichtje zo en ook bij het meisje waar Xke buddy van is. De ruimte om een stilte plek op te zoeken als de prikkels te sterk zijn of de paniek toeslaat. Mijn nichtje mocht het topsportschema aanhouden niet om te trainen maar om naar therapie te kunnen. Dat betekende twee jaar VWO uitspreiden over drie jaar. En Xke kan te laat of niet naar een les gaan wanneer hun vriendin een paniek of angstaanval heeft. Bij beide gevallen is er een goed gesprek geweest met de school om te kijken wat in het belang van het kind was. De autonomie en eigen keuze van de kinderen is goed meegenomen. Dat zou voor jullie zoon ook goed kunnen zijn. Staat de school daarvoor open en wil zoon die openheid aan school geven?

Overigens triggered de opmerking over zwemkleding mij ook. Maar daar heb ik een ander draadje over geopend. Omdat ik dat niet de kern van dit draadje vond. Sterkte in ieder geval!
Anne72

Mijn zoon heeft ook een tijdje zichzelf gekrast. En at slecht, nog steeds zit hij snel vol en krijgt hij braakneigingen tijdens het eten van groenten.
Nu in de vakantie gaat het heel goed, kan hij slapen wanneer hij wil (vanmorgen om 5.30 uur moest ik hem naar de bed sturen, was hij nog een serie aan het kijken!) Dat zal volgende week anders zijn. Vroeg op weer.
Waar is het draadje over zwemkleding?
Het is fijn om 2 jaar over 3 jaar uit te kunnen smeren. Bij ons op school zijn ze niet zo flexibel vrees ik. Je moet gewoon mee in stroom, er is geen ruimte voor uitzonderingen. MIsschien wel als we een diagnose hebben (angststoornis, autisme?)
Het meest erg zijn de spreekbeurten etc. Daar kan hij maanden tegenopzien. Jammer dat ook daar geen uitzonderingen voor zijn.
Steeds meer kwartjes vallen bij mij door diverse verhalen te lezen.

Anne72
Berichten: 210
Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 4:07 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Anne72 »

Het draadje vind je het eenvoudigst als je in het menu op actieve onderwerpen klikt. En dan heb ik het iets met randvoorwaarden genoemd.

Jammer dat de school weinig ruimte biedt. Een diagnose kan zeker helpen denk ik. Soms is het ook een kwestie van de juiste ingang vinden. Ik weet natuurlijk niet wie je al gesproken hebt. Is er bijvoorbeeld een zorgcoordinator? Of school maatschappelijk werk? In onze regio is er per school een contactpersoon richting het samenwerkingsverband. Als je dat al weet / kent moet je volgende stukje maar over slaan.

In principe geldt ook voor het VO dat zij passend onderwijs moeten geven. Dat wil niet zeggen dat iedere school ieder kind het onderwijs moet geven dat past. Wel dat de school verantwoordelijk is dat het kind goed genoeg passend onderwijs krijgt. Als ze daarvoor zelf niet de mogelijkheden hebben, kunnen ze ondersteuning krijgen vanuit het samenwerkingsverband, zorg inkopen via het samenwerkingsverband of helpen bij het vinden van een school die wel de juiste expertise heeft. Hoe het samenwerkingsverband precies is georganiseerd is afhankelijk van de regio.

Anne72
Moeder van Xke 2006, 6 ath E&M en Menneke 2008 4 VWO N&T

Bissi
Berichten: 344
Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 9:37 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Bissi »

Op afstand is het moeilijk jullie situatie in te schatten Elisabeth. Maar als jullie school niet flexibel is, er geen support voor hem geregeld is op school en hij zo kwetsbaar is als je beschrijft, dan klinkt het alsof hij nog niet klaar is om weer naar die school terug te gaan en havo 4 opnieuw te doen. Zou het niet fijn zijn als hij eerst wat meer tot rust kon komen?

Een klasgenoot van een van mijn kinderen liep ook vast, ook al was school heel meewerkend. Toevallig ook toen ze van VWO4 naar havo 4 was gegaan, met snijden, paniekaanvallen, slaapgebrek en meer tot gevolg. Voor de ouders kwam het als een verrassing dat het zo snel zo bergaf ging. Die klasgenoot is toen uit huis geplaatst en heeft een jaar therapie gehad zonder naar school te kunnen gaan. Daarna uiteindelijk via parttime VAVO in 2 jaar dit jaar op het HBO gestart. En nu veel wijzer en stabieler dan toen.

Ik noem het niet om je aan het schrikken te maken. Maar als ouders hopen we vaak: als we de kinderen steunen en ze maken het vo toch af, dan hebben ze tenminste alvast een diploma en zien we daarna verder. Soms lukt dat, maar soms is dat te optimistisch gedacht.

Elisabeth
Berichten: 25
Lid geworden op: wo 27 jul , 2022 8:54 am

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Elisabeth »

Bissi schreef:
ma 15 aug , 2022 6:06 pm
Op afstand is het moeilijk jullie situatie in te schatten Elisabeth. Maar als jullie school niet flexibel is, er geen support voor hem geregeld is op school en hij zo kwetsbaar is als je beschrijft, dan klinkt het alsof hij nog niet klaar is om weer naar die school terug te gaan en havo 4 opnieuw te doen. Zou het niet fijn zijn als hij eerst wat meer tot rust kon komen?

Een klasgenoot van een van mijn kinderen liep ook vast, ook al was school heel meewerkend. Toevallig ook toen ze van VWO4 naar havo 4 was gegaan, met snijden, paniekaanvallen, slaapgebrek en meer tot gevolg. Voor de ouders kwam het als een verrassing dat het zo snel zo bergaf ging. Die klasgenoot is toen uit huis geplaatst en heeft een jaar therapie gehad zonder naar school te kunnen gaan. Daarna uiteindelijk via parttime VAVO in 2 jaar dit jaar op het HBO gestart. En nu veel wijzer en stabieler dan toen.

Ik noem het niet om je aan het schrikken te maken. Maar als ouders hopen we vaak: als we de kinderen steunen en ze maken het vo toch af, dan hebben ze tenminste alvast een diploma en zien we daarna verder. Soms lukt dat, maar soms is dat te optimistisch gedacht.
ik ben juist blij dat je dit vertelt, want vanmorgen lag ik er wakker van. Na de uitval is er niets veranderd verder, geen therapie. Hij kan niet ineens wel alle kunstjes die nodig zijn om staande te blijven op school. Hij had zijn vakkenpakket gewisseld om bij zijn beste vriend in de klas te komen, maar natuurlijk is dat weer niet gelukt. Het voelt voor mij als een gok. En een risico dat hij juist nog meer negatieve ervaringen krijgt.
Aan de andere kant kan het er beter worden, het is lastig te voorspellen.
Ook omdat ik niet precies weet wat er afgelopen jaar is gebeurd waardoor het echt niet meer ging.
Wat is wijsheid. Ik heb geen vertrouwen in de school, het is er enorm groot en er is totaal geen oog voor de leerlingen. Ze weten letterlijk niet wie je bent, is mijn ervaring. Als je een onopvallende leerling bent.

Aanmelden GGZ gaan we doen, een bevriende psycholoog gaf aan dat dit goed zou kunnen zijn.
En ze kende de organisatie. Niets doen is ook geen optie.
Binnenkort een gesprek met iemand waarvan zoon ook uitgevallen is, zij hebben info over alternatieve onderwijsvormen (thuis) en hebben zich er helemaal in verdiept. Thuisonderwijs lijkt me ook fijn, school is alleen nodig voor het sociale aspect, anders ziet mijn zoon letterlijk niemand behalve familie.
Maar daar zit dan ook juist 'het probleem', de druk van het omgaan met klasgenoten/docenten en presenteren/spreekbeurten etc.

Elisabeth
Berichten: 25
Lid geworden op: wo 27 jul , 2022 8:54 am

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Elisabeth »

Bissi schreef:
ma 15 aug , 2022 6:06 pm
Op afstand is het moeilijk jullie situatie in te schatten Elisabeth. Maar als jullie school niet flexibel is, er geen support voor hem geregeld is op school en hij zo kwetsbaar is als je beschrijft, dan klinkt het alsof hij nog niet klaar is om weer naar die school terug te gaan en havo 4 opnieuw te doen. Zou het niet fijn zijn als hij eerst wat meer tot rust kon komen?

Een klasgenoot van een van mijn kinderen liep ook vast, ook al was school heel meewerkend. Toevallig ook toen ze van VWO4 naar havo 4 was gegaan, met snijden, paniekaanvallen, slaapgebrek en meer tot gevolg. Voor de ouders kwam het als een verrassing dat het zo snel zo bergaf ging. Die klasgenoot is toen uit huis geplaatst en heeft een jaar therapie gehad zonder naar school te kunnen gaan. Daarna uiteindelijk via parttime VAVO in 2 jaar dit jaar op het HBO gestart. En nu veel wijzer en stabieler dan toen.

Ik noem het niet om je aan het schrikken te maken. Maar als ouders hopen we vaak: als we de kinderen steunen en ze maken het vo toch af, dan hebben ze tenminste alvast een diploma en zien we daarna verder. Soms lukt dat, maar soms is dat te optimistisch gedacht.
ik ben juist blij dat je dit vertelt, want vanmorgen lag ik er wakker van. Na de uitval is er niets veranderd verder, geen therapie.
Wel bezoek psycholoog bezocht 3 keer, maar die zegt dat hij hem niet echt kan helpen (omdat mn zoon niets zegt en niet reflecteert).
Hij vindt diagnose belangrijk en noodzakelijk (en dat kan nog maanden duren).

Hij kan niet ineens wel alle kunstjes die nodig zijn om staande te blijven op school. Hij had zijn vakkenpakket gewisseld om bij zijn beste vriend in de klas te komen, maar dat is niet gebeurd. Het voelt voor mij als een gok. En een risico dat hij juist nog meer negatieve ervaringen krijgt.Aan de andere kant kan het beter worden, het is lastig te voorspellen.
Ook omdat ik niet precies weet wat er afgelopen jaar is gebeurd waardoor het echt niet meer ging.
Wat is wijsheid. Ik heb geen vertrouwen in de school, het is er enorm groot en er is totaal geen oog voor de leerlingen. Ze weten letterlijk niet wie je bent, is mijn ervaring, als je een onopvallende leerling bent. Dat is volgens mij vaak op middelbare scholen (weet ik nog van mijn schooltijd)

Aanmelden GGZ gaan we doen, een bevriende psycholoog gaf aan dat dit goed is en dat het vaak helpt. Ik was daar wat huiverig voor.
En ze kende de organisatie. Niets doen is ook geen optie.

En binnenkort heb ik een gesprek met een collega waarvan zoon ook uitgevallen is, zij hebben info over alternatieve onderwijsvormen (bijv. thuis) en hebben zich er helemaal in verdiept. Thuisonderwijs lijkt me ook fijn, school is alleen nodig voor het sociale aspect, anders ziet mijn zoon letterlijk niemand behalve familie.
Maar daar zit dan ook juist 'het probleem', de druk van het omgaan met klasgenoten/docenten en presenteren/spreekbeurten etc.

Mn zoon is momenteel wel veel beter, door alle vrijheid en vakanties. Dat wil ik niet verliezen.

Bissi
Berichten: 344
Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 9:37 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Bissi »

Je zit in zo'n moeilijk parket. Wat is wijsheid? Tot rust komen en een behandeling op een toon en manier waarbij hij zich durft te laten zien en horen is wat je je zoon zou gunnen.
Je zet goede stappen, dat is wat je kunt doen. Dat lees je op het forum vaak: dingen uitzoeken, met ervaringsdeskundigen en goede hb specialisten praten, en beslissingen nemen op basis van wat je nu weet.

boom
Site Admin
Berichten: 915
Lid geworden op: wo 17 feb , 2021 1:19 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door boom »

Allereerst een virtuele knuffel voor jou, Elisabeth. :knuddel: Ik herken een hoop dingen die je schrijft in onze zoon (‘s nachts gaan hardlopen, lucide dromen opwekken, zich moeilijk kunnen uiten, schooluitval). Zoon is uiteindelijk “alleen” hb getest, geen diagnose autisme of adhd, ook al zien veel mensen die hem nog nooit tussen peers hebben gezien, dit totaal anders.
Zoon bloeide pas op toen hij niet meer naar school hoefde. Hij is inmiddels op een school ingeschreven waar ze met IVIO werken. Daar gaat hij dit jaar mee starten. Ik hoop dat zoiets voor jouw zoon ook zou kunnen werken. Op eigen tempo werken, contacturen in overleg, vakken en examens kunnen spreiden. Ik zou meteen bij de start van het schooljaar vragen om een gesprek met de zorgcoordinator en je zorgen daarmee delen. Zij moeten zorgen voor passend onderwijs, zeker niet wachten tot het weer misgaat. Sterkte en succes! Als je meer info wil, stuur me dan even een pb.
Veel wind is oké, zorg enkel voor stevige wortels. 🌳

Elisabeth
Berichten: 25
Lid geworden op: wo 27 jul , 2022 8:54 am

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Elisabeth »

boom schreef:
di 16 aug , 2022 6:22 pm
Allereerst een virtuele knuffel voor jou, Elisabeth. :knuddel: Ik herken een hoop dingen die je schrijft in onze zoon (‘s nachts gaan hardlopen, lucide dromen opwekken, zich moeilijk kunnen uiten, schooluitval). Zoon is uiteindelijk “alleen” hb getest, geen diagnose autisme of adhd, ook al zien veel mensen die hem nog nooit tussen peers hebben gezien, dit totaal anders.
Zoon bloeide pas op toen hij niet meer naar school hoefde. Hij is inmiddels op een school ingeschreven waar ze met IVIO werken. Daar gaat hij dit jaar mee starten. Ik hoop dat zoiets voor jouw zoon ook zou kunnen werken. Op eigen tempo werken, contacturen in overleg, vakken en examens kunnen spreiden. Ik zou meteen bij de start van het schooljaar vragen om een gesprek met de zorgcoordinator en je zorgen daarmee delen. Zij moeten zorgen voor passend onderwijs, zeker niet wachten tot het weer misgaat. Sterkte en succes! Als je meer info wil, stuur me dan even een pb.
Dank voor je lieve bericht, ik ga me er verder in verdiepen (IVIO opzoeken) en een afspraak maken met de zorgcoordinator/mentor.

Elisabeth
Berichten: 25
Lid geworden op: wo 27 jul , 2022 8:54 am

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Elisabeth »

We zijn weer wat verder. De pscyholoog verwees ons door naar GGZ voor diagnose. Intake geweest en eerste gesprek met onze zoon,
Pscycholoog gaf aan dat hij verder wil onderzoeken wat er aan de hand is, vooral gericht op de sociale kwetsbaarheid en kenmerken van autisme. Hoe vindt hij zijn draai in de klas/groep? Waar nodig ondersteunen.
Hem ontzien op school, niet overvragen, zodat hij naar school blijft gaan.
We moeten iets aanpassen. Rekening houden met sociaal emotionele kwetsbaarheid, Vrije momenten op school lastig, groepjes werken, gymles.

ASS onderzoek.

Het gaat niet goed op school. Hij was de eerste dag al, 's avonds (afgelopen maandag) heel boos en sloeg zijn hand stuk tegen de kast.
Hij eet slecht, slaapt weinig.

Net een gesprek gehad op school, met zorgcoordinator, zorgverlener en mentor. Heftig was het. Zorgmens zei dat ze het jammer vond dat zoon er niet bij was, en dat we op 1-0 achter staan. Ik vind dat zo raar, hoe kun je een verkennend gesprek voeren met al je zorgen en emoties met je kind daarbij? Dan kun je nooit zo openlijk praten als nu het geval was. Ik wil mijn zoon niet belasten met onze zorgen.

Punt is, zoon komt niet tot leren omdat zijn hoofd vol zit, hij is soort van overspannen, sociaal angstig/onzeker.
Gelukkig worden we nu wel gesupport eindelijk.
Het puntje hoogbegaafdheid is niet besproken bij onze gesprekpartners. Ze weten dat hij een hoog Iq heeft, maar het is geen issue want ze zien ook hoogbegaafden die zonder die problemen leven. Autisme, combinatie wellicht.

Zelf denk ik aan hoog zelfbewustzijn, dat gevoel van dat je erbent, en dat iedereen op je let enzo.
Negatieve ervaringen op sociaal vlak: hoofd gestoten paar keer (figuurlijk)
Sociale angst/onzekerheid/kwetsbaarheid
Een geremde, voorzichtige persoonlijkheid
Je anders voelen/eenzaam.

Is dit autisme?
Ik herken zoveel van mezelf in mijn zoon, en ik ben volgens mij niet autistisch...of toch wel? ADD heb ik iig.

En een optie is; tijdelijk naar kleine flexschool, waar veel aandacht is voor kinderen die het even moeilijk hebben (door lange uitval bijv.)

Het liefst hou ik mijn zoon thuis, het voelt zo verkeerd om hem naar het hol van de leeuw te sturen, daar waar de spanning ontstaat.
Maar ze zeggen dat dat geen oplossing is. Dan leert hij er niet mee om te gaan. Begrijp ik ook.
School denkt mee, en hij hoeft bijv. niet naar gymles/mentorles.
Hij doet mee voor de vorm momenteel, want leren komt er nog niet van. Is grotendeels aanwezig, maar daar is ook alles mee gezegd.

