Niet naar school willen/ vastlopen

Voor groep 1 en 2 (Nederland) en laatste twee kleuterklassen (België)
Plaats reactie
Jpa
Berichten: 11
Lid geworden op: ma 28 mar , 2022 12:15 pm

Niet naar school willen/ vastlopen

Bericht door Jpa »

Dag allemaal,

Hoop dat jullie mij meer inzicht kunnen bieden.
Zoon 4 jaar in groep 2 en HB getest wil niet meer naar school.
Elke ochtend is het tegenstribbelen, huilen, om zich heen slaan. Tot aan de schooldeuren waar iemand hem dan overneemt. In de klas is het snel over.
Maar dit gedrag hebben we al gezien bij de opvamg/ zwemles/ judoles. In het begin gaat het goed. Maar daarna is het weer tegenstribbelen. School/ juffen/ Ib er doen hun best en passen veel aan voor hem. Uitdagend werk/ plusklas ect. Maar niks lijkt op lange termijn te werken. Juffen geven aan dat het huilen snel over is. Maar het gaat mij niet ok het huilen maar om de strijd en weerstand die hij blijkbaar voelt om te gaan.ik wil zijn gevoel niet bagatelliseren. Of hem elke keer wat leuks beloven als hij wel gaat. Zo leer ik hem toch niks anders dan dat hij over zijn eigen grenzen moet gaan. Hoe iedereen zijn best ook doet het lijkt te langzaam te gaan. Het systeem kan hem eigenlijk niet bijhouden.
Ik ben bang dat hij zo niks zal afmaken. Hoe ga ik hiermee om?

loekie
Berichten: 191
Lid geworden op: za 27 feb , 2021 7:42 pm

Re: Niet naar school willen/ vastlopen

Bericht door loekie »

Onze oudste had dit ook, op het kinderdagverblijf en op school, maar iets minder heftig dan je beschrijft. Aan het eind van de dag in groep 1/2 vertelde hij bijna elke keer dat het toch leuk was geweest. Hij was in die tijd erg geïnteresseerd in schrijven. We hebben toen een poosje samen een soort dagboekje gemaakt. Daarin heeft hij een paar keer (na stevige stimulans van mijn kant) opgeschreven dat het leuk was geweest op school. Dat hebben we gebruikt om steeds uit te leggen dat je tegen iets op kan zien, maar dat het later mee kan vallen. Dat deden we ook als hij aangaf niet naar school te willen. Ondertussen hebben we natuurlijk ook met school overlegd om te zorgen dat hij zich daar zo veilig mogelijk voelde (plaats in de kring, starten in constructiehoek, passend werk op een rustig plekje). Later kreeg hij er minder last van. Hij heeft wel lang nodig gehad dat hij thuis veel ruimte kreeg om te vertellen wat hem beviel op school en wat niet. Pas op het VO is het helemaal over gegaan.

Gebruikersavatar
Paula
Berichten: 468
Lid geworden op: za 27 feb , 2021 6:34 pm

Re: Niet naar school willen/ vastlopen

Bericht door Paula »

Zowel onze oudste als jongste hadden dit. Ik heb menig keer een gillend en schoppend kind naar school gedwongen :blush: . Eenmaal daar waren ze braaf aangepast en merkte niemand dat ze met zoveel tegenzin en weerstand naar school gingen.

Wij hebben een 2-sporen beleid gehanteerd:
Met kind in gesprek om te achterhalen wat maakte dat hij/zij niet wilde. Oudste kon dat niet goed onder woorden brengen, jongste wel. Afspraken gemaakt met kind over het 'scoren' van de dag. Ze mochten de dag een cijfer geven, maar ze moesten kunnen onderbouwen waarom een dag een bepaald cijfer kreeg. Daaruit werd al snel helder dat de hele dag gekleurd kon worden door één klein incidentje of uitspraak. We zijn dus (met hulp van een integratief kindertherapeut) aan de slag gegaan met leren relativeren.

