Voorbereiden hb en iq onderzoek

[Joskelizz]

Dag allemaal,

Volgende week heeft ons oudste meisje van 11 haar eerste observatie moment door een hb specialist.
Hierop volgt een iq onderzoek.
Maar ze wil er niks van weten. Ze is al 5 jaar niet naar school geweest en heeft een schoolangst en afkeer tegen hulpverleners ontwikkelt. Ze gaat nu 6 uur per week naar school. Maar dit gaat moeizaam.
Ik heb niet gezegd dat er een iq test komt, wil.haar geen druk opleggen maar ze heeft het wrsch wel in de gaten en ik wil ook ook betrouwbaar zijn. En ze prikt er toch wel door heen. Ze wil.heel graag naar het vso en is eventueel bereid dit hier voor te doen.
Op advies van de hb specialist en haar juf heb ik haar iets verteld over hb. kijken of ze iets herkent. Dat doet ze wel maar ze wil vooral "normaal"zijn.

Dit tussen aanhalingstekens want wat is normaal ?
Ze is voorlijk en zowel lichamelijk als mentaal al aardig aan het puberen en introvert.
De school waar ze nu zit denkt dat wrsch beter af is op een school met ervaring met hb of eventueel voltijds hb onderwijs.
Nog tips om haar voor te bereiden zonder druk te leggen?
Ze heeft wat dat betreft haar leeftijd niet mee. Iq test vindt ze wrsch wel.leuk om te doen maar de observaties..

[Vlinder42]

Lastig te zeggen zo op een forum… Mijn eigen kinderen zijn 9 en 12. Mijn kinderen waren jonger toen ze een test deden. De oudste was 6, de jongste 8. Die van 6 hebben we in algemene termen verteld wat ze ging doen en waar het voor was, bij die van 8 hebben we dit veel uitgebreider en preciezer gedaan. Deels heeft dat te maken met de leeftijd, maar ook met het karakter van het kind.

Van een afstand en jullie niet kennende, zou ik denken dat 11 jaar wel een leeftijd is om open kaart te spelen. Ze kan normaal willen zijn, maar 5 jaar niet naar school gaan is niet hoe het bij de meeste kinderen gaat, dat zal ze zelf ook begrijpen. Er niks van willen weten is ook een keuze. Met misschien het gevolg dat een kans mogelijk aan haar neus voorbij gaat. Dat kan een kind van 11, hb, ook begrijpen.

Als ze nu graag naar die vso-school wil en een test etc is nodig om dat te kunnen doen, dan zou ik dat denk ik zo ook zeggen. Het legt misschien wat druk, maar die druk IS er ook. Bij mijn eigen kinderen zou ik vinden dat ze er dan wel recht op hebben om te weten wat ze gaan doen en waarom, zodat ze ook de kans hebben om hun gedrag daarop aan te passen. Ik zou willen voorkomen dat ze niet zouden weten wat en waarvoor het is, ze er misschien niet hun best voor doen, dat de kans aan hun neus voorbij zou gaan en ze dan boos zouden zijn omdat ze niet geweten hadden wat het was, wat er van ze werd verwacht of wat ervan afhing.

Aan de andere kant hebben wij bij beide kinderen niet vooruitgelopen op de uitkomsten van de test. We zijn pas daarna met ze over hb gaan praten. Dus in die zin was er geen druk om te moeten bewijzen dat ze hb waren oid.

Maar het hangt denk ik erg van je kind af en van jezelf. Met 11 jaar worden ze steeds zelfstandiger, ik zou er zelf moeite mee hebben om het dan niet te zeggen. Maar dat ben ik met mijn kinderen. Je kent zelf je kind het beste. Je kunt zelf het beste inschatten wat je kind wel of niet aan kan.

Zijn die observaties in de klas? Daar heeft ze waarschijnlijk dan geen last van? Er zullen wel vaker stagiairs of andere mensen in de klas zijn. Je hoeft dat wsch niet te zeggen. Wat zegt degene die de observatie gaat doen daarover? Bij ons is de jongste toen ze jonger was een keer geobserveerd. Dat hebben wij toen niet tegen haar gezegd. In de klas werd gewoon gezegd ‘Dit is mevrouw X. Zij komt een uurtje bij ons in de klas meekijken.’ Ze heeft het nooit geweten en er ook geen last van gehad.