Elisabeth
Berichten: 25
Lid geworden op: wo 27 jul , 2022 8:54 am

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Elisabeth »

Interessante eyeopener.

boom
Site Admin
Berichten: 915
Lid geworden op: wo 17 feb , 2021 1:19 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door boom »

Laat vooral je onderbuikgevoel spreken. Als je het idee hebt dat hij alleen maar verder aftakelt op school, dan is dit denk ik het moment om op te komen voor je zoon. School doet dat namelijk niet, leerplicht al helemaal niet. Die hebben maar een doel: het uitvallen tegengaan. Maar wat als uitval de oplossing is voor alle problemen? Andere mogelijkheden zullen zich aanbieden. Die flexlocatie klinkt namelijk wel als een goede oplossing voor nu. Sterkte voor jou en jouw zoon.
Veel wind is oké, zorg enkel voor stevige wortels. 🌳

Zoonmoeder01
Berichten: 127
Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Zoonmoeder01 »

Het doet gewoon pijn om je verhaal te lezen omdat het zo herkenbaar is. Zelfs het slaan van de gaten in muren herken ik. Mijn zoon is enkele jaren geleden wel naar een time-out locatie gegaan en onmiddellijk knapte hij enigszins op, neem die mogelijkheid dus in overweging. Hij gaf toen aan, dat hij niet steeds op zijn klas hoefde te wachten, hij kon daar gewoon zelf zijn werk indelen. Vanmiddag heb ik een concept stuk over "selectief mutisme" geschreven misschien doe je, als je het leest nieuwe inzichten op, inzichten die niet bekend zijn bij de GGZ of op scholen. Mijn advies, je ziet na één dag al enorme frustratie, haal deze jongen uit deze situatie, hij wordt ziek van school. Achteraf had ik dat bij mijn kind veel eerder moeten doen, want school of het samenwerkingsverband ging wat ik zei toch niet begrijpen, die stuurde aan op een diagnose Stel dat het bij jou zoon inderdaad autisme is (ik ben daar nog niet van overtuigd) dan is het onzin om te stellen dat het kind maar moet wennen aan een omgeving met veel prikkels, terwijl het al zo slecht gaat. Eigenlijk vind ik het erg zorgelijke uitspraken van een zorgcoördinator. Is er eenmaal een diagnose, die gaat hij naar mijn inschatting krijgen, dan sturen ze je kind uiteindelijk door naar het speciaal onderwijs. Of sturen hem, als hij een overgangsbewijs heeft van minstens havo 3, door naar het mbo. In onze situatie heeft de doorverwijzing naar het VSO (toevallig) goed uitgepakt, maar er zijn ook scholen voor speciaal onderwijs waar ik mijn kind beslist niet wil hebben omdat hij dan nog meer kapot gaat. Op het speciaal onderwijs hadden ze ook door dat wat mijn zoon heeft geen autisme is, maar ondertussen hij heeft wel al jaren een PDD-NOS diagnose. Nog steeds raad ik je aan om ook een "goede" hb-deskundige in te schakelen. Een deskundige die verstand heeft van problematiek bij hoogbegaafdheid, want inderdaad niet alle hoogbegaafden hebben ernstige problemen en niet alle hb-experts hebben daar verstand van. Een goede hb-deskundige neemt een vermoeden van ASS of iets dergelijks ook serieus en zal je indien nodig ook naar de GGZ doorverwijzen.

Zoonmoeder01
Berichten: 127
Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Zoonmoeder01 »

[quote=Elisabeth post_id=6380 time=1660571087 user_id=312

Door hier veel te lezen leer ik veel, en zie ik ook dat mijn zoon o.a. praatangst heeft: selectief mutisme.
Ik wist niet dat dit bestond, en dacht het is verlegenheid. Het is ws daadwerkelijk een angst. Een van de aspecten die hem belemmeren goed te functioneren. En eigenlijk had ik er ook last van in de vorm van stotteren, op de middelbare school. Ik durfde niet te praten vanwege stotteren (terwijl ik dat nooit deed voorheen, was puur ingebeeld) en ook heb ik nooit een vraag gesteld aan een docent. Pas vanaf m'n 18e durfde ik dat.
Het is vast erfelijk. Vroeger sprak hij ronduit en met goede vrienden stopte hij ook niet met praten (bijv. tijdens het gamen).
[/quote]

Ik denk dat mijn jongste zoon ook zoiets heeft en inderdaad in het verleden kon hij volop met o.a. vrienden praten. Eigenlijk heeft mijn oudste ook zoiets gehad al werd dat niet apart gelabeld, ze wisten niet waarom het was. Maar door gesprekken met de hb-deskundige begon ik patronen te zien. Ik durfde niet tegen mijn adoptieouders te praten omdat, nu kan ik reflecteren, mij niet veilig voelde. De vader van mijn kinderen stotterde wel eens in het verleden maar heeft daar nu eigenlijk helemaal geen last van. Ik denk dus inderdaad dat er bij ons thuis ook erfelijke componenten spelen. Ik wil dan ook niet alle "problemen" op hoogbegaafdheid afschuiven, maar ik heb met verschillende hb-deskundigen gesproken en kwam erachter dit voor hun niet een onbekend verschijnsel is. Door een "goede hb aanpak", ik laat even in het midden wat dat is, ging dat gedrag over. Als ik dit schrijf betekent niet dat selectief mutisme dus niet in de algemene populatie bestaat, dat is niet wat ik wil zeggen. Sterker mijn jongste zoon is op net 4 jarige leeftijd voor "selectief mutisme" in behandeling geweest omdat ik bang was dat het op de basisschool een probleem ging worden. Terwijl mijn zoon geheel niet tegen de behandelaar sprak, sprak hij wel voldoende op school. Jaren later bleek tot mijn verbazing, één van de problemen te zijn dat hij de antwoorden door de klas schreeuwde. Hij was ook een van de eerste die op vrijwillige basis een spreekbeurt in de klas hield. Ondertussen dacht zijn behandelaar (ASS) dat hij niet kon praten enz. Ook tegen ons ouders is hij in de loop der jaren steeds minder gaan praten maar na een sessie in een peergroep (hoogbegaafden) merkte wij al meteen een enorm verschil. Door een bepaalde site van een hb-deskundige, kreeg ik pas door hoe "gevoelig" een hoogbegaafd kind kan zijn. Tegen de verpleegster, GGD test basisschool, sprak haar kind volop en tegen de schoolarts, die er direct na kwam sprak haar dochter helemaal niet. Ik heb destijds gebeld om uit te vinden hoe zij er naar keek en voor haar was het dus geen onbekend verschijnsel. Enkele maanden geleden heb ik met de mentor van mijn zoon, nog over dat de eerst gestelde diagnose "selectief mutisme" gesproken. Die gaf aan dat daadwerkenlijk "selectief mutisme" er toch wel anders uitzag en dat ze ook kinderen met die diagnose hadden ze op school. Ik ben daar ook wel mee eens, wat bij mijn zoon heeft is het toch anders dan ik in de beschrijvingen over seleftief mutisme lees. De "therapie" die hij als 4 jarige kreeg hielp ook niet, eigenlijk niet aan de orde omdat hij op school voldoende contact maakte, achteraf beschouw ik het als een contra indicatie van daadwerkenlijk selectief mutisme. Wat ik merk, bij mijn zoon, dat alle hulpverleners voor selectief mutisme en ass, juist zijn vertrouwen hebben geschaad, hij sprak gewoon niet tegen hun. Ik merkte (meestal) wel een positief verschil als hb-deskundigen met hem aan de slag gingen of met hem praten, ik merkte dat ze hem toch ergens konden bereiken. Bij mijn zoon gaat o.a. om vertrouwen, je gezien en gehoord voelen e.d. Dit kan ook die fantastische leerkracht zijn, die het verschil maakt. Ik begreep pas hoe "gevoelig" mijn zoon was, toen de hb-deskundigen mij de tekeningen liet zien, zelfprotreten, die in de map van zijn schoolrapporten van de basisschool zat. In de jaren dat hij door de leerkracht werd "gezien" zagen zijn tekeningen er heel anders uit, vol detail en kleur, dan in de jaren dat het slecht was gegaan, het was gewoon opvallend. De extra hulp die op zowel door de basisschool en later op de middelbare school werd gegeven, hielp niet omdat deze was gericht op zijn "autisme". Hij had geen last van de prikkels van de gymles. Mijn zoon gaat niks verplicht in zijn agenda schrijven, als het ook digitaal staat, en hij bijv. toch niet van plan is om die woordjes te leren. Ik vermoed ook dat hij een fotografisch geheugen heeft. Ook het VSO (mentor) gaf achteraf toe, terwijl ze dat begin dit jaar nog bedenkingen over had, dat het probleem niet zijn executieve functies zit, zoals de hb-deskundige ook op een speelse manier was na gegaan, hij gaat bepaalde pas bepaalde functies inzetten als het echt moet. En angst (bij mijn zoon) is ook niet het hoofdprobleem, hij gaat bijv. vrijwillig drie verschillende vavo's af, omdat hij zelf wil bepalen waar hij heen gaat. Hoewel zijn gedrag een beetje apart is, rijm ik zijn gedrag niet met autisme, hij vindt het heerlijk om beetje rond te reizen en alles zelf uit te zoeken, hij ruikt zijn vrijheid.

Nogmaals wil ik zeggen is dat je moet oppassen dat je door een "verkeerde" diagnose mogenlijk niet de juiste hulp krijgt, maar ook dat men in het algemeen binnen de GGZ nog niet alles weet. Gisteren keek ik toevallig naar HLF8 (kijk bijna nooit, is dit toeval?) en het ging erover dat de politie veel vaker moet uitrukken voor psychiaterische noodsitiuaties. De vraag was hoe dat kwam? Één van de gasten (ervaringsdeskundige) ging in op de toenemende stress (covid, energierekening enz.) en praatte openlijk aan tafel over zijn eigen psychoses. Hij gaf aan dat psychoses o.a. kunnen onstaan door verborgen trauma maar dat de GGZ daar niet bewust van is omdat ze dat (tot voor kort) als een zelfstandige ziekte zien. Zijn verhaal deed mij denken aan trauma gerelateerde klachten die we ook in dit topic bespreken. Ik denk dat stress en trauma een veel grotere rol speelt in ons gedrag dan nu nog wordt onderkent. (In een van de filmpjes wordt gesteld dat je trauma aan de volgende generatie kan doorgeven)Ook ik weet niet hoe alles precies zit en ik zou willen dat ik alle antwoorden had. Ik kan alleen iemand op een spoor zetten.

Ik pak het boek van Tessa Kieboom erbij, zij schrijft o.a. over het gevoel van anders zijn omdat je hoogbegaafd bent. Sommige kinderen zullen daar helemaal geen stress van ondervinden, anderen hebben daar wel stress van. Is er stress dan komt het erop aan hoe je met die stress omgaat.

https://books.google.nl/books?id=b1h4Cw ... ss&f=false

Om een lang verhaal kort te maken, ik zie het niet praten (in de buitenwereld) van mijn zoon als een copingstrategie. Wat ik bij mijn zoon heb gezien is steeds afwisselende copingmechanismen, mede afhankenlijk van welke leerkracht er voor de klas stond. Als hij daadwerkenlijk gezien wordt gaat hij meer praten. Natuurlijk kan een en ander bij een ander zijn kind anders zijn, maar ik nodig iedereen uit omdat zelf te onderzoeken. Het belangrijkste is dat de hulp die je krijgt dat gaat helpen en dat je inzichten opdoet die verhelderen. Wij konden uiteindenlijk onvoldoende het gedrag van mijn kinderen vanuit de achterliggende theorie van autisme onvoldoende verklaren, de adviezen werkten zelfs avenrechts, terwijl ik tegelijk snap dat ze op de afvinklijstjes voor autisme scoren of scoorde. Ik heel lang in hun autismediagnoses gelooft, terwijl ik tegelijkertijd ook wist dat er iets niet klopte. Met of zonder autisme, mijn kinderen zijn best wel complex.

Gebruikersavatar
Hanneke
Berichten: 474
Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 7:46 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Hanneke »

boom schreef:
do 01 sep , 2022 4:56 pm
Laat vooral je onderbuikgevoel spreken. Als je het idee hebt dat hij alleen maar verder aftakelt op school, dan is dit denk ik het moment om op te komen voor je zoon. School doet dat namelijk niet, leerplicht al helemaal niet. Die hebben maar een doel: het uitvallen tegengaan. Maar wat als uitval de oplossing is voor alle problemen? Andere mogelijkheden zullen zich aanbieden. Die flexlocatie klinkt namelijk wel als een goede oplossing voor nu. Sterkte voor jou en jouw zoon.

Helemaal eens met Boom.
Vooral het stukje " dan leert hij er niet mee om te gaan".

Geloof me, je zoon gaat dit ook zeker niet leren onder deze omstandigheden en op deze school. Hij leert misschien overleven. Of zelfs dat niet......

Om tot leren te komen is een basis nodig. Een basis van welbevinden, veiligheid,goed zelfbeeld. Ontbreekt die basis, dan is het net als met het bouwen van een huis op zandgrond. Een zuchtje wind of een vloedgolf laten de hele boel weer instorten.
Dus: eerst aan de basis werken. Pas dan kan er weer geleerd worden.
Ik weet dat het gevaarlijk is om van achter een scherm te adviseren, maar je zoon maandag weer naar een.plek sturen waar hij doodongelukkig wordt lijkt me niet helpend. Misschien ziek melden, en de flexschool.- optie onderzoeken?
Sterkte!!

Gebruikersavatar
Vlinder42
Moderator
Berichten: 769
Lid geworden op: di 02 mar , 2021 5:57 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Vlinder42 »

Weet je ook waarom hij boos was? Was er iets gebeurd of meer algehele frustratie?

Mijn oudste dochter is wat jonger dan jouw zoon. Ik heb bij haar onderschat hoe moeilijk (en dan bedoel ik niet de lesstof) school voor haar soms is. De schoolsetting. Ze bleef ook over op school en piepte daar wel over, maar ik vond gewoon dat ze mee moest doen. Ik was bang dat ze buiten de boot zou vallen. Maar op een gegeven moment hebben we besloten dat ze tussen de middag thuis kon komen eten ipv overblijven. Dat was een enorm verschil. In plaats van een kind dat compleet overprikkeld in haar eentje op het schoolplein probeerde de lunchpauze te overleven en daarna de rest van de schooldag, kregen we een kind terug, dat zich kon opladen thuis en vervolgens ‘s middags alles beter aankon.

Ik begrijp van een zorgmens wel, dat zij denken dat naar school gaan het belangrijkst is. Dat wennen en ‘leren omgaan met’ nodig is. Maar je kind moet nog wel in staat zijn om te functioneren en om te leren. Er moet ‘ruimte over’ zijn. Als hij elke dag overprikkeld raakt (vol hoofd) en al zijn energie en capaciteit moet gebruiken om de dag te overleven en dat veroorzaakt wordt door de schoolsetting zelf nl door teveel prikkels daar, dan went er niks, tenminste niks positiefs. Dan gaat hij van meltdown naar meltdown en van shutdown naar shutdown. En daar heeft hij niets aan. Naar school gaan voor de vorm heeft hij toch ook niets aan.

De oplossingen die goedbedoeld worden gekozen moeten wel passen en hem iets brengen. In kleine groepjes werken klinkt leuk, maar als hij al overprikkeld is, dan lukt dat misschien ook niet en heeft hij meer baat bij iets anders. Misschien wordt hij juist overprikkeld door het samenwerken.

Gewoon ‘pauze’ hielp voor mijn kind niet. De ongestructureerdheid van het schoolplein, vriendinnetjes die dan weer wel en dan weer niet wilden spelen, dat was heel moeilijk voor haar, nog bovenop het overprikkelde hoofd dat ze al had van een ochtend op school. Naar huis fietsen, een tosti bij mama en weer terugfietsen was voor haar niet ongestructureerd. Dat kostte haar geen hersencapaciteit. Ze kon zich opladen en dat werkte goed. Maar nu zit ze in de 1e en dat kan daar niet. De dagen zijn te lang, de pauzes te kort en er is geen enkel moment om op te laden. Wat dat betreft valt het VO echt niet mee. Jammer is wel dat het eigenlijk niet zo hoeft. Ik heb zelf gym gedaan en had altijd les van 8.30 tot 14.10. Maar blijkbaar kan dat niet meer.

Niet meedoen met gym lijkt misschien een goede oplossing voor je zoon, maar als hij moeite heeft met ongestructureerdheid, dan moet daar wel iets voor in de plaats komen waar hij iets mee kan. Alleen maar niet meedoen geeft geen structuur.

Meedoen voor de vorm zou ook wel juist alles in stand kunnen houden, wanneer de vorm juist hetgene zou zijn dat de problemen oplevert.

Op de site van de NVA staat een artikel over de zgn STAP-methode voor de transitie naar het VO. Jouw zoon zit al op het VO, maar ik zet toch even de link hier neer naar het handboek daarvan, omdat daar heel concreet strategieën staan omschreven die kinderen op school kunnen helpen om zich beter te voelen. Misschien is niet alles van toepassing op jouw zoon, maar het kan je misschien wel aan het denken zetten. Zie vanaf p. 26.

https://www.hsleiden.nl/binaries/conten ... k-2021.pdf

Een flexschool klinkt ook niet verkeerd. Wat houdt dat precies in? En hoe staat hij daar zelf tegenover?
Moeder van 2 meiden, de oudste op het VO, de jongste op de basisschool 1x versneld.

Elisabeth
Berichten: 25
Lid geworden op: wo 27 jul , 2022 8:54 am

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Elisabeth »

Ik ga later meer in op jullie reacties, fijn om te lezen. Voel me gesteund en je leert veel van elkaar. Ik heb dagboeken bijgehouden vanaf jonge jaren (niet dagelijks). Daaruit kan ik beter en helder voor ogen krijgen dat onze zoon vroeger anders was. In veilige omgeving kletste hij graag , was overal in geinteresseerd, leergierig, enthousiast vaak en ook wel wat bazig (creatief, ondernemend).

Wel zei de kleuterjuf: ik hoop dat hij zich iets vrijer gaat voelen. Dat viel toen al op, de remmingen. Ik dacht, ja dat is het: hij moet zich vrij voelen om zich te uiten en zichzelf te laten zien. Hij is gevoelig voor conflicten en gedoe. Heel voorzichtig altijd van aard. Maar wel altijd contactueel geweest, kameleon ook. Nooit ruzie gehad.

Hij zegt het laatste jaar regelmatig dat hij alleen naar het buitenland wil, is toch ook een hang naar vrijheid en niet naar school willen.

Vandaag was onze zoon best opgewekt en wilde hij zowaar mee naar de kermis. Hij had met een vriend gisteren online Inside out gegekeken, film over emoties. En werkt samen met hem aan een schoolproject. Ik ben nu weer wat hoopvoller, maar zit er bovenop en ga me verder verdiepen in HB, school, mogelijke hulp. Van een collega die ook een zoon heeft die thuis is, een boektip gekregen 'Meer dan Intelligent' van Tessa Kieboom.

