Op Twitter gaat momenteel deze onderstaande link rond over hoogsensitieve hoogbegaafde kinderen. Het betreft een eindscriptie van Heidi Renou Douma en geeft een mooi overzicht van de verschillende gangbare literatuur over deze onderwerpen. Ik heb er toch ook weer wat nieuwe dingen door aan elkaar kunnen knopen, bij mezelf en bij mn kinderen... Misschien hebben jullie er ook iets aan!

http://dorienkoknl.files.wordpress.com/ ... 130520.pdf

Interessant! Bedankt voor de link.

Hmm ik weet zeker dat ik Dorien Kok volg... Maar ik Twitter bar weinig nu ik niet werk...
Ga morgen even lezen

Zeker interessant! En hier inderdaad een boel herkenning

Ik zag 'm toevallig vandaag ook voorbij komen.
Ik lees ook erg weinig op Twitter de laatste tijd.

Het geeft inderdaad een heel mooi overzicht.
Ga 'm nog eens goed doorlezen.
Zal denk ik wel een plekje op symbaloo krijgen.

Gr. A3n

dank je wel.

Oh ook vanuit hier,dank voor het delen!Ik ga het morgen op het werk even bekijken.Vast zeer herkenbaar en wie weet weer nieuwe inzichten .Een beetje tekst en uitleg bij waar je soms net tegen aanloopt kan dan zooooo handig zijn!

Ben erg blij hiermee! 'Beeldenrijk' was al erg herkenbaar en nuttig gebleken. Dit is nog veel completer. Ga het ook doorgeven aan de leerkrachten.
En laat ik ook net de integratieve kindertherapie, genoemd in hoofdstuk 5 - voor B overwegen.
Dank L.S.

pfff tranen in mijn ogen, wat een herkenning. Dank je wel!

En uitgeprint op het werk . Alleen de inleiding al maakt dat ik meer wil lezen. En de reacties van mensen die het al gelezen hebben maken me ook nieuwsgierig...Nog even geduld...eerst arbeid.

Dank voor de link.

Helaas "pijnlijk" herkenbaar. Heb er nog steeds moeite mee dat ik vroeger niet begrepen werd; met name niet door mijn moeder. Zij vond mij vaak een aansteller...

Mij lijkt de koppeling: beschrijving hoogsensitief kind van Aaron lijkt heel erg op visual-spatial gifted learner van Silverman, DUS hoogbegaafd = visueel-ruimtelijke leerstijl = hoogsensitief nogal kort door de bocht.
Dat vind ik geen overtuigend verhaal.
Er zijn hoogbegaafden met een visueel ruimtelijke leerstijl, maar ook met een auditieve stijl of een combinatie daarvan.
sommigen zijn hoogsensitief, maar niet allemaal.

groeten, bissi

Hier een kritische noot. Hoewel het goed is veel met elkaar te delen, aan kennis, inzichten en ervaringen, denk ik dat we best een beetje kritisch mogen blijven omtrent alles wat er over hoogbegaafdheid en hoogsensitiviteit wordt geschreven.

Het valt mij vaak op dat ik dezelfde stukken die op internet te vinden zijn, weer terug zie komen, en zo ook in deze scriptie.

Het akelige vind ik dat er soms dingen worden beweerd als waarheid, terwijl dat lang niet altijd bewezen is. En ja, natuurlijk zijn er nadelen in te brengen, maar de wetenschap heeft ook zijn sterke kanten.

