Hoogbegaafdzijn is niet altijd eenvoudig

Zoonmoeder01 · Bericht door **Zoonmoeder01** » wo 14 sep , 2022 5:06 pm

Naar aanleiding van een ander topic ben ik mij opnieuw aan het "voeden" met informatie over hoogbegaafdheid. Ik heb het boek Intens, Authentiek en vrij gekocht, geschreven door een bekende hb-deskundige in Nederland, Renata Hamsikova. Haar bedrijf heet Ieku Advies.

link naar verkoopsite verwijderd ivm reclame
Meerdere forumleden weten al van de complexe achtergrond van mijn twee kinderen. Maar ondanks alles wat ik al weet of aan het uitzoeken ben was het citaat wat ik ga plaatsen ook voor mij toch een eye-opener. Het geeft aanvullend antwoord op mijn vragen. Het boek gaat beslist niet "alleen maar over problemen", Het boek gaat juist over hoe je een evenwichtige (volwassen) wordt maar zover ben ik in het boek nog niet. Maar er staan zoveel nuttige inzichten in, dat ik aangeef dit boek is voor sommigen van jullie belangrijk. Velen leden op het forum zeggen of denken zulke zware problemen kun je toch niet krijgen omdat je "hoogbegaafd" bent. Er moet minsten ook een andere "stoornis" aanwezig zijn. We "brainstormen" met z'n allen hoe een en ander dat nu komt of zou kunnen komen.
Ik plaats wel eens artikelen op dit forum die over deze kwesties gaan en praat(te) uitgebreid met de hb-begeleider van mijn zoon gepraat maar zoals Renate een en ander beschrijft dat kom je zelden tegen. Duur boek maar elke euro waard. Ik zeg eerlijk onderdelen van het boek, voorbeelden zijn al eens eerder op de website geplaast.

Uit het hoofdstuk "Hoogbegaafdzijn is niet altijd eenvoudig".

Waarom lijken sommige hoogbegaafde kinderen lastig en inflexibel?
Hiervoor heb ik uitgelegd waarom hoogbegaafde kinderen neigen naar ongehoorzaamheid. Over deze kinderen zeggen ze vaak dat ze manipuleren, om aandacht vragen, niet gemotiveerd, koppig, opzettelijk zich niet schikken en verwend zijn, controle willen hebben en uitdagend zijn. Daarnaast zijn deze kinderen altijd de grenzen aan het verkennen, raken gevoelige snaren, manipuleren volwassenen zodat ze toegeven en ze drukken hun zin door. En je hebt misschien gehoord wat er over de ouders van deze kinderen wordt gezegd, dat ze passief, inconsistent en toegeeflijk zijn?
Niets hiervan is waar. Dankzij onderzoek dat is uitgevoerd in de afgelopen vijftig jaar weten we beter. Wat we weten kunnen kan in één zin samengevat worden: gedragsmatige uitdagende kinderen zijn uitdagend omdat het hen ontbreekt aan vaardigheden om niet uitdagen te zijn. Als je vanuit je essentie van wie je bent niet conformistisch bent en als je intelligent genoeg bent om te bevragen, heb je uitleg nodig over de normen van de groep waarin je moet functioneren. En heb je vaardigheden nodig om adaptief met de situatie om te gaan.
Hoogbegaafde en uitzonderlijke begaafde kinderen ontbreekt het misschien aan standaardvaardigheden om zich te kunnen aanpassen aan een gemiddelde groep. Het zijn vaardigheden, zoals flexibiliteit, aanpassingsvermogen, frustratietolerantie en probleemoplossende vaardigheden.
‘Moeilijk gedrag’ zie je vaak alleen in situaties waar flexibiliteit, aanpassingsvermogen, frustratietolerantie en probleemoplossend vermogen nodig zijn. Het gaat om andere vaardigheden dan die die kinderen elders nodig hebben, zoals thuis. Op school, in een grote groep, tussen andersdenkende en anders functionerende kinderen heb je andere vaardigheden nodig. Als je deze vaardigheden niet geleerd hebt omdat niemand je uitgelegd heeft hoe deze groep andersdenkenden functioneert, kan het gebeuren dat je angstig wordt, onzeker en dat je onaangepast gedrag vertoont. Dit gedrag kan ook getriggerd worden door een gebrek aan uitdaging en door verveling. Het kind gebruikt zijn gedrag om aandacht voor de situatie te vragen. Het zegt eigenlijk: “Help mij met deze situatie om te gaan, het sluit niet aan bij wat ik nodig heb en wat ik wil en ik moet hier dag in dag uit zitten en wachten.”

