Jong naar het VO
Jong naar het VO
Op het oude forum waren een hoop topics over versnellen en jong naar het VO gaan. Die topics mis ik hier een beetje, dus ik hoop in dit topic die schat aan ervaring weer te kunnen bundelen.
Zoals het er nu naar uit ziet, gaat mijn zoontje voor de 2e keer versnellen. Als dat voldoende is, zal hij straks 10 jaar zijn als hij naar het VO gaat. Het kan ook prima zijn dat hij nog een 3e keer gaat moeten versnellen, maar dat is wat de toekomst moet uitwijzen. Er is geen intermezzo-school in de buurt, dus die optie valt helaas af.
Hoe verging het jouw kind wat jong op het VO terecht kwam? Wat waren aandachtspunten? Wat had je van tevoren graag geweten? Had je, met de kennis van nu, toen dezelfde keuze gemaakt?
Zoals het er nu naar uit ziet, gaat mijn zoontje voor de 2e keer versnellen. Als dat voldoende is, zal hij straks 10 jaar zijn als hij naar het VO gaat. Het kan ook prima zijn dat hij nog een 3e keer gaat moeten versnellen, maar dat is wat de toekomst moet uitwijzen. Er is geen intermezzo-school in de buurt, dus die optie valt helaas af.
Hoe verging het jouw kind wat jong op het VO terecht kwam? Wat waren aandachtspunten? Wat had je van tevoren graag geweten? Had je, met de kennis van nu, toen dezelfde keuze gemaakt?
Re: Jong naar het VO
Om maar met je laatste vraag te beginnen: nee.
Voor mijn oudste leek de versnelling op dat moment een goed idee (met de kennis die we toen hadden). Aansluiting in de oude klas slecht, goede Cito scores, externe plusklas, ze wilde zelf versnellen. Helaas bleken de sociale problemen niet opgelost met een versnelling. En die Cito scores waren slechts een indicatie - ik heb wel om doortoetsen gevraagd, maar de school vond het niet nodig en ik ging akkoord. Had ik niet moeten doen.
De groep 8 waar ze in terecht kwam was wel een hele lieve klas. Daardoor kon ze wel een beetje op adem komen en ontspannen. De Cito M8 had ze niet goed gemaakt, helaas heeft de basisschool niet ingezet op extra ondersteuning (ze startte in januari in groep 8). Wel boden ze in april o.i.d. een traject aan bij de schoolmaatschappelijk werker, maar dat vonden we toen wat laat.
Achteraf gezien zou een tussenjaar beter zijn geweest. Helaas is die optie er bij ons in de buurt niet. We hebben het eerste jaar brugklas beschouwd als een tussenjaar. Nu doet ze de brugklas voor de tweede keer. We weten inmiddels ook dat er toch wel wat meer aan de hand is, vorig jaar februari kwam de diagnose ASS naar boven. Dat staat nu meer op de voorgrond dan IQ.
Ze is een vroege leerling en in het najaar is ze 12 geworden en is nu nog steeds een van de jongere leerlingen in haar klas. Ze voelt zich fijn in deze klas. Vorig schooljaar heeft ons een schat aan informatie opgeleverd en we zien het jaar dan ook zeker niet als weggegooid.
Dus bij ons wel hele specifieke redenen waarom de versnelling geen succes was. Maar omdat ik het met je eens ben dat het forum zo'n schat aan informatie biedt, wil ik hier toch graag ons verhaal delen voor de ouders die ook een kind hebben met ASS of waarvan het vermoeden is dat er ASS in het spel is.
Voor mijn oudste leek de versnelling op dat moment een goed idee (met de kennis die we toen hadden). Aansluiting in de oude klas slecht, goede Cito scores, externe plusklas, ze wilde zelf versnellen. Helaas bleken de sociale problemen niet opgelost met een versnelling. En die Cito scores waren slechts een indicatie - ik heb wel om doortoetsen gevraagd, maar de school vond het niet nodig en ik ging akkoord. Had ik niet moeten doen.
De groep 8 waar ze in terecht kwam was wel een hele lieve klas. Daardoor kon ze wel een beetje op adem komen en ontspannen. De Cito M8 had ze niet goed gemaakt, helaas heeft de basisschool niet ingezet op extra ondersteuning (ze startte in januari in groep 8). Wel boden ze in april o.i.d. een traject aan bij de schoolmaatschappelijk werker, maar dat vonden we toen wat laat.
Achteraf gezien zou een tussenjaar beter zijn geweest. Helaas is die optie er bij ons in de buurt niet. We hebben het eerste jaar brugklas beschouwd als een tussenjaar. Nu doet ze de brugklas voor de tweede keer. We weten inmiddels ook dat er toch wel wat meer aan de hand is, vorig jaar februari kwam de diagnose ASS naar boven. Dat staat nu meer op de voorgrond dan IQ.
Ze is een vroege leerling en in het najaar is ze 12 geworden en is nu nog steeds een van de jongere leerlingen in haar klas. Ze voelt zich fijn in deze klas. Vorig schooljaar heeft ons een schat aan informatie opgeleverd en we zien het jaar dan ook zeker niet als weggegooid.
Dus bij ons wel hele specifieke redenen waarom de versnelling geen succes was. Maar omdat ik het met je eens ben dat het forum zo'n schat aan informatie biedt, wil ik hier toch graag ons verhaal delen voor de ouders die ook een kind hebben met ASS of waarvan het vermoeden is dat er ASS in het spel is.
Schooljaar '24-'25: oudste 5 HAVO, middelste 3 atheneum en jongste groep 7.
Re: Jong naar het VO
Ik lees graag mee. Onze jongste is 1 x versneld, wat eigenlijk niet voldoende is/was. Om diverse redenen lijkt ons nogmaals versnellen niet passend voor hem en houden we hem met wat moeite, waar hij zit.
Met heel jong naar het VO geen ervaring, mijn dochter was al 11. Zijn liep vooral in het eerste jaar tegen wat issues op, maar moeilijk te zeggen of dit door haar leeftijd kwam.
Met heel jong naar het VO geen ervaring, mijn dochter was al 11. Zijn liep vooral in het eerste jaar tegen wat issues op, maar moeilijk te zeggen of dit door haar leeftijd kwam.
-
- Berichten: 181
- Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 8:57 pm
Re: Jong naar het VO
Jongste is versneld van groep 4 naar groep 6 en was 11,5 toen hij naar de brugklas ging dus niet heel jong. Een tweede versnelling hebben we overwogen maar gelukkig is groep 8 gelukt met levelwerk, plusklas, masterclass op de middelbare school, veel voetbal, schaken etc.
Jongste zit nu in 2 gym en dat gaat prima. Veel inspanning levert hij niet. Vorig jaar voor covid verving hij 3 reguliere uren door 1x schaakles geven aan klasgenootje, 1x robotica en 1x eigen project. Helaas met covid liep eigen project fout (deels omdat wij thuis niet juiste materiaal hadden voor de proefjes deels omdat jongste vast liep in hoe nu verder, hulp vragen en doorzetten).
Hij zou gaan versnellen met wiskunde maar vindt buitenspelen nu met vriendjes veel belangrijker dan na school daar wat aan doen, zeker "omdat ik er geen voordeel aan heb want die 3 uur ofzo die in 6VWO dan wegvallen, zitten midden in mijn rooster".
Hij kan plannen als hij het nut er van in ziet. Hij heeft zeker met online lessen al zijn huiswerk tijdens de les normaal al af.
Zou ik die versnelling weer doen? Ja zeker!
Zou zijn dagprogramma er zonder covid anders uit zien? Ook dat, want dan zou hij weer 2 a 3 reguliere uren skippen voor schaakles/schaakvooruitgang of eigen project of wellicht toch wiskunde versnellen.
Is mijn kind gelukkig nu met alle dagen vanaf 14/14:30 buiten spelen? Ja!
Leert hij leren, doorzetten etc... ik betwijfel het.
Komt het goed op deze school als ze weer volledig mogen gaan. Ik denk het wel.
Jongste zit nu in 2 gym en dat gaat prima. Veel inspanning levert hij niet. Vorig jaar voor covid verving hij 3 reguliere uren door 1x schaakles geven aan klasgenootje, 1x robotica en 1x eigen project. Helaas met covid liep eigen project fout (deels omdat wij thuis niet juiste materiaal hadden voor de proefjes deels omdat jongste vast liep in hoe nu verder, hulp vragen en doorzetten).
Hij zou gaan versnellen met wiskunde maar vindt buitenspelen nu met vriendjes veel belangrijker dan na school daar wat aan doen, zeker "omdat ik er geen voordeel aan heb want die 3 uur ofzo die in 6VWO dan wegvallen, zitten midden in mijn rooster".
Hij kan plannen als hij het nut er van in ziet. Hij heeft zeker met online lessen al zijn huiswerk tijdens de les normaal al af.
Zou ik die versnelling weer doen? Ja zeker!
Zou zijn dagprogramma er zonder covid anders uit zien? Ook dat, want dan zou hij weer 2 a 3 reguliere uren skippen voor schaakles/schaakvooruitgang of eigen project of wellicht toch wiskunde versnellen.
Is mijn kind gelukkig nu met alle dagen vanaf 14/14:30 buiten spelen? Ja!
Leert hij leren, doorzetten etc... ik betwijfel het.
Komt het goed op deze school als ze weer volledig mogen gaan. Ik denk het wel.
Jongste (3/2008) in vwo6
Re: Jong naar het VO
Met de kennis van nu zouden wij dezelfde keuze hebben gemaakt. Onze zoon was al een jonge leerling en sloeg groep 6 over, en ging dus als 10-jarige naar het VO.
Eerlijk gezegd ben ik zelfs blij dat er bij ons op dat moment geen Intermezzo of groep 9 was. Mijn zoon was geestelijk gewoon klaar om de overstap naar het voortgezet onderwijs te maken, inclusief zelfstandig reizen. Wel hebben we hem nog een tijd lang geholpen met zijn planning, maar van de school begrepen we dat dat een aandachtspunt was voor de meeste 1e en 2e-klassers.
Onder zijn klasgenoten is z'n leeftijd ook nooit een issue geweest. Hij hoort er gewoon bij. Voor onze zoon was het zelfs een opluchting: eindelijk zat hij tussen mensen die hem begrepen, waar hij niet voortdurend vanalles aan hoeft uit te leggen. Dat was hem namelijk het meest tegengevallen van zijn versnelling: dat hij op sociaal gebied nog steeds weinig aansluiting had. Het scheelt mogelijk wel dat hij op een betrekkelijk klein gymnasium zit, waar leerlingen zich gekend voelen.
Inmiddels zit hij in het voor-examenjaar. Hij kijkt reikhalzend uit naar het moment dat hij kan gaan studeren. En ik geloof ook wel dat hij die stap straks als 16-jarige kan maken. Alleen op zichzelf wonen is nog een stap te ver, maar dat hoeft ook niet met de studie die hij op het oog heeft.
Eerlijk gezegd ben ik zelfs blij dat er bij ons op dat moment geen Intermezzo of groep 9 was. Mijn zoon was geestelijk gewoon klaar om de overstap naar het voortgezet onderwijs te maken, inclusief zelfstandig reizen. Wel hebben we hem nog een tijd lang geholpen met zijn planning, maar van de school begrepen we dat dat een aandachtspunt was voor de meeste 1e en 2e-klassers.
Onder zijn klasgenoten is z'n leeftijd ook nooit een issue geweest. Hij hoort er gewoon bij. Voor onze zoon was het zelfs een opluchting: eindelijk zat hij tussen mensen die hem begrepen, waar hij niet voortdurend vanalles aan hoeft uit te leggen. Dat was hem namelijk het meest tegengevallen van zijn versnelling: dat hij op sociaal gebied nog steeds weinig aansluiting had. Het scheelt mogelijk wel dat hij op een betrekkelijk klein gymnasium zit, waar leerlingen zich gekend voelen.
Inmiddels zit hij in het voor-examenjaar. Hij kijkt reikhalzend uit naar het moment dat hij kan gaan studeren. En ik geloof ook wel dat hij die stap straks als 16-jarige kan maken. Alleen op zichzelf wonen is nog een stap te ver, maar dat hoeft ook niet met de studie die hij op het oog heeft.
Moeder van één sinds 2005
Re: Jong naar het VO
Wel een paar jaar geleden (kinderen zijn inmiddels 20 en 22) maar ook hier ervaring. Onze oudste ging met krap 10 jaar en jongste met krap 9 jaar naar het VO. Wel een VO met een onderbouw voor hb leerlingen.
Oudste heeft redelijk probleemloos het VO afgerond, vervolgstudie afgerond, en is nu bezig met haar PhD.
Jongste was cognitief en qua leerstof helemaal aan het VO toe, maar wat betreft algemene vaardigheden, studievaardigdheden en motorische ontwikkeling niet. Daarnaast had hij een enorme weerstand tegen alles wat school was en er hoefde maar íets te gebeuren of het was voor hem een bevestiging dat school/docenten inderdaad niet deugden. Hij had een hobbelige schoolroute en heeft uiteindelijk op de Vavo zijn einddiploma gehaald. Op de uni zit hij stukken beter op zijn plek, en dat heeft alles te maken met motivatie (en natuurlijk ook een stukje rijping, hij is gewoon volwassener en kan beter kijken naar zijn eigen rol in een situatie).
Sociaal gezien zijn er geen problemen geweest, beide kinderen hadden ook op de basisschool al vriend(inn)en van 2-5 jaar ouder. Dat is op het VO en ook nu niet veranderd.
Voor praktische zaken waren altijd praktische oplossingen te vinden.
Het lastigste waren docenten met weinig kennis c.q. veel vooronderstellingen als het ging om hb en jonge, versnelde leerlingen.
Oudste heeft redelijk probleemloos het VO afgerond, vervolgstudie afgerond, en is nu bezig met haar PhD.
Jongste was cognitief en qua leerstof helemaal aan het VO toe, maar wat betreft algemene vaardigheden, studievaardigdheden en motorische ontwikkeling niet. Daarnaast had hij een enorme weerstand tegen alles wat school was en er hoefde maar íets te gebeuren of het was voor hem een bevestiging dat school/docenten inderdaad niet deugden. Hij had een hobbelige schoolroute en heeft uiteindelijk op de Vavo zijn einddiploma gehaald. Op de uni zit hij stukken beter op zijn plek, en dat heeft alles te maken met motivatie (en natuurlijk ook een stukje rijping, hij is gewoon volwassener en kan beter kijken naar zijn eigen rol in een situatie).
Sociaal gezien zijn er geen problemen geweest, beide kinderen hadden ook op de basisschool al vriend(inn)en van 2-5 jaar ouder. Dat is op het VO en ook nu niet veranderd.
Voor praktische zaken waren altijd praktische oplossingen te vinden.
Het lastigste waren docenten met weinig kennis c.q. veel vooronderstellingen als het ging om hb en jonge, versnelde leerlingen.
-
- Berichten: 258
- Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 3:42 pm
Re: Jong naar het VO
Hier twee kinderen met 1 versnelling. Oudste is van april dus was 11 toen ze in de eerste begon. De versnelling is bij beide groep 2/3 in een jaar geweest. Dus ze zijn meegegroeid met de groep. Wel hebben we ook een schoolwissel gehad naar voltijd hb. Dit heeft vooral voor jongste gezorgd voor betere aansluiting.
Als we de schoolwissel niet hadden gedaan werd er in groep 5 al gesproken dat dochter dan waarschijnlijk nog een keer zou versnellen (groep 8 overslaan), zoon was toen nog een kleuter, maar bij hem was dat dan waarschijnlijk ook het geval.
Dochter is nu dus bijna 13 en zit in de tweede. De andere meiden vergeten dat ze een jaar jonger is (alleen de Queen B van de klas niet, met opmerkingen zoals jij hoeft ook nog geen deo want je bent jonger). Ze heeft het heerlijk op school en heeft een vrienden groepje buiten haar klas met een paar 3e klassers, waarvan er in ieder geval één ook versneld is.
Zoon is 10 en gaat aankomend jaar naar de eerste en wordt dan na een paar weken 11(eind september). Voor hem hadden we meer twijfels bij de initiële versnelling ivm soc/emo. Maar dat viel dus bijna helemaal weg op de nieuwe school. Wel is hij ook erg gevoelig en niet zo flexibel, maar ook weer erg zorgzaam en knuffelig. Als ik hem nu en vorig jaar op de open dag en kennismakingsgesprek op de toekomstige school zie, is hij er ook echt aan toe. Maar maak me er wel iets meer zorgen over. (Maar niet heel veel, ik hoop vooral dat hij daar weer vriendjes krijgt.) In het sociale groepje van dochter zit soms ook nog een broertje die nu in de eerste zit en die volgens dochter op zoon lijkt, dus daar kan hij ook mee “connecten”.
Maar bij ons dus maar één versnelling. Waar we helemaal achterstonden en ervaring van dochter is heel goed op het VO. Onze kinderen passen wel makkelijk in het schoolsysteem, dat helpt denk ik in ons geval.
Overigens is het een zelfstandig gymnasium en zitten er bij dochter in de klas nog twee versnelde kinderen, dus school is wel gewend aan in ieder geval één versnelling. Toen we inschrijfgesprek hadden voor zoon, vond ze het een leuk detail dat zoon nog 10 zou zijn.
Als we de schoolwissel niet hadden gedaan werd er in groep 5 al gesproken dat dochter dan waarschijnlijk nog een keer zou versnellen (groep 8 overslaan), zoon was toen nog een kleuter, maar bij hem was dat dan waarschijnlijk ook het geval.
Dochter is nu dus bijna 13 en zit in de tweede. De andere meiden vergeten dat ze een jaar jonger is (alleen de Queen B van de klas niet, met opmerkingen zoals jij hoeft ook nog geen deo want je bent jonger). Ze heeft het heerlijk op school en heeft een vrienden groepje buiten haar klas met een paar 3e klassers, waarvan er in ieder geval één ook versneld is.
Zoon is 10 en gaat aankomend jaar naar de eerste en wordt dan na een paar weken 11(eind september). Voor hem hadden we meer twijfels bij de initiële versnelling ivm soc/emo. Maar dat viel dus bijna helemaal weg op de nieuwe school. Wel is hij ook erg gevoelig en niet zo flexibel, maar ook weer erg zorgzaam en knuffelig. Als ik hem nu en vorig jaar op de open dag en kennismakingsgesprek op de toekomstige school zie, is hij er ook echt aan toe. Maar maak me er wel iets meer zorgen over. (Maar niet heel veel, ik hoop vooral dat hij daar weer vriendjes krijgt.) In het sociale groepje van dochter zit soms ook nog een broertje die nu in de eerste zit en die volgens dochter op zoon lijkt, dus daar kan hij ook mee “connecten”.
Maar bij ons dus maar één versnelling. Waar we helemaal achterstonden en ervaring van dochter is heel goed op het VO. Onze kinderen passen wel makkelijk in het schoolsysteem, dat helpt denk ik in ons geval.
Overigens is het een zelfstandig gymnasium en zitten er bij dochter in de klas nog twee versnelde kinderen, dus school is wel gewend aan in ieder geval één versnelling. Toen we inschrijfgesprek hadden voor zoon, vond ze het een leuk detail dat zoon nog 10 zou zijn.
Dochter (april 2008) 5 Gym
Zoon (september 2010) 3 Gym
Zoon (september 2010) 3 Gym
-
- Berichten: 28
- Lid geworden op: za 27 feb , 2021 11:49 am
Re: Jong naar het VO
Onze 2de dochter versnelde in het begin van het basisonderwijs ook flink, ze ging met haar 4 jaar naar groep 3 voltijds Hb-onderwijs.
Toen ze 4, 5, 6 jaar oud was kwam de gedachte aan nog een versnelling ook geregeld opzetten.
Maar uiteindelijk hebben we na groep 6 juist besloten een versnelling terug te draaien, om sociale redenen.
Cognitief zou blijven versnellen geen oplossing bieden, dus kozen we ervoor haar in de sociaal best passende omgeving te zetten, en bij die
leeftijdsgroep zit ze nu nog in de groep en het is echt goed dat ze niet een jaar (of twee jaar) hoger zit, daar zou zij sociaal op haar tenen moeten lopen en niet goed tussen passen.
Maar dit geldt uiteraard niet voor alle hb-leerlingen, sommigen zijn ook (of juist!) sociaal heel erg ver en hebben op sociaal vlak veel baat bij versnellingen. Dochter haar beste vriendin is 2x versneld en zit nu met haar 11 jaar in de 2de klas perfect op haar plek, heeft goede aansluiting, een leuke vriendinnenclub en wordt volledig geaccepteerd.
Gedachte die bij mij nu (na 3 versnelde kinderen) overheerst, is: Als een kind cognitief en didactisch ver voorloopt, dan biedt een versnelling op dat vlak doorgaans maar tijdelijk een oplossing (het kind is die klas dan vaak ook al snel vooruit). Zoek dan naar de sociaal best passende omgeving, dat kan de eigen leeftijdsgroep zijn, maar ook 1, 2 of 3 klassen hoger, en biedt daar een uitdagend programma aan dat aansluit bij de ontwikkeling van het kind.
Een ideaalbeeld, dat weet ik, want dat passende aanbod is er vaak niet. Maar versnellen zorgt er niet per sé voor dat dat er wel is. Een sociaal goed passende omgeving is minstens zo belangrijk.
Toen ze 4, 5, 6 jaar oud was kwam de gedachte aan nog een versnelling ook geregeld opzetten.
Maar uiteindelijk hebben we na groep 6 juist besloten een versnelling terug te draaien, om sociale redenen.
Cognitief zou blijven versnellen geen oplossing bieden, dus kozen we ervoor haar in de sociaal best passende omgeving te zetten, en bij die
leeftijdsgroep zit ze nu nog in de groep en het is echt goed dat ze niet een jaar (of twee jaar) hoger zit, daar zou zij sociaal op haar tenen moeten lopen en niet goed tussen passen.
Maar dit geldt uiteraard niet voor alle hb-leerlingen, sommigen zijn ook (of juist!) sociaal heel erg ver en hebben op sociaal vlak veel baat bij versnellingen. Dochter haar beste vriendin is 2x versneld en zit nu met haar 11 jaar in de 2de klas perfect op haar plek, heeft goede aansluiting, een leuke vriendinnenclub en wordt volledig geaccepteerd.