Tegelijkertijd gingen we met school in gesprek over de ervaren weerstand van kind. Samen gekeken wat we konden veranderen. Er kwam in groep 1 en 2 ruimte om te lezen, schrijven en rekenen, en om andere opdrachtjes te maken. Jongste mocht met een koptelefoon op luisterboeken voor oudere kinderen luisteren. Voor oudste waren die aanpassingen in eerste instantie voldoende, voor jongste niet. Toen bleek dat school van inzicht verschilden over wat de kinderen nodig hadden, hebben we de kinderen laten testen (maar dat is bij jullie al gebeurd neem ik aan) én een didactisch onderzoek laten uitvoeren om hun niveau te bepalen. Dat laatste zorgde ervoor dat school in paniekstand schoot, de voorsprong van vooral jongste was veel groter dan zij dachten en ze gaven al snel aan dat ze daar niets mee konden.

Jongste heeft t/m het 2e jaar op de uni weerstand tegen alles wat onderwijs en regels is gehouden. Oudste was flexibeler en kon zich beter aanpassen. Beide hebben moeite gehad met sociale aansluiting vinden. Op de basisschool was dat echt een probleem, op het VO veel minder, op de uni helemaal niet meer.

boom
Site Admin
Berichten: 915
Lid geworden op: wo 17 feb , 2021 1:19 pm

Re: Niet naar school willen/ vastlopen

Bericht door boom »

Fijn dat je zijn signalen serieus neemt, Jpa. Bij ons ging het precies zo, eerste paar keer zijn dingen leuk, nieuw en interessant. Na een paar keer is het nieuwe eraf en begint de struggle. Ik herinner me dat meestal op school in november (het is niet toevallig vandaag 1 november [snorkel] ) de eerste episodes van buikpijn en hoofdpijn weer opkwamen zetten. Helaas is dat zo gebleven tot en met de middelbare school en ik zal je de afloop ervan besparen.
Wat ik wil benadrukken is dat een kind niet voor niks niet wil gaan. Dat het na een half uurtje in de klas stopt met huilen, betekent niet dat het verdriet er niet is, maar dat hij niet wordt gehoord en het verzet wordt gebroken. Op de crèche liet ik mijn kind huilend, krijsend achter. Verschrikkelijk achteraf gezien, nu ik weet wat ik nu weet. Want hij vond het er ook echt vreselijk. Als ik vroeg wat hij had gedaan dan was het antwoord “wachten totdat jij weer terugkomt”.

Vanuit mijn eigen ervaring als moeder van een kind dat niet naar school wil, zou ik zeggen dat er echt wat moet veranderen, hij moet een passend lesprogramma krijgen waar hij blij van wordt en naar uitkijkt. Dat hielp bij mijn kind wel (tijdelijk). Maar elke goede dag is er een!
Hoe gaat het sociaal gezien met hem?
Veel wind is oké, zorg enkel voor stevige wortels. 🌳

Jpa
Berichten: 11
Lid geworden op: ma 28 mar , 2022 12:15 pm

Re: Niet naar school willen/ vastlopen

Bericht door Jpa »

Bedankt voor jullie reacties. Fijn om te lezen dat we hier niet alleen in zijn.

Sociaals gezien gaat het goed met hem. Ligt goed in de groep. Hij kan sinds kort veel beter grenzen aangeven en zelf rustmomenten pakken. Bijvoorbeeld door even terug te trekken. Het is alleen op dit soort momenten dat de kalenderleeftijd het overneemt. De emotie is zo heftig dat het voor lichamelijke weerstand zorgt.

Helemaal mee eens dat er wat moet veranderen. Het onderwijs aanbod is nog steeds niet op zijn niveau. Volgens IB er zal het ook enige tijd duren.. waar ik begrip voor heb maar ondertussen frustrerend vind.

Wij gaan hier ook veel meer in gesprek om onderliggende obstakels te doorzien. De dag een cijfer geven en bespreken is een heel goed idee. Dankjewel.