Nu is ze 9 en wordt soms geobserveerd in de klas door een hb-specialist. Ze weet dat nu wel, want we hebben haar dat verteld en ze heeft zelf ook gesprekken met die persoon op school. Die observaties zijn voor haar verder geen probleem, want ze vindt het juist fijn dat er iemand komt om haar te helpen.

Ik denk dat je wel moet vertellen dat ze een test moet gaan doen, omdat ze anders daarmee wordt overvallen. Maar dan even kijken wanneer je dat zegt. Het is ook niet fijn als ze zich er van te voren te lang druk over maakt misschien.

[merriedroom]

Observaties zijn toch juist zo dat je ze niet of nauwelijks door hebt? Gaat het om het idee van de observatie? Ik ken bijvoorbeeld observaties bij kleuters individueel, klassenobservaties en observaties tijdens testen of gecreëerde spelsituaties. In alle gevallen is of niet bekend dat er geobserveerd wordt of verdwijnt de focus al snel omdat er een (leuke) activiteit gaande is wat om aandacht vraagt.

Weet je al in welke setting jouw dochter wordt geobserveerd?

[Meisje16]

Eens met wat Vlinder schrijft. Op haar leeftijd zou ze moeten kunnen begrijpen dat er iets nodig is qua onderzoek/observatie om te bepalen naar welk vervolgonderwijs ze het beste kan gaan, omdat ze al zo lang niet naar school is geweest. Onze meid is getest onder het mom 'spelletjesjuf' en verder nog geen verwijzing naar HB/IQ. Met haar leeftijd is dat lastig, ik denk ook dat ze echt wel weet wat er speelt, ook al wil ze er misschien niets mee te maken hebben. Een observatie zou idd redelijk 'anoniem' moeten zijn, maar als ze maar 6 uur in de week naar school gaat en net op dát moment is er iemand extra in de klas, begrijp ik ook dat ze daar conclusies aan verbindt. Wat is het doel van de observatie? (Met maar 6 uur per week school kun/moet je je afvragen hoe representatief zo'n observatie is.) In ieder geval veel succes de komende periode, ik hoop dat er duidelijkheid voor je dochter komt.

[Joskelizz]

Bedankt voor jullie reacties, ik had heel verhaal getypt alles weg .

Ik ben het met jullie eens. De observaties zijn ter plaatse,waar ook de test wordt afgenomen.
Ze moet er dus wel echt heen.
Heb haar niet echt verteld echt over hb,en maar op advies van haar juf en de hb specialist wat laten lezen. Ze heeft heel sterk het gevoel dat er iets mis is met haar en legt met alles wat ze doet de lat heel hoog. Ze hoopten dat ze wat zou herkennen.
Ze heeft zelf wel in de gaten wat er gaat gebeuren.
Ik hoop ook echt dat er voor haar wat duidelijkheid komt maar ik gun haar vooral een juiste plek. Er is zoveel gebeurd op school gebied. Ze is het vertrouwen helemaal kwijt.

[Paula]

De observaties zijn ter plaatse,waar ook de test wordt afgenomen.
Ze moet er dus wel echt heen.

Als ze naar een voor haar vreemde/andere omgeving moet om geobserveerd te worden, vraag ik me af in hoeverre er dan 'natuurlijk' gedrag geobserveerd kan worden. Daar zou ik wel wat vraagtegens bij hebben.

Wat betreft de IQ-test: onze kinderen waren nog wat jonger toen ze getest werden. We hebben ze op dat moment nog niet over hb verteld maar wel uitgelegd dat het onderzoek bedoeld was om te kijken hoe wij ze op school en thuis het beste konden helpen zodat ze (weer) lekker in hun vel konden zitten. Bij een slimme 11-jarige zou ik zoveel mogelijk open kaart spelen, om te voorkomen dat ze van alles gaat bedenken dat in haar hoofd een eigen leven kan gaan spelen. Ik zou niet per se zeggen dat de test bedoeld is om hb aan te tonen, maar wel dat deze kan helpen om vervolgstappen te bedenken die zo goed mogelijk bij haar passen.

[Vlinder42]

Ik denk dat het niet zozeer gaat over vertrouwen in school, maar vooral ook over vertrouwen in haarzelf, dat ze school aan kan. Het VO is anders dan de basisschool. Het kan best zijn dat dit wel lukt.

[loekie]

Gaat het om een observatie van het gedrag of wordt er tijdens het onderzoek geobserveerd hoe ze met taken omgaat? Bijvoorbeeld hoe ze taken aanpakt, hoe ze met tegenslagen omgaat en of ze snel opgeeft?