Gedachte die bij mij nu (na 3 versnelde kinderen) overheerst, is: Als een kind cognitief en didactisch ver voorloopt, dan biedt een versnelling op dat vlak doorgaans maar tijdelijk een oplossing (het kind is die klas dan vaak ook al snel vooruit). Zoek dan naar de sociaal best passende omgeving, dat kan de eigen leeftijdsgroep zijn, maar ook 1, 2 of 3 klassen hoger, en biedt daar een uitdagend programma aan dat aansluit bij de ontwikkeling van het kind.
Een ideaalbeeld, dat weet ik, want dat passende aanbod is er vaak niet. Maar versnellen zorgt er niet per sé voor dat dat er wel is. Een sociaal goed passende omgeving is minstens zo belangrijk.
Moeder van 3 heerlijke hb-tieners en een nieuwsgierige en ontdekkende peuter.
Oudste dochter 2006-> studeert
Middelste dochter 2007 -> 5 gymnasium
Zoon 2010 2 hv
Jongste dochter 2020 voorlopig nog even thuis
Oudste dochter 2006-> studeert
Middelste dochter 2007 -> 5 gymnasium
Zoon 2010 2 hv
Jongste dochter 2020 voorlopig nog even thuis
Re: Jong naar het VO
Helemaal eens met Jamathi. Cognitief gezien zou een 3e versnelling voor onze oudste goed geweest zijn, maar sociaal gezien niet. Ze is daarom in de groep gebleven (met aanpassingen) waarin ze sociaal gezien het beste paste. Later op het VO zagen we trouwens dat ze - vanuit een stabiele basis - sociaal gezien ineens een spurt doormaakte.
Ik denk dat al onze verhalen vooral laten zien dat het wel/niet (meerdere keren) versnellen en wel/niet jong naar het VO hartstikke persoonlijk is! Er is geen pasklaar antwoord, geen algemeen geldende oplossing. Je moet altijd blijven kijken naar de ontwikkel- en onderwijsbehoefte van je kind, de (on)mogelijkheden van school, etc.
Ik denk dat al onze verhalen vooral laten zien dat het wel/niet (meerdere keren) versnellen en wel/niet jong naar het VO hartstikke persoonlijk is! Er is geen pasklaar antwoord, geen algemeen geldende oplossing. Je moet altijd blijven kijken naar de ontwikkel- en onderwijsbehoefte van je kind, de (on)mogelijkheden van school, etc.
Re: Jong naar het VO
Achteraf denk ik wel eens dat we bij onze oudste hadden moeten versnellen. Ze is van zichzelf al een jonge leerling (eind november is ze jarig) en ze ging met 11 jaar dus naar het VO. Probleem op de basisschool was dat ze niet in de groep paste en dat probleem blijkt ze nu in de tweede klas van het gymnasium op een begaafdheidsprofielschool nota bene nog steeds te hebben. Ze denkt écht anders dan de andere kinderen, is met andere dingen bezig. Puberen doet ze niet want dat vindt ze 'niet nuttig'. Inmiddels is ze onder behandeling van een pscyholoog en blijkt ze mentaal ver voor te lopen op haar klasgenoten. Het geeft echt zorgen hier. Ze is op de basisschool nooit versneld omdat ze geen 'vervelende' leerling was, ze deed wat ze moest doen en als ze klaar was ging ze tekenen of lezen. Plus dat ze en vorm van dyslexie heeft en meer dan genoeg uitdaging had bij spelling. Maar sociaal gezien was het zéker wenselijk geweest als ze wel versneld was.
ZL is wel een jaar versneld. Bij hem was ik bang dat hij het sociaal niet bij zou benen, maar dat is echt geen enkel probleem. Hij past prima in zijn klas. Komend jaar gaat hij naar het VO, en ik kijk er niet naar uit eerlijk gezegd. Op het moment van de versnelling was versnellen echt de beste keuze en sociaal is het ook meer dan prima. Maarrrrr… hij heeft no zóveel te leren op het gebied van executieve functies. Ik ben echt bang dat hij daar op vast gaat lopen.
ZL is wel een jaar versneld. Bij hem was ik bang dat hij het sociaal niet bij zou benen, maar dat is echt geen enkel probleem. Hij past prima in zijn klas. Komend jaar gaat hij naar het VO, en ik kijk er niet naar uit eerlijk gezegd. Op het moment van de versnelling was versnellen echt de beste keuze en sociaal is het ook meer dan prima. Maarrrrr… hij heeft no zóveel te leren op het gebied van executieve functies. Ik ben echt bang dat hij daar op vast gaat lopen.
Re: Jong naar het VO
@ElisHug: als je bang bent dat de executieve functies van ZL nog niet voldoende ontwikkeld zijn, kan het zinvol zijn om - als dat financieel haalbaar is - meteen vanaf het begin externe huiswerkbegeleiding in te zetten. Zo leert ZL meteen hoe hij moet plannen en wordt ook in een vroeg stadium inzichtelijk waar hij moeite mee heeft of eventueel op kan vastlopen. Mogelijk kun je echte problemen zo voorblijven. Als blijkt dat hij met minder ondersteuning toekan dan 4-5 keer per week huiswerkbegeleiding, kun je afbouwen naar bijv 2x per week of helemaal stoppen. Het is niet voor eeuwig hè .
Re: Jong naar het VO
Is er geen school in de buurt waar ze een groep 9 / tussenjaar / intermezzo / pre-brugklas aanbieden? Daar wordt juist veel aandacht besteed aan plannen en executieve funties. Soms zijn ze aangesloten bij een basisschool-koepel, maar vaker bij middelbare scholen, volgens mij. Misschien de moeite waard om eens rond te kijken.
Moeder van één sinds 2005
Re: Jong naar het VO
Helaas niet anders was hij daar zeker naartoe gegaan!cacao schreef: ↑wo 21 apr , 2021 2:34 pmIs er geen school in de buurt waar ze een groep 9 / tussenjaar / intermezzo / pre-brugklas aanbieden? Daar wordt juist veel aandacht besteed aan plannen en executieve funties. Soms zijn ze aangesloten bij een basisschool-koepel, maar vaker bij middelbare scholen, volgens mij. Misschien de moeite waard om eens rond te kijken.
Re: Jong naar het VO
De mevrouw van de VO-school die we spraken adviseerde huiswerkbegeleiding vanaf de herfstvakantie. Zodat we eerst in kaart kunnen brengen waar het misloopt bij ZL. Ik twijfel nog tussen gelijk huiswerkbegeleiding of zoals geadviseerd vanaf de herfstvakantie.Paula schreef: ↑di 20 apr , 2021 3:20 pm@ElisHug: als je bang bent dat de executieve functies van ZL nog niet voldoende ontwikkeld zijn, kan het zinvol zijn om - als dat financieel haalbaar is - meteen vanaf het begin externe huiswerkbegeleiding in te zetten. Zo leert ZL meteen hoe hij moet plannen en wordt ook in een vroeg stadium inzichtelijk waar hij moeite mee heeft of eventueel op kan vastlopen. Mogelijk kun je echte problemen zo voorblijven. Als blijkt dat hij met minder ondersteuning toekan dan 4-5 keer per week huiswerkbegeleiding, kun je afbouwen naar bijv 2x per week of helemaal stoppen. Het is niet voor eeuwig hè .
Re: Jong naar het VO
Als het haalbaar is (qua tijdsinvestering, geduld, acceptatie van ZL), kun je ook eerst zelf helpen met die begeleiding. Samen kijken wat gemaakt/geleerd moet worden, samen een planning maken. Dan krijg je ook een redelijk idee van wat er eventueel fout gaat. Ik heb dat gedaan met jongste totdat hij mijn bemoeienis niet meer accepteerde.
Re: Jong naar het VO
Ik snap dit idee en zou het graag willen uitvoeren maar ik ben nogal sceptisch . Met name wat betreft geduld (beide kanten) en acceptatie van ZL. Er is één ding wat ik me alvast voorgenomen heb en dat is dat ik NIET elke dag ruzie ga maken met ZL over school. Sfeer boven school zeg maar. ZL is een heerlijk kind en we kunnen echt heel veel lol samen hebben, maar niet als ik de rol van juf/huiswerkbegeleider heb ben ik afgelopen jaar achter gekomen. Dus als we dat stukje af kunnen kopen met huiswerkbegeleiding doe ik dat heel graag.Paula schreef: ↑do 22 apr , 2021 9:01 amAls het haalbaar is (qua tijdsinvestering, geduld, acceptatie van ZL), kun je ook eerst zelf helpen met die begeleiding. Samen kijken wat gemaakt/geleerd moet worden, samen een planning maken. Dan krijg je ook een redelijk idee van wat er eventueel fout gaat. Ik heb dat gedaan met jongste totdat hij mijn bemoeienis niet meer accepteerde.
Re: Jong naar het VO
Dat bedoelde ik ook . Het leverde bij ons op den duur zoveel strijd op dat externe begeleiding een uitkomst was. ZL was 9 toen hij naar het VO ging, tot zijn 13e accepteerde hij mijn inbreng nog wel, daarna niet meer.
Re: Jong naar het VO
Op sommige categorale gymnasia of juist vernieuwende scholen staan ze ook open voor een hybride jaar: deels groep 8, deels brugklas.
Misschien kun je zelf contact opnemen en vragen of er mogelijkheden zijn?
Misschien kun je zelf contact opnemen en vragen of er mogelijkheden zijn?
Re: Jong naar het VO
Ik heb al contact met iemand die hb-kinderen op een specifieke middelbare school begeleidt, ik ken haar privé en mag daar gebruik van maken. Ze weet dus ook dat mijn zoontje ‘eraan komt’ en heeft deze ‘casus’ al besproken. Dus dat is wel goed voor elkaar. Er zijn mogelijkheden genoeg op dat gebied, iedereen staat ook helemaal open voor allerlei samenwerkingen als het nodig gaat zijn
Ik denk dat wij het komend schooljaar voor een tweede versnelling (moeten) gaan, omdat het ook met verbreding/verrijking/verdieping zo ontzettend snel gaat. Zoontje gaat dan van groep 3 naar groep 5. En ik sluit niet uit dat er nog een versnelling komt daarna.
Re: Jong naar het VO
9 jaar is erg jong, maar ik denk dat wij daar ook op uit gaan komen. En als dat zo is, is het ook prima. We hebben ondertussen goede begeleiding om ons heel verzameld die we er goed bij kunnen betrekken.
Re: Jong naar het VO
Soms is het wat het is. Toen wij de kinderen in groep 1 afleverden, hebben we nooit gedacht 'zo, laten we eens zo snel mogelijk door die basisschool heenvliegen'. Hun ontwikkeling verliep gewoon anders - sneller - dan gemiddeld en ondanks alles wat uit de kast werd getrokken (compacten, verbreden, verrijken, externe plusklas, dag minder in de week naar school) was dat niet voldoende om de kinderen 'in het gareel' te houden. Wat ik vooral heb geleerd, is niet al te ver vooruit te kijken. Natuurlijk houd je bij elke beslissing 'wat als' in je achterhoofd. Maar je moet m.i. vooral kijken naar het hier en nu. Wat heeft mijn kind NU nodig om verder te kunnen. Hoe geven we dat vorm. Als dat een 2e of zelfs 3e versnelling is omdat er geen betere alternatieven zijn, dan is dat maar zo. Ik vind wel dat alle mogelijke alternatieven bij elk beslissingspunt opnieuw bekeken moeten worden. Gewoon omdat met 9 jaar naar het VO in de meeste gevallen nu eenmaal niet de meest ideale stap is (in ons geval was ZL er cognitief, sociaal en emotioneel klaar voor. Maar zijn (studie)vaardigheden lieten flink te wensen over, hij had veel moeite met het elke dag móeten en zijn motoriek was voor een 9-jarige zwak waardoor hij voortdurend een strijd leverde met zijn eigen lijf).
Re: Jong naar het VO
Dat klinkt goed! Maar in geval van Zoon hadden we dat dan vorig jaar moeten doen denk ik...
Re: Jong naar het VO
En ook dat is niet altijd een oplossing ... ook hier was een school die een groep 9 bood, voor leerlingen die klaar waren met de basisschool maar nog niet klaar om naar het VO te gaan. Zij gaven aan voor zoon niets te kunnen betekenen. Ze verwachtten dat hij met 4 maanden klaar zou zijn met hun programma en dan hadden ze hem eigenlijk niets meer te bieden. Vandaar dus die stap om met 9 jaar naar het VO te gaan. We hebben destijds echt alles geprobeerd om het nog een jaar uit te stellen maar omdat hij met 8 jaar al klaar was met de stof van de basisschool, was 2 jaar uit stel gewoon niet haalbaar. Maar gelukkig zijn er inmiddels ook VO-scholen die wat meer kunnen bieden op dit gebied. Dus zeker de moeite waard om te onderzoeken!
Re: Jong naar het VO
Onze zoon is met 10 jaar naar het VO gegaan. Ik zou iedereen aanraden de versnellingswenselijkheidslijst van het CBO te Googlen. Ik zie hem nu hier https://talentstimuleren.nl/?file=197&m ... e.download maar wie weet vervallen dat soort links nog wel eens. Het heeft ons veel geholpen met de beslissing.
Mijn zoon is OK geland in zijn VWO/gymPlus-klas. Hij heeft een leuke klasgenoot waar hij veel mee omgaat en ligt verder ook redelijk in de groep. Er zijn meer versnelde kinderen maar niemand anders was 10. Hij is lang voor zijn leeftijd maar het eerste jaar merkte je wel dat hij kinderlijker was. Nu is hij 14 is en ook gewoon een boomlange tiener met alles erop en eraan, en zit hij meer op dezelfde golflengte als de rest van de groep.
Het pluswerk bij zijn school bestond eruit dat de woensdag was vrijgeroosterd voor groepsprojecten en lessen via de universiteit. De groepsprojecten werden nogal dramatisch want zijn executieve functies liepen nogal achter. Oftewel: regelmatig telefoontjes van de mentor dat zijn groepje bij haar stond omdat hij gewoon naar huis was gegaan terwijl ze hadden afgesproken. Hij kreeg er ook zoveel stress van dat we in de 3e in overleg het pluswerk hebben laten vallen en in plaats daarvan o.a. huiswerkbegeleiding hebben ingezet.
Plannen is nog steeds moeizaam en hij compenseert dit met zijn intelligentie, maar dit baart ons wel zorgen. Het is alleen niet gezegd dat hij hier beter in zou zijn geweest als hij langer op de basisschool was gebleven. Wie weet was hij dan wel helemaal afgehaakt. Want over het algemeen loopt hij nu best lekker, al haalt hij op het moment vooral zessen. Maar zijn leerhonger is niet uitgedoofd, want over sommige vakken is hij bij vlagen enthousiast. Al met al ongeveer het gehoopte resultaat.
Mijn zoon is OK geland in zijn VWO/gymPlus-klas. Hij heeft een leuke klasgenoot waar hij veel mee omgaat en ligt verder ook redelijk in de groep. Er zijn meer versnelde kinderen maar niemand anders was 10. Hij is lang voor zijn leeftijd maar het eerste jaar merkte je wel dat hij kinderlijker was. Nu is hij 14 is en ook gewoon een boomlange tiener met alles erop en eraan, en zit hij meer op dezelfde golflengte als de rest van de groep.
Het pluswerk bij zijn school bestond eruit dat de woensdag was vrijgeroosterd voor groepsprojecten en lessen via de universiteit. De groepsprojecten werden nogal dramatisch want zijn executieve functies liepen nogal achter. Oftewel: regelmatig telefoontjes van de mentor dat zijn groepje bij haar stond omdat hij gewoon naar huis was gegaan terwijl ze hadden afgesproken. Hij kreeg er ook zoveel stress van dat we in de 3e in overleg het pluswerk hebben laten vallen en in plaats daarvan o.a. huiswerkbegeleiding hebben ingezet.
Plannen is nog steeds moeizaam en hij compenseert dit met zijn intelligentie, maar dit baart ons wel zorgen. Het is alleen niet gezegd dat hij hier beter in zou zijn geweest als hij langer op de basisschool was gebleven. Wie weet was hij dan wel helemaal afgehaakt. Want over het algemeen loopt hij nu best lekker, al haalt hij op het moment vooral zessen. Maar zijn leerhonger is niet uitgedoofd, want over sommige vakken is hij bij vlagen enthousiast. Al met al ongeveer het gehoopte resultaat.
Moeder van zoon (2006, HB/ASS) en dochter (2009, HB/ASS)
Re: Jong naar het VO
Het is weliswaar niet de vraag maar misschien voor het beeld toch goed om ook te reageren vanuit de keuze om niet te versnellen. Onze kinderen liepen/lopen cognitief ver voor op de basisschool maar vonden het daar wel fijn. Wij hebben ervoor gekozen niet te versnellen. er waren geen problemen en de cognitieve voorsprong zou er met bv een jaar versnellen nog steeds zijn. De kinderen geven aan het erg leuk te hebben gevonden op de basisschool. Het was gezellig en ze hadden plezier in sommige (sport en creatieve) activiteiten. Inmiddels 2 kinderen op de middelbare school. Ook daar hebben ze het naar hun zin. School is nog steeds ‘makkelijk’ voor ze in de zin van erg weinig tijd aan huiswerk (hoeven) besteden en erg hoge cijfers halen. Het geeft ze - zeker voor de coronabeperkende maatregelen- de gelegenheid om veel tijd aan hobbies en sociale activiteiten te steken en andere dingen die ze leuk vinden. Voor hen en ons is het prima zo en zouden we geen meerwaarde hebben gezien in versnellen al snap ik dat jonger naar het VO niet tot problemen hoeft te leiden en zie ik ook veel kinderen die dat wel doen in de dagelijkse omgeving.
Re: Jong naar het VO
Juist goed om ook de keuze 'niet versnellen' te belichten Noelle. Want inderdaad, niet elke hb'er ervaart de basisschool als een straf. Er zijn heus kinderen die het naar hun zin hebben, ook als de stof wat te gemakkelijk is en er niet of nauwelijks problemen zijn. Hb zijn betekent niet automatisch dat je ook jong naar het VO moet.
On te versnellen moet je denk ik altijd een goede reden hebben - en die reden zal voor elk kind, voor elke ouder en voor elke situatie verschillen. Daarom is er ook nooit een goed of fout antwoord op de vraag 'wel of niet jong naar het VO'.
Ik denk niet dat onze kinderen zo extreem versneld zouden zijn als ze het op de basisschool naar hun zin hadden gehad. Maar zij waren er doodongelukkig en vonden geen aansluiting bij leeftijdsgenootjes zodat versnellen echt noodzaak was. Cognitief was het geen echte oplossing want ook na de versnellingen liepen ze of meteen al, of na korte tijd weer voor. Dochter en zoon geven allebei al jaren aan dat ze heel blij zijn dat ze niet nog langer op de basisschool hoefden door te brengen.
On te versnellen moet je denk ik altijd een goede reden hebben - en die reden zal voor elk kind, voor elke ouder en voor elke situatie verschillen. Daarom is er ook nooit een goed of fout antwoord op de vraag 'wel of niet jong naar het VO'.
Ik denk niet dat onze kinderen zo extreem versneld zouden zijn als ze het op de basisschool naar hun zin hadden gehad. Maar zij waren er doodongelukkig en vonden geen aansluiting bij leeftijdsgenootjes zodat versnellen echt noodzaak was. Cognitief was het geen echte oplossing want ook na de versnellingen liepen ze of meteen al, of na korte tijd weer voor. Dochter en zoon geven allebei al jaren aan dat ze heel blij zijn dat ze niet nog langer op de basisschool hoefden door te brengen.
Re: Jong naar het VO
Ik ben wel benieuwd of er ook mensen zijn die ervaring hebben met versnellen omdat dit sociaal-emotioneel gewenst is en niet perse omdat er over de hele breedte sprake is (of lijkt te zijn) van een enorme cognitieve voorsprong.
Re: Jong naar het VO
Een vriendinnetje van m’n dochter is groot van stuk, is in het najaar jarig en ging zonder cognitieve voorsprong vervroegd naar groep 3. Sociaal ging het prima, maar ze bleef uiteindelijk zitten in groep 4 na 2 jaar op haar tenen lopen.
Moeder van 2 meiden, de oudste op het VO, de jongste op de basisschool 1x versneld.
Re: Jong naar het VO
Mijn zoontje is 6 jaar, uhb en tot nu toe 1x versneld. Hij heeft geen aansluiting bij zijn klasgenootjes, of daar buiten. Hij heeft wel 1 uhb vriendje buiten school.
De kans dat hij op school ergens aansluiting gaat vinden, lijkt ons enorm klein. Dat laten wij ook meewegen. Maar dan nog vind ik het lastig om te zeggen wat voor volgend schooljaar wijsheid is.
-
- Berichten: 535
- Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 4:41 pm
Re: Jong naar het VO
De afweging om te versnellen, lijkt juist vaak om de sociale aansluiting te gaan, maar meestal loopt zo’n kind dan ook cognitief voor of zelfs nog verder voor. Versnellen zonder dat een kind cognitief de lesstof van een hoger niveau aan kan, lijkt me zeer onwenselijk. Mogelijk dat de mismatch in sociaal contact met de klas bij andere oorzaken gezocht moet worden.
Re: Jong naar het VO
Bij jongste was het een combinatie: grote voorsprong over de gehele breedte en sociaal en emotioneel ook ruim 3 jaar vooruit op zijn leeftijd. Oplossingen in de eigen groep zoeken was daarom niet wenselijk, hij had er nul aansluiting. Pas na 3 versnellingen zat hij sociaal ook enigszins op z'n plek. Waarbij ik wel moet aantekenen: dat een hb kind behoefte heeft aan contact met oudere kinderen (meestal bij gebrek aan ontwikkelingsgelijken), betekent niet automatisch dat die oudere kinderen (of hun ouders) ook op een veel jonger klasgenootje zitten wachten! Zo'n stap kan best wat weerstand opleveren, en de houding van de leerkracht is daarbij van cruciaal belang.
Ik kan me overigens bijna niet voorstellen dat er een school is die een leerling versnelt op alleen sociaal-emotionele grond, dus zonder dat er (ruime) een didactische voorsprong is gemeten.
