Intense dreumes

[Nefertiti]

Hoi allemaal,

Was benieuwd naar ervaringen in omgang met intense peuters. Eigenlijk is het nog een dreumes, wordt in juni 2 jaar, maar dat vergeet je soms als het zo'n bijdehandje is...

Zoonlief is vrolijk, grappig en lief, maar ook extreem intens voor ons als ouders. Hij is veel drukker dan de oudste dus ik ben dit ook niet gewend. Uiteraard is het bekend dat ze al jong grenzen aftasten, koppig zijn, vroeg praten etcetera. Maar het eigen willetje afleiden met keuzes die allebei wel kunnen wanneer hij iets wil wat niet kan (bv op straat liggen, tubes douchegel door het huis leegknijpen, nooit meer slapen etc) houd ik ook moeilijk zo vol. Er zijn dagen bij dat dit ongeveer elke minuut nodig is. En ook al echt in discussie gaan. Als hij zijn poot stijf wil houden roept hij bijvoorbeeld "nou, dan niet!" met opgetrokken wenkbrauwen erbij.

Lastigste is het slapen. Hij komt herhaaldelijk het bed uit omdat hij geen zin heeft, en één keer had ik toen ik moe was wat minder geduld en ben even weggelopen om af te koelen. Nu wordt het constant zo ingezet: hij gaat normaal slapen als mijn man hem naar bed brengt, maar als ik het doe is het een spel om eruit te rennen en het duurt dan zeker een uur voor hij gaat slapen. Soms ook nog twee keer in de nacht.

Hebben andere mensen ook dit soort taferelen in peutertijd gehad? Is er een gouden tip die ik over het hoofd zie? Soms denk ik dat hij overdag meer uitdaging nodig heeft en daarom in de avond niet 'uit kan, maar volgens mij bieden we hem van alles aan. Vaak naar buiten en laten hem dan weg en tempo kiezen, en ook speelgoed van oudere broers gebruikt hij (onder begeleiding) al vaak.

Groeten, een vermoeide moeder

[Rabbit]

Allereerst veel sterkte Nefertiti!
Onze jongste, nu 6 jaar, was ook zo intens, temperamentvol. Aan de ene kant leuk, maar inderdaad zo ontzettend vermoeiend, vooral het slaapgebrek. Hij slaapt nog altijd veel minder dan de meeste kinderen, maar toen hij een jaar of 3 was, begon het wel beter te gaan. En sinds hij zelf boekjes kan lezen in bed lukt het meestal wel om hem in bed te houden op de gewenste tijden. Er is nu ook over te praten met hem, dat is met een dreumes toch ingewikkeld. Nu kan onze zoon ook uitleggen dat als hij 's avonds in bed is, stil en alleen, het voelt alsof zijn eigen gedachten hem overspoelen. Dat hij bang is voor heel veel dingen. En dat het gek doen, schreeuwen, huilen en spelen allemaal een afleiding zijn, zodat hij niet hoeft te luisteren naar zijn eigen gedachten.
Ik heb geen ultieme tip. Uitputten overdag hielp hier wel wat. Een wandeling, buiten bewegen, na het avondeten. En dat hij mocht spelen in bed met lego of in een boekje bladeren hielp ook. Dat hij niet verplicht was om stil te liggen in bed met zijn ogen dicht, maar dat het wel bedtijd was, dus in bed blijven.
Verder ben ik vergeten wat wij allemaal deden, want slaapgebrek is echt funest voor je geheugen, heb ik gemerkt...

[Inde]

Hier ook wel herkenbaar bij één van mijn kinderen. Vanaf ongeveer 2,5 bleek ze goed aanspreekbaar te zijn als we haar dingen uitlegden, waarbij we haar geen keuzes voorlegden maar scenario’s. Ze kon het dan “zelf oplossen”. Zo hebben we én op het extreem vroege opstaan én op het zindelijk worden grip gekregen (althans, dat denk ik nu; je weet nooit wat er was gebeurd als je een andere aanpak had gekozen of het op z’n beloop had gelaten )

Specifiek qua bedtijd hielp het (bij beide kinderen) als ze gewoon nog even in bed mochten spelen of door een boekje bladeren als ze nog niet slaperig genoeg waren. Maar dan nog waren er periodes van onrust en veel getreuzel en ge-tijdrek. Dat hoort er ook wel een beetje bij, maar ik herken je frustratie over uit de hand gelopen ingewikkelde bedtijdrituelen.

Aanvulling: ze is nu een jonge puber en kan heel erg goed haar slaapbehoefte inschatten en daarnaar handelen, veel beter dan mijn man en ik voor onszelf kunnen. Wij bemoeien ons daar al jaren niet meer mee: ze gaat naar bed wanneer ze dat nodig heeft en is al-tijd uit zichzelf op tijd wakker.