Zoonmoeder01
Berichten: 127
Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Zoonmoeder01 »

Persoonlijk (ik heb het andere boek mogelijk niet gelezen) vond ik het boek van Tessa Kieboom, Hoogbegaafd-Als je kind (g)een Einstein is ook een eyeopener. Toen mijn jongste zoon, inmiddels 18 jaar, was ik niet bekend met de term hoogbegaafd. En als ik er wel enigszins mee bekend zou zijn dan dacht ik aan een soort Einstein, een kind waarbij het "briljant zijn", ervan af spat. Maar als peuter vond ik mijn jongste best wel dat hij slim was, hij pakte dingen pijlsnel op, eigenlijk vond ik het als moeder niet altijd leuk, ik kon hem maar weinig leren. Hij zat met de voorleesboekjes op schoot, hij deed mogelijk een poging tot lezen, maar omdat hij daarover niet sprak, wist ik niet wat hij al begreep. Ik wist dat hij "voor" was, maar dat ging ik de kleuterjuf natuurlijk niet vertellen, wat zou die denken? Toen ik een jaar later met haar een gesprek over had, herkende ze de voorsprong tot mijn verbazing niet. In groep 3, toen voor school de problemen begonnen, terwijl ik thuis al jaren zat te tobben en dat ook aan de leerkracht aangaf, kwam de school doodleuk vertellen dat ze dachten dat hij hoogbegaafd was. Thuis had ik ondertussen mijn handenvol om hem te vermaken, het leek dat als hij uit school kwam hij wilde leren, bouwdoos met lampjes, hij wilde naar Engelse les, scheikunde proefjes enz, het gedrag was obsessief. Maar anders dan bij een obsessie, was zijn belangstelling maar van korte duur, had het het eenmaal door dan was hij al weer toe aan een nieuwe uitdaging, gewoon spelen dat deed hij niet. Nu zou ik zeggen hij had een enorme leerhonger. De waarheid is dat ik zijn gedrag niet begreep. Omdat ook zijn oudere broer een ASS-diagnose had, waren wij daar heel erg op gericht. Structuur, picto's, het hielp allemaal niet en met genoegen gooide hij ook nog alle picto's door elkaar. Om een lang verhaal kort te maken, mijn kind lijkt niet op Einstein, in het boek vond ik veel herkenning.

Mijn jongste zoon heeft op 4 jarige leeftijd zijn eerste diagnose gehad "selectief mutisme", toen waren de onderzoekers er nog van overtuigd dat het geen ASS was. Later is het omgezet, na een crisis naar de zwaarste ASS-diagnose maar niet nader omschreven, en toen die zware diagnose niet houdbaar bleek, omgezet in PDD-NOS. Wij als ouders hadden wel gezien dat hij zich sociaal steeds meer had teruggetrokken, maar als hij dan wel ergens ging spelen dan was er sociaal gezien geen probleem, wel ging zijn voorkeur uit naar gezelschapspelletjes, terwijl veel jongens lekker willen voetballen. Mijn zoon heeft ook nog nooit ruzie gehad met een ander kind (toch gaf de gedragslijst gedragslijst van school klinisch agressief aan, de ib-er was uit op een rugzakje) en later in de bovenbouw van de basisschool hoorde hij, na versnelling bij de populaire kinderen. Maar hij was ook kind dat rustig met de meisjes zat te praten, terwijl de populaire jongens ergens anders in de klas stoer stonden te doen. Als er problemen zijn in de communicatie, er sociaal afwijkend gedrag wordt gezien of gemeld, in combinatie met ander afwijkend gedrag, dan zal de GGZ, aan de hand van hun handboek de DSM, heel snel op een ASS-diagnose uitkomen. Alle andere (contra) signalen, bijv. een sterk wisselend beeld, een "Klassiek autist" die ontzettend goed is, in begrijpend lezen, een plotselinge terugval in de resultaten, veel zelfinzicht, zullen (dat is mijn ervaring) worden genegeerd, een en ander moet wel in een voor hun bekend hokje vallen, ik heb jarenlang discussies met de GGZ gehad. Ik wist dat er iets niet klopte, maar ik begreep niet wat.

Ik ken de dooddoener, dat veel mensen met "autisme" pas in de bovenbouw van de middelbare school vast lopen. Dat zijn de kinderen die in het verleden vaak de diagnose Asperger (maar dan moet je wel verbaal sterk zijn) kregen nu is het allemaal ASS. Met wat ik aangeef beweer ik beslist niet dat er geen intelligente mensen met ASS zijn, maar wel dat er vaak uit een bepaalde tunnelvisie gedacht. Voorbeeld: Bij mijn oudste zag men in zijn intelligentie test een typisch beeld wat bij iemand met autisme past, ze zagen de trage verwerkingssnelheid terug, de bekende puzzelstukjes, het vermoeden van de deskundigen was weer rond en hun diagnose klopte. (Ze geven elkaar nog net geen high five) Op basis van dat rapport kreeg mijn zoon verlengde proefwerktijd op de middelbare school. Jaren later, mijn zoon wilde naar het hbo en hij wilde niet zijn eerder gestelde ASS- diagnose kenbaar maken, er kwam een plotselinge omschakeling in zijn hoofd, hij heeft daarna nooit meer verlengde examentijd nodig gehad. Waar mijn oudste zoon o.a. last van heeft, straks is mijn antwoord niet goed en schrijft daardoor niks op. Toen ik het boek, de 7 uitdagingen las, van Tijl Koenderink, vielen de kwartjes. Het gaat bij mijn zoon/zonen over de overtuiging dat ze iets niet kunnen en dan beginnen ze er liever niet aan. Zou dat één van de problemen van jou zoon kunnen zijn, met zijn spreekbeurten? Mijn oudste kon op de basisschool geen proefwerk maken (zat op het speciaal onderwijs) want als er proefwerk boven stond dan schoot hij in de paniek. De oplossing van school was om hem (en anderen) weinig proefwerken te geven, mijn oplossing is onbewust geweest, om hem er doorheen te helpen. Daarbij is cruciaal geweest om hem eerst overzicht op de stof te geven, wat is nu de bedoeling dat je gaat leren, en dan de kleine stapjes te gaan maken. Volgens de theorie van autisme doe je het andersom, eerst de kleine stapjes en dan het geheel, op die manier wordt in het algemeen ook in het onderwijs gewerkt, maar zeker op de "lagere" niveau worden hele kleine stapjes gemaakt. Het bleek, hij kreeg op kaderniveau les, dat hij aan het eind van het hoofdstuk al lang kwijt was waar het nu allemaal om ging. Ik heb niks tegen een ASS-diagnose, maar die diagnose heeft alleen zin als het je verder helpt, in ons geval heeft het de ontwikkeling juist belemmerd. Maar ondanks mijn kritiek op de GGZ, ik stond natuurlijk niet voor niks op 3 of 4 jarige leeftijd met mijn zonen bij de GGZ, er was iets aan de hand. Voor sommige instellingen is de vroege problemen het bewijs dat het dus wel autisme moet zijn, anderen, bepaalde hb-deskundigen, denken daar weer anders over. Ik zag als moeder dat mijn kinderen een andere ontwikkeling door maakten. Ik kende de theorie van Dabrowski, waarin dat ook aangeven wordt, niet. Terwijl het consultatiebureau aangaf wat ik zag niet kon, zag ik het wel, en ondanks dat de theorie van Dabrowski, niet algemeen erkent wordt, weet ik wat ik zag klopt. Ik had in mijn eigen intuïtie moeten blijven geloven, toen ik bij mijn oudste na 3 maanden dacht dat hij heel slim was. Dat zat niet in "slimme" dingen, maar in het bewust zijn van zijn omgeving, hij ging ons met 3 of 4 maanden al uitdagen, hij speelde spelletjes met ons en de reguliere deskundigen zeiden dat het niet kon.

Vooral mijn jongste zoon heeft een extreme behoefte aan autonomie, zelfs toen hij klein was hield hij als baby zelf zijn fles vast, wilde hij niet gevoerd worden, hij poetste als dreumes/peuter zelf zijn tanden enz. Mijn zoon gaat zelf zijn lesgeld betalen voor de vavo (volwassenonderwijs), hij bepaalt zelf naar welke vavo hij gaat, dat je moeder vertelt dat die ene vavo te ver weg is dat is helemaal niet belangrijk want dat bepaal jezelf, en je boeken regel je ook zelf. Hij kiest daarbij niet de makkelijkste weg, huren, maar hij koopt zijn boeken o.a. op markplaats. De waarheid is dat mijn kind stront eigenwijs kan zijn, maar dat hij tegen zijn eigen fouten moet aan lopen. De andere waarheid is dat hij mogelijk veel goedkoper aan zijn boeken kan komen, dan wij kunnen huren. Hij gaat zijn boeken, als dat lukt mogelijk is volgend jaar, weer verkopen. Ik ben bang dat hij opgelicht wordt op marktplaats, de verkeerde boeken binnen komen, de boeken te laat binnen komen enz. Ik zie allerlei beren op zijn weg, hij niet. Ik heb de indruk dat onze kinderen overeenkomsten hebben. Ik vond het opvallend dat een van de onderwijsbegeleiders op school (onderwijsassistent) tegen mij zei, dat mijn zoon moest gaan reizen, dan zou het wel goed komen... Ik was verbaasd dat hij tegenover haar over zijn familie gesproken had, die ver weg wonen. Ik merkte dat mijn zoon daar dus daar voor hem in een vertrouwde omgeving gezeten had, want anders ging hij dat echt niet vertellen. Eigenlijk was ik overrompeld door alle complimenten die mijn zoon (op het VSO) heeft gekregen. Anders dan de reguliere school, voornamelijk negatief commentaar, kreeg ik de indruk dat ze mijn zoon hadden gezien. Inderdaad ontbreekt hier en daar bepaalde vaardigheden bij onze zoon. Hij kan moeilijk over zijn gevoelens praten , hij laat lang niet altijd zien wie hij is. Het lijkt mij nuttig om ook die film te bekijken. Want ondanks dat ik denk dat het geen autisme is, heeft mijn zoon wel emotionele problemen, hij moet leren zijn emoties op de goede manier te uiten. Spiegel, ik moet zelf leren mijn emoties goed te uiten.

Elisabeth
Berichten: 25
Lid geworden op: wo 27 jul , 2022 8:54 am

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Elisabeth »

De autistentest staat nu dan toch in de planning. Maar geen van de kenmerken herken ik, de eerste symptonen zijn:
brabbelt niet bij 12 maanden, heeft geen interesse in andere mensen bij 12 maanden, lacht niet naar anderen bij 12 maanden, reageert niet, maakt geen gebaren. Niets van dat. Zoon maakte veel contact juist, lachte en brabbelde er op los. Ik vind het best irritant dat ze die kant op gaan.
De test die psycholoog wilde meegeven bekeek ik, ik zei 'die is volgens mij voor volwassenen' wat een lastige/vreemde niet passende vragen staan er in. O ja. sorry. Nam het weer mee. Zo zie je maar, opletten! De diagnostiek gaat nu echt beginnen. Anders hebben we niets in handen als we van school willen wijzigen etc. Met veel tegenzin, en sprankje hoop begin ik er aan. Ik word helemaal depressief van die psycholoog, hij is zo bloedserieus en het lijkt alsof de zon nooit meer gaat schijnen bij die vent.
Zoon vindt het lastig om een praatje over niets te houden met iemand. Zijn gevoelens uiten is lastig, daar is hij niet mee bezig.
Veel sociale dingen vindt hij maar vreemd: waarom proosten? waarom feliciteren? wie bepaalt dat.
Dat had ik vroeger ook, waarom zou je zeggen: prettige avond, vond ik bizar :) Nu doe ik er braaf aan mee.
Je moet zoveel, er wordt zoveel verwacht. Ik vind het ingewikkeld wat dat betreft.
Ook was mijn zoon was heel zelfstandig vroeger, wilde niet in het wagentje maar zelf de wagen duwen, zelf veters strikken, Alles zelf doen. dat is nu helemaal weg eigenlijk.Fijn dat jouw zoon complimenten kreeg, dat hebben ze zo hard nodig!
de 7 uitdagingen las, van Tijl Koenderink; ga ik opzoeken, dank voor de tip. VAVO: goed om te weten.

boom
Site Admin
Berichten: 915
Lid geworden op: wo 17 feb , 2021 1:19 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door boom »

Elisabeth en Zoonmoeder01, ik herken zoveel in hoe jullie je zoons beschrijven. Het zijn eigengereide exemplaren die niet door hoepeltjes springen als daarom wordt gevraagd. :schaf: Ze kijken ernaar, stellen de vraag waarom moet dat, kan het ook anders, wat levert mij dat op? Als ze worden gedwongen, dan kunnen ze het wel even volhouden, maar niet voor lang. Ze hebben antwoorden nodig op die vragen. En die zijn vaak "omdat het moet". Dat is niet genoeg om er doorheen te blijven springen, dat houden ze niet vol.
Mijn zoon werd (en wordt) door vele mensen in onze omgeving (myself included 8-) ) verdacht van ADHD en de middelbare school wilde hem ook onderzocht hebben op autisme door zijn prikkelgevoeligheid en lage belastbaarheid. Maar de conclusie van de jeugdpsychiater was: enkel hoogbegaafd. Hij is niet impulsief, dat sluitte ADHD uit. Hij is daarnaast conflict vermijdend, maakt goed oogcontact en het is de omgeving die maakt hoe open hij is. Hij doet zijn mond niet open in een voor hem onveilige setting, maar zet hem in een omgeving met peers en hij is de gangmaker en voert het hoogste woord.
Zo hadden wij twee compleet verschillende gesprekken met de leidsters van het kinderdagverblijf waar hij achteraf wegkwijnde ("je hoort hem niet, je ziet hem niet") en het eerste gesprek op de kleuterschool ("hij is overal met zijn aandacht tegelijk, geeft overal als eerste antwoord op"). Onze monden vielen open, maar wisten wij veel wat er aan de hand was? Hij werd uiteindelijk pas op 14-jarige leeftijd hb getest.
Tien jaar lang was hij of heel energiek, of lag hij 4 dagen bij te komen en zich weer op te laden om het weer een paar weken op school vol te houden. Een zoektocht naar wat hem toch mankeerde, eindige in een 130+ IQ test. Daarmee was de zoektocht naar het waarom ten einde, maar begon de zoektocht naar passend onderwijs. Dat hebben we nu soort van gevonden. Ik wens jouw zoon dat ook toe, Elisabeth. Gelukkig gaat het nu even goed, maar zo hebben wij het ook 10 jaar lang aangekeken. Het ging telkens een paar weken goed. Hopelijk blijft het goed gaan, maar op een gegeven moment is de maat vol. Je bepaalt zelf, samen met je zoon, hoe groot de maat is.
Veel wind is oké, zorg enkel voor stevige wortels. 🌳

Gebruikersavatar
Vlinder42
Moderator
Berichten: 769
Lid geworden op: di 02 mar , 2021 5:57 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Vlinder42 »

‘Feliciteren, prettige avond, waarom moet dat?’ Tja, omdat het sociale smeerolie is en mensen je dan aardiger vinden.

Ik vond dit soort dingen zelf ook altijd moeilijk en onnodig, maar toen de oudste een kleuter was ben ik wel door een kennis erop gewezen dat dit wel belangrijk is. En nu mijn kinderen groter worden zie ik ook meer het belang daarvan.

De situatie was dat andere moeders hun kleuter dwongen om ‘Bedankt voor het spelen’ te zeggen. Voor mij voelde dat heel erg gekunsteld. Ik vond dat als het gezellig was geweest dat dat dan wederzijds wel duidelijk was en dat zoiets niet nodig was om te zeggen. Het voelde voor mij als onnodige beleefdheid. Maar een kennis van mij vond dat ze zulke dingen maar beter vroeg konden leren. Ik heb daar later nog veel over nagedacht. En ik ben voor mezelf tot de conclusie gekomen dat ze misschien wel gelijk had.

Hier op het forum is misschien een handjevol mensen die het begrijpt als je zoon die vragen stelt en zulke dingen zeggen onnodig vindt of niet wil praten als het niet interessant genoeg is. Maar hij is slim genoeg om te kunnen begrijpen dat hij slimmer is dan de meeste mensen en dat de meeste mensen wel waarde hechten aan zulke dingen. De wereld zit nou een keer zo in elkaar en dat verander je niet.

Hij is slim genoeg om te begrijpen dat het consequenties heeft als je niet mee wilt doen aan die conventies. Dan ben jij degene die niet wordt uitgenodigd voor het feestje, die niet gevraagd wordt voor die baan, die geen hulp krijgt als er een keer iets door de vingers moet worden gezien.

Je kunt dit oneerlijk vinden, maar je kunt ook denken ‘Zo moeilijk is het niet om te zeggen ‘prettig weekend’. Een beetje beleefdheid heeft nog nooit iemand kwaad gedaan.

Als hij zich daar niet overheen kan zetten, lijkt mij dat toch wel bijzonder, zeker omdat de consequenties voor hem best groot zijn.
Moeder van 2 meiden, de oudste op het VO, de jongste op de basisschool 1x versneld.

boom
Site Admin
Berichten: 915
Lid geworden op: wo 17 feb , 2021 1:19 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door boom »

Oh jaaaa, daar noem je wat, Vlinder42! "Bedankt voor het spelen!" :puface: :mrgreen:
Veel wind is oké, zorg enkel voor stevige wortels. 🌳

Gebruikersavatar
Hanneke
Berichten: 474
Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 7:46 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Hanneke »

Ik snap wat je zegt Vlinder
.
Dank voor het spelen, (of iets vergelijkbaars want die tekst vind ik zelf ook erg onprettig om te horen) zei ik als moeder voor hen . Net als " dank u wel" als ze in de winkel iets kregen. Ze gingen het vanzelf overnemen, de ene met 6, de ander met 8 ( ik noem naar iets)
Ik denk dat een jongere met een (boven) gemiddelde intelligentie dit echt vanzelf wel een keer oppikt. Ik ken volgens mij geen volwassene die dit niet doet, behalve dan volwassenen die sws anders in elkaar steken. Of het valt me niet op.

Iets met pick your battles?

Gebruikersavatar
Vlinder42
Moderator
Berichten: 769
Lid geworden op: di 02 mar , 2021 5:57 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Vlinder42 »

De teneur lijkt nu te zijn dat het ‘goed’ is om hb te zijn en ‘slecht’ als mensen opperen dat er ook wel iets anders aan de hand kan zijn. Maar het kind gaat om 12 uur ‘s nachts half psychotisch over straat. Dan kun je toch niet verwachten dat mensen zeggen ‘O, vast hb, niets aan de hand, hoor!’ Als er volgende week iets echt mis gaat, zijn zij nalatig als ze niets hebben gedaan.

Wat ik ook nog zat te denken, je schreef ergens dat de school zo groot is, Elisabeth. Is het geen optie om hem naar een categoraal gymnasium te doen? Die zijn vaak niet zo groot. Misschien voelt hij zich daar beter thuis.