Re: Jong naar het VO
Probleem hier is dat de voorsprong er zeker wel is, maar dat die inmiddels niet (meer) zo zichtbaar is… vanwege herkenbaarheid kan/wil ik er niet te diep op ingaan, het is nogal een dilemma…
Re: Jong naar het VO
Toen wij een poos geleden voor de 'beslissing' van versnellen stonden, hadden wij ook vragen over 'wat als... later...' Je kunt niet in de toekomst kijken en dat is goed, maar soms ook best lastig. Wat ik toen heb meegenomen van dit forum was dat er een aantal forummers (is dat een woord?) dat precies beschreven: je baseert je keuze op wat je op dat moment weet. Natuurlijk denk je er goed over na, weeg je verschillende dingen af, enz. Maar uiteindelijk weet je pas (veel) later hoe het zal uitwerken...
Wat mijn kinderen betreft (O en M zijn versneld) gaf voor ons de uiteindelijke doorslag dat verder gaan met hoe het ging, sowieso niet kon (qua welzijn).
M zit nu in groep 8 en start als 10-jarige in de brugklas (en hij is dan ook niet bijna jarig). Hoe spannend hij dat ook vindt (en wij) en hij bijv. zijn oude klas nog wel eens mist, hij zou het niet anders gewild hebben. We bekijken het samen, stap voor stap.
Wat mijn kinderen betreft (O en M zijn versneld) gaf voor ons de uiteindelijke doorslag dat verder gaan met hoe het ging, sowieso niet kon (qua welzijn).
M zit nu in groep 8 en start als 10-jarige in de brugklas (en hij is dan ook niet bijna jarig). Hoe spannend hij dat ook vindt (en wij) en hij bijv. zijn oude klas nog wel eens mist, hij zou het niet anders gewild hebben. We bekijken het samen, stap voor stap.
O 2008
M 2010
J 2015
M 2010
J 2015
-
- Berichten: 535
- Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 4:41 pm
Re: Jong naar het VO
Of er worden meer van dit soort overgangsjaren georganiseerd zodat jonge leerlingen beter begeleid aan het vo beginnen. Kan wat hoofdbrekens en kopzorgen schelen.
https://www.slo.nl/zoeken/@18657/handre ... versnelde/
https://www.slo.nl/zoeken/@18657/handre ... versnelde/
Re: Jong naar het VO
Oudste gaat dit jaar na de zomer starten, maar is 11 dus valt mee. Ikzelf ben wel naar middelbare gegaan met 10 jaar. Tijden veranderen, dus weet niet hoe dit nu gaat. Qua schoolstof kon ik het prima aan, maar had geen weerstand tegen peer pressure in verkeerde vriendengroep. Denk achteraf wel dat school en daarmee opties voor studie erna beter verlopen waren als ik steviger in mijn schoenen had gestaan. Op dat moment had ik vrienden en was ik daar blij mee, maar pas als je ouder bent besef je je dat je dan iets van jezelf opzij zet om erbij te horen. Praat veel met elkaar over je eigen mening volgen en hoe om te gaan met dingen die anderen doen die je misschien zelf niet wilt!
Re: Jong naar het VO
Hier juist 2 vertraagde kinderen, en 1 gewoon jonge leerling die met 11 naar de brugklas ging.
Dus geen ervaring uit eigen hand.
Wat me wel opviel was dat er bij alle 3 wel 1 of meer jonge kinderen in de brugklas zaten. 10 jarigen dan, jonger niet. Onder de leerlingen is dit volgens mij nooit een item geweest.
Jongste zit nu in havo 4 met leerlingen tussen de 14 en de 18. Dat regelt zichzelf ook allemaal wel volgens mij.
11 is in de brugklas toch een normale leeftijd? ( ik moet tenminste altijd even iets zeggen wanneer er in de media gesproken wordt over Amalia die een klas zou hebben overgeslagen)
Ik denk dus zeker dat dit anders is dan 20 jaar geleden. Toen was het wel speciaal en ongewoon. Nu past het meer bij/ is het een logisch gevolg van de huidige visie op onderwijs . En ons VO is zelfs wat traditioneel.
Dus geen ervaring uit eigen hand.
Wat me wel opviel was dat er bij alle 3 wel 1 of meer jonge kinderen in de brugklas zaten. 10 jarigen dan, jonger niet. Onder de leerlingen is dit volgens mij nooit een item geweest.
Jongste zit nu in havo 4 met leerlingen tussen de 14 en de 18. Dat regelt zichzelf ook allemaal wel volgens mij.
11 is in de brugklas toch een normale leeftijd? ( ik moet tenminste altijd even iets zeggen wanneer er in de media gesproken wordt over Amalia die een klas zou hebben overgeslagen)
Ik denk dus zeker dat dit anders is dan 20 jaar geleden. Toen was het wel speciaal en ongewoon. Nu past het meer bij/ is het een logisch gevolg van de huidige visie op onderwijs . En ons VO is zelfs wat traditioneel.
Re: Jong naar het VO
Onze jongste is 2x versneld en dat heeft wel goed uitgepakt. Hij is nu net op 16 jarige leeftijd geslaagd voor het gym. Sociaal gezien is juist de 2e versnelling de beste keuze geweest. Cognitief gezien had hij eigenlijk in zijn eigen tempo door willen werken op het VO, maar helaas werkt het schoolsysteem niet zo mee. Wel heeft hij een examenvak vervroegd afgesloten in gym 5.
Pas nu lopen we tegen wat praktische maar niet onoverkomelijke zaken aan. Bijvoorbeeld dat de kamer die we zoeken pas vanaf 18 jaar mag. Of die studio waar je tot de 18e geen huurtoeslag voor krijgt.
Pas nu lopen we tegen wat praktische maar niet onoverkomelijke zaken aan. Bijvoorbeeld dat de kamer die we zoeken pas vanaf 18 jaar mag. Of die studio waar je tot de 18e geen huurtoeslag voor krijgt.
Re: Jong naar het VO
Die praktische dingen waren inderdaad het lastigste. Al hebben wij oudste al in 5gym (toen was ze nog 14) ingeschreven voor een kamer. Dat kon, met een verklaring van de school dat ze inderdaad het volgende jaar eindexamen zou doen en dan een vervolgstudie ging beginnen. Zelf kon ze zich inderdaad niet inschrijven omdat ze nog geen 17 was.
Mijn kinderen geven allebei aan dat op de uni nooit meer iemand gepraat heeft over leeftijd, sociaal-emotioneel o.i.d. Ze werden direct geaccepteerd zoals ze waren. Dochter kreeg alleen van een medestudent de vraag 'heb jij je rijbewijs al' (ze was net 16). Haar 'nee nog niet' was afdoende . De begeleider van zoon ontdekte pas in het 2e studiejaar van welk bouwjaar zoon is. Beide hebben vrienden vanuit hun studie, die vrienden zijn allemaal 3-5 jaar ouder maar dat speelt voor niemand in de groep een rol.
Re: Jong naar het VO
Ik zag gister ook dit artikel voorbij komen op Facebook:
https://news.vanderbilt.edu/2020/08/03/ ... 15JKqHEsZI
Gaat over de langetermijneffecten van versnellen.
https://news.vanderbilt.edu/2020/08/03/ ... 15JKqHEsZI
Gaat over de langetermijneffecten van versnellen.
Re: Jong naar het VO
Dat is positief. Ik ken vanuit mijn werk wel versnelde studenten met andere ervaringen. Bijvoorbeeld vrienden die rond hun afstuderen tegen hen zeiden: je wordt straks vast afgewezen voor banen vanwege te weinig levenservaring als je zo jong afstudeert. Terwijl het ging om jonge studenten die ook nog heel veel hadden gedaan in en naast hun studie.Mijn kinderen geven allebei aan dat op de uni nooit meer iemand gepraat heeft over leeftijd, sociaal-emotioneel o.i.d.
Ook op de universiteit zijn leeftijdsgenoten nog wel eens afgunstig.
Maar desondanks geen reden om niet te versnellen denk ik.
Re: Jong naar het VO
Interessant. Zegt niet per se iets over de situatie nu in Nederland of over individuele kinderen op dit moment natuurlijk.MrsBucket schreef: ↑di 06 jul , 2021 12:54 pmIk zag gister ook dit artikel voorbij komen op Facebook:
https://news.vanderbilt.edu/2020/08/03/ ... 15JKqHEsZI
Gaat over de langetermijneffecten van versnellen.
Re: Jong naar het VO
Afgunstig, of gewoon onwetend. Het vinden van een baan is voor oudste geen probleem gebleken. Inclusief een bestuursjaar op 2 maanden na nominaal afgestudeerd met goede cijfers. Na het afronden van haar master werd er door verschillende partijen aan haar getrokken, ze kon kiezen. Ze heeft na enig nadenken gekozen voor een PhD en is daar nu halverwege mee. Maar ook het bedrijfsleven trok aan haar. En nog steeds, ze krijgt regelmatig een aanbod. Niemand ligt er van wakker dat ze nog jong is (onlangs 23 geworden). Ze kijken vooral naar de prestaties en naar hoe iemand zich presenteert.Bissi schreef: ↑di 06 jul , 2021 2:20 pmje wordt straks vast afgewezen voor banen vanwege te weinig levenservaring als je zo jong afstudeert. Terwijl het ging om jonge studenten die ook nog heel veel hadden gedaan in en naast hun studie.
Ook op de universiteit zijn leeftijdsgenoten nog wel eens afgunstig.
Re: Jong naar het VO
Geen enkel onderzoek zegt iets over individuele kinderen. Er zijn zoveel factoren van invloed op het wel/niet succesvol meerdere keren versnellen en daarmee vervroegd de stap naar het VO en later naar vervolgonderwijs zetten. Ik ken in mijn directe omgeving succesverhalen maar ook 'mislukkingen', kinderen bij wie het finaal fout ging. Maar gaat het dan fout omdat een leerling jong was? Of omdat (ook) andere factoren een belangrijke rol speelden?
Re: Jong naar het VO
Ik denk dat laatste.
Re: Jong naar het VO
Even een kleine update: We hebben ervoor gekozen om voor de tweede keer te versnellen (van groep 3 naar 5). Hij heeft het geweldig naar zijn zin en leert dingen, het is zo tof om te zien! Hij gaat ook echt aan op school nu, komt met nieuwe kennis thuis. Er wordt al wel gesproken over 2 groepen in 1 jaar doen (dwz: dit jaar groep 5 en 6) omdat hij in een combinatieklas zit en alle instructies van groep 6 toch al mee krijgt. Hij gaat nu ook veel om met de jongens uit groep 6, merk ik. Maar net zo lief met kinderen uit groep 4. Dus ja, we zien wel.
Ik heb contact gehad met de drie middelbare scholen hier in de stad waar ik zoontje naartoe zie gaan. Eentje daarvan heeft eerlijk gezegd dat ze het niet zien zitten (en dat vind ik tof, dat ze daar eerlijk over zijn), de andere twee zijn nog wel een optie gelukkig. Eentje zal qua onderwijs het beste passen, de andere school heeft meer uhb-ervaring en is meer pro-actief. Er zijn dus mogelijkheden, gelukkig!
Ik heb contact gehad met de drie middelbare scholen hier in de stad waar ik zoontje naartoe zie gaan. Eentje daarvan heeft eerlijk gezegd dat ze het niet zien zitten (en dat vind ik tof, dat ze daar eerlijk over zijn), de andere twee zijn nog wel een optie gelukkig. Eentje zal qua onderwijs het beste passen, de andere school heeft meer uhb-ervaring en is meer pro-actief. Er zijn dus mogelijkheden, gelukkig!
Re: Jong naar het VO
Ondanks het enorme compacten in groep 5 (in combinatie met verrijken), merkten we dat zoon toch zich verveelde en niet genoeg uitdaging had. Hij is pasgeleden naar groep 6 versneld. Het voorstel is volgend schooljaar groep 7 en 8 en daarna naar de middelbare school. Hij zal dan acht jaar zijn. We hebben een informatiemiddag van een middelbare school bezocht en hij vond het geweldig om daar rond te lopen. De docenten die er waren, waren verbaasd dat we daar voor hem waren (hij is tenslotte pas zeven jaar), maar bij wiskunde legde hij een inzichtpuzzel gelijk goed en bij natuurkunde was hij heel geïnteresseerd in parallel- en serieschakelingen. Toen de docenten eenmaal door hadden dat het geen grap was dat hij kwam kijken, was de interactie erg leuk met ze.
Ik heb met de hb-specialiste van deze school gesproken over het verdelen van de eerste klas over twee schooljaren, om de belasting te verdelen. Hadden ze nog nooit gedaan, maar vond ze wel een heel goed idee en daar zouden ze zeker in mee willen gaan. Ze hebben geen schoolboeken, alles gaat via de laptop, dus dat is qua sjouwen van een tas wel prettig
Binnenkort gaan we op een andere middelbare school kijken en zoon heeft daar al heel veel zin in.
Ik heb met de hb-specialiste van deze school gesproken over het verdelen van de eerste klas over twee schooljaren, om de belasting te verdelen. Hadden ze nog nooit gedaan, maar vond ze wel een heel goed idee en daar zouden ze zeker in mee willen gaan. Ze hebben geen schoolboeken, alles gaat via de laptop, dus dat is qua sjouwen van een tas wel prettig
Binnenkort gaan we op een andere middelbare school kijken en zoon heeft daar al heel veel zin in.
Re: Jong naar het VO
Fijn dat die twee scholen het zien zitten en flexibel reageren!
Re: Jong naar het VO
Poeh, Mrs Bucket, jullie zoon gaat wel heel hard! Fijn dat hij tot nu toe ogenschijnlijk niet enorm is afgeremd in zijn ontwikkeling (hij gaat nog met plezier naar school!) en dat hij heeft mogen versnellen. Ik zou zeker met nog meer middelbare scholen in de omgeving een gesprek aangaan en niet met een persoon van de school, maar met én de onderbouw- én de bovenbouwcoordinator én de zorgcoordinator en/of de directeur. Hij zal waarschijnlijk ook niet zes jaar over de middelbare school gaan doen namelijk, ook al zou hij het eerste jaar over twee jaar uitsmeren.
Mooi om te lezen hoe nuchter jullie erin staan en gewoon een open dag bezoeken met jullie 7-jarige. Als je kind zo hard gaat, moet je proberen een stap voor te blijven, anders word je ingehaald door de tijd.
Mooi om te lezen hoe nuchter jullie erin staan en gewoon een open dag bezoeken met jullie 7-jarige. Als je kind zo hard gaat, moet je proberen een stap voor te blijven, anders word je ingehaald door de tijd.
Re: Jong naar het VO
Oh ja, dat zijn wel goede tips! Ik heb nu gesprekken gehad met de hb-coördinatoren van 2 scholen, van een TOM-begeleidster van 1 van die scholen en met de orthopedagoog van de andere school. De onderbouw- en/of bovenbouwcoordinatoren heb ik nog niet eens aan gedacht, ik heb mijn mail of telefoontje altijd gelijk aan de hb-coördinator gericht.boom schreef: ↑vr 27 mei , 2022 4:03 pmPoeh, Mrs Bucket, jullie zoon gaat wel heel hard! Fijn dat hij tot nu toe ogenschijnlijk niet enorm is afgeremd in zijn ontwikkeling (hij gaat nog met plezier naar school!) en dat hij heeft mogen versnellen. Ik zou zeker met nog meer middelbare scholen in de omgeving een gesprek aangaan en niet met een persoon van de school, maar met én de onderbouw- én de bovenbouwcoordinator én de zorgcoordinator en/of de directeur. Hij zal waarschijnlijk ook niet zes jaar over de middelbare school gaan doen namelijk, ook al zou hij het eerste jaar over twee jaar uitsmeren.
Mooi om te lezen hoe nuchter jullie erin staan en gewoon een open dag bezoeken met jullie 7-jarige. Als je kind zo hard gaat, moet je proberen een stap voor te blijven, anders word je ingehaald door de tijd.
Uit praktische overwegingen houd ik het even bij deze twee scholen. Ik zou het fijn vinden als zoon op een gegeven moment zelf naar school kan fietsen. De basisschool is nu 20 minuten met de auto. Het is op weg naar mijn werk, maar ik wil eigenlijk graag op zoek naar ander werk. Dat is nu praktisch onhaalbaar. Een VO in de stad, op 2 km afstand, zou dus ideaal zijn.
En ja, hij huppelt dagelijks naar school toe. Zuigt alle informatie op als een spons en kan het dan perfect reproduceren en toepassen. Hij snapt ook echt gelijk hoe dingen werken, het is zo bizar.
Daarnaast is het ook dubbel. Zijn basisschool gaat sluiten dus ik ben nu op zoek naar een basisschool die hem volgend jaar groep 7 en 8 aan kan bieden. Tegelijkertijd ben ik in gesprek met middelbare scholen, omdat we daar over 1,5 jaar ook al aan toe zijn. Het loopt in mijn hoofd ook allemaal een beetje door elkaar en het is veel om op een rijtje te krijgen. Gelukkig heb ik wat hulp.
Re: Jong naar het VO
Lijkt me idd wel erg spannend. Met 8 naar de middelbare lijkt me zo uitzonderlijk dat het ook lastig is om ervaringsverhalen te horen. Wat hiervoor ook al is gezegd is dat het mij ook weinig waarschijnlijk lijkt dat er op de middelbare niet zal worden versneld. Ik heb geen ervaring met versnellen-wij hebben dat nooit gedaan. Maar de vraag of dat geen logische optie zou zijn is zeker zo vaak aan de orde gekomen op de middelbare als op de basisschool. Ik zou denken dat dat (dus?) nog veel meer aan de orde zal zijn bij kinderen die ook op de basisschool veel beter gedijen bij meerdere versnellingen en het lijkt mij eigenlijk logisch dat dat patroon zich voort zal zetten.
Re: Jong naar het VO
MsBucket, heftig. Jullie zoon gaat hard.
Hier een net 9-jarige die ook wel door de basisschoolstof heen is, maar met de ervaring van mijn oudste 3 kinderen wil ik hem nog niet op het VO hebben. Cognitief verwacht ik geen problemen, organisatorisch wel.
Een familielid van ons gaat wel met 12 naar 4 gym en dat gaat, met de nodige aanpassingen, redelijk goed (aansluiting blijft een probleem). Ik denk dat het heel individueel is, mijn jongste zou compleet vastlopen op zijn gebrek aan organisatorische skills en dus een heel intensieve begeleiding vereisen (die wij hem met ons werk niet kunnen bieden).
Is je kind sterk in organisatie, plannen en hulp vragen, dan is het denk ik een ander verhaal. Mijn ervaring (maar anderen kunnen een hele andere ervaring hebben) is dat die vaardigheden op het VO belangrijker en doorslaggevender zijn dan cognitieve vaardigheden (de cognitieve vaardigheden moeten er natuurlijk wel zijn).
Hier een net 9-jarige die ook wel door de basisschoolstof heen is, maar met de ervaring van mijn oudste 3 kinderen wil ik hem nog niet op het VO hebben. Cognitief verwacht ik geen problemen, organisatorisch wel.
Een familielid van ons gaat wel met 12 naar 4 gym en dat gaat, met de nodige aanpassingen, redelijk goed (aansluiting blijft een probleem). Ik denk dat het heel individueel is, mijn jongste zou compleet vastlopen op zijn gebrek aan organisatorische skills en dus een heel intensieve begeleiding vereisen (die wij hem met ons werk niet kunnen bieden).
Is je kind sterk in organisatie, plannen en hulp vragen, dan is het denk ik een ander verhaal. Mijn ervaring (maar anderen kunnen een hele andere ervaring hebben) is dat die vaardigheden op het VO belangrijker en doorslaggevender zijn dan cognitieve vaardigheden (de cognitieve vaardigheden moeten er natuurlijk wel zijn).
Re: Jong naar het VO
Helemaal mee eens! Dat is volgens mij ook grotendeels de reden dat veel jongens het op het VO moeilijker hebben dan meiden. Bij meiden is de prefrontale cortex (planning en organisatie) sneller uitontwikkeld dan bij jongens. Maar da’s een andere discussie.Karan_1 schreef: ↑zo 29 mei , 2022 8:49 amIs je kind sterk in organisatie, plannen en hulp vragen, dan is het denk ik een ander verhaal. Mijn ervaring (maar anderen kunnen een hele andere ervaring hebben) is dat die vaardigheden op het VO belangrijker en doorslaggevender zijn dan cognitieve vaardigheden (de cognitieve vaardigheden moeten er natuurlijk wel zijn).
- Poppiesmoeder
- Berichten: 101
- Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 3:13 pm
Re: Jong naar het VO
Mijn ervaring is een andere ; ook hier is destijds sprake geweest om onze dochter met 8 jr naar VO te laten gaan, toen niet gedaan. Ze is nu 14 jr (5de klas, en zal dit ook nog zijn in deel 6de klas) en heeft dit jaar alvast een examenvak gedaan.boom schreef: ↑zo 29 mei , 2022 10:25 amHelemaal mee eens! Dat is volgens mij ook grotendeels de reden dat veel jongens het op het VO moeilijker hebben dan meiden. Bij meiden is de prefrontale cortex (planning en organisatie) sneller uitontwikkeld dan bij jongens. Maar da’s een andere discussie.Karan_1 schreef: ↑zo 29 mei , 2022 8:49 amIs je kind sterk in organisatie, plannen en hulp vragen, dan is het denk ik een ander verhaal. Mijn ervaring (maar anderen kunnen een hele andere ervaring hebben) is dat die vaardigheden op het VO belangrijker en doorslaggevender zijn dan cognitieve vaardigheden (de cognitieve vaardigheden moeten er natuurlijk wel zijn).
Net zoals dat ze nog geen idee heeft wat echt leren is, is organiseren/plannen/hulpvragen ook nog niet echt 'van de grond gekomen'. Voor beide blijkt er nog geen noodzaak te zijn. Ze redt het cognitief met wat ze in de les oppikt en thuis de stof door te bladeren, ze leert nauwelijks, en zolang de noodzaak er niet is lukt het denk ik ook niet om dit onder de knie te krijgen.