Zo worden verschillende ideeen, waarbij dikwijls over containerbegrippen wordt gesproken, die niet altijd helder zijn afgebakend, ook nog eens soms aan elkaar gesmeed, en daar kan dus wat mis gaan. Waar hebben we het dan precies nog over? Ik lees in deze scriptie zoveel kenmerken, daar passen bijna alle kinderen wel in. En ik ken ook kinderen die ik zelf als hoogbegaafd en hoogsensitief zie, maar die niet aan een aantal stevig geponeerde basiskenmerken voldoen. Zo zie ik in deze scriptie het beeld van een (wat angstig) nadenkend kind voorbij komen. Ik ken hele impulsieve, zelfverzekerde hoogbegaafde kinderen die ik zeker ook vanwege hun grote opmerkzaamheid en zintuiglijke gevoeligheid hoogsensitief benoem, maar die passen niet in het geschetste plaatje. Dus hoe zit dat nou, met de afbakening van de begrippen, en waarop is die gebaseerd?
In de scriptie wordt ook aangegeven dat er heel veel onderlinge verschillen zijn binnen de groep hoogsensitieve-hoogbegaafde kinderen, maar ik mis toch een echte afbakening.

En wat ik echt jammer vind, is dat er tegenstrijdigheden en onjuistheden in te vinden zijn. Ik ben niet gaan speuren, want ik denk niet dat er iemand op zit te wachten dat ik op alle slakken zout leg, maar ik doe een snelle greep:



En dan vind ik tien pagina's later zo ongeveer een tegenovergestelde bewering:



Dan kunnen we het onderscheid meer-minder verbaal vaardig dus al laten varen, want blijkbaar zit daar geen onderscheidend kenmerk.

Ik begrijp de link van visueel-ruimtelijk leren en hoogsensitiviteit ook niet helemaal eigenlijk, waarop is die gebaseerd?



Hier worden sociale vaardigheden en sociale behoeftes (introversie/extraversie) met elkaar verward. En er wordt waarschijnlijk ook iets anders bedoeld dan er staat: in zichzelf gekeerd (introvert) en niet op zichzelf gericht (egocentrisch), denk ik.

Kortom, mijn punt is: neem niet alles wat geschreven wordt zomaar aan, blijf kritisch en onderzoek ook wat voor bronnen er gebruikt zijn, en wat voor kwaliteit deze hebben. Een beetje slim googlen, en je zet zo je literatuuronderzoek voor een scriptie in elkaar. Dat zou toch niet de bedoeling moeten zijn. En ik vraag me af wat de opleider op dit vlak voor rol ziet, welk niveau het literatuuronderzoek moet hebben in een post-hbo opleiding. Ik word er niet vrolijk van.
Ik heb het puur hierover, niet over de kwaliteiten en bevlogenheid van de auteur/afstudeerder aan deze opleiding. Ik hoop dat dit niet als persoonlijke kritiek wordt opgevat. Ik heb het puur over het stuk.

Hier spreekt geen zeurderige psycholoog die meent het zelf allemaal zo goed te weten, want dat is helemaal niet zo, maar ik vind het toch wel belangrijk dat we kritisch zijn op welke kennis we tot ons nemen, en hoe we deze verwerken. En daar mogen best hoge eisen aan gesteld worden.

Ik snap heel goed dat mensen troost en erkenning ervaren bij het lezen van dit stuk. En ik geloof ook echt dat er goede begeleiding kan worden geboden aan veel kinderen, die voldoen aan een groot deel van de geschetste kenmerken. Maar voor mij zijn de begrippen te diffuus, er is veel overlap met andere kenmerken, wat in een ongunstig geval herkenning van echte ontwikkelingsproblematiek in de weg kan staan, en zelfs ertoe kan leiden dat er geen adequate hulp wordt geboden.

Wat dit punt betreft, hoeft het denk ik niet per se tegenstrijdig te zijn. B past in bovenstaand 'plaatje'.

B had een hoge verbale score (Wisc, viq 137). "Tijdens de subtest Woordenschat, blokkeerde hij enigszins, hij had moeite zijn beelden in woorden te vatten. Woorden aan zijn vele gevoelens, gedachten en beelden te geven is moeilijker voor hem en kost tijd. Bij het afnemen van de subtest Informatie werd echter duidelijk dat hij een zeer uitgebreide woordenschat heeft. Als hij spontaan vertelt komt die woordenschat duidelijk naar voren".

Ik heb m geprint. Gamorgen op mijn gemak lezen. Met kritische blik .

