Sprake van ontwikkelingsvoorsprong?

[itepietje]

Hallo allemaal. Omdat ik graag onze dochter van 25 maanden zo goed mogelijk zou willen ondersteunen hoor ik graag wat jullie denken qua of er wellicht sprake is van een ontwikkelingsvoorsprong en zo ja waar we goed aan doen. Als baby hebben we eigenlijk nooit echte signalen gehad van een voorsprong. Wel is ze altijd een heel gevoelig meisje geweest dat bij bijvoorbeeld bij nieuwe tanden letterlijk elke 15 minuten wakker werd van de pijn, dat wakker schrok als de buurman zijn voordeur dichttrok of helemaal van de rats ging als we op vriendelijke toon aangaven dat iets niet de bedoeling was en reageerde flink heftig op elke sprong of slaapregressie en slapen in de wagen was al snel geen optie meer (vermoedelijk ivm de prikkels). Op het fijn motorische vlak was ze wel altijd al heel vlot (met 9 maanden at ze al heel netjes met haar lepeltje, met 18 maanden stapelde ze 9 blokjes), maar zowel spraak als lopen kwamen juist pas relatief laat op gang met 18 maanden. Ze heeft aldus de kinderarts een onrijpe weerstand wat betekent dat ze vaker ziek dan beter is, zeker de eerste 1,5 jaar van haar leven was het erg extreem met soms maanden lange oorontstekingen wat daarin mogelijk maakte dat in haar ontwikkeling geremd werd. Met 16 maanden heeft ze buisjes gehad waarna de extreme heftige ziekteperiodes gelukkig voorbij waren en de spraak ook vlot daarna op gang kwam. Ze heeft nog steeds vaker wel dan niet verhoging/koorts/ziekte maar het belemmert haar inmiddels qua ontwikkeling minder sinds de buisjes. Vanaf die 1,5 jaar is ze echter ineens wel heel vlot gegaan en vragen we ons af er al dan niet sprake is van een ontwikkelingsvoorsprong / in de toekomst mogelijk HB. Waar onze dochter met 1,5 jaar pas haar 1e woordje zei benoemt ze inmiddels 7 maanden later bijna alle kleuren (inclusief zwart/wit/grijs/bruin), kent ze een 6-tal letters, hoor je haar niet actief tellen maar noemt ze wel opvallend vaak een goed getal als ze een hoeveelheid ziet liggen, gebruikt ze lidwoorden, kent alle voorzetsels, gebruikt volop tegenstellingen als hoog/laag, groot/klein, vol/leeg, dag/nacht, begint woorden juist te vervoegen en onderscheid te maken tussen enkelvoud en meervoud. Al vlak voor haar 1e verjaardag wist ze zelfstandig een puzzel van 45 stukjes te maken (wel na eerst een paar keer voordoen) ze kan soms een half uur aan een stuk zonder interventie zelfstandig puzzelen, dat vindt ze heerlijk. Verder is haar goede oriëntatie opvallend (ze weet zelf te navigeren naar 2 speeltuintjes verderop wat 750 meter verderop is, verder heb ik nog niet getest). Ze is altijd heel precies en wil de dingen heel goed doen en weet goed wat er van haar verwacht wordt. Tot slot heeft ze een enorm goed oog voor detail: zo legt ze soms puzzelstukjes aan elkaar waarvan wij echt niet hadden gezien dat die passen, of wist ze bij een portiekflat precies de juiste voordeur van een vriendje aan te wijzen terwijl we daar pas 2 keer waren geweest en al die huizen er hetzelfde uitzien en wanneer de wijzer van de klok boven staat geeft ze dat aan en vraagt ze om eten. Qua motorische ontwikkeling valt ze niet heel erg op voor haar leeftijd, al weet ze wel sinds deze week zelfstand een koprol te maken en springt ze met twee voetjes van de vloer of de laagste traptrede en begint ze nu te leren om een bal tegen haar lijfje aan te vangen.

Lang verhaal, maar mijn vraag is dus: valt bovenstaand naar jullie idee onder een reguliere ontwikkeling of moeten we echt wel denken aan mogelijk toekomstig HB. Ik vraag dit vooral omdat we nu bezig zijn met de oriëntatie op scholen en we het lastig vinden om in te schatten hoe doorslaggevend dit gaat zijn. En doe je er nu het beste aan om het op z’n beloop te laten en te kijken of ze tegen de lamp loopt, of kan je het beter voorkomen. Er kan nog veel gebeuren, echter blijf ik steeds maar weer signalen zien die alert maken. Vanuit het KDV krijgen we steeds te horen hoe slim ze is en dat ze geregeld dingen snapt waarvan kindjes van 3,5 de leidster glazig aanstaren. Ze is iemand die niet opvalt omdat ze heel rustig is (zeker als het druk is), maar stiekem weet en begrijpt ze het dus wel allemaal. Vandaag zijn we een eerste school wezen kijken en als ik dan de letterladder, tellenladder en puzzellader zie waarop ze bijhouden waar alle kindjes staan dan komt ze op deze leeftijd al heel netjes uit terwijl het nog 2 jaar duurt voordat ze naar school gaat. Alvast bedankt voor jullie reacties!

[loekie]

Ik zou inderdaad een school proberen te vinden die passend onderwijs kan bieden aan kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong.