Hetzelfde ervaar ik met het plannen en organiseren, ze is enorm chaotisch en slordig, vergeet/verliest van alles. En ik help haar niet meer, ze draagt de consequenties zelf, maar tot nu toe is dat blijkbaar geen prikkel om er iets aan te doen (bij start VO hebben we haar proberen te helpen en nut en noodzaak uitgelegd). Soms vergeet ze dat ze een toets heeft, maar dan haalt ze toch een voldoende. Of raakt een opdracht kwijt, ze checkt dan bij haar vriendinnen of ze weten wat ze moet doen/ of levert iets in waarvan ze denkt dat t ongeveer moet zijn. Rekenmachine kwijt, dan toets zonder rekenmachine. Ze moet nu 4 keer extra les volgen voor een vak omdat ze vergeten is een opdracht in te leveren. Bij een TSE (toets die al mee telt voor examen) vertelde me om 22u de avond ervoor dat een woordenboek verplicht/nodig was bij de toets (die we niet hadden). Blijkbaar heeft ze er nog niet teveel last van. Plannen voor toetsen is ook niet nodig, de avond ervoor bladert ze de stof door. Hulp vragen/ cq docent aanspreken was start VO een no-go, maar ik heb de indruk dat ze dit nu wel veel meer doet, of eigenlijk meer dat ze leuk contact met docenten heeft. (Ik vermoed dat het bij mijn dochter ook veel te maken heeft met interesse/ luiheid; leuke dingen regelen en organiseren gaat nml prima...)
(Ik hou mijn hart vast voor haar studietijd.)
Tav jong naar het VO in het algemeen; mijn dochter is 3 tot 4 jaar jonger dan haar vriendinnen en vrienden, dat is geen struikelblok en geen onderwerp (af en toe komt het ter sprake, bv in situaties als gezamenlijk op vakantie gaan of bijbaantjes die ze nog niet echt mag hebben). Aansluiting is dus geen probleem en zoveel beter dan op de basisschool, cognitief gezien heeft ze baat bij veel flexibiliteit van school, ze heeft vrijheid om te versnellen/compacten, extra vakken/projecten te doen of minder lesuren te volgen. Dit zet ze naar eigen wens in, die keuzevrijheid en de veelheid van mogelijkheden is voor haar de oplossing geweest.
Don’t cut down the tall poppies..
Re: Jong naar het VO
Helaas herken ik de gebrekkige organisatie inclusief het niet hebben van rekenmachines, boeken kwijt, niet weten dat er toets of opdracht is etc etc. Heb desalniettemin overigens wel de indruk dat gemiddeld gezien jongens hier vaker last van hebben dan meisjes maar helaas dus veel herkenning. Ik krijg er wel iets van mee (probeer zo weinig mogelijk) en het irriteert me. Maar idd bij de dames ongetwijfeld weinig drive voor verbetering als je vooral negens haalt en nog nooit een onvoldoende kreeg. Ik maak me geen of althans niet specifiek zorgen over de studie. Maar dat is hier ook nog ver(der) weg. Ik zou niet weten waarom deze werkwijze dan niet meer zou kunnen. Dat die niet ideaal is en zeker niet in mijn ogen is weer wat anders...
Re: Jong naar het VO
Wat in mijn ervaring jongens en meisjes heel veel helpt bij het ontwikkelen van die vaardigheden is een baantje, meer eigen verantwoordelijkheid en plichten thuis of elders. In veel gezinnen hoeven kinderen thuis weinig of niets te doen in huis aan huishoudelijke taken. Ouders en kinderen zeggen dan dat het niet hoeft, dat ze jong zijn, dat ze het druk hebben op school, dat ze geen zin hebben enz. Ze worden eigenlijk verwend.
Als ze gaan werken, doen ze wel dingen die hen opgelegd worden door hun baas, leren ze wel zin maken, taken organiseren enz. Dat doen ze en kunnen ze dus ook. Bij hobbies met verplichtingen, zoals sport of muziek idem dito.
Jongens komen nog makkelijker weg met niks doen dan meisjes. Terwijl vroeger meisjes juist gezien werden als dromers en jongens als doortastend en praktisch. Daarom ontwikkelt die cortex zich zo traag: niet vanwege de geslachten maar door gebrek aan oefening. (Zo is tegenwoordig mijn theorie )
Re: Jong naar het VO
Goh, leuk Bissi! Je werpt een geheel nieuw licht op de zaak.
En PM, jouw dochter is een verhaal apart.
En PM, jouw dochter is een verhaal apart.
- Poppiesmoeder
- Berichten: 101
- Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 3:13 pm
Re: Jong naar het VO
Dat zou zomaar kunnen Bissi, dat het vooral gebrek aan oefening is, en niet zoveel te maken heeft met geslacht. (Bij mijn dochter zeker het geval; tav van school is er geen noodzaak/verplichting dus niet iets wat ze zomaar uit haar zelf zal oppakken).
Ik heb vooral mijn ervaring gedeeld voor MrsBucket, dat het ook mogelijk kan zijn dat deze vaardigheden ook niet 'nodig zijn' als het hem heel makkelijk af gaat.
Ik heb vooral mijn ervaring gedeeld voor MrsBucket, dat het ook mogelijk kan zijn dat deze vaardigheden ook niet 'nodig zijn' als het hem heel makkelijk af gaat.
Don’t cut down the tall poppies..
Re: Jong naar het VO
Daar ben ik inderdaad blij mee. Die van mij raakt veel kwijt, vergeet waar hij het heeft gelaten en/of kan het niet vinden. Maar hij voelt zich heel erg verantwoordelijk voor school. Vrijdag moet er een zakdoek mee voor iets creatiefs, maar juf had gezegd dat het vanaf dinsdag ook al mocht. Dus hij had, uit zichzelf, dinsdagochtend een zakdoek in zijn tas gedaan.Poppiesmoeder schreef: ↑do 02 jun , 2022 8:00 amDat zou zomaar kunnen Bissi, dat het vooral gebrek aan oefening is, en niet zoveel te maken heeft met geslacht. (Bij mijn dochter zeker het geval; tav van school is er geen noodzaak/verplichting dus niet iets wat ze zomaar uit haar zelf zal oppakken).
Ik heb vooral mijn ervaring gedeeld voor MrsBucket, dat het ook mogelijk kan zijn dat deze vaardigheden ook niet 'nodig zijn' als het hem heel makkelijk af gaat.
Dat hij 6 van de 10 keer zijn tas vergeet als hij het huis uit loopt, is weer een ander verhaal. Gelukkig zie ik het altijd gebeuren…
Laatst gewijzigd door MrsBucket op do 02 jun , 2022 11:34 am, 1 keer totaal gewijzigd.
Re: Jong naar het VO
Werk is hier dan weer totaal geen probleem. Daar staat een directe beloning (geld!) tegenover i.t.t. school, wat je, in de ogen van een kind, weinig anders oplevert dan een diploma (heel erg lange termijn voor een kind).Bissi schreef: ↑wo 01 jun , 2022 7:32 pmWat in mijn ervaring jongens en meisjes heel veel helpt bij het ontwikkelen van die vaardigheden is een baantje, meer eigen verantwoordelijkheid en plichten thuis of elders. In veel gezinnen hoeven kinderen thuis weinig of niets te doen in huis aan huishoudelijke taken. Ouders en kinderen zeggen dan dat het niet hoeft, dat ze jong zijn, dat ze het druk hebben op school, dat ze geen zin hebben enz. Ze worden eigenlijk verwend.
Als ze gaan werken, doen ze wel dingen die hen opgelegd worden door hun baas, leren ze wel zin maken, taken organiseren enz. Dat doen ze en kunnen ze dus ook. Bij hobbies met verplichtingen, zoals sport of muziek idem dito.
Jongens komen nog makkelijker weg met niks doen dan meisjes. Terwijl vroeger meisjes juist gezien werden als dromers en jongens als doortastend en praktisch. Daarom ontwikkelt die cortex zich zo traag: niet vanwege de geslachten maar door gebrek aan oefening. (Zo is tegenwoordig mijn theorie )
Dus zo plichtsgetrouw en nauwkeurig ze hier zijn in werk, zo lastig gaat het op school. Maar dat heeft volgens mij vooral puberhersenen te maken. Werken aan een lange-termijn doel is voor veel kinderen lastig.
Ik moedig daarom voor mijn jongste weer heel erg zijn muzieklessen aan, dat is een hele goede oefening en hard blijven werken,, wat talent alleen is niet voldoende om het onderste uit de kan te halen.
Wat begeleiding betreft: ik denk dat je ook moet kijken wat je als ouders als belasting aan kan. Bij mijzelf en man erer (te) weinig tijd en ruimte voor een intensieve begeleiding qua organisatie en werkhouding. Dat is de reden dat we jongste zolang mogelijk op het PO houden, met een goede aangepaste leerlijn.
Laatst gewijzigd door Karan_1 op do 02 jun , 2022 11:39 am, 1 keer totaal gewijzigd.
Re: Jong naar het VO
Dat klopt ook. Mijn oudste (eerder hoogintelligent dan hoogbegaafd) is het vwo doorgekomen zonder iets uit te voeren. Het was gewoon niet nodig, ze haalde altijd ruime voldoendes, puur op intelligentie (en een heel goed geheugen).Poppiesmoeder schreef: ↑do 02 jun , 2022 8:00 amDat zou zomaar kunnen Bissi, dat het vooral gebrek aan oefening is, en niet zoveel te maken heeft met geslacht. (Bij mijn dochter zeker het geval; tav van school is er geen noodzaak/verplichting dus niet iets wat ze zomaar uit haar zelf zal oppakken).
Ik heb vooral mijn ervaring gedeeld voor MrsBucket, dat het ook mogelijk kan zijn dat deze vaardigheden ook niet 'nodig zijn' als het hem heel makkelijk af gaat.
Bij mijn jongste dochter (3 gym) is dat anders: die moet echt wel leren voor haar proefwerken. Bij jongste kind verwacht ik dit ook wel, alhoewel hij het goede geheugen wel lijkt te hebben).
Re: Jong naar het VO
Sorrry voor de typefouten trouwens. Ik typ op een tel met een niet niet meer goed werkend touchscreen. Wat een drama...
Re: Jong naar het VO
Voor ons is dit wel een interessant topic. Onze dochter gaat nog niet naar het VO, maar een van de hoofdredenen voor een mogelijk nieuwe school om niet te versnellen van 5 naar 7, is dat ze dan jong op het VO zit en ook jong dan van school af zal komen. Wat is jullie ervaring daarmee? Is dat echt een groot probleem?
Moeder van 2 meiden, de oudste op het VO, de jongste op de basisschool 1x versneld.
Re: Jong naar het VO
Hartelijk bedankt, loekie! Dat is heel waardevolle informatie voor ons.
Ik denk wat in de link ook genoemd wordt: de praktijk is weerbarstig. Het is onderzocht, er is kennis, maar in de praktijk is die kennis niet bekend of er wordt niet iets mee gedaan.
Wij lopen vast op oudere leerkrachten en ib’ers met ideeën uit de oude doos. De teneur is de hele tijd: Maar wat als het haar niet lukt? En: Dan zit ze zo jong op het VO (ze zou dan 1 maand 11 zijn). En: ze heeft vast een achterstand in studievaardigheden (is niet zo, ze doet dat juist heel goed). Ze zien niet dat ze nu niets heeft en dat zo doorgaan gewoon geen optie is.
Ik realiseerde me van de week dit: niemand van al die mensen die zich ermee bemoeit, kent ons kind. De ib’er is interim, zit er nu een half jaar en komt 1 of 2 dagen per week naar school. Zij heeft ons kind 2x eventjes gezien. De nieuwe vaste ib’er werkt nu een maand op school en heeft ons kind nog nooit gezien. De persoon van het samenwerkingsverband heeft ons kind nog nooit gezien. De hb-coach heeft mijn kind nu 4x een half uur gezien.
De enige mensen aan tafel die mijn kind goed kennen zijn mijn man en ikzelf. De juf kent haar ook, maar vindt al dat hb gedoe maar onzin en extra werk.
De schooldirecteur kent ons en ons kind wel, maar bemoeit zich nergens mee. We moeten het maar af met de juf en de ib’er.
Op de mogelijk nieuwe school heeft de ib’er ons kind nog nooit gezien. Ze is ook niet komen kijken toen mijn kind is komen meelopen 2 dagen. Ze heeft geen licht opgestoken bij de leerkrachten die de oudste nu 2 jaar in de klas heeft zitten. De schooldirectrice heeft zich nog nooit laten zien. Zij gaan ten onder in al het werk van de schoolorganisatie.
En dus wordt er de hele tijd alleen maar theoretisch gekletst over mijn kind. Er is altijd te weinig informatie, er moet nóg meer onderzocht worden ‘wat het kind nodig heeft’. Maar het punt is, er is niet te weinig informatie. En de informatie die er is spreekt heel duidelijke taal. Er is alleen te weinig informatie bij hén. Er is geen vertrouwen in deze stap omdat ze ons kind niet kennen. En wij zijn afhankelijk van hun toestemming voor de beslissing.
Ik denk wat in de link ook genoemd wordt: de praktijk is weerbarstig. Het is onderzocht, er is kennis, maar in de praktijk is die kennis niet bekend of er wordt niet iets mee gedaan.
Wij lopen vast op oudere leerkrachten en ib’ers met ideeën uit de oude doos. De teneur is de hele tijd: Maar wat als het haar niet lukt? En: Dan zit ze zo jong op het VO (ze zou dan 1 maand 11 zijn). En: ze heeft vast een achterstand in studievaardigheden (is niet zo, ze doet dat juist heel goed). Ze zien niet dat ze nu niets heeft en dat zo doorgaan gewoon geen optie is.
Ik realiseerde me van de week dit: niemand van al die mensen die zich ermee bemoeit, kent ons kind. De ib’er is interim, zit er nu een half jaar en komt 1 of 2 dagen per week naar school. Zij heeft ons kind 2x eventjes gezien. De nieuwe vaste ib’er werkt nu een maand op school en heeft ons kind nog nooit gezien. De persoon van het samenwerkingsverband heeft ons kind nog nooit gezien. De hb-coach heeft mijn kind nu 4x een half uur gezien.
De enige mensen aan tafel die mijn kind goed kennen zijn mijn man en ikzelf. De juf kent haar ook, maar vindt al dat hb gedoe maar onzin en extra werk.
De schooldirecteur kent ons en ons kind wel, maar bemoeit zich nergens mee. We moeten het maar af met de juf en de ib’er.
Op de mogelijk nieuwe school heeft de ib’er ons kind nog nooit gezien. Ze is ook niet komen kijken toen mijn kind is komen meelopen 2 dagen. Ze heeft geen licht opgestoken bij de leerkrachten die de oudste nu 2 jaar in de klas heeft zitten. De schooldirectrice heeft zich nog nooit laten zien. Zij gaan ten onder in al het werk van de schoolorganisatie.
En dus wordt er de hele tijd alleen maar theoretisch gekletst over mijn kind. Er is altijd te weinig informatie, er moet nóg meer onderzocht worden ‘wat het kind nodig heeft’. Maar het punt is, er is niet te weinig informatie. En de informatie die er is spreekt heel duidelijke taal. Er is alleen te weinig informatie bij hén. Er is geen vertrouwen in deze stap omdat ze ons kind niet kennen. En wij zijn afhankelijk van hun toestemming voor de beslissing.
Moeder van 2 meiden, de oudste op het VO, de jongste op de basisschool 1x versneld.
Re: Jong naar het VO
Ons kind (X/die/diens) is wel van 5 naar 7 versneld, omdat die voor alle vakken al met materiaal uit hogere groepen werkte én nauwelijks nog aansluiting met diens klasgenoten had. Aangezien die ook nog een vroege leerling is, betekende dat een overstap naar het VO op 10-jarige leeftijd. Dat was een opluchting: eindelijk zat die tussen klasgenoten die diens opmerkingen en humor wél begrepen. Zelfstandig met de trein reizen was geen probleem. Er waren sommige leraren die in het begin twijfels hadden of die het wel aan zou kunnen, maar dat verdween zodra ze X echt leerden kennen. De meeste mede-leerlingen hadden niet eens door dat die jonger was, en ze maakten er zeker geen punt van. Hooguit was het wat lastig dat X klein van stuk is, maar zolang de gymleraren daar een beetje rekening mee wilden houden was ook dat geen probleem. In het begin hebben we wel moeten helpen met het plannen, maar volgens mij is dat bij veel kinderen in de eerste jaren van het VO het geval. Komende week hoort X (16) of die geslaagd is. Die kan niet wachten om te gaan studeren.Vlinder42 schreef: ↑do 02 jun , 2022 12:32 pmOnze dochter gaat nog niet naar het VO, maar een van de hoofdredenen voor een mogelijk nieuwe school om niet te versnellen van 5 naar 7, is dat ze dan jong op het VO zit en ook jong dan van school af zal komen. Wat is jullie ervaring daarmee? Is dat echt een groot probleem?
Moraal van het verhaal: vroeg naar het VO kan goed gaan. Ik denk vooral dat het kind-afhankelijk is.
Moeder van één sinds 2005
Re: Jong naar het VO
Ik denk ook maar zo: ik zat bij mijn leeftijdsgenoten en had ook geen aansluiting. Dus ik weet niet op mijn niveau aangesproken én ik zat sociaal niet op mijn plek. Ik vond de middelbare schooltijd echt verschrikkelijk. Er is ook echt niemand mee drie ik nog spreek van mijn middelbare school.
Aansluiting heeft mijn zoon nu op school ook niet, maar wel bij peers die we buiten school zien. Door de uitdaging die hij krijgt op school, is hij gelukkig. Als we dat zo kunnen houden, vind ik het ook prima. Zolang hij maar goed in zijn vel zit.
Aansluiting heeft mijn zoon nu op school ook niet, maar wel bij peers die we buiten school zien. Door de uitdaging die hij krijgt op school, is hij gelukkig. Als we dat zo kunnen houden, vind ik het ook prima. Zolang hij maar goed in zijn vel zit.
Re: Jong naar het VO
Ik kwam toevallig dit tegen, over geringe verschillen in hersenontwikkeling van jongens en meisjes: https://blikophulp.nl/hersenontwikkeli ... n-meisjes/Bissi schreef: ↑wo 01 jun , 2022 7:32 pmWat in mijn ervaring jongens en meisjes heel veel helpt bij het ontwikkelen van die vaardigheden is een baantje, meer eigen verantwoordelijkheid en plichten thuis of elders. In veel gezinnen hoeven kinderen thuis weinig of niets te doen in huis aan huishoudelijke taken. Ouders en kinderen zeggen dan dat het niet hoeft, dat ze jong zijn, dat ze het druk hebben op school, dat ze geen zin hebben enz. Ze worden eigenlijk verwend.
Als ze gaan werken, doen ze wel dingen die hen opgelegd worden door hun baas, leren ze wel zin maken, taken organiseren enz. Dat doen ze en kunnen ze dus ook. Bij hobbies met verplichtingen, zoals sport of muziek idem dito.
Jongens komen nog makkelijker weg met niks doen dan meisjes. Terwijl vroeger meisjes juist gezien werden als dromers en jongens als doortastend en praktisch. Daarom ontwikkelt die cortex zich zo traag: niet vanwege de geslachten maar door gebrek aan oefening. (Zo is tegenwoordig mijn theorie )
Re: Jong naar het VO
Verbazend, dat school zo moeilijk doet over met 11 naar het VO. Ik ben zelf met 11 naar het VO gegaan, had daar zelf geen enkele last van en niemand stond er ooit bij stil. Mijn oudste zit nu in de brugklas en daar zijn meerdere kinderen nog 11. Dat komt toch best wel vaak voor? Net zoals er ook kinderen zullen zijn die al 13 zijn als ze naar de brugklas gaan, maar daar kraait geen haan naar.
Re: Jong naar het VO
Dit verbaast mij ook. Ik ben zelf met 11 naar het VO gegaan en twee van mijn kinderen ook (over een jaar of twee nummer drie). Daar heeft eigenlijk nog nooit iemand een issue van gemaakt of het opgemerkt.
Voor onze jongste is twee keer versnellen wel een optie geweest, omdat zijn voorsprong veel groter was dan een jaar (zoals voor veruit de meeste kinderen, die versnellen zal gelden). De oplossing zat hem voor hem vooral in een grotendeels eigen leerlijn en het mogen overslaan van alle instructie. Vooralsnog (groep 6) is dit voldoende, het pluswerk lijkt voldoende uitdaging te bieden. We hopen hem nog twee jaar op de basisschool te houden. Ik gun hem en onszelf nog wel even die relaxte tijd.
Aansluiting is een lastig probleem, maar dat zou versnellen niet oplossen, dat zit meer in zoon zelf en het feit dat hij cognitief vooruit is, maar emotioneel en sociaal gewoon zijn leeftijd is.
Voor onze jongste is twee keer versnellen wel een optie geweest, omdat zijn voorsprong veel groter was dan een jaar (zoals voor veruit de meeste kinderen, die versnellen zal gelden). De oplossing zat hem voor hem vooral in een grotendeels eigen leerlijn en het mogen overslaan van alle instructie. Vooralsnog (groep 6) is dit voldoende, het pluswerk lijkt voldoende uitdaging te bieden. We hopen hem nog twee jaar op de basisschool te houden. Ik gun hem en onszelf nog wel even die relaxte tijd.
Aansluiting is een lastig probleem, maar dat zou versnellen niet oplossen, dat zit meer in zoon zelf en het feit dat hij cognitief vooruit is, maar emotioneel en sociaal gewoon zijn leeftijd is.
Re: Jong naar het VO
Ik snap het ook niet, maar het is zo. Ze is wel een jonge leerling en nu al de jongste van de klas in haar reguliere klas. Ze heeft niet echt aansluiting met kinderen in haar klas, maar wel met oudere kinderen, daarom denken wij juist dat het haar veel goed zou doen. De praktische dingen die ik hier lees, daar zie ik niet echt grote bezwaren in eigenlijk. Ik denk dat we daar tzt wel wat op vinden. Het belangrijkste voor ons is, dat het nu eigenlijk geen optie is om in haar huidige klas door te gaan. Maar ik denk dat het schoolbeleid is. Ik heb wel van een andere moeder op die school gehoord dat ze bijna nooit kinderen versnellen.
Moeder van 2 meiden, de oudste op het VO, de jongste op de basisschool 1x versneld.
Re: Jong naar het VO
Onze 2 zonen zijn ook op 11-jarige leeftijd naar VO gegaan. Geen enkel probleem. Beiden hebben later aangegeven dat ze het fijn vonden dat ze een jaar korter op de basisschool hebben gezeten.
-
- Berichten: 258
- Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 3:42 pm
Re: Jong naar het VO
Onze dochter was 11 toen ze starte op het VO (april, 1 x versneld) geen probleem voor school. Nu vinden ze haar niet leeftijdsadequaat, maar wij (en zij) merken er niet zoveel van. Ze heeft contacten met 1e, 2e, 3e en 4e klassers. ( Is zelf nu 3e klas) Nog twee andere kinderen in haar klas zijn ook haar leeftijd.