[Joskelizz]

@vlinder, inderdaad vertrouwen in haarzelf. En dat moet best van ver komen.

Ik zal morgen even mailen over de observaties.. ze wilden haar wat leren kennen. Ze komen in ieder geval niet thuis en of op school.

[Zoonmoeder01]

De observaties zijn ter plaatse,waar ook de test wordt afgenomen.
Ze moet er dus wel echt heen.

Als ze naar een voor haar vreemde/andere omgeving moet om geobserveerd te worden, vraag ik me af in hoeverre er dan 'natuurlijk' gedrag geobserveerd kan worden. Daar zou ik wel wat vraagtegens bij hebben.

En goede hb-deskundige die ook verstand heeft van de complexie problematiek die kan spelen, die prikt juist door het afwijkende gedrag heen. Die snapt juist wat er aan de hand kan zijn. Nooit zal ik vergeten dat mijn zoon bij de kennismaking met de hb-deskundige, de pen op tafel begon te breken, ondertussen bewerend dat het goed met hem ging onder het mom, als ik zegt dat het goed met mij gaat dan mag ik hier snel weer snel weg. Als ouder schaamde ik mij dood dat hij de pen in stukken brak, maar het bleek dat het meisje voor hem was echter al begonnen met het slopen van de pen, de deskundige keek dus helemaal niet van het afwijkende gedrag op. In het geval van mijn zoon begreep ze ook dat hij in deze fase helemaal niet betrouwbaar te testen was. Mijn zoonde weigerde dan ook om te praten maar voor haar was dit niet een geheel onbekend verschijnsel. Aan allerlei andere uitingen kon ze opmaken dat hij wel degenlijk luisterde en hij begreep. Zij had door dat hij heel bewust met haar de strijd aan ging, dat is een hele andere conclusie dan de reguliere GGZ-deskundigen die dachten dat hij niet kon praten! Ze had door dat hij niet in haar psychologische truckjes trapte enz. De kennismaking met mijn zoon, leverde heel veel nuttige informatie op. Ondanks dat hij niet open voor haar interventie stond hebben de gesprekken met ons ouders heel veel inzicht gegeven. Zij gaf ons wel de tip om peers voor hem te zoeken, een tip die onmiddenlijk een positief effect gaf. Ook met andere hb-deskundigen heb ik positieve ervaringen gehad, die hem eerst een wilden "zien". Het kind/de jongere voelt dat hij serieus wordt genomen. Dit kan een belangrijke voorwaarde zijn om de test "goed" te doen. Maar ook als een test niet uitpakt zoals gehoopt of verwacht kan deze belangrijke informatie opleveren. Wees eerlijk tegen je kind waarom je gaat testen en laat het verder even los. Ik zeg niet dat dat makkenlijk is, maar vertrouw even op de deskundigheid van de specialist.

[Joskelizz]

Bedankt!
Is je zoon toen wel getest?
Er speelt veel bij dl. Er is school trauma en grote weerstand tegen "hulpverleners".
Als.wr.iwts van haar verwacht wordt klapt ze dicht. Ik heb met degene die de test gaat doen overlegt en we doen de observaties niet van tevoren. Ze is er wel geweest om kennis te maken maar dit was geen succes. Ik vraag me af of we überhaupt nog moeten testen. Dit wil ze zelf wel.

Maar als ik zie hoe ze reageert twijfel ik heel erg. Ze hebben wel kennis en ervaring met kinderen die zijn vastgelopen.
En we zitten ook wel echt op een punt met school etc. Dat er iets voor haar moet gebeuren maar wat vind ik het moeilijk...

[Zoonmoeder01]