Over de beleefdheden. Ik weet niet of we elkaar nu goed begrijpen. Er wordt nu gedaan alsof sociale dingen niet belangrijk zijn en dat vanzelf wel goed komt, en daar ben ik het niet mee eens. Het aanvoelen van sociale dingen is wel belangrijk. Als je dat niet goed kunt, of het nou het plakkaatje autisme heeft of niet, is dat een handicap. Dat niet goed begrijpen van sociale dingen of daar veel vragen over hebben (het leest eerder als weerstand dan als ‘vragen’ maar ik weet niet of dat klopt) kan onbewust heel makkelijk een vol hoofd veroorzaken.

Ik bedoel dus te zeggen ‘Pick your battles’ voor het kind. Je kunt je intelligentie beter op andere manieren laten zien dan blijven steken in dit soort onzin. Ik bedoelde te zeggen niet dat de moeder nu tegen de 14-jarige moet zeggen wanneer hij dankjewel moet zeggen, maar dat ik die weerstand bij mezelf wel herken en dat ik achteraf vind dat me dat geen goed heeft gedaan. Als het dus niet door autisme komt, dan kun je kiezen. Ik had zelf misschien liever gehad dat ik dit wat eerder door had gehad.

Door de opmerking van die kennis ben ik gaan zien dat ik zelf hier andere ideeën op na hield dan veel andere mensen. Ik dacht dat weerstand voor zulke dingen ‘normaal’ was en ergens ook dat ik me dat kon permitteren omdat ik de futiliteit ervan doorzag. En mijn ouders waren deels ook zo. Het is niet dat wij als onbeschofte vlerken door het leven gingen, maar het is ook niet zo dat wij die dingen doen/deden als de meeste andere mensen.
Moeder van 2 meiden, de oudste op het VO, de jongste op de basisschool 1x versneld.

boom
Site Admin
Berichten: 915
Lid geworden op: wo 17 feb , 2021 1:19 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door boom »

Tuurlijk helpt het je om je aan te passen aan de norm. Maar om nou allemaal maar dezelfde frases te gebruiken, dat vind ik niet nodig. Zo herinner ik me een collega die de meest leuke groeten onderaan zijn mails zette. Geen “met vriendelijke groet”, maar allerlei originele varianten daarop. Zo leuk! Daar werd ik echt blij van. Hij sprong er in positieve zin uit, door zich niet aan te passen aan de norm. :grjumpr:
Veel wind is oké, zorg enkel voor stevige wortels. 🌳

Gebruikersavatar
Vlinder42
Moderator
Berichten: 769
Lid geworden op: di 02 mar , 2021 5:57 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Vlinder42 »

Dat ben ik met je eens, maar dat schreef ik ook niet. Ik vind het jammer dat dit zo ‘plat’ gemaakt wordt en het punt dat ik probeer te maken wordt gemist.
Moeder van 2 meiden, de oudste op het VO, de jongste op de basisschool 1x versneld.

Gebruikersavatar
Hanneke
Berichten: 474
Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 7:46 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Hanneke »

Vlinder42 schreef:
wo 07 sep , 2022 7:44 am
Dat ben ik met je eens, maar dat schreef ik ook niet. Ik vind het jammer dat dit zo ‘plat’ gemaakt wordt en het punt dat ik probeer te maken wordt gemist.
Ik snap je punt volgens mij wel.
Ik heb alleen niet helemaal dezelfde mening

Elisabeth
Berichten: 25
Lid geworden op: wo 27 jul , 2022 8:54 am

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Elisabeth »

De sociale regels hanteren maakt het inderdaad gewoon wat makkelijker voor jezelf. Dat leg ik ook uit aan mijn zoon. Iedereen doet het hier zo, dat is cultuur. In China zijn er weer andere omgangsvormen. Wil niet zeggen dat het ok is allemaal, maar als je iets niet doet roept dat veel vragen op waar je niet op zit te wachten. Dus in dat opzicht aanpassen geeft rust.

Het is zeker een zorgpunt van die stress, het nachtelijke dwalen en de uitbarstingen, Dat is ook de reden voor nader onderzoek, wat mij betreft ook om dingen uit te sluiten en ook fijn om eindelijk gezien te worden (door school). Jammer dat het zo ver moest komen, maar voor ons was het nieuw en we herkende de signalen te laat. Nu zijn we alarter en laten we het hopelijk niet meer zo ver komen. Stedelijk gymnasium zou fijn zijn. Alleen gaat hij naar de HAVO en dat lijkt soms al wat te hoog gegrepen.
Ik weet/hoop dat dit goed komt zodra hij wat meer rust, zelfinzicht en grip op zijn leven heeft. Dan komt er ruimte voor de omgeving en zal hij ontpoppen tot een mooie vlinder (zegt mijn schoonzus altijd). [butterfly]

Zoonmoeder01
Berichten: 127
Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Zoonmoeder01 »

Vlinder42 schreef:
wo 07 sep , 2022 5:34 am
De teneur lijkt nu te zijn dat het ‘goed’ is om hb te zijn en ‘slecht’ als mensen opperen dat er ook wel iets anders aan de hand kan zijn. Maar het kind gaat om 12 uur ‘s nachts half psychotisch over straat. Dan kun je toch niet verwachten dat mensen zeggen ‘O, vast hb, niets aan de hand, hoor!’ Als er volgende week iets echt mis gaat, zijn zij nalatig als ze niets hebben gedaan.
Ik scrolde even door de reacties en deze opmerking viel mij op. Mogenlijk slaat deze reactie ook op mijn reacties? De situatie is ernstig, het welzijn zou nu voorop moeten staan, de schoolgang is daarbij van ondergeschikt belang. Ik denk dat bijv. Boom en ik dat duidenlijk zeggen, haal je zoon weg uit de situatie. Persoonlijk denk ik dat als het om psychoses gaat, medicijnen aan de orde kunnen zijn en daar heb je psychiater voor nodig. Niemand zegt omdat het maar "hb" is, dat er niks aan de hand is. Wat ik wel zeg, ga ook in overleg met hb-deskundigen die verstand hebben van complexe hb-problematiek. Het is achteraf praten, maar ik denk, dat met die kennis, mijn oudste zoon, nooit 1,5 jaar voor zijn ASS was opgenomen geweest. Ik geef aan dat ik denk dat bij mijn oudste zoon geen ASS is, maar dat maakte de situatie in het verleden niet minder complex. Ik geef een voorbeeld, waarbij ik hoop dat wat ik probeer te zeggen, beter begrijpt. Toen mijn zoon 5 jaar was las ik hem gezellig voor. Het was mijn eerste kind, ik had de tijd, het was gezellig.. Toen ik stopte met voorlezen, hem dat vooraf had aangekondigd, begon hij zeer vervelend te doen, hield o.a. mijn been vast zodat ik niet weg kon. Het lukte mij om toch naar beneden te komen. Mijn zoon kwam ook naar beneden en pakte uit de meterkast een knuppel. (Hoe komt hij erop, hoe weet hij dat daar een knuppel staat?) Er lag een knuppel in die kast omdat ik ooit van mijn werk een knuppel en een bal had gekregen onder het mom van de marketingskreet "slagvaardig". Een "normaal" mens doet niet zoveel met zo'n knuppel en hij was in die kast terecht gekomen. Mijn 5 jarige moet dat toch ooit hebben gezien en bedreigde mij en wilde mij ermee slaan. Dit is niet normaal gedrag. Door afwijkend gedrag had mijn zoon had al een "zware ASS" diagnose gekregen, ik had denk ik toen ook al hulp thuis. Natuurlijk worden zulke voorvallen besproken, je probeert zo'n voorval vanuit de kennis van ASS te verklaren. Ik was niet plotseling gestopt met voorlezen, ik kon de enorme agressie niet verklaren. Mijn oudste zoon, zat in een kleine klas (prikkelarme), voor kinderen met een ontwikkelingsachterstand, want toen hij naar school ging (groep 1) praatte hij nog niet veel. Ik had hem zelfs bij een logopediste getest, en hij had volgens de test meer dan één jaar achterstand. Omdat er later twijfels waren over zijn achterstand, ging ik naar een andere logopodiste en die door te observeren, door had dat hij de woorden wel begreep, hij keek met zijn ogen naar het juiste voorwerp. Die liet hem uiteindenlijk de woorden aanwijzen. We hadden nu ineens een kind met een voorsprong van twee jaar, maar dus wel een kind wat (tegen de buitenwereld) weinig sprak.

Het incident met de knuppel was een kantelpunt, en later vielen er nog andere dingen voor, we steefende rechtstreeks af op een opname. Ik had een kind wat niet graag naar school ging, we waren regelmatig te laat, die in groep 3 ineens de klas op stelte zette, die toen hij naar het speciaal onderwijs ging (lekker prikkelarm) totaal gefrustreerd uit het busje kwam. We hadden ons kind met een achterstand naar school gebracht maar binnen twee maanden scoorde hij op de cito voor eind groep 2 een A en toen hij eenmaal eind groep 2 zat, scoorde hij juist veel lager, en in groep 3 zette mijn timide kind, ineens de klas op stelten! En dan ook nog eens die moeilijke vragen, terwijl de psychiater aangaf dat we niks van zijn verstand hoefde te verwachten.De leerkracht van de kleutes aangaf dat hij met klokkijken begon, ik als ouder begreep er iets van. Pas vele jaren later, toen ik in contact kwam met verschillende hb-deskundigen, toen ik met hun in gesprek ging over mijn jongste zoon, viel het kwartje, deze zoon zou ook wel eens hoogbegaafd kunnen zijn. Zij zagen wel de patronen, hadden wel verklaringen voor "onduidbaar" gedrag en hadden een "verklaring" voor het op jonge leeftijd niet praten. Zij vertelde over gedrag wat op autisme, ADHD of ODD kan lijken. Ik zeg inderdaad dat deze hb-deskundigen een ander soort expertise hebben dan de reguliere GGZ. Dit betekent niet (automatisch) dat ze niet ook bekend zijn met de werkwijze en de kennis van stoornissen uit de reguliere GGZ en het betekent ook helemaal niet dat ze de ernst van de situatie niet serieus nemen en het maar gemakzuchtig "hb" noemen. Mijn ervaring is dat niet, en meer dan de reguliere GGZ, doken ze in de dossiers, luisterden ze goed naar het verhaal. Ik trof mensen die ruime ervaringen hadden hadden binnen de reguliere GGZ, de hb-begeleider van mijn zoon heeft gewerkt, voor groepen gestaan, waar mijn zonen getest zijn en opgenomen zijn geweest, zij snapt precies wat ik zeg, en ze weet ook hoe het er aantoe gaat, ze is er jaren zelfonderdeel van geweest. De andere hb-deskundige waar ik ben geweest (psycholoog) heeft ook ooit zelf een ASS-diagnose gekregen. Op dat moment was dat wel lekker, en het verklaarde waarom ze geen contact maakte met haar medeleerlingen op de middelbare school, later begreep ze dat het toch anders lag. Haar eigen ervaring maakt niet dat ze niet in ASS geloofd, sterker ze heeft ook met die kinderen die dat hadden gewerkt. Ook in haar praktijk kwam het voor, dat ze toch cliënten doorverwees naar de regeliere GGZ om een ASS-diagnose te halen. De hb-deskundigen waar ik mee te maken heb/had, kijken daar beslist naar omdat als er nog iets ander speelt, dat invloed heeft op de aanpak. De hb-deskundigen die ik heb ontmoet zijn juist meer open minded, kunnen juist out of de box denken. De vriendenlijke, intelliggente, GZ-psycholoog, kon dat niet, die was het met mij eens dat sommige dingen anders en vreemd waren, maar dan noemen ze het simpelweg PDD-NOS. Ik heb haar moeten uitleggen dat haar afgenomen inteliggentie test, met de daaraan verbonden conclusies, waardenloos was, pas toen ze ander materiaal van mijn zoon zag, was ze het met mij eens, het rapport ging het in de prullenbak. Ik mag mij terecht geen deskundige noemen, maar ik ben wel een ervaringsdeskundige en die deskundigheid probeer ik te delen.

Terug komend op het "knuppelincident", wij hadden onze zoon, die mogenlijk hoogbegaafd is, in een klasje gezet met kinderen met een ontwikkelingsachterstand, dat kind kwam intellectueel chronisch te kort. Toen zijn moeder hem lekker aan het voorlezen was, hij lekker aan zijn trekken kwam, wilde die daar ineens stoppen. Door zijn goede geheugen wist hij dat er een knuppel in de meterkast stond en hij vond het nodig om mij te bedreigen. Nog steeds is dit geen normaal gedrag, maar ik begrijp achteraf wel waar de frustraties vandaan kwamen. Zou ik alleen op het veronderstelde autisme af gaan, dan zoek je het in te veel prikkels, onvoldoende structuur enz, je zoekt het dan in de verkeerde dingen en dan krijg je het afwijkende gedrag niet onder controle. Ander voorbeeld, mijn jongste zoon, ging als noodsprong naar de dagbehandeling voor ASS. Wij hadden daarover onze twijfels want een kind wat een kind wat hoogbegaafd is heeft juist behoefte aan autonomie. Maar we zatten knel en we moesten iets doen. We moesten ons kind elke keer in de taxi sleuren, het was een groot drama. Als we op de groep aan kwamen en bijv. zijn jas droegen, kregen we van de groepsleiding commentaar op onze opvoeding, hij moest zelf zijn jas dragen. De situatie op de groep liep uit de hand, op de groep werd een strakke structuur gehanteerd. Onze zoon ging in die structuur niet mee en begon ze uit te dagen. Die situatie liep zo uit de hand, dat wij ouders werden gevraagd om op de groep mee te draaien, want zoiets hadden ze nog nooit mee gemaakt. Wij weigerde, zij waren de deskundige, een door de opname kwamen wij ook thuis in een crissis terecht, terwijl wij wisten dat het hoofdprobleem op school lag. De automatische reactie van de GGZ was, opschalen, kind moet in opname, wij weigerde. Hoe ik er naar keek, deze aanpak werkt niet, dus we moeten met deze aanpak stoppen. Mijn zoon ging weer gewoon de hele dag naar school en de rust keerde weer. Mede door een aantal fijne leerkrachten, die mijn zoon wel een beetje begrepen, kreeg mijn zoon een regulier vwo-advies. Ik geef aan dat een verkeerde aanpak tot escalatie van de situatie kan lijden. Ik ben gepasioneerd over dit onderwerp, omdat ik bivoorbeeld zie, lees, hoe een jongen (die bij mijn oudste zoon in de klas heeft gezeten op het SO) die de diagnose Asperger en hoogbegaafd had, zijn ondergang te gemoed is gegaan. Ik kan niet van afstand zeggen of de diagnose Asperger correct was of niet, ik kan wel zien, lezen in het boek dat zijn moeder heeft geschreven heeft, dat aan het stukje hoogbegaafdheid onvoldoende/ geheel geen aandacht is besteed. Ik huil, een onjuiste aanpak kost letterlijk en figuurlijk levens. Ik deal als ouder nog steeds met de trauma's die mijn oudste zoon o.a. door zijn ASS diagnose en opname heeft opgelopen, ik deal nog steeds met de trauma's, die ik door de reguliere hulpverlening en de "deskundigen" van scholen, heb opgelopen, dusdanig dat ik in traumabehandeling moet.

Ik begrijp de opmerking van Vlinder42 wel vanuit haar perspectief, maar ze moet niet doen dat "wij" er te licht over denken. Het onderwerp raakt mij diep, hier in deze regio is enkele jaren geleden een jongen van het Gymasium van de brug gesprongen omdat hij zo eenzaam was. Iedereen, zo lees ik in de krant, was er door verrast, en het zijn de scholen, die als eerste voor hun onschuld pleiten. Die jongen was eindenlijk eens uitgenodigd voor een feestje, op dat feestje sprak niemand tegen hem. Hij is richting huis gereden, op de brug heeft hij nog zijn vader gebeld, daardoor wisten ze wat er aan de hand was, en hij is gesprongen. Natuurlijk weet ik als buitenstaander niet precies wat er aan de hand was, maar ik zou willen dat de expertise die bij sommige hb-deskundigen wel aanwezig is, en in de reguliere GGZ niet, meegenomen wordt. Want lang voordat mijn jongste zoon in groep 3 vervelend gedrag ging vertonen, zag ik dat hij zich steeds meer op school sociaal ging trekken. Mijn alarm bellen waren als moeder al lang aan gegaan. Maar op zijn rapport stond "rustig en lief" en hij haalde blijkbaar ook uiststekende resultaten. Ondertussen wilde hij soms niet naar school en na school moest ik van alles met hem doen. School wilde geen hulp inschakelen, want zij hadden geen problemen. Er werd mij te verstaan gegeven dat het wel aan de opvoeding zal liggen, de ib-er (ook nog eens een buurvrouw van vederop) had heel veel verstand van autisme en natuurlijk ook van hoogbegaafdheid! Scholen doen niet veel, zolang zij er niet veel last van hebben en de resultaten voldoende zijn. Juist de kinderen waarbij de problemen na binnen keren worden gemist. Alles herhaalde zich op de middelbare school, ondertussen had hij hulp voor zijn "autisme". De vermoedenlijke hoogbegaafdheid herkende ze niet. Inderdaad door zijn cijfers viel hij helemaal niet op, het waren vaak nette zesjes. Maar ik zag dat mijn zoon geen huiswerk maakten, de sommen van wiskunde niet uitschreef, de halstarrige overtuigingen, het ontwijk gedrag, hij maakte geen boekbesprekingen, maar omdat hij nog steeds voldoende stond, had de leerkracht het niet door, ik herkende wel degenlijk hb-problematiek maar had daarvan geen bewijs. Ondertussen werd mijn kind steeds depressiever, en ondanks de ambulante begeleiding, "schrijf je huiswerk in je agenda", deed de school uit zich zelf niks, in het geval van mijn zoon was er al een erkende diagnose, een diagnose die onmiddenlijke plaatsing op het speciaal onderwijs mogenlijk maakten. Het enige wat voor school echt belangrijk was, was dat hij gewoon naar school kwam. De hulpverlening(Jeugdhulp) werd opgestookt, om iemand in te zetten s'ochtends zodat hij naar school ging. De adviezen van de verschillende hb-deskundigen werden genegeerd, de afdelingsleider van mijn zoon vond hem gewoon nuts. De leerkrachten lieten mijn zoon zitten om aan zijn "vaardigheden" te werken. Maar toen school last kreeg van problemen, toen schreeuwen ze moord en brand. Observatie orthopedagoog van het samenwerkeningsverband. Samengevat ze begreep niks van het gedrag. Waren er problemen met zijn concentratie, executive funties, te veel prikkels, hoe kan het dat hij toch precies weet waar ze in de les zijn? In ieder geval konden ze dit gedrag niet tolleren. Ik zag, maar de hb-deskundigen ook, in de observatie vooral een kind wat zich verveelt in de les, ondertussen iets anders gaat doen, ondertussen toch de les prima kan volgen, een kind wat super snel leest, en als ze zelfstandig aan het werk mogen, als een razende aan het werk gaat. Met een gedragsaanpak temmde ze mijn kind, ondertussen trok hij steeds witter weg, ontwikkelde tics, maar school was tevreden. Ondertussen was ik als ouder de wanhoop nabij, ik wil niet dat mijn kind uit wanhoop van de brug afspringt, we praten in dit topic over serieuze problemen. Als ervaringsdeskundige, kan ik een ander alleen stimuleren om ook zelf op onderzoek uit te gaan. Je niet alleen maar af te laten bluffen, door deskundigen. Ik weet dat als ik altijd had geluisterd naar alle reguliere "deskundigen", niet ook op mijn gevoel was afgegaan, mij niet breder had verdiept, dat het niet goed was afgelopen. Het eerste advies wat ik van de KJ-psychiater heb gekregen, op 4 jarige leeftijd, haal hem van school af en plaats hem op het MKD, terwijl hij toen al op de cito, een van de hoogste scoren haalden. De problemen zouden dan nog erger geworden zijn en men zou dan nog meer zijn gaan opschalen. Er was mij vertelt (ze lieten zelfs een video zien, zodat ik de ernst begreep, dat hij in de Wajong zou komen, beschermd wonen enz. Mede door mijn interventies, ik ben uiteindelijk zelf met hem aan de slag gegaan, hij zit jaren later op het hbo, heeft hij een vriendin, woont eigenlijk bij haar ouders in, haar ouders lopen met hem weg, ik hem eigenlijk uit handen van de reguliere GGZ gered, ze hadden hem, door ondeskundigheid, kapot gemaakt.