Zoon was 10 jaar (werd in september 11) en zit nu in de 1e en het is ook geen probleem. (En hij is ook niet de enige in de klas)
Toen we op de eerste basisschool zaten was er sprake van een eventuele tweede versnelling na de uitslag van de IQ test. We hebben niet op basis hiervan maar van andere dingen besloten over te stappen op HB onderwijs. Ze hebben ook daar niet leren leren, maar moeten er nu wel echt aan. Dochter dus pas in de derde, zoon merkte in de tweede toetsweek dat hij toch iets meer moet doen om voldoendes te halen.
Maar ze zijn dus niet zo jong naar het VO gegaan als sommige van jullie kinderen.
Zoon was 10 jaar (werd in september 11) en zit nu in de 1e en het is ook geen probleem. (En hij is ook niet de enige in de klas)
Toen we op de eerste basisschool zaten was er sprake van een eventuele tweede versnelling na de uitslag van de IQ test. We hebben niet op basis hiervan maar van andere dingen besloten over te stappen op HB onderwijs. Ze hebben ook daar niet leren leren, maar moeten er nu wel echt aan. Dochter dus pas in de derde, zoon merkte in de tweede toetsweek dat hij toch iets meer moet doen om voldoendes te halen.
Maar ze zijn dus niet zo jong naar het VO gegaan als sommige van jullie kinderen.
Dochter (april 2008) 5 Gym
Zoon (september 2010) 3 Gym
Zoon (september 2010) 3 Gym
Re: Jong naar het VO
Hier zaten onze kinderen met kinderen van 10 in de brugklas. Een leerling die jarig is in sept- december en een jaar versnelt is 10 in de brugklas.
11 in de brugklas is gewoon normaal , tenzij er niemand in de laatste maanden van het jaar jarig is.
Hoewel de media ook maar stug blijft volhouden dat prinses Amalia een klas heeft overgeslagen
11 in de brugklas is gewoon normaal , tenzij er niemand in de laatste maanden van het jaar jarig is.
Hoewel de media ook maar stug blijft volhouden dat prinses Amalia een klas heeft overgeslagen
Re: Jong naar het VO
Officieel heeft de media gelijk De onderwijs inspectie en de literatuur ziet herfstleerlingen als ‘versneld’. Wel wordt er tegenwoordig bij het percentage versnelde kinderen vermeld welk percentage daarvan de zogenaamde herstkinderen betreft.
Re: Jong naar het VO
Omdat er nergens meer in de wet staat wanneer kinderen naar een volgende groep mogen of moeten is het begrip 'versnellen' moeilijk te definiëren. De onderwijsinspectie gebruikte 1 oktober als grens om te kijken of er opvallend veel kinderen langer 'kleuteren', volgens mij niet om te bepalen of er veel kinderen versnellen. In het onderzoekskader dat de inspectie nu gebruikt kan ik helemaal niets terugvinden over vertragen of versnellen.
Re: Jong naar het VO
Denk dat de vragen hier toch meer zien op echt beduidend jonger dan de gemiddelde leerling naar het VO? Dat lijkt me niet het geval bij herfstkinderen die doorstromen of wat bij onze school ‘late leerlingen’ worden genoemd (van januari) die met die stroom meegaan. Toen onze dochter begon werd het bij de kennismaking genoemd (ze hadden voor de ouders korte presentatie van alle kids gemaakt met kort wat hobbies enzo maar dus ook leeftijd). bijna alle kinderen waren 11 en een enkeling 12 of 10.
Re: Jong naar het VO
Mijn dochter gaat straks ook met 10 van school af. We hebben naar de VO-school gebeld waar onze oudste heen gaat om te horen of er meer kinderen zo jong zijn en hoe ze daarmee om gaan. Ze hebben er niet heel veel, maar het komt wel voor en ze maken er geen probleem van. Ik heb geen idee of de jongste ook naar die school zou willen, maar ik dacht Dan hebben we in elk geval een idee. Ze zeiden wel dat soms kinderen dan blijven zitten vanwege sociale aspecten. Wat ik daarvan moet denken weet ik eigenlijk niet.
Moeder van 2 meiden, de oudste op het VO, de jongste op de basisschool 1x versneld.
Re: Jong naar het VO
Niet meer toch? Vroeger lag de grens bij 1 oktober, nu bij 1 januari. Leerlingen van november die niet doorgaan hebben " langer gekleuterd". Tenminste, dat was 14 jaar geleden wel zo. Misschien nu terug gedraaid, maar middelste en Amalia zijn even oud.
Middelste ging niet naar groep 3, en dat moest echt onderbouwd worden.
Laatst gewijzigd door Hanneke op ma 13 jun , 2022 5:43 am, 1 keer totaal gewijzigd.
Re: Jong naar het VO
De grens heeft officieel nooit bij 1 januari gelegen. Scholen noemden dan wel, maar er is al sinds het afschaffen van de 1-oktobergrens geen officiële grens meer.Niet meer toch? Vroeger lag de grens bij 1 oktober, nu bij 1 januari.
Dat is per school nogal verschillend. Op sommige scholen blijven herfstkinderen bijna allemaal en ben je als januari-kind beduidend jonger; op andere scholen gaan bijna alle herfstkinderen meer naar groep 3 en valt het wel mee.Denk dat de vragen hier toch meer zien op echt beduidend jonger dan de gemiddelde leerling naar het VO? Dat lijkt me niet het geval bij herfstkinderen die doorstromen of wat bij onze school ‘late leerlingen’ worden genoemd (van januari) die met die stroom meegaan.
Het is ook echt veranderd. Mijn oudste is van januari en ging 15 jaar geleden als 11-jarige naar de eerste klas. Toen was hij echt beduidend jonger dan de rest. Er zaten nog enkele herfstkinderen in de brugklas, maar bijna alle kinderen waren al 12. Een septemberkind werd toen gezien als jonge leerling.
Even terzijde: dat de onderwijsresultaten in Nederland lijken te dalen zou best te maken kunnen hebben met het gegeven dat de kinderen gemiddeld jonger geworden zijn. Soms zie ik groepen 3 waar meer dan een kwart nog 6 moet worden. Ik zie ook regelmatig kinderen met rekenproblemen die als 5-jarige naar groep 3 zijn gegaan omdat ze helemaal toe waren aan leren lezen, maar eigenlijk niet aan leren rekenen. Voor veel HB-leerlingen is het prettig dat ze jong naar groep 3 kunnen zonder veel gedoe, maar voor andere kinderen is het m.i. niet altijd een voordeel.
Re: Jong naar het VO
Ik weet dat school in ieder geval goed moet kunnen onderbouwen waarom herfstleerlingen niet doorgaan naar groep 3. Omdat de overheid dit wel echt stimuleert, officiële grens of niet. Dat was dus in ieder geval 14 jaar geleden zo, maar kan nu ook weer veranderd zijn.
Ik was ook altijd duidelijk jong, terwijl ik gewoon van september was. Dat is zeker veranderd de laatste jaren. Het is dubbel vind ik. Voor snelle voorlopers prima dat het inmiddels een stuk normaler is, maar het moet geen standaard worden dat herfstleerlingen doorgaan naar 3. Mijn oudste 2 zijn van november, hb, maar wel bewust langer gekleuterd ( stom woord).
Wat goed kon, want Montessori, dus lezen en rekenen gebeurde al lang in groep 2.
Ik was ook altijd duidelijk jong, terwijl ik gewoon van september was. Dat is zeker veranderd de laatste jaren. Het is dubbel vind ik. Voor snelle voorlopers prima dat het inmiddels een stuk normaler is, maar het moet geen standaard worden dat herfstleerlingen doorgaan naar 3. Mijn oudste 2 zijn van november, hb, maar wel bewust langer gekleuterd ( stom woord).
Wat goed kon, want Montessori, dus lezen en rekenen gebeurde al lang in groep 2.
Re: Jong naar het VO
Bij jongste op school gaan najaarskinderen in principe niet door, tenzij ze dat duidelijk laten zien. Mijn decemberkind moest ik moeite voor doen om kort te laten kleuteren. Juf was voor lang kleuteren, maar ze zag zijn cognitieve dingen op school niet goed in een klas met 35 kleuters. Geen moment spijt van gehad trouwens.
In zijn plusklas is hij ook steeds de jongste. Hij zit bij kinderen van dezelfde groep. Dat zijn in praktijk kinderen tot 15 maand ouder, omdat ze tot oktober een jaar ouder zijn.
Maar ik weet van 1 school die kinderen per kalenderjaar samen houdt. Dan heb je wel erg jonge kinderen in groep 3 en moet je het onderwijs op aanpassen denk ik?
Het geval van de topicstarter is wel anders, die is gewoon 10- als hij gaat. Hier is er wel een gymnasium met een jonge klas, waar die gevallen worden verzamelt, alleen heb je het dan ook over 10-11 jarigen. Jonger blijven uitzonderingen..
In zijn plusklas is hij ook steeds de jongste. Hij zit bij kinderen van dezelfde groep. Dat zijn in praktijk kinderen tot 15 maand ouder, omdat ze tot oktober een jaar ouder zijn.
Maar ik weet van 1 school die kinderen per kalenderjaar samen houdt. Dan heb je wel erg jonge kinderen in groep 3 en moet je het onderwijs op aanpassen denk ik?
Het geval van de topicstarter is wel anders, die is gewoon 10- als hij gaat. Hier is er wel een gymnasium met een jonge klas, waar die gevallen worden verzamelt, alleen heb je het dan ook over 10-11 jarigen. Jonger blijven uitzonderingen..
Re: Jong naar het VO
Bedoelen ze daar niet mee dat deze jonge kinderen nog moeite met de organisatie hebben? Op puur sociale aspecten zul je uiteraard niet blijven zitten als de cijfers goed zijn. Ik merkte wel bij mijn versnelde kind dat ze in het begin echt meer begeleiding dan gemiddeld nodig had. Dat lag echt hij haar executieve vaardigheden, die nog niet zo ontwikkeld waren (nu pas eind klas 3 lijkt dat te verbeteren).Vlinder42 schreef: ↑zo 12 jun , 2022 9:24 pmMijn dochter gaat straks ook met 10 van school af. We hebben naar de VO-school gebeld waar onze oudste heen gaat om te horen of er meer kinderen zo jong zijn en hoe ze daarmee om gaan. Ze hebben er niet heel veel, maar het komt wel voor en ze maken er geen probleem van. Ik heb geen idee of de jongste ook naar die school zou willen, maar ik dacht Dan hebben we in elk geval een idee. Ze zeiden wel dat soms kinderen dan blijven zitten vanwege sociale aspecten. Wat ik daarvan moet denken weet ik eigenlijk niet.
Re: Jong naar het VO
Waarschijnlijk is hij geen 10 als hij naar het VO gaat, maar 9 of 8. 9 als we tussen het PO en VO nog een jaar op reis gaan (willen we graag!), 8 als dat niet lukt.
Re: Jong naar het VO
Misschien vraag ik je iets wat al lang beantwoord is, maar heb je de bevestiging van een VO-school dat ze een zo jong kind willen aannemen? Veel scholen (niet alle gelukkig) zijn hier terughoudend in.
Re: Jong naar het VO
MrsBucket. Ik vind het heel leuk om te lezen dat sommige leraren op die open dag er positief mee omgingen ‘toen ze door hadden dat het geen grap was’ . Dat lijkt me wel bemoedigend.
Moeder van 2 meiden, de oudste op het VO, de jongste op de basisschool 1x versneld.
Re: Jong naar het VO
Er zijn 2 scholen waar hij welkom isKaran_1 schreef: ↑ma 13 jun , 2022 9:25 pmMisschien vraag ik je iets wat al lang beantwoord is, maar heb je de bevestiging van een VO-school dat ze een zo jong kind willen aannemen? Veel scholen (niet alle gelukkig) zijn hier terughoudend in.
Re: Jong naar het VO
Onze ervaring is iets afwijkend van de meeste andere verhalen hier. Najaarskind met 10 jaar vanaf HB-onderwijs naar een (cataegoraal) gymnasium. Cognitief volledig eraan toe, sociaal en emotioneel twijfelden we. Nog een jaar basisschool was helaas echt geen optie, dus toch de sprong gewaagd. Het ging goed, maar sociaal liep hij wel op zijn tenen. Er waren wat meer versnellers, maar onze zoon was wel echt de jongste in de klas, met de volgende een half jaar ouder (zij werden ook vrienden, toeval?) Eigenlijk hoopte ik dat hij eens zou blijven zitten, maar zijn resultaten gaven daar geen enkele aanleiding toe. School wilde zelfs meewerken aan een bovenbouwtraject van 4 jaar ipv 3 jaar, maar onze zoon zag zo’n uitzonderingspositie uiteindelijk niet zitten.
Uiteindelijk bracht Corona uitkomst. Hij heeft toen lang thuisgezeten en zijn resultaten zakten af tot kantjeboord overgaan van 5 naar 6 vwo. In April hebben we toen zelf besloten dat hij beter het jaar over kon doen, voor een betere basis voor het examenjaar. Hij is toen -met frisse tegenzin- direct teruggestapt naar de vierde klas, zodat hij het hele gemiste jaar nog eens ‘live’ kon overdoen. Vanaf dag 1 zagen we verandering. Hij hoorde nog steeds bij de jongere leerlingen, maar omdat hij uit de vijfde kwam, keken zijn klasgenoten tegen hem op en leek hij ouder. Die rol deed hem goed en we merkten dat hij minder hoefde te ‘stretchen’ om aan te sluiten bij zijn klasgenoten. Hij geeft zelf ook aan dat het in deze klas veel makkelijker gaat.
Nouja, moraal van het verhaal: het is niet oer definitie zo dat hb-kinderen betere aansluiting bij oudere kinderen hebben. Ik vermoed zelfs dat onze zoon zich nog lekkerder zou voelen in nog een klas lager. Maar gezien zijn resultaten zit dat er niet in denk ik
Uiteindelijk bracht Corona uitkomst. Hij heeft toen lang thuisgezeten en zijn resultaten zakten af tot kantjeboord overgaan van 5 naar 6 vwo. In April hebben we toen zelf besloten dat hij beter het jaar over kon doen, voor een betere basis voor het examenjaar. Hij is toen -met frisse tegenzin- direct teruggestapt naar de vierde klas, zodat hij het hele gemiste jaar nog eens ‘live’ kon overdoen. Vanaf dag 1 zagen we verandering. Hij hoorde nog steeds bij de jongere leerlingen, maar omdat hij uit de vijfde kwam, keken zijn klasgenoten tegen hem op en leek hij ouder. Die rol deed hem goed en we merkten dat hij minder hoefde te ‘stretchen’ om aan te sluiten bij zijn klasgenoten. Hij geeft zelf ook aan dat het in deze klas veel makkelijker gaat.
Nouja, moraal van het verhaal: het is niet oer definitie zo dat hb-kinderen betere aansluiting bij oudere kinderen hebben. Ik vermoed zelfs dat onze zoon zich nog lekkerder zou voelen in nog een klas lager. Maar gezien zijn resultaten zit dat er niet in denk ik
Re: Jong naar het VO
Dat is iets wat ik wel herken. Onze oudste heeft één keer een jaar over gedaan, de middelste twee keer (door ziekte) en ze kwamen toch in klassen terecht waarin ze veel meer op hun plek zaten. Ineens was er ook ruimte voor groei op andere gebieden dan het schoolse.
Re: Jong naar het VO
Dit herken ik wel een beetje. Onze jongste van (net) 9 heeft zijn gestalte ook nog eens mee (kop groter dan zijn meeste leeftijdsgenoten), waardoor hij eigenlijk zijn hele leven al een paar jaar ouder geschat wordt, dan hij is. Dit levert toch wel met regelmaat probleempjes op op sociaal en emotioneel gebied, omdat de omgeving meer van hem verwacht. Maar juist op sociaal gebied is hij zijn leeftijd.Janneke schreef: ↑di 14 jun , 2022 3:28 pmOnze ervaring is iets afwijkend van de meeste andere verhalen hier. Najaarskind met 10 jaar vanaf HB-onderwijs naar een (cataegoraal) gymnasium. Cognitief volledig eraan toe, sociaal en emotioneel twijfelden we. Nog een jaar basisschool was helaas echt geen optie, dus toch de sprong gewaagd. Het ging goed, maar sociaal liep hij wel op zijn tenen. Er waren wat meer versnellers, maar onze zoon was wel echt de jongste in de klas, met de volgende een half jaar ouder (zij werden ook vrienden, toeval?) Eigenlijk hoopte ik dat hij eens zou blijven zitten, maar zijn resultaten gaven daar geen enkele aanleiding toe. School wilde zelfs meewerken aan een bovenbouwtraject van 4 jaar ipv 3 jaar, maar onze zoon zag zo’n uitzonderingspositie uiteindelijk niet zitten.
Uiteindelijk bracht Corona uitkomst. Hij heeft toen lang thuisgezeten en zijn resultaten zakten af tot kantjeboord overgaan van 5 naar 6 vwo. In April hebben we toen zelf besloten dat hij beter het jaar over kon doen, voor een betere basis voor het examenjaar. Hij is toen -met frisse tegenzin- direct teruggestapt naar de vierde klas, zodat hij het hele gemiste jaar nog eens ‘live’ kon overdoen. Vanaf dag 1 zagen we verandering. Hij hoorde nog steeds bij de jongere leerlingen, maar omdat hij uit de vijfde kwam, keken zijn klasgenoten tegen hem op en leek hij ouder. Die rol deed hem goed en we merkten dat hij minder hoefde te ‘stretchen’ om aan te sluiten bij zijn klasgenoten. Hij geeft zelf ook aan dat het in deze klas veel makkelijker gaat.
Nouja, moraal van het verhaal: het is niet oer definitie zo dat hb-kinderen betere aansluiting bij oudere kinderen hebben. Ik vermoed zelfs dat onze zoon zich nog lekkerder zou voelen in nog een klas lager. Maar gezien zijn resultaten zit dat er niet in denk ik
De laatste tijd lijkt hij gelukkig een sprong te maken, maar een brugklas is naar mijn gevoel nog een stap te ver. We hopen hem met wat extra maatwerk nog twee jaar op de basisschool te houden, al weet ik niet helemaal zeker of dat gaat lukken.
Re: Jong naar het VO
Dat is heel fijn!MrsBucket schreef: ↑di 14 jun , 2022 3:15 pmEr zijn 2 scholen waar hij welkom is
Re: Jong naar het VO
Soms is het misschien toch het gebrek aan sociale aansluiting dat uiteindelijk zorgt voor lagere resultaten. Bij zoon in de brugklas zat een jongen van net 11. Zoon werd in december 12, hij eind van het schooljaar in mei. Er waren ook minstens twee anderen even jong. Die jongen vertoonde heel kinderlijk gedrag naar klasgenoten. Kon niet samenwerken, ging snel huilen als hij zijn zin niet kreeg, sloeg en schopte elke dag wel iemand omdat hij boos werd, prikte mensen met passer of geodriehoek enz. Uiteindelijk nam niemand in die klas hem serieus, had hij nauwelijks contact met anderen. Schoolresultaten en welzijn daalden tegelijk. Hij is -nadat school vanalles geprobeerd heeft- van school gewisseld. De andere jonge leerlingen zitten er nog allemaal.Karan_1 schreef: ↑ma 13 jun , 2022 4:40 pmBedoelen ze daar niet mee dat deze jonge kinderen nog moeite met de organisatie hebben? Op puur sociale aspecten zul je uiteraard niet blijven zitten als de cijfers goed zijn. Ik merkte wel bij mijn versnelde kind dat ze in het begin echt meer begeleiding dan gemiddeld nodig had. Dat lag echt hij haar executieve vaardigheden, die nog niet zo ontwikkeld waren (nu pas eind klas 3 lijkt dat te verbeteren).Vlinder42 schreef: ↑zo 12 jun , 2022 9:24 pmMijn dochter gaat straks ook met 10 van school af. We hebben naar de VO-school gebeld waar onze oudste heen gaat om te horen of er meer kinderen zo jong zijn en hoe ze daarmee om gaan. Ze hebben er niet heel veel, maar het komt wel voor en ze maken er geen probleem van. Ik heb geen idee of de jongste ook naar die school zou willen, maar ik dacht Dan hebben we in elk geval een idee. Ze zeiden wel dat soms kinderen dan blijven zitten vanwege sociale aspecten. Wat ik daarvan moet denken weet ik eigenlijk niet.
Het verschilt gewoon per kind hoe het zich redt. En wanneer ze beginnen te puberen.
Re: Jong naar het VO
Ik denk dat het zeker enorm per kind verschilt. Er zijn natuurlijk ook best veel kinderen, die ook op sociaal gebied een voorsprong hebben en goed kunnen reflecteren op hun rol en invloed op sociale interactie (bij dat laatste gaat het bij mijn kind nog weleens fout, bij mijn andere kinderen kwam dit vermogen ook relatief laat).Bissi schreef: ↑di 14 jun , 2022 7:16 pmSoms is het misschien toch het gebrek aan sociale aansluiting dat uiteindelijk zorgt voor lagere resultaten. Bij zoon in de brugklas zat een jongen van net 11. Zoon werd in december 12, hij eind van het schooljaar in mei. Er waren ook minstens twee anderen even jong. Die jongen vertoonde heel kinderlijk gedrag naar klasgenoten. Kon niet samenwerken, ging snel huilen als hij zijn zin niet kreeg, sloeg en schopte elke dag wel iemand omdat hij boos werd, prikte mensen met passer of geodriehoek enz. Uiteindelijk nam niemand in die klas hem serieus, had hij nauwelijks contact met anderen. Schoolresultaten en welzijn daalden tegelijk. Hij is -nadat school vanalles geprobeerd heeft- van school gewisseld. De andere jonge leerlingen zitten er nog allemaal.Karan_1 schreef: ↑ma 13 jun , 2022 4:40 pmBedoelen ze daar niet mee dat deze jonge kinderen nog moeite met de organisatie hebben? Op puur sociale aspecten zul je uiteraard niet blijven zitten als de cijfers goed zijn. Ik merkte wel bij mijn versnelde kind dat ze in het begin echt meer begeleiding dan gemiddeld nodig had. Dat lag echt hij haar executieve vaardigheden, die nog niet zo ontwikkeld waren (nu pas eind klas 3 lijkt dat te verbeteren).Vlinder42 schreef: ↑zo 12 jun , 2022 9:24 pmMijn dochter gaat straks ook met 10 van school af. We hebben naar de VO-school gebeld waar onze oudste heen gaat om te horen of er meer kinderen zo jong zijn en hoe ze daarmee om gaan. Ze hebben er niet heel veel, maar het komt wel voor en ze maken er geen probleem van. Ik heb geen idee of de jongste ook naar die school zou willen, maar ik dacht Dan hebben we in elk geval een idee. Ze zeiden wel dat soms kinderen dan blijven zitten vanwege sociale aspecten. Wat ik daarvan moet denken weet ik eigenlijk niet.
