https://www.eoswetenschap.eu/psyche-bre ... egaafdheid
Hier vind ik:
Loopt een hoogbegaafde meer risico op psychische aandoeningen?
Vaak worden hoogbegaafde kinderen gediagnosticeerd alsof ze een stoornis zouden hebben of brengt men het in verband met relationele, emotionele of cognitieve moeilijkheden… en dus met problemen op school. Het zou erop aankomen deze jongeren te ‘genezen’. Daarbij wordt ervan uitgegaan dat hun zelfbewustzijn subtieler is dan dat van anderen, waardoor ze gevoeliger zouden zijn voor tegenslag, onrechtvaardigheid, stress…
Toch helpt intelligentie eerder bij de oplossing van problemen en draagt het bij aan aanpassingsstrategieën en het inzicht in zichzelf en anderen. Talrijke studies hebben dat aangetoond. Zo heeft de eerste cohortstudie, uitgevoerd door de Amerikaanse onderwijspsycholoog Lewis Terman, uitgewezen dat er weliswaar verschillen bestaan in psychosociaal functioneren, maar dat die eerder in het voordeel spreken van de hoogbegaafden. Ander onderzoek heeft aangetoond dat hoogbegaafden niet minder tevreden zijn op persoonlijk gebied, dat ze zich vaak beter aanpassen aan hun sociale omgeving en niet meer emotionele en gedragsproblemen vertonen.
De meeste wetenschappelijke studies bewijzen dus dat de mentale gezondheid van hoogbegaafde kinderen minstens even goed is als die van hun leeftijdsgenoten en weerspreken het idee dat ze psychologisch kwetsbaar zouden zijn. Niettemin is het waarschijnlijk dat de kenmerken van hoogbegaafdheid de symptomen van angststoornissen, depressie of ADHD kunnen wijzigen.
Het idee dat hoogbegaafden psychisch kwetsbaar zouden zijn, is vooral te verklaren door een steekproef-bias. Deze kinderen doen immers vaak een beroep op gezondheidswerkers in verband met psychologische problemen die meestal geen verband houden met hun hoogbegaafdheid, waardoor zij niet representatief zijn voor de algemene populatie.