Ik heb een boek van Tessa Kieboom, aan mijn voormalige huisarts laten lezen, ik merkte door onze gesprekken, dat zij met haar kind, dat net naar school ging, problemen had, school zag hele andere dingen dan dat zij zelf zag. Ik heb haar geen mening opgedrongen, dat doe ik hier ook niet, ook in hoogbegaafdheidsland zijn verschillende visies, maar zij gaf toe dat de kennis die in dat boek staat, totaal niet bekend is binnen de reguliere GGZ. Ook directeur onderwijs, destijds, van die grote GGZ instelling, waarna ik na de basisschool van jongste, uit frustratie heb gesproken, gaf toe dat de kennis over hoogbegaafdheid, zij sprak denk ik vooral over een dubbeldiagnose, nog maar beperkt is. Ze waren er toen net een klasje voor begonnen. Ze was met zo'n kind met een dubbeldiagnose, om er meer bekendheid aan te geven, langs de rest van de directie gegaan. Toen ik aangaf dat ik mogenlijk voor mijn zoon op de middelbare school weer problemen verwachten, mijn zoon had niet leren, leren, gaf zij aan dat ze verwachte dat het wel mee zou valllen omdat dan het kind op niveau wordt geplaast. Ik dacht toen al, ze begrijpt het nog niet helmaal! En inderdaad na enkele weken school zag ik het al mis gaan, Toen had hij nog sociaal contact, hij stond voor klaar om iedereen te helpen, maar deed ondertussen wat hem was opgedragen, we hebben het over beeldende vorming, dat deed hij niet. En ook op de time-out voorziening, hielp hij andere jongeren, met hun schoolwerk, zodra hij weg was uit de reguliere setting waren de "gedragproblemen" weg, zagen we hem opknapen en zijn behoefte aan autonomie weer toenemen. Hij werd weer meer zich zelf, hoewel het onderzoeksbureau hem nog steeds erg depressief vond, toch ging het toen al stukken beter dan het was.

boom
Site Admin
Berichten: 915
Lid geworden op: wo 17 feb , 2021 1:19 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door boom »

Vlinder42 schreef:
wo 07 sep , 2022 5:34 am
De teneur lijkt nu te zijn dat het ‘goed’ is om hb te zijn en ‘slecht’ als mensen opperen dat er ook wel iets anders aan de hand kan zijn. Maar het kind gaat om 12 uur ‘s nachts half psychotisch over straat. Dan kun je toch niet verwachten dat mensen zeggen ‘O, vast hb, niets aan de hand, hoor!’ Als er volgende week iets echt mis gaat, zijn zij nalatig als ze niets hebben gedaan.
[.....]
Ik bedoelde te zeggen niet dat de moeder nu tegen de 14-jarige moet zeggen wanneer hij dankjewel moet zeggen, maar dat ik die weerstand bij mezelf wel herken en dat ik achteraf vind dat me dat geen goed heeft gedaan. Als het dus niet door autisme komt, dan kun je kiezen. Ik had zelf misschien liever gehad dat ik dit wat eerder door had gehad.
[....]
Als dit het punt is dat je probeert duidelijk te maken, dat als je geen autisme hebt, je de keuze hebt hoe je in bepaalde situaties reageert, dan ben ik het dus niet met je eens. Die sociale vaardigheden kun je tot op zekere hoogte iedereen wel aanleren, van laag tot hoog intelligent, maar je "zijn" kun je maar tot op zekere hoogte aanpassen. Je de hele dag moeten aanpassen aan de norm, zoals op school, dat blijkt voor vele hb'ers niet haalbaar. Ze gaan er afwijkend gedrag door vertonen. En dan begint dus die zoektocht, waar o.a. Elisabeth, maar ook Zoonmoeder01 en wij en nog vele, vele anderen in verzeild raken. Veel hulpverleners, maar ook mensen in de omgeving zien alleen dat afwijkende gedrag en dan ligt het voor de hand daar een label op te plakken. Maar de vraag zou moeten zijn: Dat afwijkende gedrag, is dat de oorzaak of het gevolg van het niet passen in een omgeving?
Veel wind is oké, zorg enkel voor stevige wortels. 🌳

Elisabeth
Berichten: 25
Lid geworden op: wo 27 jul , 2022 8:54 am

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Elisabeth »

@zoonmoeder ik vind het heel goed om jouw verhaal te lezen. En begrijp jouw zorg. Ik wil ook liever te veel doen, dan spijt krijgen dat ik iets heb gelaten. En ik ben blij dat jouw zoon nu een fijn leven heeft. Je kunt inderdaad verder afdwalen door foutieve interpretaties en vooronderstellingen, ik vind het echt heel vervelend om te merken dat de GGZ psyscholoog mijn zoon niet zo goed begrijpt (omdat mijn zoon niets zegt, alleen maar ja of nee)
Zoals gymlessen; daar hou je niet van, dat is ongestructureerd en sociaal; autisme. Maar de achterliggende reden is dat mijn zoon niet zo sportief, het voor anderen verpest en dat klasgenoten boos worden op hem. Te snel conclusies...het onderzoek,, de vragenlijst zou helderheid moeten bieden. Alhoewel een IQ test als je stressniveau hoog is niet zo veel betrouwbaars oplevert. Zijn vorige IQ test was hij 8 jaar, lang geleden!

Belangrijkste in mijn ogen is dat mijn zoon leert om zijn gevoelens te begrijpen en de wereld te begrijpen. En dat hij mag zijn wie hij is. En dat het op school lastig is om er bij te horen, maar dat het fijner is als je volwassen bent, dan kun je zelf keuzes maken met wie je omgaat en waar je werkt. Hem perspectief geven. Ik ben blij dat onze zoon momenteel minder neerslachtig is. Blijft spannend, en op eieren lopen. VErgt veel van mij/ons slecht slapen, denken aan hoe het aan te pakken.

Vrijdag a.s. heb ik een gesprek met HB psycholoog. om de situatie uit te leggen en om te kijken hoe/of zij ondersteuning kunnen bieden. Ze zijn daar druk, hopelijk kunnen ze toch iets betekenen. We komen er vast uit, mede vanwege de kennis die ik hier op het forum heb opgedaan.

Gebruikersavatar
Hanneke
Berichten: 474
Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 7:46 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Hanneke »

boom schreef:
do 08 sep , 2022 7:37 am
Vlinder42 schreef:
wo 07 sep , 2022 5:34 am
De teneur lijkt nu te zijn dat het ‘goed’ is om hb te zijn en ‘slecht’ als mensen opperen dat er ook wel iets anders aan de hand kan zijn. Maar het kind gaat om 12 uur ‘s nachts half psychotisch over straat. Dan kun je toch niet verwachten dat mensen zeggen ‘O, vast hb, niets aan de hand, hoor!’ Als er volgende week iets echt mis gaat, zijn zij nalatig als ze niets hebben gedaan.
[.....]
Ik bedoelde te zeggen niet dat de moeder nu tegen de 14-jarige moet zeggen wanneer hij dankjewel moet zeggen, maar dat ik die weerstand bij mezelf wel herken en dat ik achteraf vind dat me dat geen goed heeft gedaan. Als het dus niet door autisme komt, dan kun je kiezen. Ik had zelf misschien liever gehad dat ik dit wat eerder door had gehad.
[....]
Als dit het punt is dat je probeert duidelijk te maken, dat als je geen autisme hebt, je de keuze hebt hoe je in bepaalde situaties reageert, dan ben ik het dus niet met je eens. Die sociale vaardigheden kun je tot op zekere hoogte iedereen wel aanleren, van laag tot hoog intelligent, maar je "zijn" kun je maar tot op zekere hoogte aanpassen. Je de hele dag moeten aanpassen aan de norm, zoals op school, dat blijkt voor vele hb'ers niet haalbaar. Ze gaan er afwijkend gedrag door vertonen. En dan begint dus die zoektocht, waar o.a. Elisabeth, maar ook Zoonmoeder01 en wij en nog vele, vele anderen in verzeild raken. Veel hulpverleners, maar ook mensen in de omgeving zien alleen dat afwijkende gedrag en dan ligt het voor de hand daar een label op te plakken. Maar de vraag zou moeten zijn: Dat afwijkende gedrag, is dat de oorzaak of het gevolg van het niet passen in een omgeving?
Over dat laatste zou ik best eens verder willen praten, maar dan in een nieuw topic, zodat we hier niet te veel off topic gaan.

Zoonmoeder01
Berichten: 127
Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Zoonmoeder01 »

Elisabeth schreef:
do 08 sep , 2022 10:00 am
@zoonmoeder ik vind het heel goed om jouw verhaal te lezen. En begrijp jouw zorg. Ik wil ook liever te veel doen, dan spijt krijgen dat ik iets heb gelaten. En ik ben blij dat jouw zoon nu een fijn leven heeft. Je kunt inderdaad verder afdwalen door foutieve interpretaties en vooronderstellingen, ik vind het echt heel vervelend om te merken dat de GGZ psyscholoog mijn zoon niet zo goed begrijpt (omdat mijn zoon niets zegt, alleen maar ja of nee)
Zoals gymlessen; daar hou je niet van, dat is ongestructureerd en sociaal; autisme. Maar de achterliggende reden is dat mijn zoon niet zo sportief, het voor anderen verpest en dat klasgenoten boos worden op hem. Te snel conclusies...het onderzoek,, de vragenlijst zou helderheid moeten bieden. Alhoewel een IQ test als je stressniveau hoog is niet zo veel betrouwbaars oplevert. Zijn vorige IQ test was hij 8 jaar, lang geleden!

Belangrijkste in mijn ogen is dat mijn zoon leert om zijn gevoelens te begrijpen en de wereld te begrijpen. En dat hij mag zijn wie hij is. En dat het op school lastig is om er bij te horen, maar dat het fijner is als je volwassen bent, dan kun je zelf keuzes maken met wie je omgaat en waar je werkt. Hem perspectief geven. Ik ben blij dat onze zoon momenteel minder neerslachtig is. Blijft spannend, en op eieren lopen. VErgt veel van mij/ons slecht slapen, denken aan hoe het aan te pakken.

Vrijdag a.s. heb ik een gesprek met HB psycholoog. om de situatie uit te leggen en om te kijken hoe/of zij ondersteuning kunnen bieden. Ze zijn daar druk, hopelijk kunnen ze toch iets betekenen. We komen er vast uit, mede vanwege de kennis die ik hier op het forum heb opgedaan.
Mijn bezwaar tegen de reguliere GGZ, vooral klinieken waar ze met gespecialiseerde afdelingen werken bijv, ASS/ADHD e.d. dat ze vanuit een tunnelvisie werken en dat ik ook de kritiek van sommige GGZ-medewerkers. Ik merk nu al dat ze je zoon met een autisme bril bekijken.

Citaat: Renate Hamsikova

Testen of niet?
Als je het idee hebt dat je kind of je leerling dubbel bijzonder zou kunnen zij, schakel dan een ervaren specialist in, die zowel kennis heeft van hoogbegaafdheid, als van leerproblemen of (leer)stoornissen. Het kan zijn dat er voor een juiste indicatie twee of drie specialisten nodig zijn die nauw samenwerken en hun expertise delen, zodat een juiste identificatie plaatsvindt en de kans op een misdiagnose geminimaliseerd wordt.


Ik vind het verstandig dat je ook een hoogbegaafdheidsbureau hebt ingeschakeld en ik hoop dat ze ook verstand hebben van complexe hb-problematiek.

( Ik heb de antwoorden in dit topic, die gaan over wel of niet dankjewel zeggen of iets dergenlijks nog niet gelezen maar wil nog even terug komen op "selectief mutisme" bij hoogbegaafheid)

Ik merk dat deze combinatie " regelmatig" voor komt:

https://www.yeswecanclinics.nl/verhaal/roychang

https://www.trouw.nl/opinie/mijn-hoogbe ... ~b5b23e06/
(Ik kan het niet lezen maar de titel is duidenlijk)

https://spreektvoorzich.nl/wp-content/u ... r-2013.pdf
(Combinatie komt voor in een van de voorbeelden)

De belangrijkste link, kijk ook eens op hun site rond, kijk welke verbluffende resultaten zij behalen. (Ik weet niet op welk artikel er wordt gereageerd)

https://www.hoogbegaafdheid.nl/artikel/ ... tisme.html

Wist je toevallig dat Einstein zijn eerste levensjaren ook niet praatte en dat het maar een middelmatige student was?

Ik weet "toevallig" dat de eerste onderzoeker van mijn zoon, gespecialiseerd in selectief mutisme, later ook onderzoek heeft gedaan naar het verband tussen hoogbegaafdheid en "selectief mutisme" maar dat ze dat verband niet heeft gevonden. Het is dezelfde onderzoeker en haar team die mijn kind op 6 jarige leeftijd als gemiddeld intelligent getest heeft, terwijl de school dacht dat hij ook hoogbegaafd was. Hij werd getest net nadat we in een crisis terecht waren gekomen, met de test niet volledig meewerkten en verbaal niet uit de verf kwam. Ze hebben hem het etiket Autistic stoornis "Klassiek autisme", maar niet nader omschreven, omdat hij sinds zijn eerste test op net 4 jarige leeftijd "selectief mutisme" sterk achteruit was gegaan. We waren in een acute crisis gekomen omdat er met rekenen ineens iets veranderde, in groep 4 gaan ze, omdat ze boven de 20 gaan rekenen eerst de tientallen optellen en dan de eenheden (of net andersom). Natuurlijk kan je dit, geheel terecht, als een plotselinge verandering zien, een bevestiging van zijn autisme, maar je zou het ook kunnen zien dat dit de eerste hobbel was waar hij in zijn leven tegen aanliep, iets wat hij voor het eerst niet meteen snapte, het is maar welke bril je op hebt maar ook beide moet je niet uitsluiten. Opvallend voor een "klassiek autist", is dat de gedragslijst van school, sociaal niks bijzonders had laten zien, op zich ging hij goed met zijn klasgenoten om, terwijl wij ouder dus wel degenlijk zagen dat hij zich (buiten school) sociaal terug trok. Opvallend is dat hij met deze zware diagnose, jaren voorliep in begrijpend lezen. De hb-psycholoog pikten zulke dingen er wel uit, maar zo'n specialistisch team wil er geen aandacht aan besteden, ze nemen er ook de tijd niet voor. Onze plaatsenlijke GGZ nam de conclusies intergraal over. Eind groep 3, bleek dat hij zich al jaren liep te vervelen, "ik leer op school allemaal dingen die ik al geleerd heb." Maar op basis van zijn zware diagnoses mocht hij niet op Engelse les terwijl hij dat wel graag wilde, op basis van zijn diagnoses, deelde wij hem in, in een jongere leeftijdsgroep en uiteindenlijk gaf dat alleen maar frustraties, want die jonge kinderen waren lang niet zo serieus met voetbal bezig dan hij dat was, bovedien verloren ze elke week. Mijn kind is niet minder complex omdat we het nu toevallig "hb" noemen, maar we hadden, als we dat hadden geweten en daadwerkenlijk begrepen, dan hadden we wel andere keuzes gemaakt. Mijn jongste zoon die weinig praat, heeft wel al jaren een bijbaantje met direct klantencontact. Van iedereen om mij heen, buurvrouw e.d. hoor ik dat hij het zo goed doet en dat hij zo beleefd is. Toch zie ik ook als moeder dat hij net "anders" is. Maar hij blijft mij verbazen, hij regelt in de fietsenstalling dat de fietsenmaker gratis zijn zadel hoger zet, als het moet/hij het wil kan hij wel degenlijk praten. Afgelopen schooljaar heeft hij met klasgenoten (VSO) ook met een westrijd meegedaan waar ze moesten spreken, een wedstrijd waar ook reguliere scholen aan meededen. Bij mijn zoon gaat naar mijn indruk, niet zozeer om angst maar zoals ik al eerder aangaf meer een cöpingsmechanisme, hij sluit ons ouders ook uit. Ik denk omdat we hem niet altijd begrijpen/begrepen hebben.

merriedroom
Berichten: 532
Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 4:41 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door merriedroom »

De tunnelvisie is verschrikkelijk geweest voor jouw zoon en voor jou, Zoonmoeder. Wat is oorzaak en wat is gevolg? Dat is soms pas achteraf vast te stellen als de storm is gaan liggen en ook dan niet altijd. Maar ook het zo sturend alles verklaren is heel ernstig. Hier heb ik ook een observatie voorbij zien komen die zo elke plank mis sloeg, zo ernstig verkleurd. Het was dan ook meer een interpretatieverslag dan wat anders.