Het verschilt gewoon per kind hoe het zich redt. En wanneer ze beginnen te puberen.
Re: Jong naar het VO
Even een ervaring delen over 'jong naar het VO'. Mijn zoon is na 1 versnelling op zijn 10e naar het gymnasium gegaan. Vorig jaar in de 5e liep hij volkomen vast in zijn profielwerkstuk. Voor de zomervakantie lukte geen enkele ingreep, en tijdens de zomer was hij ook erg teruggetrokken en durfde bijvoorbeeld geen baantje te zoeken. In het najaar (na nog meer probeersels met coaching e.d.) zijn we gaan testen en kwam er licht autisme uit (wat vroeger Asperger zou zijn genoemd). De diagnose kreeg hij eind januari, en gisteren (half april) was eindelijk de kogel door de kerk: hij mag zijn eindexamen over 2 jaar spreiden.
Het is eigenlijk bizar, want hij haalt moeiteloos prachtige cijfers voor al zijn vakken. School probeerde hem de afgelopen weken dan ook te overtuigen dat er van allerlei aanpassingen mogelijk zouden zijn, tot mondeling aan toe. Maar hoe moeilijk hij het ook vond om het precies te duiden, uiteindelijk kon hij toch aangeven dat hij gewoon meer tijd wil. Dus een soort tussenjaar met de structuur van school, waar hij volgend jaar nog 4 van zijn 9 vakken afrondt en hopelijk met de juiste begeleiding wel over zijn barrière heenkomt. En hopelijk maakt hij in elk geval wat voortgang met dan de vaardigheden waarmee hij bij een vervolgstudie ook meer kans van slagen heeft.
Wij zijn eerlijk gezegd ook opgelucht, want in zijn huidige staat aan een studie beginnen leek ons wel zeer kansarm. Of hij er volgend jaar op zijn 17e wel klaar voor is weet ik niet, maar hopelijk komt hij weer wat lekkerder in zijn vel te zitten.
Het is eigenlijk bizar, want hij haalt moeiteloos prachtige cijfers voor al zijn vakken. School probeerde hem de afgelopen weken dan ook te overtuigen dat er van allerlei aanpassingen mogelijk zouden zijn, tot mondeling aan toe. Maar hoe moeilijk hij het ook vond om het precies te duiden, uiteindelijk kon hij toch aangeven dat hij gewoon meer tijd wil. Dus een soort tussenjaar met de structuur van school, waar hij volgend jaar nog 4 van zijn 9 vakken afrondt en hopelijk met de juiste begeleiding wel over zijn barrière heenkomt. En hopelijk maakt hij in elk geval wat voortgang met dan de vaardigheden waarmee hij bij een vervolgstudie ook meer kans van slagen heeft.
Wij zijn eerlijk gezegd ook opgelucht, want in zijn huidige staat aan een studie beginnen leek ons wel zeer kansarm. Of hij er volgend jaar op zijn 17e wel klaar voor is weet ik niet, maar hopelijk komt hij weer wat lekkerder in zijn vel te zitten.
Moeder van zoon (2006, HB/ASS) en dochter (2009, HB/ASS)
Re: Jong naar het VO
Executieve vaardigheden hangen niet alleen samen met leeftijd. Mijn jongste was net 9 toen hij naar het VO ging. Cognitief, sociaal en emotioneel helemaal klaar voor die stap. Qua executieve vaardigheden en studievaardigheden niet. Op de basisschool had hij die vaardigheden niet nodig omdat hij altijd zover voorliep en zoveel inzicht had, dat hij eigenlijk bijna nooit iets nieuws leerde. Maar die vaardigheden had hij nog steeds niet fatsoenlijk ontwikkeld toen hij 20 was! Gewoon omdat hij altijd nog wegkwam met goed opletten en zelf verbanden leggen. Plannen, organiseren en structureren zijn nog steeds niet zijn sterkste kanten. Hij doet het eigenlijk alleen wanneer de intrinsieke motivatie voldoende is.Karan_1 schreef: ↑ma 13 jun , 2022 4:40 pmBedoelen ze daar niet mee dat deze jonge kinderen nog moeite met de organisatie hebben? Op puur sociale aspecten zul je uiteraard niet blijven zitten als de cijfers goed zijn. Ik merkte wel bij mijn versnelde kind dat ze in het begin echt meer begeleiding dan gemiddeld nodig had. Dat lag echt hij haar executieve vaardigheden, die nog niet zo ontwikkeld waren (nu pas eind klas 3 lijkt dat te verbeteren).
Oudste was net 10 toen ze naar het VO ging. Zij had toen al een ijzeren discipline en geweldige studievaardigheden. Hoe haar executieve vaardigheden ontwikkeld heeft weet geen mens, want op de basisschool had ze die vaardigheden niet nodig.
Het zal best zo zijn dat jongere kinderen in bepaalde aspecten van hun ontwikkeling minder ver kunnen zijn dan oudere klasgenootjes. Sommige dingen hebben nu eenmaal ook tijd nodig om te ontwikkelen en te rijpen. Maar ik heb ook bij veel hb kinderen gezien dat het minder te maken had met leeftijd en meer met de noodzaak om die vaardigheden te ontwikkelen.
Re: Jong naar het VO
Ik laat daarom, met gemengde gevoelens, mijn 9-jarige na de zomervakantie naar het vo gaan (hij is dan wel 10 jaar). Eigenlijk staat het mij enorm tegen, maar een jaar op de basisschool blijven gaat ook niet meer lukken. Het is een soort kiezen uit twee kwaden. Executieve vaardigheden heeft hij niet of in elk geval nog niet hoeven gebruiken. Wel op muziekles, dus het is mijn hoop dat hij hier wat profijt van gaat hebben.
Re: Jong naar het VO
Ik begrijp je gemengde gevoelens Karan, die hadden wij destijds ook (en slapeloze nachten ). Maar het is zoals je zegt: er is op dit moment geen beter alternatief, je kiest dus voor de minst kwade van 2 niet geweldige opties. Het zou wel fijn zijn als de school waar hij gaat starten zich bewust is van het ontbreken van die executieve vaardigheden en bereid is om hem te faciliteren om die verder te ontwikkelen. Misschien is dit allemaal al geregeld, maar ik zou vóór de zomervakantie zeker een gesprek proberen te regelen met de jaarlaagcoördinator (of hoe die functie tegenwoordig ook mag heten) om dit te bespreken. Zodat het duidelijk is dat school weet wat je zoon nodig heeft om tot groei te komen.
Re: Jong naar het VO
Mijn zoon mocht in de brugklas met een andere jonge klasgenoot in de mediatheek lunchen i.p.v. de overvolle aula. Die simpele ingreep heeft hem zoveel goed gedaan. De drukte bleek achteraf nog stressvoller dan we al dachten (zijn ASS was toen nog niet bekend), en met die klasgenoot is hij bevriend geraakt. Ik zou dus zeker even bespreken of er rustige plekken zijn als het overprikkelend/overweldigend voor hem is, en dat hij specifiek toestemming krijgt om daarheen te mogen. En tsja, verder hangt het natuurlijk van het veel factoren af hoe het gaat. Sterkte.
Moeder van zoon (2006, HB/ASS) en dochter (2009, HB/ASS)
Re: Jong naar het VO
Gesprek hebben we inderdaad gehad én zoon gaat al 1 dag in de week naar een speciaal programma op deze school. Bij de inschrijven werd hij door diverse docenten al herkend en welkom geheten.Paula schreef: ↑wo 19 apr , 2023 8:14 pmIk begrijp je gemengde gevoelens Karan, die hadden wij destijds ook (en slapeloze nachten ). Maar het is zoals je zegt: er is op dit moment geen beter alternatief, je kiest dus voor de minst kwade van 2 niet geweldige opties. Het zou wel fijn zijn als de school waar hij gaat starten zich bewust is van het ontbreken van die executieve vaardigheden en bereid is om hem te faciliteren om die verder te ontwikkelen. Misschien is dit allemaal al geregeld, maar ik zou vóór de zomervakantie zeker een gesprek proberen te regelen met de jaarlaagcoördinator (of hoe die functie tegenwoordig ook mag heten) om dit te bespreken. Zodat het duidelijk is dat school weet wat je zoon nodig heeft om tot groei te komen.
Misschien gaat het ook gewoon prima hoor, maar ik had hem graag nog een jaar op de basisschool gegund om met een bredere basis te beginnen. Ik vind het wel heel spannend, ook al is het het vierde kind dat naar het vo gaat (hij is wel veruit de jongste).
Re: Jong naar het VO
Dat is mooi Karan, ook voor hemzelf. De school is geen grote onbekende waar hij de hele zomervakantie tegenaan kan gaan hikken, hij kent al een aantal docenten.
En dat gevoel van spanning en 'ik had hem zo graag nog een jaar basisschool gegund' herken ik helemaal. Maar soms is het wat het is ... ik heb in de loop der jaren geleerd dat sommige kinderen zich aan geen enkel schema, plan of rooster houden maar gewoon hun eigen plan trekken. Het enige dat je dan als ouder kunt doen, is proberen aan te blijven sluiten. En dat is soms verhipt lastig en soms behoorlijk eng.
En dat gevoel van spanning en 'ik had hem zo graag nog een jaar basisschool gegund' herken ik helemaal. Maar soms is het wat het is ... ik heb in de loop der jaren geleerd dat sommige kinderen zich aan geen enkel schema, plan of rooster houden maar gewoon hun eigen plan trekken. Het enige dat je dan als ouder kunt doen, is proberen aan te blijven sluiten. En dat is soms verhipt lastig en soms behoorlijk eng.
Re: Jong naar het VO
Afgelopen week kregen we te horen dat mijn zoon is aangenomen op het VO. Hij is 8,5 als hij daar start. Hij zal 3 klasgenoten van 9 jaar hebben en een paar van 10 jaar. Geweldig dat er zoveel jonge kinderen gaan beginnen. Ik hoop dat er iemand bij zit met wie het klikt.
-
- Berichten: 535
- Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 4:41 pm
Re: Jong naar het VO
Wat mooi MrsBucket! Op naar een mooi jaar.
Re: Jong naar het VO
Bijzonder Mrs Bucket, je zoon zo jong naar het VO! Nog bijzonderder dat hij in een klas komt waar hij niet de enige is. Toch wel geruststellend voor jou en en fijn voor hem, lijkt me? Moet hij (en jij) ver reizen voor deze school? En hebben ze een speciaal programma voor jonge starters?
Re: Jong naar het VO
We zijn hier enorm blij mee ja. Het is 40 minuten enkele reis (met de auto) of 1u15m met de bus. Maar we hebben het ervoor over, ik vind het belangrijk dat zoon een goede plek heeft.boom schreef: ↑vr 26 mei , 2023 6:51 pmBijzonder Mrs Bucket, je zoon zo jong naar het VO! Nog bijzonderder dat hij in een klas komt waar hij niet de enige is. Toch wel geruststellend voor jou en en fijn voor hem, lijkt me? Moet hij (en jij) ver reizen voor deze school? En hebben ze een speciaal programma voor jonge starters?
Ze hebben een speciaal programma voor deze kinderen, ze krijgen ook sociaal en emotioneel aandacht buiten de gewone lessen.
Re: Jong naar het VO
Klinkt goed, Mrs Bucket: jong kunnen starten en dan niet de enige zijn en de begeleiding specifiek gericht op hun persoonlijke ontwikkeling. En fijn dat jullie het kunnen organiseren om hem te brengen. Heeft hij er zin in?
Re: Jong naar het VO
Hij vindt het vooral lang in de auto zitten, dus ik heb beloofd dat hij podcasts mag luisteren en af en toe scherm mag doen in de auto. Toen was het goed.
Verder is hij blij dat hij in deze klas terecht komt, met een paar kinderen “die net zo’n hoofd hebben als ik”. Daar kan hij niet op wachten. Gelukkig heeft hij over een paar weken al introductiedag.
Re: Jong naar het VO
Wat fijn en wat een bijzondere klas, MrBucket! Heel leuk dat er ook andere jonge leerlingen zijn.
Re: Jong naar het VO
MsBucket, wat fijn dat er zoveel jonge leerlingen zijn! Klinkt als een geweldige oplossing.
Ik ben ook erg benieuwd naar volgend jaar (en heb er ook tegelijkertijd totaal nog geen zin in). Zoon is pas 10 geworden, dus al wat ouder. Ik weet nog niet of er meer jonge leerlingen zijn, maar school zei dat ze elk jaar wel een paar 10-jarigen en af en toe een 9-jarige hebben.
Ik ben ook erg benieuwd naar volgend jaar (en heb er ook tegelijkertijd totaal nog geen zin in). Zoon is pas 10 geworden, dus al wat ouder. Ik weet nog niet of er meer jonge leerlingen zijn, maar school zei dat ze elk jaar wel een paar 10-jarigen en af en toe een 9-jarige hebben.
Re: Jong naar het VO
Wat heerlijk dat jullie een geschikte plek gevonden hebben, Karan en mrs Bucket.
-
- Berichten: 535
- Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 4:41 pm
Re: Jong naar het VO
Deze berichten geven een mens hoop. Dank voor het delen en het inkijkje. Wat fijn dat er iets moois is om naar uit te kijken komend schooljaar.
Re: Jong naar het VO
Bedankt voor het delen, MrsBucket. Altijd mooi om een positief bericht te zien! En sterkte met dit ongewone pad. Als pubermoeder moest ik wel een beetje gniffelen dat je brugklasser genoegen neemt met 'af en toe op een scherm mogen'. Wat dat betreft is jong naar het VO ideaal, want tegen dat ze 12+ zijn krijg je toch een stuk meer weerstand.
Moeder van zoon (2006, HB/ASS) en dochter (2009, HB/ASS)
Re: Jong naar het VO
Wat fijn dat jullie een passende plek gevonden hebben MrsBucket! Klinkt als een mooie start. En die 40 minuten in de auto zijn zo om hoor (ik spreek uit ervaring ).
Re: Jong naar het VO
We zijn nu 3 maanden onderweg in het nieuwe schooljaar en het gaat zoooooo goed!! Zoon gaat 5 dagen in de week naar school (zonder opbouw, gewoon vanaf de start, na 8 maanden thuiszitten), heeft vrienden in de klas (voor het eerst!) en heeft het heel erg naar zijn zin. We zijn zo blij met deze goede start!
School is geweldig, ze helpen hem heel goed om alles op de rit te krijgen en te wennen aan de middelbare. Alleen maar hulde voor alle partijen.
School is geweldig, ze helpen hem heel goed om alles op de rit te krijgen en te wennen aan de middelbare. Alleen maar hulde voor alle partijen.
Re: Jong naar het VO
Wat heerlijk, Mrs Bucket, voor hem, voor jullie, voor zijn klasgenoten, vriendjes, leerkrachten, zorgverleners, voor iedereen om hem heen!
Zo gegund!
Zo gegund!
-
- Berichten: 535
- Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 4:41 pm
Re: Jong naar het VO
Fantastisch. Zo fijn dat als je schiet dat het dan in de roos zit.
Re: Jong naar het VO
Klinkt fijn Mrsbucket!
Re: Jong naar het VO
Wa5 fijn om te lezen MaBucket! Super dat het zo goed gaat.
Re: Jong naar het VO
Hier helaas niet zo'n positief verhaal. Sociaal loopt het nog steeds niet fijn en zoon heeft vrijwel geen contacten. Ik zou hem het liefste van school halen, maar uiteraard moeten we hem/het ook een kans geven. Zoon is enorm aan het mopperen op alles eigenlijk en na school is er alleen ruimte voor zijn telefoon lijkt het wel, terwijl hij vroeger zo actief was.
School kost hem waarschijnlijk nog steeds bakken met energie. De leerstof gaat wel goed (zoals we verwacht hadden), maar ik kan mij nog steeds niet aan de indruk onttrekken dat hij echt, echt te jong is (en doet) voor het VO.
Lastige situatie.
School kost hem waarschijnlijk nog steeds bakken met energie. De leerstof gaat wel goed (zoals we verwacht hadden), maar ik kan mij nog steeds niet aan de indruk onttrekken dat hij echt, echt te jong is (en doet) voor het VO.
Lastige situatie.
Re: Jong naar het VO
Wat naar, Karan. Ik begrijp je gevoel. Ik begrijp alleen niet zo goed waarom je hem van school halen als een oplossing ziet. Dan heeft hij helemaal geen sociale contacten meer en ook weinig kans daarop. Kan school niets doen? Bij ons op de VO-school van de oudste is er een peergroep voor hb-kinderen. Misschien is er bij jullie op school ook zoiets? Wat zegt de mentor? Daar zou ik het zeker mee bespreken.
Het is heel naar om je kind zo te zien. Ik worstel daar zelf ook al een tijdje mee. Onze dochter zit nog in groep 8, maar is ook zo teruggetrokken na school terwijl dat eerder niet zo was. Ze heeft een klas overgeslagen. Ze kan wel goed samenwerken met deze kinderen, maar echt vriendinnen heeft ze niet. Een deel van die meisjes is al echt aan het puberen en zij niet. Een leeftijdsverschil kan op deze leeftijd heel groot zijn.
In eerste instantie probeerde ik haar te stimuleren om de kinderen in haar nieuwe klas te leren kennen en af te spreken. Maar dat werkte totaal niet. Dat heb ik losgelaten. Ze heeft er niets aan om ook nog de zorgen van haar moeder erbij te krijgen. Maar ik vond het zwaar, elke dag een kind met de ziel onder de arm.
Wij hebben het nu ‘opgelost’ met activiteiten en sporten die ze leuk vindt. In het begin voelde dat een beetje als een zwaktebod, maar ze begint nu wel haar voorkeuren te ontwikkelen wat ze echt leuk vindt om te doen en ze krijgt bij sommige van die activiteiten ook contacten met kinderen die datzelfde ook leuk vinden. Ze heeft er plezier in en dat is fijn om te zien. En het brengt een beetje de tijd die ze doorbrengt op de mobiel/ipad en met donald ducks in balans. Want daar maakte ik me ook wel zorgen over.
Misschien is het ook een fase. Wat ik me herinner van mezelf is dat ik op die leeftijd heel erg veel boeken las. Als ik kijk naar onze oudste, dan was voor haar groep 8 en de brugklas ook niet de leukste tijd. Het kost voor een kind ook tijd om zijn/haar weg te vinden op een nieuwe school en tussen de pubers. Heel veel kinderen hebben dat en dan maken ze ineens weer een sprong qua ontwikkeling. Het is alleen wel zaak om de moed er een beetje in te houden in de tussentijd.
Het is heel naar om je kind zo te zien. Ik worstel daar zelf ook al een tijdje mee. Onze dochter zit nog in groep 8, maar is ook zo teruggetrokken na school terwijl dat eerder niet zo was. Ze heeft een klas overgeslagen. Ze kan wel goed samenwerken met deze kinderen, maar echt vriendinnen heeft ze niet. Een deel van die meisjes is al echt aan het puberen en zij niet. Een leeftijdsverschil kan op deze leeftijd heel groot zijn.
In eerste instantie probeerde ik haar te stimuleren om de kinderen in haar nieuwe klas te leren kennen en af te spreken. Maar dat werkte totaal niet. Dat heb ik losgelaten. Ze heeft er niets aan om ook nog de zorgen van haar moeder erbij te krijgen. Maar ik vond het zwaar, elke dag een kind met de ziel onder de arm.
Wij hebben het nu ‘opgelost’ met activiteiten en sporten die ze leuk vindt. In het begin voelde dat een beetje als een zwaktebod, maar ze begint nu wel haar voorkeuren te ontwikkelen wat ze echt leuk vindt om te doen en ze krijgt bij sommige van die activiteiten ook contacten met kinderen die datzelfde ook leuk vinden. Ze heeft er plezier in en dat is fijn om te zien. En het brengt een beetje de tijd die ze doorbrengt op de mobiel/ipad en met donald ducks in balans. Want daar maakte ik me ook wel zorgen over.
Misschien is het ook een fase. Wat ik me herinner van mezelf is dat ik op die leeftijd heel erg veel boeken las. Als ik kijk naar onze oudste, dan was voor haar groep 8 en de brugklas ook niet de leukste tijd. Het kost voor een kind ook tijd om zijn/haar weg te vinden op een nieuwe school en tussen de pubers. Heel veel kinderen hebben dat en dan maken ze ineens weer een sprong qua ontwikkeling. Het is alleen wel zaak om de moed er een beetje in te houden in de tussentijd.
Moeder van 2 meiden, de oudste op het VO, de jongste op de basisschool 1x versneld.
Re: Jong naar het VO
Klopt hoor, van school halen (en dan? Weer terug naar het PO?) is geen reële optie. We moeten het ook een kans van slagen geven.
Ik vind het enorm jammer dat we het concept 10-14 school niet hebben in onze woonplaats. Voor hem zou dat namelijk perfect zijn: vo-leerstof in een basisschoolsetting (kleine school, vaste groep, vast lokaal) en dan later instromen in het VO. Want hij is alleen qua stof de basisschool ontgroeid, niet qua gedrag, vaardigheden, sociale skills etc.
Wat dat betreft is hij gewoon een 10-jarige, die na school wil buitenspelen .
Gelukkig ziet school zijn gedrag wel iets minder extreem worden. Nu nog even doorzetten tot de kerstvakantie.
Ik vind het enorm jammer dat we het concept 10-14 school niet hebben in onze woonplaats. Voor hem zou dat namelijk perfect zijn: vo-leerstof in een basisschoolsetting (kleine school, vaste groep, vast lokaal) en dan later instromen in het VO. Want hij is alleen qua stof de basisschool ontgroeid, niet qua gedrag, vaardigheden, sociale skills etc.
Wat dat betreft is hij gewoon een 10-jarige, die na school wil buitenspelen .
Gelukkig ziet school zijn gedrag wel iets minder extreem worden. Nu nog even doorzetten tot de kerstvakantie.