[merriedroom]

Ik denk dat je je antwoord al hebt, ook met de bevestiging van het KDV. Een goeie school vinden, kan dan alsnog wel lastig zijn. Er zijn genoeg ervaringsverhalen van mooie voorstellen die in de praktijk niet uitkwamen. Leg je vraag voor en kijk hoe de directeur reageert. Vraag ook hoe de afstemming in het lerarenteam is: ieder haar eigen klas of een goede samenwerking en verantwoordelijkheidsgevoel als schoolteam? Dat tweede is essentieel bij vakversnellingen of bij klassen overslaan en bij werken in projectgroepen met meerdere leerjaren samen.

Hoogstwaarschijnlijk heeft je dochter meer karaktereigenschappen dan alleen een ontwikkelingsvoorsprong. Het is ook belangrijk om daar naar te kijken. Is ze volgzaam en gehoorzaam of juist een creatieve uitspatting. Vindt ze het spannend en heeft ze graag wat houvast of wil ze vooral zelf bepalen wat ze doet? Er zijn verschillende onderwijsinrichtingen die juist beter passen bij het een of juist bij het ander. Als je één kind hebt, kun je ook daar goed naar kijken.

En weet dat de ene Montessori de ander niet is en datzelfde geldt voor reguliere scholen en ook hb-scholen. Het onderwijsconcept kan soms rigide lijken of juist flexibel, maar pas op die specifieke school weet je hoeveel ruimte in maatwerk ze zichzelf geven. Je weet nog niet wat je dochter nodig gaat hebben, maar weten dat er mogelijkheden zijn, zal vast prettig zijn.

[Noelle]

Zoals hierboven al gezegd: er zijn vast meer aandachtspunten maar dit lijkt me er 1 van. Het is lastig voorspellen waar je kind het fijn zal hebben. Ik vind het voorbeeld wat ik hier wel vaker noemde/ op de reguliere basis school van mijn kinderen gingen kinderen weg omdat ze de school ongeschikt vonden voor hun (u)hb kinderen en stroomden kinderen in omdat ze de school daar zo geschikt voor vonden. Het is zo kind afhankelijk wat past.

[itepietje]

Bedankt voor alle fijne reacties! Heel prettig en helpend om te horen.

We hadden er bij de eerste school ook zeker al wel naar gevraagd. Onze dochter is qua karakter vooral heel braaf (als in doet wat je van haar vraagt) en rustig maar heeft wel graag de eigen regie en trekt lekker haar eigen plan. Ze geeft zelf ook heel duidelijk aan waar ze zich in wil ontwikkelen, dus vandaar dat we nu vooral richting de Montessori/Dalton/Jenaplan kant aan het kijken waren.

[Hanneke]

Zoals hierboven al gezegd: er zijn vast meer aandachtspunten maar dit lijkt me er 1 van. Het is lastig voorspellen waar je kind het fijn zal hebben. Ik vind het voorbeeld wat ik hier wel vaker noemde/ op de reguliere basis school van mijn kinderen gingen kinderen weg omdat ze de school ongeschikt vonden voor hun (u)hb kinderen en stroomden kinderen in omdat ze de school daar zo geschikt voor vonden. Het is zo kind afhankelijk wat past.

Dit inderdaad.

Mijn ervaring , zowel als leerkracht als ouder, is dat een kind het beste gaat op plaatsen waar het mag zijn zoals het is.
Zeker bij gevoelige kinderen is dat van doorslaggevend belang.
En soms kan dat op de dorpsschool zonder bestanden vol hb-protocollen meer het geval zijn dan op de hb-school met geschoolde hb-leerkrachten.

[Zoonmoeder01]

Mijn ervaring , zowel als leerkracht als ouder, is dat een kind het beste gaat op plaatsen waar het mag zijn zoals het is.
Zeker bij gevoelige kinderen is dat van doorslaggevend belang.
En soms kan dat op de dorpsschool zonder bestanden vol hb-protocollen meer het geval zijn dan op de hb-school met geschoolde hb-leerkrachten.
[/quote]

Dit is precies ook mijn ervaring als ouder! Op de voormalige middelbare school van mijn jongste, merkte ik een negatieve houding ten opzichte van mijn kind. Gek, raar, anders enz. Eenmaal op het VSO uiteindenlijk alleen positieve verhalen. Eigenlijk wist ik niet wat ik meemaakte toen we zijn diploma ophaalde. Ook op de vavo waren de leerkrachten, die we na afloop van de diplomauitreiking toevallig spraken, positief. Natuurlijk merkten ze op dat hij niet zoveel zei, maar als hij iets zei dan was het raak. Als ouder had ik het gevoel dat ze hem gezien hadden en dat hij mocht zijn wie hij was.

[Hanneke]

Wanneer je mag zijn wie en geaccepteerd wordt zoals je bent is er de juiste basis om te ontwikkelen. Wanneer die basis er niet is, sta je met 1-0 , of misschien wel 10-0 achter.

Dan is het aanpassen, worstelen, vechten. Of in je schulp kruipen, ongelukkig zijn.

Ik heb dit zo vaak besproken met collega's, en.hier zo vaak voor gestreden.
Natuurlijk zeggen weinig leerkrachten letterlijk dat iemand niet mag zijn wie hij/zij is. Het gaat om wat je voorleeft en uitdraagt.