Het blijft wel zo dat evenwichtige kinderen in principe niet in zulke circussen terechtkomen. Ook als ze hb zijn, is dat gelukkig geen standaard gegeven. Pas als er meer zorg nodig is, het gedrag complexer wordt, dan komt er meer zorg. Als er ook sprake is van hb, dan wordt het dubbelbijzonder genoemd (twice exceptional of 2E). En dan ontstaat er een spagaat: het kind heeft (hele) sterke kanten maar ook ingewikkelde kanten waar hulp nodig is. Dr. Agnes Burger-Veltmeijer heeft voor deze onmogelijke spagaat, waarbij zowel de sterke kant ondersteuning nodig heeft als de zwakke kant tegelijk (!), de “sterkte en zwakte heuristiek” ontwikkeld. Dit vind ik een gouden middel om het HELE kind in beeld te brengen. Dat is een zoekopdracht op internet waard.

Ik snap jouw behoefte heel erg om zo te waarschuwen, Zoonmoeder, ingegeven door de verschrikkelijke ervaringen. Ik heb vanuit mijn positieve ervaringen tegelijk de neiging om dit ook te nuanceren. Niet elke hulpverlener heeft tunnelvisie, niet elke hulpverlener trekt de kundigheid van ouders zo in twijfel. Met heel veel hulpverleners valt gewoon te praten. Het kan soms juist ook moeilijker gaan als je er als ouder met gestrekt been in gaat. Nu schat ik Elisabeth, aan wie dit toch primair gericht is, als evenwichtig persoon in en zal zij een goede inschatting kunnen maken. Maar toch wil ik wel even gezegd hebben dat ik al zoveel hulpverlening in mijn leven voor dees en geen voorbij heb zien komen, dat ik durf te stellen dat velen echt van waarde kunnen zijn. Zelfs ook als ze niet de toonaangevende experts zijn op een vakgebied.

Zoonmoeder01
Berichten: 127
Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Zoonmoeder01 »

merriedroom schreef:
do 08 sep , 2022 5:23 pm
De tunnelvisie is verschrikkelijk geweest voor jouw zoon en voor jou, Zoonmoeder. Wat is oorzaak en wat is gevolg? Dat is soms pas achteraf vast te stellen als de storm is gaan liggen en ook dan niet altijd. Maar ook het zo sturend alles verklaren is heel ernstig. Hier heb ik ook een observatie voorbij zien komen die zo elke plank mis sloeg, zo ernstig verkleurd. Het was dan ook meer een interpretatieverslag dan wat anders.

Wat ik beschrijf gaat niet alleen maar over tunnelvisie maar vooral over een gebrek aan bepaalde expertise binnen de reguliere GGZ. Binnen de mogelijkheden, die zij kenden, heeft de GGZ veel voor ons gedaan. Volgens hun eigen protocollen hebben ze ook prima werk afgeleverd maar misschien zit daar ook wel een beetje het probleem, het lijkt dat ze niet meer zelfstandig kunnen denken, ze doen vooral wat ze geleerd is, ze gaan daarbij netjes hun afvinklijstjes af. Ze gaan daarbij voorbij aan contra-indicaties die misschien op iets anders kunnen wijzen en bij afwijking wijzen ze op het brede AS- spectrum. Het gaat niet alleen op interpretatie, wat er soms gezegd is, is soms in mijn ogen volkomen kolder. Over mijn oudste zoon is gezegd, toen hij 4 jaar was, dat wij van zijn verstand niks hoefde te verwachten, terwijl hij de snelheidsborden boven de weg al kon lezen, de KJ-psychiater zegt dat is zijn autisme. Als hij kort daarna, op school wordt doorgetoetst en dus voor eind groep 2 een A scoort. Vervolgens zegt de KJ-psychiater dat heeft niks met zijn intelligentie te maken. Dan heeft deze KJ-psychiater wel op de universiteit gestudeerd, maar dan denk ik, ben ik nu gek? Natuurlijk kun je een cito niet één op één vertalen naar een intelligentietest maar het zegt wel iets over zijn verbale vermogens. Tegen mijn (adoptief) ouders is meer dan 50 jaar geleden ook gezegd dat ze niks van mijn verstand hoefden te verwachten maar ik heb de indruk dat het wel meevalt. Misschien is het wel een herhaling van de geschiedenis, ik ben als kind, na de adoptie, een jaar "opgenomen" geweest in een kindertehuis. Ik weet nog het laatste bezoek van de maatschappelijk werkster bij ons thuis. Mijn moeder zou een boekje voorlezen, en ik mocht een boekje uit kiezen. Ik kende alle boekjes in de kast al en ging op zoek naar een boekje wat ik nog niet kenden. Toen ik naar benden kwam, jammerde mijn moeder tegen de maatschappenlijkwerkster, zie je wel hoe zij mij pest? De boodschap was indirect dat ik niet normaal was, terwijl ik in mijn ogen niks verkeerd deed, nee ik voelde mij niet begrepen. En eenmaal in het kindertehuis paste ik mij aan. Natuurlijk won ik als eerste een prijs, tijdens het het vakantiekamp, voor het kind, wat het liefste was, mijn kaart met kruisjes was het eerste vol. (Hoe verzinnen volwassenen zulke dingen?)

Zoonmoeder01
Berichten: 127
Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Zoonmoeder01 »

merriedroom schreef:
do 08 sep , 2022 5:23 pm

Het blijft wel zo dat evenwichtige kinderen in principe niet in zulke circussen terechtkomen. Ook als ze hb zijn, is dat gelukkig geen standaard gegeven. Pas als er meer zorg nodig is, het gedrag complexer wordt, dan komt er meer zorg. Als er ook sprake is van hb, dan wordt het dubbelbijzonder genoemd (twice exceptional of 2E). En dan ontstaat er een spagaat: het kind heeft (hele) sterke kanten maar ook ingewikkelde kanten waar hulp nodig is. heeft voor deze onmogelijke spagaat, waarbij zowel de sterke kant ondersteuning nodig heeft als de zwakke kant tegelijk (!), de “sterkte en zwakte heuristiek” ontwikkeld. Dit vind ik een gouden middel om het HELE kind in beeld te brengen. Dat is een zoekopdracht op internet waard.
Nergens zul je mij inderdaad horen vertellen, dat wat er allemaal speelt de standaard is, voor hoogbegaafden. Het is ook helmaal niet zo dat alle hoogbegaafden mensen op elkaar lijken. Maar ik denk wel dat de problemen we hier benoemen veel vaker voorkomen dan dat jij mogenlijk denkt, ik ken meerdere voorbeelden van hoogbegaafden zonder aanvullende diagnose, soms met een dubbeldiagnose en soms heb ik alleen een vermoeden, die afwijkend gedrag vertonen Die hele vervelende jongen, waar de moeders "vroeger" op het schoolplein over spraken, die jongen was alleen maar hoogbegaafd. Die werd na versnelling, door de meester naast mijn zoon gezet, die had helemaal geen last van al dat gebabbel. Op de vavo, waar mijn zoon heen gaat, ga je deze jongeren vinden. Ook op het vso herkennen ze vaker dit soort problematiek en zetten ze op een zeer beperkte schaal een hb-deskundige in.

Ik ken het werk van Dr. Agnes Burger-Veltmeijer redenlijk goed, ik heb denk ik op het oude forum ook artikelen van haar geplaast. De korte samenvatting zoals jij die hier beschrijft, vind ik persoonlijk niet de volledige strekking van haar aanpak weergeven. De kern van wat ze zegt is dat de problemen, die op verschillende gebieden onstaan, op het het eerste oog heel erg op elkaar kunnen lijken, maar dat de achterliggende oorzaak anders is. In het geval van hoogbegaafdheid gaat het om emotionele problemen en bij ASS raak je zeg maar de kern van die stoornis en moet je een beetje inzicht hebben, anticiperen op de achterliggende theoriëen. Als er problemen zijn, dan worden bij haar methode bepaalde parameters in kaart gebracht uit mijn hoofd IQ, executieve functies, concentratie e.d. in kaart gebracht. Er wordt bij vermoeden van hb, eerst een hb-aanpak ingezet. Ze heeft het over verrijken,versnellen, top-down enz. Als de problemen ondanks de aanpak resistent blijven dan moet je toch meer naar richten op een ASS-aanpak of natuurlijk een andere (leer)stoornis. Gaat het om ASS dan kan je bijvoorbeeld om het sociaal gedrag te bevorderen een sociaal script inzetten, extra structuur aanbieden enz. Ik beweer nu "al" deze dingen even snel uit mijn hoofd want ik heb haar artikelen niet bij de hand en ik ook geen zin om ze te lezen. Is er sprake van beide, "dubbel bijzonder", dan is, in het geval van HB+ASS, de aanpak een "soort" combinatie uit beide gereedschapkisten. Ook ABV geeft dus wel degenlijk dat er problemen kunnen zijn zonder dat je "dubbel bijzonder" bent.

Dat mijn kinderen niet in evenwicht waren is zachtjes uit gedrukt maar ze zijn niet de enigen, er zitten in verhouding relatief veel hoogbegaafden thuis. Er zijn verschillende profielen van hoogebegaafde kinderen, zonder dat natuurlijk iemand volledig in één hokje past. Hoogbegaafden zitten dan ook op alle niveau's in het onderwijs maar worden lang niet altijd herkent. Binnen de geschetste profielen is positieve ontwikkeling mogenlijk, waardoor je dus een ander profiel zal zien, eigenlijk is het schema ontwikkelings gericht. Mijn jongste zoon is in de basis een onderduikende leerling, die later gedragsproblemen liet zien en op dit moment het meest "lijkt" op een autonoom sturende leerling. Hij is dus ook een risicoleerling geweest, die het vertrouwen in zichzelf en zijn omgeving is kwijtgeraakt. Het is naar mijn mening verkeerd geformuleerd, dat als er gedragsproblemen zijn je dubbelbijzonder bent daarmee ga je totaal voorbij aan trauma gerelateerd gedrag. Dat soort problemen zijn toch net wat anders dan dat er sprake van een daadwerkenlijke (gedrag)stoornis zou zijn. Juist het sterk wisselen van profielen kan een "onverwachte" aanwijzing voor (hoog)begaafdheid zijn. Ik merk dat bij mijn jongste zoon dat zijn zelfvertrouwen weer is gegroeid, hij durft het aan, om twee jaar vwo, in één jaar te doen. Compotentie. Een paar jaar gelden dacht hij dat hij niet zo slim was omdat hij niet "vanzelf" hoge cijfers haalden, anderen in zijn klas waren veel slimmer want die haalden betere cijfers. Persoonlijk vind ik het een gedurfde stap. Ik verwacht ook op de vavo dat hij meer autonomie heeft dan op een gewone middelbare school.

https://talentstimuleren.nl/?file=3654& ... e.download

Geheel los van ABV, hoewel ook zij het heeft over leren heeft, herken ik ook bepaalde "uitdagingen" zoals Tijl Koenderink ze beschrijft, bij mijn kinderen terug. Koenderink heeft dat boekje geschreven, toen bleek, tot hun verbazing dat ook bepaalde hoogbegaafde kinderen, op de Leonarde scholen, hardnekkige problemen bleven houden. Met alleen maar meer "uitdaging" waren ze er niet.
link naar verkoopsite verwijderd, ivm reclame

Om iets te leren moet de stof wel moeilijk genoeg zijn, tegelijk raakt hij als iets te moeilijk is in de stress. Hij zou daar extra begeleiding voor nodig hebben. We wisten heel aardig waar we op moeten inzetten maar we kregen de school niet mee.

Mijn jongste zoon is op het speciaal onderwijs terecht gekomen, hij moest afzakken naar een lager niveau, want meestal hebben ze geen vwo niveau. De nieuwe school kon eigenlijk niet bedenken waar er nu eigenlijk aan gewerkt moest worden, de meeste dingen ging vrij goed. Het belangrijkste wat hij als positief punt genoemd heeft, hij praatte nauwenlijks over school, is dat hij meer aandacht kreeg. Relatie.

Gebruikersavatar
Hanneke
Berichten: 474
Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 7:46 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Hanneke »

Kinderen die niet uit hun evenwicht geraakt zijn komen inderdaad niet in " zo'n circus".
Hb kinderen lopen wel meer risico uit hun evenwicht te raken, doordat hun zijn echt anders is. En de wereld om hen heen, met gemiddelde mensen, toch niet altijd de capaciteit heeft dit te begrijpen.

Bissi
Berichten: 344
Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 9:37 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Bissi »

Wat hierbij ook een factor kan zijn, is zogeheten transgenerationeel trauma: kinderen kunnen gevoelens en reacties overnemen van hun ouders wanneer deze traumatische ervaringen gehad hebben. De reacties van de kinderen lijken dan buitenproportioneel.

Het hoeft dus niet alleen te maken te hebben met het anders zijn in hun zijn als hb-er.

Zoonmoeder01
Berichten: 127
Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Zoonmoeder01 »

Hanneke en Bissi, jullie hebben denk ik beide gelijk.

Ik ben heel "openhartig" zodat mensen wat ik zeg een beetje proberen te begrijpen. Neem wat ik zeg niet als de absolute waarheid aan, ga vooral zelf op onderzoek uit.

Ik laat in dit topic niet "alleen" dingen van mijn kinderen zien, ik laat ook een stukje van mij zelf zien, dat doe ik bewust. Ik schrijf onder andere, dat ik geadopteerd ben. Dat erover mij, net zoals bij mijn oudste zoon door een psycholoog is gezegd, dat ze van mijn verstand niks hoefde te verwachten, ik ben in een kindertehuis geplaast omdat ik mijn nieuwe ouders zou pesten, ik sprak bijvoorbeeld niet tegen ze, ik was ook bang voor hun, ze begrepen mij ook niet. Verschillende hb-deskundigen hebben, geheel onahankelijk van elkaar aangegeven dat ik hoogbegaafd ben, maar is dat ook zo? Lastig, lastig, erg moeilijk om over jezelf te zeggen. Wel weet ik dat ik opmerkenlijk opmerkzaam ben en zie daarom ook bepaalde patronen.

De oudercursus die wij ouders bij de hb-deskundige hebben gedaan, dat was positief bedoelt een pittige. Je gaat daardoor niet alleen je kinderen anders zien, maar ook jezelf, je partner, de famillie, je gaat in je eigen famillie patronen zien en soms zie je die natuurlijk niet. Ik herken andere hoogbegaafden regelmatig op basis van hun verhalen, mijn oudste trekt onbewust andere (hoog)begaafden aan. En inderdaad een bewijs voor de hoogbegaafdheid via een test dat is er niet. Maar mijn oudste zoon, vertelde dan weer wel, dat zal niet helemaal toeval zijn, dat de vrij gevestigde GZ-psycholoog, waar hij in corona tijd is geweest, hem niet aan kon en dat hij tijdens het hulpverleningstraject de regie had. (Het bleek dat de GZ-psycholoog dat had ook aangeven, en aan collega's had ze om raad moeten vragen, hoe ze dit nu moest gaan pakken) Geheel onafhankelijk van dit verhaal, had de hb-psycholoog (van mijn jongste zoon) enkele jaren geleden, aangegeven (zelf zeer hoogbegaafd) dat het misschien verstandig zou zijn dat ik bij haar in begeleiding ga, omdat een reguliere psycholoog, die zeg maar geen inzicht heeft in wat hoogbegaafd is en/of zelf hoogbegaafd is, mij niet aan kan, ik ben stront eigenwijs, we lijken blijkbaar op elkaar. Maar wat ik echt wil zeggen is, dat zo'n ouderscursus en de indviduele gesprekken, je ook een spiegel voor houdt. Het is helemaal niet ongebruikenlijk dat als het kind hoogbegaafd is, dat één van de ouders dat ook is of dat het in de famillie voort komt. Wat kwam er o.a. aan de orde, zijn er kenmerken van van hoogbegaafdheid ook bij jezelf terug te zien. En hoe zien anderen ouders in de groep dat? Bla bla er kwam van alles los. Soms zou ik niks met hoogbegaafdheid te maken willen hebben en anderszijds zijn hoogbegaafden hoe zeg ik dat "gave" mensen. Ook mijn kinderen zijn ondanks alle problemen (die er zijn geweest en nog zullen komen) bewonderingswaardige mensen die een ernorme veerkracht hebben getoond. Ik herken regelmatig "hoogbegaafdheid" zonder dat iemand aangegeven heeft dat hij het is, terwijl dan later blijkt dat ze inderdaad die beroemde of beruchte testscore op die intelligentietest ooit hebben gehaald. Ik herken ze op eigenschappen en de strubbels waar ze tegen aangelopen zijn. Ik ben geen psycholoog, maar ik durf te stellen dat ik met mijn opmerkzaamheid menig psycholoog af troef. Bij mijn oudste wist ik vanaf het begin van de eerste diagnose stelling dat er iets niet klopte maar ik wist niet wat. En nog steeds ben ik niet uit geleerd, als ik dit schrijf pak ik menig boek over hoogbegaafdheid erbij. Duik ik diep in mijn zelf, want daar liggen de antwoorden klaar.

Mijn eigen psycholoog uit het verleden, een buiten beentje, heeft aangegeven dat doordat ik geadopteerd ben, dat daar een diep onderliggend trauma ligt. Het kan niet anders zijn dat mijn biologische moeder tijdens de zwangerschap van mij, ontzettende stress heeft gehad en dat door bijv. hormonen ook op mij heeft overgebracht. Zonder daar nu verder te veel op in te gaan, ik ben ontzettend stressgevoelig en dat zie ik helaas ook bij mijn oudste (jongste?) terug. Het kan zijn dat onze "window of tolerance" kleiner is, mogenlijk spelen er genetische componenten, maar ook, maar ik ben geen psycholoog, ook transgenerationeel trauma. We doen misschien "samen" nieuwe inzichten op, wat betreft is naast de dagenlijkse dingen, het forum daarvoor bedoelt. Ik zeg eerlijk ik ben soms best wel eens jarloers op de gezinnen waar het bijna vanzelf lijkt te gaan, maar trots op wat er binnen mijn gezin al bereikt is. De weg is zwaar geweest maar o.a. door het oude forum heb ik nieuwe inzichten op gedaan. Ik hoop, ook al ben ik geen psycholoog, dat een andere ouder weer van mij kan leren. En als ik schrijf dan leer ik zelf ook.