Re: Jong naar het VO
@Karan: Heel herkenbaar jouw verhaal. Onze jongste was net 9 toen hij naar het VO ging. Verre van ideaal maar er was geen beter alternatief. Cognitief en sociaal-emotioneel was hij er aan toe, maar qua vaardigheden totaal niet. Zijn motorische ontwikkeling was bovendien zwak voor een 9-jarige. Daarnaast had hij in die paar jaar basisschool een hartgrondige hekel aan school gekregen zodat hij veelvuldig in verzet ging tegen alles wat 'moeten' was (huiswerk dus).
Het is lastig, zo'n a-synchrone ontwikkeling. Niet iedereen heeft er begrip voor, het kind zelf kan er ook last van hebben. Wat bij ons hielp, was in gesprek blijven met kind én school. Blijven uitleggen, samen relativeren, samen oplossingen zoeken. Na dat eerste VO-jaar ging het steeds beter. En ik moet bekennen dat we jongste ook wel eens thuis gehouden hebben omdat er sneeuw lag en hij gewoon van ons even mocht spelen en ravotten zoals elke andere 9-jarige, zonder de druk van huiswerk. We hebben dat met school besproken en zij gingen akkoord.
Ook wij kozen destijds voor sociale/sport activiteiten en hb contacten zodat de kinderen naast school ook in andere situaties met andere kinderen in aanraking kwamen. Daar waar ze dezelfde belangstelling hadden, bleken die contacten - onafhankelijk van leeftijd - een stuk gemakkelijker te verlopen.
Het is verleidelijk om te denken dat het de jonge leeftijd is bij een versnelde leerling die ervoor zorgt dat hij/zij geen of weinig sociale aansluiting vindt op het VO. Maar het kan evengoed liggen aan het feit dat er geen overlap in belevingswerelden is - en dat is niet per se leeftijdsgerelateerd. Dat kan namelijk net zo goed het geval zijn tussen leeftijdsgenoten. Alleen lijkt iedereen dat te vergeten op het moment dat een leerling jonger is dan zijn/haar klasgenoten (wat ik bedoel te zeggen, is dat veel versnelde leerlingen op de basisschool toen ze nog tussen leeftijdsgenoten zaten ook geen of weinig aansluiting hadden - dat verandert niet per se na een of meer versnellingen. En omgekeerd betekent het dat een gebrek aan aansluiting op het VO dus niet per se het gevolg is van het leeftijdsverschil).
Daarnaast is zo'n eerste schooljaar gewoon zwaar, voor elke brugklasser. Het vraagt veel energie en aanpassingsvermogen van kinderen, of ze nu 10 of bijna 13 zijn.
Daarmee wil ik zeker niet bagatelliseren wat jij ziet bij jouw zoon Karan! Maar ik denk wel dat je er ook voor moet waken om alles wat je signaleert automatisch op zijn leeftijd te betrekken. Ga eens bij de uitgang van school staan als ze naar huis gaan. Dan zul je zien dat veel brugklassers zich nog heel kinderlijk gedragen. Ik vond dat destijds wel een eye opener.
Het is lastig, zo'n a-synchrone ontwikkeling. Niet iedereen heeft er begrip voor, het kind zelf kan er ook last van hebben. Wat bij ons hielp, was in gesprek blijven met kind én school. Blijven uitleggen, samen relativeren, samen oplossingen zoeken. Na dat eerste VO-jaar ging het steeds beter. En ik moet bekennen dat we jongste ook wel eens thuis gehouden hebben omdat er sneeuw lag en hij gewoon van ons even mocht spelen en ravotten zoals elke andere 9-jarige, zonder de druk van huiswerk. We hebben dat met school besproken en zij gingen akkoord.
Ook wij kozen destijds voor sociale/sport activiteiten en hb contacten zodat de kinderen naast school ook in andere situaties met andere kinderen in aanraking kwamen. Daar waar ze dezelfde belangstelling hadden, bleken die contacten - onafhankelijk van leeftijd - een stuk gemakkelijker te verlopen.
Het is verleidelijk om te denken dat het de jonge leeftijd is bij een versnelde leerling die ervoor zorgt dat hij/zij geen of weinig sociale aansluiting vindt op het VO. Maar het kan evengoed liggen aan het feit dat er geen overlap in belevingswerelden is - en dat is niet per se leeftijdsgerelateerd. Dat kan namelijk net zo goed het geval zijn tussen leeftijdsgenoten. Alleen lijkt iedereen dat te vergeten op het moment dat een leerling jonger is dan zijn/haar klasgenoten (wat ik bedoel te zeggen, is dat veel versnelde leerlingen op de basisschool toen ze nog tussen leeftijdsgenoten zaten ook geen of weinig aansluiting hadden - dat verandert niet per se na een of meer versnellingen. En omgekeerd betekent het dat een gebrek aan aansluiting op het VO dus niet per se het gevolg is van het leeftijdsverschil).
Daarnaast is zo'n eerste schooljaar gewoon zwaar, voor elke brugklasser. Het vraagt veel energie en aanpassingsvermogen van kinderen, of ze nu 10 of bijna 13 zijn.
Daarmee wil ik zeker niet bagatelliseren wat jij ziet bij jouw zoon Karan! Maar ik denk wel dat je er ook voor moet waken om alles wat je signaleert automatisch op zijn leeftijd te betrekken. Ga eens bij de uitgang van school staan als ze naar huis gaan. Dan zul je zien dat veel brugklassers zich nog heel kinderlijk gedragen. Ik vond dat destijds wel een eye opener.
Re: Jong naar het VO
Heel herkenbaar Paula, dank voor je post (herkenning is altijd fijn).
Het sociale gedeelte ligt echt aan zoon en niet aan zijn leeftijd: we zien deze issues al vanaf heel jonge leeftijd bij hem. Qua leeftijd had ik hem nog wel graag de vrijheid van de basisschool gegund, want ik merk dat hij dat nog heel erg nodig heeft.
Het was ook niet zo dat we hem graag naar het VO zagen gaan, het was meer dat het de minst slechte oplossing leek (en de basisschool deelde onze zorgen).
Mijn oudste twee zijn niet versneld en dat heeft echt wel voordelen (maar zijn ook een totaal andere kinderen, dus vergelijken heeft weinig nut). Ik vind het soms gewoon echt sneu dat zijn vrienden van dezelfde leeftijd nog lekker hutten aan het bouwen en buiten aan het hangen zijn, terwijl hij dan aan het huiswerk moet. Dat had ik hem heel graag nog twee jaar gegund.
Gelukkig dit weekeinde veel tijd en zoon is heerlijk de hele dag de hort op geweest met een buurjongen. Lekker buitenspelen, beetje prutsen met kindervuurwerk en zo. Hij is er van opgeknapt.
Het sociale gedeelte ligt echt aan zoon en niet aan zijn leeftijd: we zien deze issues al vanaf heel jonge leeftijd bij hem. Qua leeftijd had ik hem nog wel graag de vrijheid van de basisschool gegund, want ik merk dat hij dat nog heel erg nodig heeft.
Het was ook niet zo dat we hem graag naar het VO zagen gaan, het was meer dat het de minst slechte oplossing leek (en de basisschool deelde onze zorgen).
Mijn oudste twee zijn niet versneld en dat heeft echt wel voordelen (maar zijn ook een totaal andere kinderen, dus vergelijken heeft weinig nut). Ik vind het soms gewoon echt sneu dat zijn vrienden van dezelfde leeftijd nog lekker hutten aan het bouwen en buiten aan het hangen zijn, terwijl hij dan aan het huiswerk moet. Dat had ik hem heel graag nog twee jaar gegund.
Gelukkig dit weekeinde veel tijd en zoon is heerlijk de hele dag de hort op geweest met een buurjongen. Lekker buitenspelen, beetje prutsen met kindervuurwerk en zo. Hij is er van opgeknapt.
Re: Jong naar het VO
Wat bij ons ook hielp, was de vrije tijd bewust inplannen - dus naast school, huiswerk en sportclub echt tijd vrijplannen voor 'niks/chillen/buitenspelen'. Sowieso hoefden ze van ons het eerste uur nadat ze thuis kwamen, niet meteen aan het werk. Eerst lekker ontspannen, dan pas werken. Dat moet natuurlijk allemaal maar net in je week passen, maar bij ons paste deze aanpak goed bij de kinderen (oudste had overigens geen sturing van onze kant nodig, die kon uitstekend plannen en organiseren en werkte op school in lege momenten zodat ze thuis bijna niets meer hoefde te doen).
Re: Jong naar het VO
Mijn oudste deed het ook zo: die heeft thuis nooit iets aan school moeten doen en ook nu, op de universiteit, heb ik niet de indruk dat ze heel hard hoeft te werken.Paula schreef: ↑ma 04 dec , 2023 5:51 pmWat bij ons ook hielp, was de vrije tijd bewust inplannen - dus naast school, huiswerk en sportclub echt tijd vrijplannen voor 'niks/chillen/buitenspelen'. Sowieso hoefden ze van ons het eerste uur nadat ze thuis kwamen, niet meteen aan het werk. Eerst lekker ontspannen, dan pas werken. Dat moet natuurlijk allemaal maar net in je week passen, maar bij ons paste deze aanpak goed bij de kinderen (oudste had overigens geen sturing van onze kant nodig, die kon uitstekend plannen en organiseren en werkte op school in lege momenten zodat ze thuis bijna niets meer hoefde te doen).
Andere kinderen, ander verhaal helaas.
Zoon is erg hyper en chaotisch op dit moment. Het is dat ik weet dat hij ook veel rustiger en gefocust kan zijn, anders zou ik denken dat hij ADHD heeft. Hij heeft ook de irritante gewoonte om in huis alleen maar te rennen op dit moment, wat ik continu mis gaat (spullen omgooien, zelf vallen). Nog 2 weken tot de vakantie!
Re: Jong naar het VO
Ik herken het. Ik heb ook het gevoel dat ik mij elke keer weer uit moet vinden als ouder.
Re: Jong naar het VO
Hier loopt het nog steeds niet echt soepel. Ik krijg ook overal signalen dat kind zich heftiger gedraagt dan anders. Ik heb de indruk dat school denkt aan ADHD/ASS. En ik word daar weer onzeker van, want vanaf zijn geboorte zie ik zeker wel ADHD-kenmerken (en ook van ASS herken ik vrijwel alles).
Ik vind het heel lastig en ik maak mij best wat zorgen, omdat ik zie dat het hem sociaal ontzettend in de weg zit, terwijl het in wezen een heel sociaal kind is.
Voorbeeldje: voorheen kon kind zich prima zelf redden 's morgens en zorgen dat hij op tijd at en de deur uitging voor school. Dat lukt nu echt niet meer. De taken zijn hetzelfde, maar het overzicht is er niet meer.
Ik vind het heel lastig en ik maak mij best wat zorgen, omdat ik zie dat het hem sociaal ontzettend in de weg zit, terwijl het in wezen een heel sociaal kind is.
Voorbeeldje: voorheen kon kind zich prima zelf redden 's morgens en zorgen dat hij op tijd at en de deur uitging voor school. Dat lukt nu echt niet meer. De taken zijn hetzelfde, maar het overzicht is er niet meer.
Re: Jong naar het VO
Hallo Karan
Dat is ook heel lastig om te zien bij je kind.
In jouw voorbeelden lees ik signalen van te veel stress. Daardoor kan sowieso nu niet vastgesteld worden of dit ADHD of autisme is. Het is dus ook niet het moment om daar aan te denken, als oorzaak voor zijn gedrag nu. En de overstap naar het vo alleen al en het wennen aan de nieuwe school en wat daarbij komt kijken.
Het is wel een teken dat hij echt hulp kan gebruiken bij het reguleren van zijn stresslevel. Bijvoorbeeld van iemand die dat snapt.
Ik weet van een kind dat ook toe was aan het vo, maar nog heel jong, dat hij part time in de brugklas lessen volgde en parttime op de basisschool. Dat hielp om de overgang te vergemakkelijken. Die werd minder groot. Het nieuwe qua uitdaging cognitief naast het vertrouwde qua sociale behoefte.
Die specifiek constructie is bij jouw zoon nu niet meer mogelijk denk ik, maar die behoefte heeft hij ergens wel. Hoe kan daar een invulling voor gevonden worden? Regelmatig tijd inplannen voor activiteiten met sociale peers, zelfs als het in eerste instantie ten koste gaat van het schoolwerk op het vo.
Dat is ook heel lastig om te zien bij je kind.
In jouw voorbeelden lees ik signalen van te veel stress. Daardoor kan sowieso nu niet vastgesteld worden of dit ADHD of autisme is. Het is dus ook niet het moment om daar aan te denken, als oorzaak voor zijn gedrag nu. En de overstap naar het vo alleen al en het wennen aan de nieuwe school en wat daarbij komt kijken.
Het is wel een teken dat hij echt hulp kan gebruiken bij het reguleren van zijn stresslevel. Bijvoorbeeld van iemand die dat snapt.
Ik weet van een kind dat ook toe was aan het vo, maar nog heel jong, dat hij part time in de brugklas lessen volgde en parttime op de basisschool. Dat hielp om de overgang te vergemakkelijken. Die werd minder groot. Het nieuwe qua uitdaging cognitief naast het vertrouwde qua sociale behoefte.
Die specifiek constructie is bij jouw zoon nu niet meer mogelijk denk ik, maar die behoefte heeft hij ergens wel. Hoe kan daar een invulling voor gevonden worden? Regelmatig tijd inplannen voor activiteiten met sociale peers, zelfs als het in eerste instantie ten koste gaat van het schoolwerk op het vo.
Re: Jong naar het VO
Dat zijn inderdaad ook mijn overwegingen. Ik ben niet blind voor mijn eigen kind en zie dat hij, vanaf zijn geboorte altijd "a hands full" is geweest en op sommige gebieden echt afweek van het gemiddelde. Anderzijds weet ik dat zijn gedrag veel minder heftig en prominent aanwezig is in tijden dat hij ontspannen is.Bissi schreef: ↑za 16 dec , 2023 10:54 amHallo Karan
Dat is ook heel lastig om te zien bij je kind.
In jouw voorbeelden lees ik signalen van te veel stress. Daardoor kan sowieso nu niet vastgesteld worden of dit ADHD of autisme is. Het is dus ook niet het moment om daar aan te denken, als oorzaak voor zijn gedrag nu. En de overstap naar het vo alleen al en het wennen aan de nieuwe school en wat daarbij komt kijken.
Het is wel een teken dat hij echt hulp kan gebruiken bij het reguleren van zijn stresslevel. Bijvoorbeeld van iemand die dat snapt.
Ik weet van een kind dat ook toe was aan het vo, maar nog heel jong, dat hij part time in de brugklas lessen volgde en parttime op de basisschool. Dat hielp om de overgang te vergemakkelijken. Die werd minder groot. Het nieuwe qua uitdaging cognitief naast het vertrouwde qua sociale behoefte.
Die specifiek constructie is bij jouw zoon nu niet meer mogelijk denk ik, maar die behoefte heeft hij ergens wel. Hoe kan daar een invulling voor gevonden worden? Regelmatig tijd inplannen voor activiteiten met sociale peers, zelfs als het in eerste instantie ten koste gaat van het schoolwerk op het vo.
Maar wordt het gedrag dan getriggerd door stress en (executieve) overbelasting of kan hij er beter mee omgaan als hij ontspannen is. Dat vind ik echt lastig.
Maar met je eens dat diagnostiek in deze staat waarschijnlijk geen betrouwbare uitkomsten gaat geven.
Vorig jaar hadden we expres al een soort constructie ingezet met deels meelopen op het VO. Dat ging destijds heel redelijk, alleen lijkt volledig meedraaien op het VO nu toch te veel van het goede te zijn (denk ik). Helaas geen 10-14 onderwijs hier in de buurt. Dat had ik hem graag gegund.
Re: Jong naar het VO
Kun je misschien het aantal vakken verminderen en dan volgend jaar de rest doen?
Moeder van 2 meiden, de oudste op het VO, de jongste op de basisschool 1x versneld.
Re: Jong naar het VO
Of minder uren lessen volgen?
Op de school van zoon hebben ze een systeem met flexuren, in te vullen op basis van de persoonlijke omstandigheden van een leerling. De kinderen plannen ze zelf in, op basis van een zelf gemaakt plan, in overleg met de mentor. Voor de een is dat extra les, voor de ander verdieping/verrijking. Hij hoeft ze niet te volgen van zijn mentor, omdat hij al een extra vak volgt en zijn resultaten goed zijn.
Kan je zoon aangeven wat hij wel nodig heeft?
Ik ben toevallig het boek Rainbow forest minds aan het lezen, in twee delen. Ken je dat? Voor mezelf vind ik er heel veel herkenning in.
Op de school van zoon hebben ze een systeem met flexuren, in te vullen op basis van de persoonlijke omstandigheden van een leerling. De kinderen plannen ze zelf in, op basis van een zelf gemaakt plan, in overleg met de mentor. Voor de een is dat extra les, voor de ander verdieping/verrijking. Hij hoeft ze niet te volgen van zijn mentor, omdat hij al een extra vak volgt en zijn resultaten goed zijn.
Kan je zoon aangeven wat hij wel nodig heeft?
Ik ben toevallig het boek Rainbow forest minds aan het lezen, in twee delen. Ken je dat? Voor mezelf vind ik er heel veel herkenning in.
Re: Jong naar het VO
Ik heb niet meer helemaal terug gelezen dus wellicht klopt mijn reactie niet maar ik vraag me af of vakken verminderen oid veel verandert. Ik vind de overgang van de basisschool naar de middelbare school toch vooral op sociaal vlak een grote sprong. Mijn kinderen zaten op een montessori school en daar bracht ieder jaar al wat verandering met steeds een nieuwe klas (en nieuwe plek vinden) zeker bij de verandering van bouw waarbij ze bij ons maar met 1 of 2 kinderen uit de oude klas naar een nieuwe bouw gingen. De middelbare vind ik nog een stap verder. Nieuwe school, nieuwe groepsvorming en ook nog een heel nieuwe omgeving. Onze eerste klasser is een ‘late leerling’ en was al in januari 12 geworden. Dat is natuurlijk maar 1 factor maar iig wel meest bij de hand van mijn kinderen bij aanvang middelbare en vol zelfvertrouwen. Ik zie ivm mijn oudere kinderen dat dat iig de overgang makkelijker heeft gemaakt in vooral ‘de aperots’ waar ik toch wel over hoor. Dat kan aan mijn kind liggen (die t belangrijk vindt een in haar ogen belangrijke plek op de rots te hebben) maar dit soort processen spelen denk ik echt wel in een nieuwe omgeving. En dan ook nog alle andere veranderingen die bij de middelbare school horen….. ik heb iig het idee dat de vakken / aantal lessen minder een rol speelt bij de grote verandering. Ik zie overigens nog wel een verschil in sfeer van school en klas bij dit soort zaken. De meer competitieve school van 2 van mijn kinderen lijkt op alle fronten meer competitief…..
Wellicht geen voor de hand liggende gedachte en wil er zeker niet mee zeggen dat leeftijd alles zegt maar zie hier in ons geval wel ook een voordeel bij jongste.
Echt tips anders dan andere klas overwegen heb ik helaas niet. Gr Noelle
Wellicht geen voor de hand liggende gedachte en wil er zeker niet mee zeggen dat leeftijd alles zegt maar zie hier in ons geval wel ook een voordeel bij jongste.
Echt tips anders dan andere klas overwegen heb ik helaas niet. Gr Noelle
Re: Jong naar het VO
Ik merk dat ik erg het gevoel heb dat zoon jong naar het VO laten gaan een verkeerde beslissing van ons geweest. Liefste zou ik hem nu terug naar een goede basisschool laten gaan en hem dan gewoon met 12 jaar laten starten in de brugklas. Geen reële oplossing, maar ik zou het hem zo gunnen om nog 1.5 jaar aan vaardigheden te werken en te groeien.
Ik had hem deze vakantie gevraagd om even in zijn agenda of Magister te kijken of hij alvast wat werk kon doen, zodat we niet direct weer in de stress terecht komen als school weer begint. Blijkt nu dat er toetsen zijn van vakken die hij lastig vindt en hij voor projecten nog het een en ander moest doen. Maar in plaats van toe te geven dat hij gewoon niet gekeken heeft of niet goed gekeken heeft, ligt het (uiteraard) weer aan anderen.
Ik had met zoon afgesproken mij niet meer met school te bemoeien (school raadt dit ook aan). Ik bereid mij dus voor op een aantal stevige onvoldoendes. Het voelt heel gemeen van mijzelf, maar ergens zal er dan hopelijk toch enig initiatief van zijn kant komen (hij heeft zelf tot nu toe geen enkel initiatief laten zien op welk vlak dan ook).
Ik had hem deze vakantie gevraagd om even in zijn agenda of Magister te kijken of hij alvast wat werk kon doen, zodat we niet direct weer in de stress terecht komen als school weer begint. Blijkt nu dat er toetsen zijn van vakken die hij lastig vindt en hij voor projecten nog het een en ander moest doen. Maar in plaats van toe te geven dat hij gewoon niet gekeken heeft of niet goed gekeken heeft, ligt het (uiteraard) weer aan anderen.
Ik had met zoon afgesproken mij niet meer met school te bemoeien (school raadt dit ook aan). Ik bereid mij dus voor op een aantal stevige onvoldoendes. Het voelt heel gemeen van mijzelf, maar ergens zal er dan hopelijk toch enig initiatief van zijn kant komen (hij heeft zelf tot nu toe geen enkel initiatief laten zien op welk vlak dan ook).
Re: Jong naar het VO
Dat initiatiefloze zie ik eigenlijk bij veel meer scholieren/pubers. Ik denk niet dat dat zozeer met de leeftijd te maken heeft. Ik snap je wel hoor, dat je hem graag nog wat langer een zorgeloos bestaan had gegund (en daarmee jezelf ook). Deze worsteling is gewoon rot. Maar wellicht is het ook gewoon de aard van het beestje en was het over 1,5 jaar niet anders geweest?
Re: Jong naar het VO
Je weet natuurlijk nooit of het twee jaar later wel goed of beter gegaan was. Ergens hoop ik dan dat ze wat groeien en zich wat meer verantwoordelijk gaan voelen voor kun leven en keuzes. Het lastige is dat mijn man altijd heel ijverig en zelfstandig is geweest, dus die vindt het helemaal lastig zich in te leven.
Ik zou het al heel wat vinden als kind een keer uit zichzelf besluit huiswerk te gaan maken. Dan ga ik een rondedansje in hularokje doen denk ik. Met groepsopdrachten doet kind ook gewoon weinig tot niets.