[Bissi]

Overdag weinig laten slapen en wat later ''s avonds naar bed brengen werkte bij onze oudste goed. Ze heeft altijd weinig geslapen.

Een foto van ons als ouders aan de muur.
En luisterboeken afspelen om bij in slaap te vallen vond ze ook leuk. Maar niets werkte voor altijd.

In slaap vallen in de auto of een wat langer middagdutje was funest, dan kreeg je haar nauwelijks meer in slaap.

[Paula]

Overdag weinig laten slapen en wat later ''s avonds naar bed brengen werkte bij onze oudste goed. Ze heeft altijd weinig geslapen.

Een foto van ons als ouders aan de muur.
En luisterboeken afspelen om bij in slaap te vallen vond ze ook leuk. Maar niets werkte voor altijd.

In slaap vallen in de auto of een wat langer middagdutje was funest, dan kreeg je haar nauwelijks meer in slaap.

Hier precies zo. Oudste was op die leeftijd ook behoorlijk bewerkelijk. Overdag slapen deed ze niet, en 's avonds ging ze een half uurtje later naar bed. Dat werkte redelijk goed. Verder van alles geprobeerd zoals voorlezen, muziekje, lampje nog aan, zelf nog even in bed laten spelen/lezen. Wat Bissi zegt, alles werkte tijdelijk.

[Marthe]

Ik vond die leeftijd echt overleven.
We hebben hier ook van alles geprobeerd.
Wat hier hielp was veel buiten zijn.
Gedurende de zomertijd gingen we vaak 's avonds nog naar het strand of het bos.
Dan kon het kind ontprikkelen en tot rust komen.
En dan rond kwart over 9, half 10 naar bed. Dan sliep het tenminste tot 6 uur 's morgens.

[Ollie]

Ik denk dat het ook gewoon per kind verschilt. Onze oudste heeft altijd veel moeilijker geslapen dan de jongste en heeft nog steeds veel minder slaap nodig. Ze bleef wel altijd netjes in haar bed, ook toen ze een groot bed kreeg. Je kon al heel jong goed afspraken met haar maken. Zo begon ze rond 1,5 jaar in eens elke dag vroeger te roepen dat ze wakker was. Een slaaplampje met een tijdklok bleek een uitkomst. Na twee ochtenden begreep ze dat ze ons pas mocht roepen als het lampje brandde.

Zo ook toen ze naar een groot bed ging (ze was toen nog net geen 2 jaar). We hadden een ledikant waar je twee spijlen uit kon halen. We spraken met haar af: als jij ons kan laten zien dat je netjes in je bed blijft dan ben je toe aan een groot bed. En zo geschiedde.

Dus de enige tip die ik heb: houd vol! En probeer of je zoontje al in staat is om afspraken te maken over het naar bed gaan. Wie weet verrast hij je.

[Al dansende]

Per ongelijk, twee maal geplaatst.

Al Dansende

[Al dansende]

Inde

Zou je een voorbeeld van zo'n scenario ipv keuze kunnen geven.

Ik hoop dat het werkt bij mijn kleuter die bij keuzes volhoudt wat zij wil, ook al is het niet een van de opties.

Olie

Onze dochter is er helaas nog niet overheen gegroeid. En het kunnen enorme driftbuien worden, wanneer de wereld niet zo is als zij zou willen. We kunnen er wel over praten, maar dat heeft het nog niet verholpen. We hebben veel aan de boekjes van Draakje Vurig, dan kunnen we het over het draakje hebben en is het minder confronterend direct over haar.

Al Dansende

[Nefertiti]

Fijn al om te horen dat we niet de enigen zijn die dit lastig vinden! Inmiddels heeft hij de slaapklok met maantje en zonnetje van zijn oudere broer. Helpt wel om hem duidelijk te maken wat de bedoeling is, maar hij probeert er al een loopje mee te nemen. Als ik vanuit mijn bed de klok niet kan zien liegt hij dat het zonnetje er al op staat en dat hij dus naar beneden wil

Zal inderdaad vooral wachten zijn tot hij zelf kan lezen, dan heeft hij iets wat hij goed in bed mag doen eventjes....!