Jpa
Berichten: 11
Lid geworden op: ma 28 mar , 2022 12:15 pm

Re: Niet naar school willen/ vastlopen

Bericht door Jpa »

Wat was voor jullie kinderen de redenen om niet te willen gaan?

merriedroom
Berichten: 532
Lid geworden op: vr 26 feb , 2021 4:41 pm

Re: Niet naar school willen/ vastlopen

Bericht door merriedroom »

Ik ben benieuwd of het weerstand is voor de verwachting of voor daadwerkelijk de school. Het komt vaker voor (minder heftig meestal) dat de overgang naar school bij kleuters en soms ook nog groep 3’ers niet soepel verloopt en het kind al snel nadat de ouder uit beeld is zich kan vermaken. Dat hoeft niet te duiden op schadelijk aanpassingsgedrag, maar is een ontwikkelingsfase van vertrouwen uitbreiden van vooral ouders naar juf en klas op school. Wat zijn dingen waar hij naar zou kunnen uitkijken op school? Een vriendje zien, een verjaardag in de klas, een activiteit die hij mag doen? Misschien helpt dit in een positievere verwachting.

Of is de weerstand vanuit besef dat het gister en eergister ook niet leuk was en wil hij daarom niet gaan? En dat hij zich ontzettend aanpast en z’n tranen inhoudt als hij eenmaal moedeloos in de klas zit? Dat zou zeer schadelijk zijn en dan is de vraag of hij nu wel 5 volle dagen moet gaan terwijl hij niet leerplichtig is.

Karan_1
Berichten: 217
Lid geworden op: di 02 mar , 2021 6:55 pm

Re: Niet naar school willen/ vastlopen

Bericht door Karan_1 »

Ik herken dit vooral van mijn jongste en mijn oudste. Voor mijn oudste was acclimatiseren heel erg van belang. Ze zat niet in NL op school en mocht in de kleuterklassen gewoon even een minuut of 20 bij de kapstok op de gang zitten. Na verloop van tijd was ze er dan klaar voor en ging ze de klas binnen. We noemden de ruimte bij de kapstok altijd de decompressieruimte en ze had gelukkig een hele sensitieve leerkracht die daar geen enkel probleem van maakte.

Bij jongste was het echt gerelateerd aan leeftijd: hij had als kleuter enorme verlatingsangst en hing ontzettend aan mij (brengen door man ging veel beter). Was ook bang dat ik zo overlijden als hij niet bij mij was. Op school was de oplossing (in overleg met de kleuterjuf) hem vroeg te brengen (voor de andere kinderen kwamen) en dan mocht hij een gezelschapsspel spelen met de juf. Ik kan mij voorstellen dat niet alle scholen zo flexibel zijn, we hadden hier echt geluk met leerkrachten, die dit aanvoelden.
Naarmate hij ouder was ging het steeds beter en nu als 10-jarige gaat hij zonder problemen op stap of op kamp.

Deze weerstand kan dus echt heel veel oorzaken hebben en het is lastig uit te vinden waar het exact mis gaat. Ik zou toch proberen met je kind in gesprek te gaan en proberen uit te vinden waar de blokkade zit. Soms is het heel eenvoudig op te lossen (zie voorbeeld van mijn oudste), soms moet je gewoon geduld hebben (zie mijn jongste), soms voldoen aanpassingen in de lesstof en soms spelen er ook zaken die minder makkelijk op te lossen zijn (helaas).

Eerste stap is dus proberen uit te vinden wat de oorzaak is (wat soms dus ook heel lastig kan zijn).

Gebruikersavatar
Paula
Berichten: 468
Lid geworden op: za 27 feb , 2021 6:34 pm

Re: Niet naar school willen/ vastlopen

Bericht door Paula »

Jpa schreef:
wo 01 nov , 2023 6:30 pm
Wat was voor jullie kinderen de redenen om niet te willen gaan?
Een te laag niveau van de aangeboden stof, te laag tempo, teveel onnodige herhaling (later door school gecompenseerd door dan maar helemaal geen uitleg meer te geven, dat leverde dus opnieuw verzet op), geen/onvoldoende aansluiting met klasgenootjes (ze lagen overigens wél goed in de groep, maar voelden zich daar alleen en niet begrepen). En heel belangrijk: niet of onvoldoende gezien en gehoord (geaccepteerd) worden door de leerkracht. In de jaren dat ze een leerkracht troffen die wél zag/hoorde/luisterde, was de weerstand een stuk minder - ookal was het niveau nog steeds niet passend.

Plaats reactie