Zijn alle uitbarstigen wel zo raar en onverklaarbaar? Je bent als hoogegaafde "hooggevoelig" of hoe je het ook wil noemen, en daar bovenop de mensen om je heen begrijpen je niet altijd. Mijn oudste zoon is als hoogbegaafde (dat begrijpen we pas achteraf) tussen kinderen in het ontwikkelingsklasje, met een IQ van 80-85 gezet. Eigenlijk is het dan helemaal niet zo raar dat je crasht, je bent dan cognitief hongerdieet gezet, Als iemand, de ib-er als "experiment" jou emoties na wil gaan, je voelt je door de gehele situatie niet serieus genomen, terwijl jezelf aan die situatie niks kan doen, dan is het helemaal niet zo vreemd dat je als 4 jarige die zich daar bewust van is ontploft. (Twintig jaar later kan mijn zoon precies vertellen dat hij, door de kinderen van de oppasmoeder, als 2 of 3 jarige werd gemanipuleerd, om aan de oppas snoepjes te vragen) Je zit op het speciaal onderwijs, in een groep waar je eigenlijk niet thuis hoort. Is het gek dat je totaal gefrustreerd uit het busje komt? Later wordt je klinisch in een autismegroep geplaast, je past je aan, maar de structuur die daar gegeven wordt heb je helemaal niet nodig (na de opname gooit je moeder die er uit dan blijkt dat het alleen maar beter gaat) Je hebt hebt ook nog eens een ontzettende hekel aan de sova-les, waar je sociale scripts uit je hoofd moet leren. Wat ik met mijn verhalen aangeef, is, dat hoe je met je "hoogbegaafdheid" omgaat, ook te maken heeft met je stressgevoeligheid, hoe je omgaat met je emoties en de omgeving waarin je bent.

Door al deze factoren, die kunnen spelen, spreekt mij het model van Duran mij aan.

https://hoebegaafd.jimdo.com/hoogbegaafdheid/duran/

In dit model zie je heel goed, dat er diverse factoren spelen, voordat de aangeboren hoogbegaafdheid, zichtbaar voor de wereld, naar buiten komt. Maar pin je vooral niet op dit model vast, maar ik hoop dat sommige van jullie begrijpen dat hoogbegaafdheid meer is dan een hoge intelligentie. Ik kom hier op het forum wel een kritische lezers tegen die zeggen ik herken bij mijzelf totaal de zijnskenmerken, ik denk dan het eerste zijnskenmerk, kritisch, hebben we al te pakken. De doelgroep die o.a. Tessa Kieboom bezoekt, dat zijn niet de doorsnee hoogbegaafden, dat is o.a. wat ABV zegt. Mijn indruk is ook dat ze niet in de zijnskenmerken geloofd en ook niet zoveel met de over "overexacicitabilities" heeft. Geeft allemaal niks, je moet een beetje met al die theoriëen kunnen spelen, je moet snappen hoe ze zich tot elkaar verhouden, je moet de verschillende visies een beetje kunnen begrijpen, haal er zelf uit wat bij jou past en waar je je in herkent. Wij herkenden, tot onze verbazing elementen uit de theorie van Dabrowski.


https://biqkels.nl/hoogbegaafdheid/overexcitabilities/

Mijn zoon had, heeft emotioneel veel te leren, misschien waren er zoals sommige deskundigen verschillende leeftijden binnen in hem te zien. Mijn 1,5 jarige stond ik het zwembad vrouwen van een jaar of dertig te verleiden. Toen hij op een leuk meisje van 4 jaar af ging, mijn moeder was erbij, zette hij zijn hand in ze zij. Ik heb zoveel verwarrende dingen gezien, die niet in de afvinklijstjes van de DSM pasten. Als ik tegen de vervangende peuterleidster zei, ik verwacht dat hij niet zal gaan praten, kleste hij de hele middag hun de oren van hun hoofd. Het afwijkende gedrag ging niet alleen over problemen, het ging over "ander" gedrag wat we lang niet altijd konden verklaren.

Wat een positieve boodschap: zie veel potentie.

Gebruikersavatar
Hanneke
Berichten: 474
Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 7:46 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Hanneke »

En dat gaf merriedroom dus ook aan.

Je manier van met dingen omgaan is voor iedereen anders. De ene persoon raakt volledig uit het lood wanneer de omgeving niet passend of begripvol is, terwijl een ander hierin veel weerbaarder is.
Het waarom daarachter, dat kan wel verhelderend zijn .

Zoonmoeder01
Berichten: 127
Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Zoonmoeder01 »

Hanneke schreef:
di 13 sep , 2022 5:52 am
En dat gaf merriedroom dus ook aan.

Je manier van met dingen omgaan is voor iedereen anders. De ene persoon raakt volledig uit het lood wanneer de omgeving niet passend of begripvol is, terwijl een ander hierin veel weerbaarder is.
Het waarom daarachter, dat kan wel verhelderend zijn .
Hanneke schreef:
di 13 sep , 2022 5:52 am
En dat gaf merriedroom dus ook aan.

Je manier van met dingen omgaan is voor iedereen anders. De ene persoon raakt volledig uit het lood wanneer de omgeving niet passend of begripvol is, terwijl een ander hierin veel weerbaarder is.
Het waarom daarachter, dat kan wel verhelderend zijn .
Hanneke, bedoel je met je opmerking, over de opmerking van merriedroom, dat een onderzoek breed inzetten nuttig kan zijn? Als dat bedoelt wordt dan ben ik het daar helemaal mee eens. Mijn advies aan Elizebeth is ingegeven door specifieke obstakels die ik zie.

Ook met het tweede punt ben helemaal met je eens. Ik keek afgelopen vrijdag naar een programma wat ging over Reinald Oerlemans. Er werd naar een interview van hem en Antonie Kamerling terug gekeeken, toen ze plotseling sterren werden door de lancering van GTST. Je ziet daar twee jongens zitten die totaal verschillend op dat gegeven reageerde. Voor Reinald was het een droom, voor Antonie was het eigenlijk een nachtmerrie hij werd er paranoíde van. Eigenlijk zag je in het intervieuw al hoe kwestbaar hij was.

Er is ook een onderzoeker, mogenlijk was het Dabrowski, die onderzocht, waarom kan de ene overlever van de hollocaust door met zijn leven en waarom blijft de ander dusdanig getraumatiseerd dat dit nog generaties doorwerkt.Persoonlijk vind ik zulke dingen wel interresant. Om daar achter te komen is (zelf)onderzoek nodig.

merriedroom
Berichten: 532
Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 4:41 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door merriedroom »

En dat is ook razend interessant, Zoonmoeder. Ik kan Dabrowski’s persoonlijkheidsontwikkelingstheorie ook erg waarderen voor zover die te begrijpen is. Hij schreef ingewikkeld in elk geval. Maar ook de theorie van ‘locus of control’: waar leg je de sturing neer, in jezelf of buiten jezelf. En coping-strategieën en hoe die verschillen tussen mensen.

Mijn kinderen zijn hier ook precies het tegenovergestelde in. De een staat heel zeker op zichzelf en de relaties om zich heen schikken daar maar naar terwijl de ander steeds zich probeert te verhouden tot de ander en trekt zich terug als het niet veilig ervaren wordt. Maar de tweede is tegelijkertijd een eigen feestje aan het bouwen in te makkelijk werk door zelf uitdaging te creëeren (tellen tijdens het lezen, in het Engels vertalen, rekenen tijdens het zingen etc.) terwijl de ander in paniekmodus gaat als iets niet meteen lukt en de beoordeling negatief is.

En tweelingstudies, dezelfde genen, dezelfde opvoeding, hetzelfde meegemaakt, de een heeft een trauma en de ander niet. Broers en zussen die hun jeugd zeer verschillend herinneren. Waarom ziet de één het glas half vol en de ander half leeg? En in hoeverre kun je dit veranderen, bij jezelf en bij een ander?

Zoonmoeder01
Berichten: 127
Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Zoonmoeder01 »

merriedroom schreef:
do 15 sep , 2022 6:16 pm
En dat is ook razend interessant, Zoonmoeder. Ik kan Dabrowski’s persoonlijkheidsontwikkelingstheorie ook erg waarderen voor zover die te begrijpen is. Hij schreef ingewikkeld in elk geval. Maar ook de theorie van ‘locus of control’: waar leg je de sturing neer, in jezelf of buiten jezelf. En coping-strategieën en hoe die verschillen tussen mensen.

Mijn kinderen zijn hier ook precies het tegenovergestelde in. De een staat heel zeker op zichzelf en de relaties om zich heen schikken daar maar naar terwijl de ander steeds zich probeert te verhouden tot de ander en trekt zich terug als het niet veilig ervaren wordt. Maar de tweede is tegelijkertijd een eigen feestje aan het bouwen in te makkelijk werk door zelf uitdaging te creëeren (tellen tijdens het lezen, in het Engels vertalen, rekenen tijdens het zingen etc.) terwijl de ander in paniekmodus gaat als iets niet meteen lukt en de beoordeling negatief is.

En tweelingstudies, dezelfde genen, dezelfde opvoeding, hetzelfde meegemaakt, de een heeft een trauma en de ander niet. Broers en zussen die hun jeugd zeer verschillend herinneren. Waarom ziet de één het glas half vol en de ander half leeg? En in hoeverre kun je dit veranderen, bij jezelf en bij een ander?
Ik denk dat het boekje de 7 uitdagingen van Tijl Koendenrink die theorie, 'locus of control', 'dan ook aan bod komt, maar dan op een eenvoudige manier. In ieder geval is het een theorie waar ik wel eens naar wil gaan kijken.

link verwijderd

Ik zeg eerlijk dat ik zelf niet altijd bewust van ben, welke copingstrategieën, ik zelf gebruik. Toen mijn oudste, vooral in de buitenwereld zo laat ging praten was ik mij er zelf niet (meteen) bewust van dat het een copingstragie is, die ik in mijn kindertijd ook heb ingezet. Binnen die grote GGZ-instelling werd besproken wat de reden zou kunnen zijn dat mijn zoon nauwenlijks praat. Er werd aan bijv. zoiets als misbruikt gedacht. Ik bedoel ze zijn aan het zoeken wat kan de oorzaak zijn.Toen mijn jongste in de buitenwereld ook niet sprak, en we tegen nog andere problemen aanliepen, als moeder zag ik dat hij op de peuterspeelzaal sociaal niet volledig de aansluiting had, hebben we hem in het VTO-team laten bespreken. Natuurlijk werd er aan ASS gedacht, zijn broer had ook een PPD-NOS diagnose. Maar juist omdat je je als ouder ook in de achtergrond van 'autisme', hebt verdiept merk je dat het dat niet helemaal is. We zijn toen door het VTO-team doorverwezen naar een academisch ziekenhuis (dus niet de GGZ-instelling waar mijn oudste in behandeling was) en die konden tot hun eigen verbazing (ze keken elkaar) verbijsterd aan, niet ASS vast stellen maar wel "selectief mutisme". Een diagnose/classificatie die de KJ-psychiater van mijn oudste zoon, destijds helemaal niet kenden. Pas toen ging ik denk ik de familliepatronen zien, maar het kwartje is mogenlijk pas echt gevallen toen ik de oudercursus/psycho educatie, over hoogbegaafdheid kreeg. Ik wist niet dat het een copingstrategie was, ik zeg eerlijk ik ben niet psychologisch geschoold. Maar ik kan wel dieper naar binnen bij mijzelf gaan en als ik dat doe dan vind ik antwoorden. Ik praatte niet omdat ik mij onveilig voelde, ik had het idee dat ze mij niet begrepen.

Pas deze week werd het mij glashelder duidenlijk dat ik zelf ook tegen één van de 7 uitdagingen aanliep. Ik kon het bij mijn zoons herkennen, ik kon het bij mijn (adoptief) moeder herkennen, en toen mijn oudste deze week zo gestrest was, toen dacht ik dat heb ik zelf ook. Ik heb een blauwe maandag op de Pabo gezeten en toen moest je nog leren bordschrijven. Terwijl ik iedereen ontspannen aan de gang zag gaan, stond ik stijf van de stress. Pas deze week drong het tot mij door, dat als ik iets nieuws moet leren, iets wat ik niet meteen kan, in dit geval ook nog iets motorisch waarbij ik niet kan terug vallen op mijn intelligentie, de stress heftig toeslaat. Mijn moeder vertelde afgelopen week, dat ik zo laat ging lopen en terwijl dat bij de meeste kinderen toch vanzelf gaat, ze heeft ze moeten helpen. In eens werden mij de dingen helder, mijn jongste was best als baby een sloom kind. Ik zag hem in de box liggen en eigenlijk "deed" hij niet zoveel, maar ik zag hem wel naar zijn handjes kijken. Op een dag pakt hij met zijn hand zijn voet en stopt deze in zijn mond, daarna heeft hij dat nooit meer gedaan. Het was dus niet zoals andere baby's trail en error. Ik heb het allemaal waargenomen maar ik begreep niet wat ik zag. Tot mijn verbazing komt in dat boekje met de 7 uitdagingen, precies dat voorbeeld voor. Een kanttekening, mijn oudste was qua gedrag het tegenovergestelde, die spartelde als baby wild in het rond, maar ook hij oefende als baby niet, telkens kon hij ineens iets, zonder dat hij had geoefend. Ik begreep door de verdieping in de uitdagingen die kunnen spelen bij "hoogbegaafdheid" dat mijn kinderen een hekel hebben aan oefenen, pas sinds gisteren begrijp ik dat ik dat dus ook heb, ik wil het meteen kennen of kunnen en als dat niet lukt heb ik stress. (Een inzicht wat ik eerder van AVB heb overgenomen maar ik begreep nog niet dat dit ook op mijzelf van toepassing is) Door de 7 uitdagingen begreep ik ook waarom de frustratieband van (hoog)begaafden lager is, lager kan zijn, dingen snel te makkenlijk of te moeilijk, ze zijn populair gezegd niet gewend om te oefenen. Daarnaast hebben nog de mindset, bla bla.

Pas deze week heb ik goed begrepen, dat als ik het over "hoogbegaafdheid" heb, ik het eigenlijk heb over de potentie om "hoogbegaafd" te zijn. De aanleg is aanwezig, maar allerlei andere factoren bepalen of het ook tot uiting komt. De 7 uitdagingen zijn niet exclusief voor "hoogbegaafden", het tegendeel is zelfs waar, maar laat wel zien hoe o.a. de hogere intelligentie daarop van invloed is.Je kunt te intelligentie gebruiken om dingen te vermijden of juist aan te gaan. Ik zie "hoogbegaafdheid" niet als een stoornis of een "gewenste" of "makkenlijke" optie, om de problemen van mijn kinderen te verklaren, de kennis die er inmiddels over "hoogbegaafdheid" is, geeft enorm veel inzicht hoe je de problemen moet aanpakken en de potentie naar buiten te laten komen. En als iemand die hoogbegaafd is, graag automonteur wil worden en daar gelukkig van wordt dan is dat ook prima, dat is niet wat ik met potentie bedoel. Het gaat denk ik om de beste versie van jezelf te zijn. Door ontwikkelingsgericht naar "hoogbegaafdheid" te kijken, zul je dingen zien die je eerst niet zag.

De theorie van Dabrowski’s is pittig en ik ga je beslist niet vertellen dat ik alles begrijp. Maar ik kan jullie wel vertellen dat het de enige theorie is die ik ken, die aangeeft dat hoogbegaafde kinderen eigen ontwikkeling doormaken die afwijkt van de standaard. Ik zag het maar ik begreep niet wat ik zag. Ik pak de mak van onze oudercursus erbij en merk opnieuw hoe hoopvol deze theorie is. Het geeft o.a. aan dat al die stress, angsten, depressie enz. een overgangstadium kan zijn voor groei, het wordt dus niet als iets negatief maar iets waarmee je moet dealen. Eigenlijk is dit dus ook een ontwikkelingsgerichte kijk.

In mijn map vind ik de handsouts van AVB en die zijn gewoon heel beknopt en goed. Laat ook de oorzaak zien in de verschillen tussen hb of ASS. (AVB=Dr. Agnes Burger-Veltmeijer)

Voorbeeld:

Probleem als het om hb gaat:

sociale interacties: sociale isolatie

Oorzaak:
o.a. gebrek aan ontwikkelingsgelijken-of intressegelijken, intolerantie t.o.v. trage denkers



Onderwijsleerbehoefte:
ontwikkelings-intressegelijke peers, sociale vaardigheden oefenen via redenlijkheid en inlevingsvermogen.

Voor ASS is er dan ook zo'n rijtje. Als het dan om sociale interacties gaat dan gaat het om gebrek aan inlevingsvermogen (gebrek aan emphatie, heeft te maken met de theory of mind)

Er moeten ook handsouts zijn waar de combinatie opstaat ASS+HB

Informatie die voor Elizebeth dus erg interresant is.

En als ik dit weer eens lees dan weet ik toch heel aardig wat hier thuis aan de hand is.

Elisabeth
Berichten: 25
Lid geworden op: wo 27 jul , 2022 8:54 am

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Elisabeth »

interessante achtergronden. Ik wil me hier meer in gaan verdiepen. Bedankt Zoonmoeder!
Momenteel vinden de onderzoeken plaats, nog niets opgeschoten verder vind ik met gesprekken die vooral gaan over het alleen zijn in de pauze en hoe gaat het op school. Morgen naar de HB psycholoog, orienteren. Ik zou zo graag meer psycho educatie willen voor mijn zoon (en voor mezelf) op dit gebied.

Mijn zoon heeft nooit gekropen, alleen maar bipsen. Hij wilde niet naar iets toe bewegen, en zorgde ervoor dat alles gebracht werd
Dat is nog steeds zo :). Hij was een ultrabraaf kind, gaf geen kik en was superrelaxed ook bij andere (vreemde) mensen. Nog steeds heel rustig.
Alleen onzeker en nog teruggetrokken in bepaald opzicht. School wil nog niet zo lukken, hij blijft vaak thuis. Dus dat is nog niet echt verbeterd.