[handzeep]

Bij ons helpt het heel erg om een duidelijk afgekaderd bedritueel te hebben. Alles daar buiten is geen optie of moet zij zelf oplossen. Dat werkt heel goed omdat de lol er dan vanaf is. Ik had ook een keer dat mijn oudste elke keer uit bed liep. Ik heb er geen aandacht aan geschonken en ik ben naar beneden gegaan. Toen was hij iets later toch maar in zijn bed gekropen.
Daarnaast hebben wij heel 'onderhandel opties' in het bedritueel opgenomen. Extra drinken stellen wij bijvoorbeeld voor tijdens het tandenpoetsen.
We hadden ook regelmatig een strijd dat met mijn dochter dat ze nog aan het praten was terwijl wij zongen. Dan vond zij dat wij opnieuw moesten beginnen. In het begin gingen wij hier in mee maar dit werd steeds erger. Daarom hebben wij besloten dat we maar 1 keer zingen ongeacht of ze er door heen praat of niet. Sinds dien doet ze dit niet meer.
Ook hoe de deur open moest staan werd op een gegeven moment een ding. Dan stond hij weer te ver open, dan te ver dicht. Enz. Nu moet ze dat zelf doen en is het opeens allemaal geen probleem meer.
Mijn jongste slaapt sinds 11 maanden ook overdag nog maar een half uur. Ze is er niet vervelend onder dus het kan ook zijn dat ze gewoon minder slaap nodig heeft.

[Ilumen]

. Maar het eigen willetje afleiden met keuzes die allebei wel kunnen wanneer hij iets wil wat niet kan (bv op straat liggen, tubes douchegel door het huis leegknijpen, nooit meer slapen etc) houd ik ook moeilijk zo vol. Er zijn dagen bij dat dit ongeveer elke minuut nodig is. En ook al echt in discussie gaan. Als hij zijn poot stijf wil houden roept hij bijvoorbeeld "nou, dan niet!" met opgetrokken wenkbrauwen erbij.

Wij hebben het moeten hebben over dingen die wel kunnen, maar niet mogen. Je kunt nl wel een tube leeg knijpen, maar het mag niet. Groot verschil!

Ook leggen we veel uit (waarom nu dit, waarom dat). Het helpt soms, maar kan nog steeds moeilijk zijn.

We weten dat ons jochie gewoon een eigen willetje heeft. Soms is het heel moeilijk, maar soms is het ook heel leuk om te zien waar hij zelf mee komt...

[Vlinder42]

Fijn al om te horen dat we niet de enigen zijn die dit lastig vinden! Inmiddels heeft hij de slaapklok met maantje en zonnetje van zijn oudere broer. Helpt wel om hem duidelijk te maken wat de bedoeling is, maar hij probeert er al een loopje mee te nemen. Als ik vanuit mijn bed de klok niet kan zien liegt hij dat het zonnetje er al op staat en dat hij dus naar beneden wil

Zal inderdaad vooral wachten zijn tot hij zelf kan lezen, dan heeft hij iets wat hij goed in bed mag doen eventjes....!

Bij ons bij de oudste was het enige dat hielp zelf vroeger naar bed gaan zodat het minder erg was dat ze vroeg wakker was. Het wordt wel beter, maar dat kan nog jaren duren. Ik heb zoveel dagen in de winter in het pikkedonker met haar om kwart voor 6 zitten spelen.. En voor ‘s avonds hielp het om haar overdag niet meer te laten slapen.

Voor de rest moet je het jezelf makkelijker maken. Als je kind het leegknijpen van tubes wasgel leuk vindt, dan zou ik die opruimen. Dan heb je in elk geval 1 discussie minder. En ik zou ook helemaal niet met hem in discussie gaan of als je dat wel doet het heel kort houden. Hij is nog veel te klein om die dingen te overzien ook al is hij slim. Je helpt hem meer door grenzen te stellen denk ik. Zo ook met het bedritueel. Je hoeft niet boos te zijn, maar wel duidelijk. Als hij bij je man wel luistert en bij jou niet, geef je hem teveel ruimte.

[Nefertiti]

Inmiddels hebben wij doorgezet om er niet meer bij te zitten als hij moet slapen. Verteld dat we in de buurt zijn, maar dat hij nu moet slapen. Volhouden eerste dagen was moeilijk, hij stond boos bij de trap en we moesten hem anderhalf uur lang terugleggen. Nu een week verder gaat hij lekker zelf slapen! Heeft inderdaad geholpen om meer grenzen te stellen dus

[merriedroom]

Wat goed Nefertiti! Dapper volgehouden. Op naar een hele hoop rustigere avonden. En wie weet dat deze ervaring bij zowel jullie als bij de dreumes zelf ook leidt tot meer grenzen overdag waar nodig. Structuur en grenzen kunnen ook veel rust geven bij intense jonge kinderen. Is ook mijn ervaring.

[Axator]

Goed volgehouden!!

Ze zijn niet alleen slim, maar soms ook ontzettend koppig.

Je weet nu dat grenzen stellen in ieder geval werkt, al kost het wat tijd

[Pompom]

Op de BBC was ooit (10 jaar geleden) een opvoedprogramma waarbij een paar ouders een kind (iets ouder al, 8 of zo) steeds weer moesten terugleggen in bed. Eerste avond (in mijn herinnering): 168x. Tweede: 80x, Derde: 2x, Vierde (en daarna): niet.

[Aubergine]

Dapper volgehouden! Het is hier ook de enige remedie!