Sacha, bedankt voor je uitgebreidere reactie. Ik ben het helemaal met je eens.
De schrijfster redeneert naar een bepaald doel toe 'hoogbegaafde-hoogsensitieve kinderen, maar komt niet met aantoonbaar bewijs.

Het valt mij op dat er zo veel tweedelingslijstjes voor kinderen gebruikt worden: tussen hoogbegaafd en hoogintelligent, tussen visueel en linguistisch, tussen beelddenker en taaldenker, tussen sensitief en niet-sensitief. Maar de wereld bestaat eerder uit grijstinten dan uit zulke zwart-witte categorieën. Ik herken vaak kenmerken uit beide lijstjes.

groeten, bissi

Dat is dus exact mijn punt. Het zijn eigenlijk vormen van labelling en hokjesdenken. Bedoeld wellicht om kinderen beter te begrijpen, maar eigenlijk soms een simplificatie van de werkelijkheid. En er worden ook verbanden gelegd die volgens mij niet altijd correct zijn.

Wat ik in deze scriptie ook lees is "Deze kinderen zijn vaak..." en dat vind ik dus gevaarlijk. Op het moment dat er helemaal geen eenduidige criteria zijn, dan is het dus niet zo duidelijk over welke kinderen het gaat. Er wordt gezegd dat er ook veel verschillen zijn binnen die groep, maar er worden heel veel kenmerken aaneengeregen, waar die lang niet altijd samenhangend zijn.

Soms is nuchterheid een verademing.

Stel je voor dat iemand de hele groep kinderen die tussen de 100 en 110 punten scoren op een IQtest zou proberen te labelen of op grond van hun intelligentie bepaalde eigenschappen zou proberen toe te dichten. Iedereen zou inzien dat dat niet kan, dat alle kinderen die binnen die norm vallen, heel verschillende eigenschappen hebben, waarvan er veel eerder los staan van het IQ.

Waarom zou dat dan allemaal ineens wel opgaan voor kinderen die hoog op zon test scoren?


(Zelfde bezwaar heb ik tegen 'de overlap', 'het grijze gebied' met autisme en HB... in mijn ogen ongeveer van dezelfde orde als de ijskastmoeder en zonder enige wetenschappelijke grond (in grotere studies naar hele cohorten kinderen, blijkt juist dat een hoge intelligentie eerder samengaat met minder geestelijke problemen).

Ik zie eigenlijk vooral veel knip- en plakwerk. Veel algemeenheden, en herkenbare stukken die ik elders eerder gelezen heb. En soms ontging de samenhang me een beetje. Het voegde voor mij niets toe (en het toeval wil dat ik een zeer HSP zoon heb - die ik heus wel in sommige lijstjes herken natuurlijk, maar die ik niet in een lijstje wens samen te vatten).

Ik vind de persoonlijkheidsdimensie introversie-extraversie een stuk bruikbaarder dan die van 'hoogsensitiviteit'.

Er is een artikel geschreven over introversie bij hoogbegaafden: http://www.sengifted.org/archives/articles/introversion-the-often-forgotten-factor-impacting-the-gifted

Bij introversie is er sprake van een hoger arousalniveau. Dat betekent dat een introvert persoon van zichzelf al 'geprikkeld' is (vol met gevoelens, gedachten, indrukken), en ik vind het goed te begrijpen dat een introvert mens allerhande klachten kan krijgen als hij/zij overgestimuleerd of overvraagd wordt door de buitenwereld, want die binnenwereld vraagt al veel aandacht, en daar is rust en ruimte voor nodig.

Bij extraverten is er een lager arousalniveau (activatieniveau), en daarom worden er meer prikkels van buiten opgezocht.
Extraverten krijgen energie van met anderen zijn, introverten krijgen energie van alleen zijn. Dit los van sociale vaardigheden.

Bij hoogbegaafden komen volgens bepaalde onderzoekers introverten veel vaker voor, terwijl in de maatschappij als geheel extraversie meer de norm is (al dan niet een deel van mensen die dit niet eens echt is, maar dit heeft aangekweekt door maatschappelijke verwachtingen).