Lotje72
Berichten: 56
Lid geworden op: di 02 mar , 2021 10:08 am

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Lotje72 »

Pittige tijden, Elisabeth. Ik kwam hier terecht omdat ik een reactie kreeg van zoonmoeder in het topic dat ik was gestart over de mogelijke ASS-diagnose van mijn zoon. Wij zitten dus in een vergelijkbaar traject, met ook de 'autistentest' komende week. Ik zit nu in de oudejaarsdagdrukte, maar lees graag mee. Heel waardevol om de verschillende ervaringen en invalshoeken te lezen. Het concept 'fawn' kende ik ook niet, maar het klikte gelijk (vooral over mijn dochter waar we ook hulp voor zoeken).
Moeder van zoon (2006, HB/ASS) en dochter (2009, HB/ASS)

Zoonmoeder01
Berichten: 127
Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Zoonmoeder01 »

Mijn zoon heeft gisteren zijn diploma gekregen. Daar hoorde ook een praatje van de mentor bij. De eerste dag op de opleiding had hij blijkbaar een gesprek met haar gehad. Mijn zoon had verteld dat hij nogal op zich zelf was, een denker e.d. De mentor gaf aan dat hij klassikaal niet zoveel zei, maar als hij iets zei, dat het dan raak was. Ik vond het knap dat zijn mentor hem toch had "gezien" maar toch doet nog steeds pijn dat ik mijn vrolijk kwebbelend peutertje kwijt ben. Dat sociale kind wat ik op het einde van de basisschool toch weer even zag. Het is een drama geworden op de middelbare school, dusdanig dat hij uitviel. Het werd speciaal voortgezet onderwijs maar daar zagen ze weer niet iemand met autisme. Maar "teruggetrokken" dat is wel een goede omschrijving. Ik zag op de uitreiking, mooie jonge mensen staan met hun volledige toekomst voor zich. Bij sommige mensen zie je dat ze sociaal zijn, modieus enz. Maar er is ook altijd een groepje "nerds" (ja, Ik heb ook mijn vooroordelen) en mijn zoon hoort bij die nerds, alleen in mijn ogen iets beter gekleed. Gezamenlijk gingen ze, als groepje op de foto. Misschien vond hij op de Vavo "gelijkgestemden", aansluiting dat was in ieder geval geen probleem. Hij kreeg complimenten hoe hard hij gewerkt had, ik kan alleen maar zeggen dat sommige leerkrachten hem dus hebben gezien. Ik kwam er gisteren achter dat de leerkrachten op de Vavo echt aandacht voor hun leerlingen hadden, terwijl ik dacht dat het vooral om de cijfers ging.

Ik beschouw mijnzelf en mijn man ook een beetje als een nerd "ook wij zijn net anders" maar stiekem hoop ik dat het niet zo opvalt. Maar mijn zoon is dan wel weer een bijzondere nerd, die de nieuwste rapsensatie uit Amerika heeft ontdekt, en zijn broer een rap liefhebber, daar mee naar toeneemt voor zijn verjaardag. Ik ken niemand die zo attent en met aandacht een cadeau uit zoekt, als mijn jongste zoon. Ik hoef niks te bewijzen, maar wat hij heeft, dat is geen autisme maar hij is wel "anders". Neurodivers noemen ze dat tegenwoordig. Maar mijn zoon gaat nu wel een studie doen, waarvan de onderwijsconsulent destijds dacht dat hij op zijn plaats was. Ik denk dat de leerkracht van groep 3 al wist dat hij hier op zijn plaats zou zijn toen ze destijds aangaf dat het een kind was, wat vaker het technieklokaal in moest. Nog steeds vraag ik mij af, is mijn kind het probleem (kindeigen problematiek) of het systeem.

Gebruikersavatar
Vlinder42
Moderator
Berichten: 769
Lid geworden op: di 02 mar , 2021 5:57 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Vlinder42 »

Van harte gefeliciteerd!
Moeder van 2 meiden, de oudste op het VO, de jongste op de basisschool 1x versneld.

Lotje72
Berichten: 56
Lid geworden op: di 02 mar , 2021 10:08 am

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Lotje72 »

Gefeliciteerd, Zoonmoeder! Een prestatie om oprecht trots op te zijn. Hopelijk vindt hij ook bij zijn vervolgstudie weer zijn plekje tussen de 'nerds' (waar het prima toeven is!).
Moeder van zoon (2006, HB/ASS) en dochter (2009, HB/ASS)

Eekhoorntje76
Berichten: 250
Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 3:42 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Eekhoorntje76 »

Gefeliciteerd zoonmoeder!

Ook hier in het huis allemaal Nerds. En ook denk wel eens ligt het aan mij (ons) of aan het systeem.

Ik ben nu (al 3 jaar) bezig in een traject voor mezelf en voor sommige dingen weet ik dat het in ieder geval niet aan mij ligt. Maar de maatschappij heeft wel een bepaalde voorkeur lijkt het.
Onze dochter had vorig jaar volgens school wat problemen, die wij en zij niet zagen. Ze was volgens school eerst een autist en vervolgens had ze een depressie. Dit jaar heeft ze haar groepje (nerds) gevonden en heeft ze een druk sociaal leven. Maar ze gaan niet drinken en roken/vapen zoals een redelijk groot gedeelte van de jaargenoten, maar gaan samen Mariokarten of bordspelletjes spelen. En als er gewinkeld gaat worden gaan ze naar de stenenwinkel ;) .

En onze zoon, die is al heel lang anders, hij is rustig houdt niet van drukte, gelukkig heeft hij in de klas ook wat rustige jongens gevonden, en zitten die gelukkig volgend jaar ook nog bij hem in de klas. Maar in mijn familie valt hij op omdat hij anders is dan zijn 4 neefjes, die liever voetballen en rouwdouwen. Mijn ouders snappen hem niet want al van kleins af aan had hij andere interesses.

Gelukkig hebben wij ons in onze vriendenkring kunnen omringen door medenerds, en dat is wel fijn. Uiteindelijk is het hebben van soortgelijke wel erg fijn.

Ik hoop dat jouw zoon zich op zijn vervolgopleiding helemaal op zijn plaats voelt en verder kan groeien.
Dochter (april 2008) 5 Gym
Zoon (september 2010) 3 Gym

loekie
Berichten: 191
Lid geworden op: za 27 feb , 2021 7:42 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door loekie »

Onze oudste kwam beter in zijn vel naarmate hij meer mensen om zich heen had die door anderen worden omschreven als nerds. Vergeleken met de basisschool ging het op het gymnasium al een stuk beter. Tijdens zijn dubbele bachelor kwam hij een paar studenten tegen waarmee het heel goed klikte en kreeg hij de kans om met hen in een woning te gaan wonen. Geen typische studentenwoningen; het was een eengezinswoning in een gemeente naast de studentenstad. Voor hen was het prima.

Zoonmoeder01
Berichten: 127
Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Zoonmoeder01 »

Ik ben blij dat mijn zoon zijn diploma heeft maar merk dat ik als ouder nog heel wat trauma's moet verwerken. (Waarom ben ik zo trauma gevoelig?) Mijn zoon heeft niet zijn vwo-diploma gehaald dankzij het schoolsysteem maar ondanks het schoolsysteem en hij heeft dan ook een enorme wilskracht en veerkracht getoond. Af en toe zie ik zelfs zijn ogen (weer) glimmen en als leek vraag ik mij af hoe getraumatiseerd hij (nog) is. Zou dat peutertje wat ik kwijt ben nog terug komen? Een goed teken is, dat hij vanavond zijn vader mee naar een concert heeft gevraagd. Tot voor kort mochten wij zelfs niet weten wat zijn muzieksmaak was, zo erg had hij zich teruggetrokken.

Hoe ga ik als ouder de opgelopen trauma's verwerken en wat ga ik met mijn ervaringen doen? Mijn zoon is niet het enige kind wat in het systeem vastloopt en zich zelf kwijtraakt. En terwijl ik daarover nadenk, ontdek ik nog steeds opmerkelijke dingen. Waar sloeg die hb-psycholoog nu op aan, toen ze zijn schooldossier zag? Recent ontdekte ik, nadat ik het had opgezocht, dat mijn zoon, net zo goed begrijpend kon lezen in groep 3, als een "sterk" kind in groep 8 en klas 1 en 2 havo of vwo. En hoewel ik natuurlijk best wist dat hij al heel aardig kon lezen en dat ook een hoog niveau van begrip had, kwam dat er op een intelligentietest niet uit. Het werd door de deskundigen met hun klinische blik ook niet gezien, zij zagen een kind in crisis, de zware diagnose "Klassiek autisme" werd gesteld. Pas sinds kort begrijp ik waarom de directeur van de basisschool aan hoogbegaafd dacht, zonder dat hij op de andere vakken was doorgetoest, maar wat natuurlijk wel moeten gebeuren. Het begrijpend lezen zegt iets over het niveau wat je aan kan. Ook de voormalige ib-er heeft dat verband tussen die uitslag en het vermoeden van hoogbegaafdheid door de directeur geuit niet daadwerkenlijk begrepen, want hoe kan het, dat ze ondanks deze uitslag, een cluster 3 (spraak en taal) aanvraag blind ondersteunde? De ondeskundigheid van de ib-er was was nog schokkender dan ik destijds al dacht. Ondertussen was ik aan het smeken of het samenwerkingsverband niet een mee kon kijken. Door de uitslag op te zoeken besef ik dat mijn zoon destijds helemaal niet doorgetoetst tot het punt dat hij uitviel, omdat de methode op de basisschool, in ons geval, Nieuwsbegrip, niet verder als niveau C gaat. Eigenlijk wisten we van geen enkel vak niet waar zijn zone van naaste ontwikkeling zat. De hb-psycholoog gaf jaren later aan dat hij was verwaarloosd was, en die term brengt mij weer bij het begrip trauma.

Ik weet het, ik herhaal dingen, maar zo probeer ik dingen te verwerken, die ons als gezin zijn overkomen. Hoe komt het dat ook positieve ervaringen mijn opgelopen trauma's als moeder triggeren? Waarom is mijn man helemaal niet getraumatiseerd? Deels komt dat door dat ik een groot deel van de gesprekken heb gedaan. Ik weet wat er tegen mij is gezegd, hoe erover mij werd gedacht, hoe macht misbruikt werd, wat er over mijn zoon is gezegd, hoe er in een column in de krant werd na getrapt, hoe ik openlijk "getest" werd of ik zelf geen ASS had enz. Ik heb het allemaal gezien, gevoeld en meegemaakt en ergens opgeslagen. Het verhaal van mijn zoon is niet mooi, ook niet van mij kant. Ik heb gemanipuleerd, toneel gespeeld om mijn zoon te krijgen waar hij wou, ik heb mij van mijn alle lelijkste kant laten zien, om mijn kind te beschermen. Trauma's, hoe zit het met het deel waar ik geen zicht op heb? Ik ben bang dat er nog veel werk nodig is.

https://socialbalance.be/nl/blog/artike ... gbegaafden

Vandaag leerde ik weer een nieuwe term, die aansluit bij dingen die o.a. in dit topic besproken zijn: Gifted Trauma. Ik moet er nog eens goed voor gaan zitten om te ontdekken wat dat nu weer betekent, maar ik heb wel door, dat het over mijn zoon gaat.

https://www.youtube.com/watch?v=nRXLgdn ... ntensereis

Gebruikersavatar
Hanneke
Berichten: 474
Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 7:46 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Hanneke »

Herkenbaar hoor!

Zo vraag ik me ook nog altijd af waarom het ene kind wel vastloopt en het andere niet.
Waarom gaat de ene (u) hb- er als een speer en valt de andere in groep 3 volledig uit?
En waar staat de ouder in dat geheel? Waar de omgeving?

Ik zou dat zo graag onderzoeken als ik de mogelijkheid had.

merriedroom
Berichten: 532
Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 4:41 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door merriedroom »

Verwijderd.
Laatst gewijzigd door merriedroom op ma 17 jul , 2023 6:46 am, 2 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
Vlinder42
Moderator
Berichten: 769
Lid geworden op: di 02 mar , 2021 5:57 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Vlinder42 »

De discussie over beschermende factoren is afgesplitst en staat nu hier
viewtopic.php?f=25&t=515
Moeder van 2 meiden, de oudste op het VO, de jongste op de basisschool 1x versneld.

Zoonmoeder01
Berichten: 127
Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door Zoonmoeder01 »

Ik was op zoek naar het trots op topic maar kon deze niet zo snel vinden. Door het zoekwoord tros kwam ik bij dit topic uit. We voerde hier een interessante discussie. Ik vraag mij ook af hoe het met de zoon van Elizabeth gaat maar misschien staat dat beschreven op een andere plek op dit forum. Maar ik moet altijd denken aan die kinderen en jongeren die vastlopen, vandaag weer zo'n verdrietig verhaal gehoord.

Ik ben op dit moment met mijn trauma's aan de slag, psycholoog, die o.a. EDMR bij mij doet. Zij is niet zozeer van de stroming "we gaan praten maar meer van het aanpakken, mindfulness e.d. Ze merkte meteen dat ik hooggevoelig was en die EDMR die werkt. Door problemen met mijn oudste zoon, kwam ik ook bij het Sociaal Team terecht en daar kan ik wel lekker praten, ik merk dat ik daar ook behoefte aan heb. Ik praat daar ook over de (vermoedelijke) hoogbegaafdheid en de dingen die ik met mijn kinderen mee heb gemaakt. Deze maatschappelijk werkster begrijpt, waar ik tegen aangelopen ben heel goed. Ze begrijpt dat er niet goed naar mij is geluisterd. Ze weet ook dat het andere ouders en kinderen overkomt. Ik praat daar ook over mijn jongste zoon en vertel hoe goed het gaat. Toch zou ik ik zou graag willen dat hij meer vertelde maar het is het niet meer dat ongelukkige en teruggetrokken kind.

Van een tiener die altijd op zijn kamer zat, is hij veranderd in een jongvolwassene wat bijna elke doordeweekse dag (avond) op stap is. Wat hij precies uitspookt dat weet ik niet, ik weet wel dat hij soms ook lekker sport. De sport die hij graag wou doen. Ik zie mij nog zitten in de gesprekken met het samenwerkingsverband; "Zou een sport niks voor hem zijn?'' Vervolgens kwam hij met een sport, waarvan ik geen eens wist dat deze bestond en ook niet hier in de buurt werd beoefend .Eigenlijk is hij nooit mainstream geweest het was altijd anders, nooit gewoon. En nu beoefend hij deze sport en er ook andere studenten die deze sport leuk vinden. Wat ben ik trots op zijn veerkracht en doorzettingsvermogen. En soms denk ik dat ik zijn succes af kan meten aan zijn schoolsucces maar vandaag leerde ik (opnieuw) dat het meest belangrijke is, dat hij zich zelf kan zijn.

Een boek op de keukentafel maakte allerlei emoties los, letterlijk en figuurlijk laat hij zich zelf meer zien. Sinds dat hij zeven jaar was, las hij nooit meer vrijwillig een boek. Het leek er regelmatig op dat hij zijn leergierigheid in de loop de jaren was was kwijt geraakt. Er was niet veel wat hij leuk echt vond. Natuurlijk heeft hij verplicht op de middelbare school boeken moeten lezen maar dat deed hij niet van harte en ik heb ook bijna geen leesboek in huis gezien. Toch opmerkelijk want ik had een peuter die plezier had in (voor)lezen. Het viel op hoe graag hijzelf het boek wou lezen, ik vermoede dat hij meer kon dan dat hij aan ons liet zien maar ik had daar geen bewijs voor. De kleuterjuf die herkende de belangstelling lezen dan ook niet en ik kreeg de indruk dat hij het naar de buitenwereld verborg. Ik verborg tegen andere ouders (dit ligt gevoelig) dat mijn zoon al zo goed kan lezen, ik zag vooral het probleemgedrag.

Ondanks al jaren op dit forum zit, weet ik pas sinds vorig jaar, dat mijn zoon in groep 3 net zo goed begrijpend lezen kon als een kind van eind groep 8 en klas 1 en 2 vwo. Pas toen begreep ik daadwerkenlijk waarom de basisschooldirecteur destijds dacht dat mijn zoon hoogbegaafd was want uitspaken zijn citoresultaten die schieten van het papier af, dat is wel erg vaag. Begrijpend lezen was achteraf gezien het enige vak dat ooit wel was doorgetoetst, niet tot het moment dat hij uitviel, maar tot het niveau dat de basisschool kon aanbieden :idea: Misschien had hij het hoogste niveau ook wel gehaald maar dat is speculeren. Bissi had gelijk toen ze aangaf dat goede schoolresultaten niet alles zeggen over het vermoeden van hoogbegaafdheid, toch sloeg de hb-psycholoog, jaren later, juist op deze score aan. Begrijpend lezen zegt iets over het niveau en deze was nog hoger dan ik van de leerkracht destijds had doorgekregen. De hb-psycholoog had het er jaren later over dat hij verwaarloosd was. De ib-er van de basisschool had hem op aanraden van de GGZ naar cluster 3 willen sturen, het verslag lag al klaar. Waanzin heb ik meegemaakt en mede door het forum kon ik staande blijven en de dingen van mij afschrijven.

Indirect merk ik dat het mij raakt als we het hier op het forum hebben over de kinderen die uitvallen, zijn dat niet de kinderen die toevalliger gevoeliger zijn voor depressie, ADHD of autisme? Mijn zoon kreeg eind groep 3 inderdaad de zwaarste diagnose op het gebied van autisme maar dan niet nader omschreven, hij zou autistischer zijn geworden. Aan die uitzonderlijke resultaten op school is geen enkel aandacht besteed zij hebben hun eigen testen en hun klinische blik. Een buitenstaander kan zich niet voorstellen dat al die GGZ-deskundigen het dan mis hebben en toch is dat bij ons thuis twee maal gebeurd. Deze diagnoses hebben op geen enkele manier aan hun positieve ontwikkeling bijgedragen en en het etiketje hoogbegaafd wel. Hun scores op de intelligentietest zouden er nooit als "Hoogbegaafd " zijn uitgepikt. Op zijn laatste intelligentietest scoorde mijn zoon verbaal onder de honderd. En vandaag lag ineens dat dikke boek op tafel, Wealth of the Nations van Adam Smith. Het gaat over de economie, politiek, historie, psychologie, filosofie, sociologie allemaal dingen waar ik tot kort niet wist dat hij zich daarmee bezig hield. Vandaag zag ik opnieuw mijn peuter met zijn brede belangstelling terug, het ontroerd. En tegelijk ben ik verdrietig als ik hoor dat dat hoogbegaafde kind op het speciaal onderwijs weg loopt en door de politie wordt terug gebracht. Het is een vorm van verwaarlozing.

boom
Site Admin
Berichten: 915
Lid geworden op: wo 17 feb , 2021 1:19 pm

Re: Zoon teruggetrokken en ongelukkig

Bericht door boom »

Fijn zoonmoeder01, dat jij en je zoon er weer bovenop aan het komen zijn! Ik zie het levendig voor me, het boek dat je ziet liggen en de emoties die dat oproept. Interesses zitten diepgeworteld en kruipen waar ze niet gaan kunnen!

Enne.. het “Trots zijn en lekker opscheppen”-topic vind je in De ronde tafel. Brand los! :flathrw: :user:
Veel wind is oké, zorg enkel voor stevige wortels. 🌳

Plaats reactie