Ik heb Renate Hamsikova ongeveer 8 (?) jaar geleden gebeld toen mijn jongste zoon op school in de problemen was gekomen. Ze begreep opvallend goed onze problemen en wees mij toen al op een mogelijke misdiagnose bij beide zoons. Mijn jongste zoon had ineens de zware diagnose "Klassiek autisme" maar niet nader omschreven. Op 4 jarige leeftijd had hij de diagnose "selectief mutisme" (een angststoornis) en was ervan ASS geen sprake. Maar het kind was jong en bij problemen mochten we op 6 jarige leeftijd weer terug komen. En die problemen kwamen en ook met mijn oudste had ik ernstige problemen gehad, dusdanig dat hij klinisch opgenomen is geweest. Zijn diagnose werd van "Klassiek autisme omgezet die later omgezet in (zware) PDD-NOS. Nu hij jongvolwassen is er weinig van ASS te herkennen. Uren heb ik o.a. boven de DSM gehangen wat er klopte iets niet. Zijn gedrag leek, toen hij klein was regelmatig meer op ODD dan ASS maar dat was het ook niet precies. En dan ook nog die eindeloze vragen, eigenlijk was ik het vergeten (het waren beslist niet altijd vragen waardoor ik zou kunnen denken die is "hoogbegaafd" maar wel een enorme nieuwsgierigheid) ik noemde mijzelf "mama Google", maar in de buitenwereld sprak hij haast niet. Mijn oudste zoon is door de reguliere GGZ minstens 4 keer onderzocht geweest, die zijn niet verder gekomen dan ASS en een intelligentie variërend , van zijn verstand hoef je niet veel te verwachten, tot laag begaafd en laag gemiddeld. Mijn zoon is via het vmbo (gemengde leerweg), op gestroomd naar de havo, even op de vavo vwo niet gelukt, naar het hbo. Renate had, door de telefoon de problemen al veel beter begrepen, dan al die vele "deskundigen" uit de reguliere GGZ. Maar wij ouders konden haar deskundigheid niet betalen, ze woonde ook te ver weg. Bijna al de door ons geraadpleegde hb-deskundigen hebben de problemen begrepen maar het nog nooit zo mooi als Renate verwoord.

Ik denk dat we met haar kennis, de klinische opname hadden van mijn oudste hadden kunnen voorkomen. Zij weet dat je toch "hoogbegaafd" kan zijn zonder dat je op de intelligentietest hoog scoort, zij komt het vaker tegen.Zij zou het oppotionele gedrag hebben herkent hebben, het ernstig onderpresteren hebben gezien, ze zou voor die aparte uitslag op de TOM-test een verklaring hebben gehad. Ik had een kleuter die al enig grip had op de klok (de leerkracht viel het op) jaren later moest hij dat geheel op nieuw leren. Hij was twee, maximaal 3 jaar toen hij het logo van opa, een BMW op een andere auto herkende, met 3 maanden dacht ik dat mijn baby behoorlijk slim was en was hij al bezig om om ons uit te dagen, hij speelde echt een spelletje met ons. Waar ik mij in de peutertijd druk over maakte dat was zijn gedrag ik kon het niet peilen, bij de oppas extreem rustig en lief, thuis leek het als hij van de oppas kwam juist op ADHD, hij was mij aan het uitdagen. Na 3,5 jaar kon de oppas hem ineens niet meer aan hij zette de tent op stelten, maar dan alleen als het andere oppas kindje er ook was. Mijn oppas vond mij een slechte moeder. Het zou niet de eerste keer zijn dat ik dat (indirect) te horen zouden krijgen. Met hulp gericht op ASS kregen we het gedrag niet onder controle. Pas toen we na de opname besloten we gaan het helemaal anders doen, regulier onderwijs, ik ging zelf met zijn onderwijs bemoeien, medcijnen eruit, pas toen ging hij bloeien. Mijn inmiddels jongvolwassen zoon ging in coronatijd naar een psycholoog, had stapels extra informatie over ASS in geslagen, maar die informatie heeft ze niet nodig gehad. Mijn zoon vertelde achteraf dat hij, bij de gesprekken de regie had. (Wat niet zo handig is want dan kom je niet verder)

Zou mijn zoon de uitzondering zijn?

Het vriendje van mijn zoon, die hij tijdens zijn klinische opname heeft ontmoet, laat een vergelijkbaar beeld zien. Met extra hulp thuis krijgen ze de situatie niet onder controle. Hij was op 4 jarige leeftijd op school niet te "harden", daarvoor was thuis ook hulp geweest. Diagnose ADHD en PDD-NOS. Scoort op de intelligentie test niet hoogbegaafd. Een enorme prater, dit in tegenstelling tot mijn zoon, het was één van de redenen van zijn opname. Hij heeft een opvallende brede belangstelling. Vertoonde net als mijn zoon zelfinzicht op een bepaalde test, waarvan de groepsleiding claimde dat dat nauwenlijks voorkwam. Op de basisschool blijven zitten. Door zijn gedrag blijft hij in de instelling na opname, begeleid in de GGZ- instelling wonen. Als hij naar het vmbo gaat speciaal, daar doet hij examen in verschillende extra vakken. Net zoals bij mijn zoon haalt hij op de cito ineens plafondscores. Toen de Jeugdwet inees veranderde was de consequentie daarvan dat hij ineens zonder aanvullende begeleiding naar huis "moet". Hij ging zonder ambulante begeleiding, naar een reguliere school, de havo. Hij bloeit langzaam op. Omdat hij "gedreven" is krijgt hij "gratis" bijles voor wiskunde B, ik weet niet of dat ook gelukt is maar hij heeft zijn diploma wel al op zak en wil het uiteindelijk via de 21+ toets op de universiteit proberen. Deze zoon is prima in staat om zijn moeder te manipuleren en dan heb ik het niet over het gedrag wat uit verwarring onstaat. De overstap daarna toe gaat moeitenloos. Zijn vader (niet in beeld) is een man met vele talenten. Zijn moeder is vroeger op school uitgevallen. (Toen we elkaar ontmoeten was er meteen een klik) Bij het verlaten van de GGZ-instelling kon de KJ-psychiater wel ADHD maar geen ASS vaststellen, terwijl hij meerdere keren verlenging of een volledig onderzoek heeft gehad.

Zien jullie ook de parallen?

Als het geen ASS is dan krijg je het gedrag met een ASS-aanpak ook niet onder controle.