En dat is dan pijnlijk als je groepsgenoten wel veel gedaan hebben en je hier op aangesproken wordt. Maar de keer daarna gaat het weer net zo. Ik zit soms echt met kromme tenen en op mijn handen om niet in te grijpen (en vooral bij groepsppdrachten snap ik het niet, het is geen kwestie van het niet kunnen, ik heb in het verleden prachtige projecten gezien).
Ik zou het al heel wat vinden als kind een keer uit zichzelf besluit huiswerk te gaan maken. Dan ga ik een rondedansje in hularokje doen denk ik. Met groepsopdrachten doet kind ook gewoon weinig tot niets.
En dat is dan pijnlijk als je groepsgenoten wel veel gedaan hebben en je hier op aangesproken wordt. Maar de keer daarna gaat het weer net zo. Ik zit soms echt met kromme tenen en op mijn handen om niet in te grijpen (en vooral bij groepsppdrachten snap ik het niet, het is geen kwestie van het niet kunnen, ik heb in het verleden prachtige projecten gezien).
Re: Jong naar het VO
Dit is ook heel lastig, als het niet meteen goed gaat. Versnellen is wat dat betreft lastiger dan blijven zitten. In dat laatste geval lijken er weinig andere opties, terwijl bij versnellen eerder het gevoel van 'hadden we maar niet of anders ingegrepen ' ontstaat. Maar niet ingrijpen had ook tot onwenselijke situaties geleid.
Wat ooit bij mijn dochter hielp in de brugklas, toen ze na een m.i. mislukte versnelling in de brugklas vastliep, was een plan met hulp van buitenaf en eigen commitment, gericht op versterken van zelfvertrouwen.
We vroegen of ze op het gymnasium wilde blijven of dat ze liever naar de havo wilde. Dit op een open manier, niet als dreigement. Ze koos het eerste.
Hiervoor had ik wel eerst een "zelfonderzoek " gedaan: was het echt zo dat dat voor mij helemaal OK was als ze naar de havo zou gaan? Dat waren eerst nogal mixed feelings bij mij, die ik wilde erkennen en onderzoeken. Ik was bang dat er anders toch teleurstelling zou doorklinken. Maar toen ik dat kon beamen, kon ik dit pas aan haar voorleggen als een echte open keuze.
Vervolgens legde ik hasr uit wat leren leren was, hoe het zo bij haar gekomen was en of vroeg of ze effectiever wilde leren leren in evenveel of minder tijd dan tot dan toe.
Toen ze dat wilde, heeft ze een studievaardigheden training voor hb kids gedaan, waar iedereen in dezelfde situatie zat als zij (meesten wel ietsje ouder). Dat maakte dat ze extern bevestiging kreeg van mijn verhaal.
Ook is ze op huiswerkbegeleiding gegaan, zodat ze thuis bijna niets meer hoefde te doen aan huiswerk. Dat was fijn voor haar, omdat ze dan thuis echt gewoon vrij had en niet het gevoel van 'eigenlijk moet ik nog wat meer doen '.
Er was een meisje waar ze goed mee kon opschieten daar, de andere kinderen waren totaal ongemotiveerde jongens. Daar voelde ze zich niet bij thuis en dat werd de motivatie om door te zetten. We hadden afgesproken dat ze zou minderen met huiswerkbegeleiding als ze het zelf kon. Dat waren allemaal afspraken waar ze zelf over mee had gedacht.
Verder thuis veel positieve aanmoediging, begrip, grapjes, leuke dingen, afspreken met anderen enz. Voorbeelden van andere kinderen bij wie dit ook speelde, hoe ik zelf ook ooit onderuit was gegaan bij Latijn en een 5 met kerst naar een 9 bij de overgang was gegaan enz. Soms deed ik met haar wel aan toetstraining, om toets-stress te verminderen.
Er zat veel zelftwijfel en schaamte bij haar dat jaar. Maar langzaam maar zeker veranderde ze en werden de resultaten beter.
Ze ging over naar jaar 2, zonder verdere begeleiding. Niet alles ging meteen probleemloos, maar wel telkens beter. Diverse klasgenoten stroomden wel af door de jaren heen.
Ik denk dat jouw zoon momenteel vertrouwen kwijtgeraakt kan zijn in eigen kunnen, maar dat hij dat nog wel kan opbouwen.
Re: Jong naar het VO
Dochter stond pas na een slecht kerstrapport open voor hulp, daarvoor niet
Re: Jong naar het VO
Hier is het redelijk het tegenovergestelde. Zoon (8j) heeft voor kerst zijn huiswerk voor na de vakantie al gemaakt, “dan hoef ik er verder niet meer aan te denken”. Uit zichzelf, ik vond het echt geweldig. Hij heeft bij grotere dingen nog wel sturing nodig, bijvoorbeeld plannen voor een toetsweek of groepswerk, maar dit huiswerkgebeuren heeft hij goed onder de knie.
Hij heeft ook zin om maandag weer naar school te gaan, hij wil zijn vrienden graag weer zien.
Hij heeft ook zin om maandag weer naar school te gaan, hij wil zijn vrienden graag weer zien.
Re: Jong naar het VO
Lastig hoor Karan. Geen huiswerk maken in de vakantie vind ik niet bepaald verrassend. Niet makkelijk uit jezelf daaraan beginnen vind ik ook niet zo vreemd en herkenbaar. Maar het niet fijn voelen op school lijkt me de grootste zorg. En ook lastig wat daaraan te doen. Onvoldoendes kunnen idd een trigger zijn om alsnog iets te gaan doen of actiever te gaan worden. En anders blijft die idd zitten en of dat erg is lijkt me de vraag. Maar als die toch over gaat en nog steeds niet blij is op school lijkt me heel vervelend. Een andere klas of school klinkt wat dat betreft toch echt als een logische optie. Wellicht dat dat ook de bereidheid tot inspanningen vanzelf vergroot.
Re: Jong naar het VO
Soms is doubleren op het VO minder 'erg' en zinvoller dan nog een jaar extra op de basisschool doorbrengen. Want ook al mocht zo'n eerste jaar VO niet zijn wat je ervan gehoopt had, je kind leert altijd - vakinhoudelijk, planningsvaardigheden, op persoonlijk vlak. Dat geleerde neemt hij mee naar een volgend jaar dat dan - als het goed is - wat gemakkelijker zal verlopen.
Neemt niet weg dat het moeilijk is als je ziet dat je kind niet lekker op z'n plek zit. 7Waarbij ik toch één opmerking wil plaatsen die misschien niet zo leuk is ... Karan, ik lees al heel lang dat jij je twijfels had bij de overstap naar het VO, en ook dat je denkt dat jullie niet de juiste keuze gemaakt hebben. Mijn ervaring is dat ook als je denkt dat je dit niet aan je kind laat merken, kinderen vrijwel altijd die 'onderstromingen' oppikken. En dus vaak heel goed in de gaten hebben dat ouders eigenlijk niet zoveel vertrouwen hebben in de genomen beslissing of situatie. Dat kan ook een fullfilling prophecy worden, in de zin dat een kind (onbewust) gaat handelen volgens 'er wordt niks van me verwacht dus waarom zou ik me inspannen' principe (onze jongste had dit toen hij merkte dat zijn mentor verwachtte dat hij het toch niet zou halen). Ik zeg zeker niet dat dit bij jullie het geval is hoor! Maar het is wel iets dat ik ouders in het algemeen wil meegeven. Wij volwassenen zijn vaak minder subtiel dan we zelf denken.
Neemt niet weg dat het moeilijk is als je ziet dat je kind niet lekker op z'n plek zit. 7Waarbij ik toch één opmerking wil plaatsen die misschien niet zo leuk is ... Karan, ik lees al heel lang dat jij je twijfels had bij de overstap naar het VO, en ook dat je denkt dat jullie niet de juiste keuze gemaakt hebben. Mijn ervaring is dat ook als je denkt dat je dit niet aan je kind laat merken, kinderen vrijwel altijd die 'onderstromingen' oppikken. En dus vaak heel goed in de gaten hebben dat ouders eigenlijk niet zoveel vertrouwen hebben in de genomen beslissing of situatie. Dat kan ook een fullfilling prophecy worden, in de zin dat een kind (onbewust) gaat handelen volgens 'er wordt niks van me verwacht dus waarom zou ik me inspannen' principe (onze jongste had dit toen hij merkte dat zijn mentor verwachtte dat hij het toch niet zou halen). Ik zeg zeker niet dat dit bij jullie het geval is hoor! Maar het is wel iets dat ik ouders in het algemeen wil meegeven. Wij volwassenen zijn vaak minder subtiel dan we zelf denken.
Re: Jong naar het VO
Dat klopt Paula, dat is ook wel een zorg van mij. Ik probeer mijn zorgen in nabijheid van kind niet teveel te laten merken (en mijn twijfels hier te spuien), maar kinderen zullen altijd wel iets oppikken.
School weer begonnen, ik hoop toch dat we een beetje vooruitgang gaan boeken. Ik heb elke keer toch weer een beetje angst voor negatieve berichten vanuit school.
School weer begonnen, ik hoop toch dat we een beetje vooruitgang gaan boeken. Ik heb elke keer toch weer een beetje angst voor negatieve berichten vanuit school.
Re: Jong naar het VO
Misschien een hele kleine troost: Zelfs als zo'n jaar niet wil lukken, dan nog leert je kind zoveel! Probeer het te zien als een onderdeel van zijn groeiproces en ontwikkeling richting (jong)volwassene. Wat ik vooral geleerd heb met mijn kinderen (en dan vooral jongste), is om niet te ver vooruit te willen kijken. Niet in negatieve, maar ook niet in positieve zin. Want doordat hij zich zo asynchroon ontwikkelde, liet het zich absoluut niet voorspellen hoe/wat hij zou gaan doen. "Loslaten" dus. Met hoofdletter L want je wil zo graag de hobbels wegvegen en zorgen dat je kind een beetje fijn zijn schooltijd doorkomt. Ik denk oprecht dat het gevecht van mijn kind met school (hij verzette zich tegen moeten, tegen autoriteit en tegen school in het algemeen) het moeilijkste is dat ik ooit vanaf de (relatieve) zijlijn heb moeten bekijken.
Re: Jong naar het VO
Maar kan hij dit wel? Initiatief nemen is ook een executieve functie (ik ben even de officiële naam kwijt). Het kan ook zijn dat hij daar gewoon echt (nog) moeite mee heeft. Mijn dochter zit in groep 8 en is ook veel jonger dan de rest, en heeft ook moeite met deze kant van huiswerk (ze hebben op haar school veel huiswerk als voorbereiding op het VO). Wat wij of de juf ook doen of voorstellen, tot nu toe heeft niets geholpen. Het huiswerk opschrijven is al een heel ding.Karan_1 schreef: ↑vr 05 jan , 2024 2:58 pmIk merk dat ik erg het gevoel heb dat zoon jong naar het VO laten gaan een verkeerde beslissing van ons geweest. Liefste zou ik hem nu terug naar een goede basisschool laten gaan en hem dan gewoon met 12 jaar laten starten in de brugklas. Geen reële oplossing, maar ik zou het hem zo gunnen om nog 1.5 jaar aan vaardigheden te werken en te groeien.
Ik had hem deze vakantie gevraagd om even in zijn agenda of Magister te kijken of hij alvast wat werk kon doen, zodat we niet direct weer in de stress terecht komen als school weer begint. Blijkt nu dat er toetsen zijn van vakken die hij lastig vindt en hij voor projecten nog het een en ander moest doen. Maar in plaats van toe te geven dat hij gewoon niet gekeken heeft of niet goed gekeken heeft, ligt het (uiteraard) weer aan anderen.
Ik had met zoon afgesproken mij niet meer met school te bemoeien (school raadt dit ook aan). Ik bereid mij dus voor op een aantal stevige onvoldoendes. Het voelt heel gemeen van mijzelf, maar ergens zal er dan hopelijk toch enig initiatief van zijn kant komen (hij heeft zelf tot nu toe geen enkel initiatief laten zien op welk vlak dan ook).
Moeder van 2 meiden, de oudste op het VO, de jongste op de basisschool 1x versneld.
Re: Jong naar het VO
Aanvullend op de vraag die Vlinder stelt: Bij hb kinderen zie je vaak een asynchrone ontwikkeling. Ze zijn cognitief (en in veel gevallen sociaal en/of emotioneel) hun kalenderjaren ver vooruit, maar tegelijkertijd is het mogelijk dat dingen als motoriek, executieve functies of studievaardigheden leeftijdsadequaat of zelfs minder dan leeftijdsadequaat ontwikkeld zijn. Dat is voor het kind zelf verwarrend (want waarom snap ik dít wel maar kan ik dát niet?) laat staan voor zijn omgeving! Het is dan gemakkelijk om het op de jonge leeftijd te gooien (doen scholen vaak) terwijl er eigenlijk 'alleen maar' sprake is van een niet gelijklopende ontwikkeling. Maar daarmee doe je de leer- en ontwikkelbehoefte van het kind tekort.
Onze jongste was net 9 geworden toen hij naar het VO ging. Cognitief, sociaal en emotioneel helemaal toe aan die stap. Zijn motoriek was zwak voor een 9-jarige. Studievaardigheden had hij totaal niet - tot dan toe had hij min of meer spelenderwijs geleerd; de stof van de basisschool beheerste hij meestal al tegen de tijd dat deze werd aangeboden en als je dan een beetje verbanden kunt leggen, ben je al snel toe aan het volgende. Echt léren (iets nieuws aangeboden krijgen, oefenen, fouten maken, inspanning leveren) was voor hem een nieuw concept. Eentje waar hij zich met hand en tand tegen verzette want hij wilde niet 'falen' (=oefenen en fouten maken), hij wilde het kúnnen. Daarnaast was hij oprecht niet in staat om te plannen en te organiseren. Gebruik van een agenda wees hij af, hij deed alles in zijn hoofd. En vergat dan dingen zoals inleverdata en toetsen. Dingen die hij niet leuk vond, verdwenen naar de achtergrond. Studeren? Nah, gewoon de avond of ochtend voor de toets een keer overlezen moet genoeg zijn. Als het dat niet was, stopte hij met inspanning leveren.
Die strijd heeft ruim 3 jaar geduurd, toen ging hij langzaam inzien dat zijn manier van 'leren' niet werkte. Alles wat school of wij aanreikten hielp niet, hij heeft die weg echt grotendeels zelf af moeten leggen. Leuk was anders, voor hem en ons. Maar wel leerzaam. Hij kent zichzelf nu zoveel beter! En die kennis komt hem de rest van zijn leven van pas.
Ik moet er wel bij zeggen dat wij een VO-school hadden die de ruimte die nodig was om te kunnen ontwikkelen, ook gaf. Ze dachten mee, waren flexibel, hadden engelengeduld. Op een reguliere school met beperkte kennis van hb zou hij na 1-2 jaar zeker zijn afgestroomd en uitgevallen. Dat laat dus m.i. ook zien hoe belangrijk de schoolkeuze is (waarbij ik me realiseer dat een schoolkeuze niet in elke regio even gemakkelijk of vrij is als bij ons).
Onze jongste was net 9 geworden toen hij naar het VO ging. Cognitief, sociaal en emotioneel helemaal toe aan die stap. Zijn motoriek was zwak voor een 9-jarige. Studievaardigheden had hij totaal niet - tot dan toe had hij min of meer spelenderwijs geleerd; de stof van de basisschool beheerste hij meestal al tegen de tijd dat deze werd aangeboden en als je dan een beetje verbanden kunt leggen, ben je al snel toe aan het volgende. Echt léren (iets nieuws aangeboden krijgen, oefenen, fouten maken, inspanning leveren) was voor hem een nieuw concept. Eentje waar hij zich met hand en tand tegen verzette want hij wilde niet 'falen' (=oefenen en fouten maken), hij wilde het kúnnen. Daarnaast was hij oprecht niet in staat om te plannen en te organiseren. Gebruik van een agenda wees hij af, hij deed alles in zijn hoofd. En vergat dan dingen zoals inleverdata en toetsen. Dingen die hij niet leuk vond, verdwenen naar de achtergrond. Studeren? Nah, gewoon de avond of ochtend voor de toets een keer overlezen moet genoeg zijn. Als het dat niet was, stopte hij met inspanning leveren.
Die strijd heeft ruim 3 jaar geduurd, toen ging hij langzaam inzien dat zijn manier van 'leren' niet werkte. Alles wat school of wij aanreikten hielp niet, hij heeft die weg echt grotendeels zelf af moeten leggen. Leuk was anders, voor hem en ons. Maar wel leerzaam. Hij kent zichzelf nu zoveel beter! En die kennis komt hem de rest van zijn leven van pas.
Ik moet er wel bij zeggen dat wij een VO-school hadden die de ruimte die nodig was om te kunnen ontwikkelen, ook gaf. Ze dachten mee, waren flexibel, hadden engelengeduld. Op een reguliere school met beperkte kennis van hb zou hij na 1-2 jaar zeker zijn afgestroomd en uitgevallen. Dat laat dus m.i. ook zien hoe belangrijk de schoolkeuze is (waarbij ik me realiseer dat een schoolkeuze niet in elke regio even gemakkelijk of vrij is als bij ons).
Re: Jong naar het VO
Klopt, bij ons kind is het erg asynchroon. En in tegenstelling tot bij de meeste slimme kinderen zijn we bij ons kind dat hij op sociaal en emotioneel gebied geen voorloper is (hier loopt hij juist achter en hij wellicht een laatbloeier).
Dat gecombineerd met een gebrek aan planningsvaardigheden en executieve functies in het algemeen maakt de brugklas een pittige kluif voor hem.
Ik laat hem nu veel vrijer en een belangrijke stap is dat hij nu soms zelf initiatief neemt om wat voor school te gaan doen. Ik verwacht nog niet dat het goed is en ga uit van een paar stevige onvoldoendes, maar ik vind het fijn dat hij af en toe zelf initiatief toont.
Verder blijf ik uiteraard in een onmogelijke tweesprong zitten: loslaten en hem gecontroleerd laten falen of hem helpen. Daar ben ik zelf ook nog niet uit. Het zit in mijzelf dat ik het lastig vind om hem te laten falen en niets te doen. Maar tegelijkertijd moet ik dit niet uit de weg gaan, omdat ik het lastig vind.
Dat gecombineerd met een gebrek aan planningsvaardigheden en executieve functies in het algemeen maakt de brugklas een pittige kluif voor hem.
Ik laat hem nu veel vrijer en een belangrijke stap is dat hij nu soms zelf initiatief neemt om wat voor school te gaan doen. Ik verwacht nog niet dat het goed is en ga uit van een paar stevige onvoldoendes, maar ik vind het fijn dat hij af en toe zelf initiatief toont.
Verder blijf ik uiteraard in een onmogelijke tweesprong zitten: loslaten en hem gecontroleerd laten falen of hem helpen. Daar ben ik zelf ook nog niet uit. Het zit in mijzelf dat ik het lastig vind om hem te laten falen en niets te doen. Maar tegelijkertijd moet ik dit niet uit de weg gaan, omdat ik het lastig vind.
Re: Jong naar het VO
Wij kozen uiteindelijk voor een combinatie van gecontroleerd loslaten en gecontroleerd laten falen. Communicatie met school was daarbij cruciaal, maar ook de communicatie met zoon zelf. Het vroeg wel een lange adem, van ons allemaal.
Re: Jong naar het VO
Leerwerk en huiswerk laten we nu redelijk los en dat gaat eigenlijk best aardig. Hij lijkt ook iets rustiger en wat minder overprikkeld. Sociaal is een ander verhaal. Daar maak ik mij toch wel behoorlijk zorgen over. Wellicht is het de tijd om daar hulp voor in te roepen. Wachttijden zijn overal minimaal een half jaar, dus we moeten ook een beetje vooruit denken.
Hij heeft momenteel ook minder zin in dingen die hem vroeger plezier gaven. Duikt vaak zijn bed in met een scherm. Dat is natuurlijk deels ook de leeftijd en wat zijn klasgenoten doen, maar ik vind het wel jammer.
Hij heeft momenteel ook minder zin in dingen die hem vroeger plezier gaven. Duikt vaak zijn bed in met een scherm. Dat is natuurlijk deels ook de leeftijd en wat zijn klasgenoten doen, maar ik vind het wel jammer.
Re: Jong naar het VO
Ik heb zelf moeite met laten falen. Wat leert een kind ervan als het nog niet goed kan plannen enzo en de gevolgen niet overziet? Als het dan blijft zitten lijkt het mij nog moeilijker om motivatie te vinden. Gecontroleerd laten falen klinkt mooi, maar dat zou betekenen dat je op moment x wel invloed op hem zou hebben. Wat is er aan dat moment dan anders dan nu? Gecontroleerd laten falen kan denk ik alleen als het een kwestie is van niet willen. Als het echt niet kunnen is, dan zou ik daar moeite mee hebben voor mijn kind.
Het is mooi om te lezen, Paula, dat het bij jullie goed gekomen is. Maar als je kind op dit moment op school zit, gaan dat soort dingen echt moeilijk met de lerarentekorten en hoog verzuim. Bij ons op school is het al een hele kunst om een mentor te spreken te krijgen en dan liefst dezelfde als de keer daarvoor.
Dat zich terugtrekken zie ik bij mijn dochter ook, Karan. Dat is heel naar om te zien. Ik heb er helaas geen tips voor, ik weet zelf ook niet goed wat ik eraan kan doen.
Het is mooi om te lezen, Paula, dat het bij jullie goed gekomen is. Maar als je kind op dit moment op school zit, gaan dat soort dingen echt moeilijk met de lerarentekorten en hoog verzuim. Bij ons op school is het al een hele kunst om een mentor te spreken te krijgen en dan liefst dezelfde als de keer daarvoor.
Dat zich terugtrekken zie ik bij mijn dochter ook, Karan. Dat is heel naar om te zien. Ik heb er helaas geen tips voor, ik weet zelf ook niet goed wat ik eraan kan doen.
Moeder van 2 meiden, de oudste op het VO, de jongste op de basisschool 1x versneld.
Re: Jong naar het VO
Ik denk dat met laten falen bedoeld wordt dat een kind consequenties merkt van een onhandige aanpak. Als een kind bijvoorbeeld een woordjestoets in één avond wil leren en niet open staat voor verspreid leren kan het nuttig zijn om te laten ervaren dat zijn aanpak niet werkt.