Mijn zoon is niet bij deze psycholoog getest. Zij raadde de test af omdat hij, op dat moment, op uitvallen stond. Waarschijnlijk ook omdat hij "selectief" praat, hij heeft/had niet zoveel vertrouwen heeft in mensen om hem heen, dat testen ging het gewoon niet worden. Het zou ons alleen maar geld kosten zonder dat de uitslag betrouwbaar was. Ook heeft ze aan ons beetje uitgelegd wat er allemaal mis kan gaan bij het afnemen van een intelligentietest. Stel dat een kind zich "dood" verveelt op school en vervolgens "mag" het kind een intelligentietest te doen, waarbij je vragen krijgt, horen bij het niveau van een kind met een IQ van 80, dan kan het zijn dat het kind ook bij de IQ-test afhaakt. Door haar uitleg begreep ik ook, wat er bij een eerder onderzoek, o.a." mis", was gegaan op een eerdere intelligentietest afgenomen door de reguliere GGZ. Daar waren op het performale plafondscores te zien, maar de test werd tussentijds afgebroken, het afbreekmoment, omdat twee vragen achter elkaar fout waren. De Gedragsdeskundige had hem opvallend genoeg toch lekker door laten werken, omdat het "leek" of hij het steeds leuker ging vinden. Maar volgens protocol, hou je dus het vanzelfsprekend het afpreekpunt aan. Maar de tester zou in haar (of zijn) observaties daar iets over kunnen zeggen, maar de gedragsdeskundige van de reguliere GGZ, snapte niet wat ze zag en legt die link dus niet. De uitkomt hoeft niet IQ is 130 te zijn, om toch nuttige conclusies te kunnen trekken. Ik vond het jammer dat mijn kind niet bij haar getest kan worden omdat ik weet dat ze zeer uitgebreide rapportages schrijft. In wat ze zegt en ziet heb ik veel vertrouwen. Op basis van de resultaten op de basisschool, waar mijn zoon ook nog eens versneld was, kreeg de GGZ door, dat de uitslag van de afgenomen intelligentietest niet kon kloppen. Het hele rapport ging de prullenbak in.

Wel heeft ze uitgebreid dossieronderzoek gedaan en uitvoerig met ons gepraat. Pas deze week kreeg ik daadwerkenlijk door wat zij o.a. in het dossier van de basisschool heeft gezien. In groep 3 in mijn zoon doorgetoest, voor begrijpend lezen, hij kon net zo goed lezen als de beste lezers in groep 8 en klas 1 en 2 van de havo en het vwo. Hij is niet doorgetoest tot het moment van uitvallen, niveau D, dus in principe zou het niveau dus ook nog hoger kunnen zijn. Maar de methode van de basisschool, voorziet niet in niveau D. Pas nu begrijp ik, samen met andere informatie waarom hb-psycholoog aan een voorsprong van 3 jaar dacht. Vind je het gek dat mijn zoon probleem gedrag gaat vertonen, mijn zoon leerde niks nieuws op school, hij zat al 3 jaar in de wachtkamer. Hij gaf ook aan in groep 3, dat hij op school allemaal dingen leerde die hij al geleerd had. Hij was in groep 2 weer in zijn bed gaan plassen, trok zich sociaal steeds meer terug, kreeg aften enz. Eigenlijk kun je zeggen dat de basisschool hem heeft verwaarloosd. Op basis van zijn cito-uitslagen hadden ze hem door moeten toetsen, zijn uitslagen liepen van het papier af. Als ouder begreep ik dat er een probleem op school was, maar ik begreep niet wat. Het leek op autisme, maar het was het ook weer niet. Ik dacht dat hij al eerder toe was aan lezen, maar op school liet hij dat niet zien, de hp-psycholoog vertelde over het aanpassingsgedrag. Later begreep ik dat mijn kind een trauma heeft opgelopen. In precies die periode, we kwamen in een crisis terecht, is hij op ASS getest en kreeg hij de zwaarste autisme diagnose maar dan wel, niet nader omschreven. Een "klassiek autist", die jaren voorloopt op zijn leeftijdsgenoten in begrijpend lezen? Waar de leerkracht aangeeft dat hij sociaal is? Dat wisselend beeld. De hb-psycholoog zag de contra-indicaties. Ze weet precies hoe de reguliere GGZ werkt en zij wil daar dus ook niet in werken.

Onder druk van het samenwerkingsverband is mijn kind, later toch ergens getest. Want voor het geven van een ASS diagnose of weghalen van die diagnose heb een psychiater of GZ-psycholoog nodig. Hoewel we het zelf al een stuk beter vonden gaan, beoordeelde dat bureau, mijn zoon als depressief. Ondanks dat de score niet "hoogbegaafd" is, scoorde mijn zoon nog heel aardig. in de praktijk laat mijn zoon zien dat zijn verbale intelligentie veel hoger is dan de test laat zien. De tijden dat ik mijn blind staar op de score, die ben ik al lang voorbij, ik begrijp inmiddels hoe het zit. Maar als hij die score wel gehaald dan had dat ons leven net iets makkelijker gemaakt. In de huidige situatie moet ik op mijn eigen waarneming vertrouwen. Mijn zoon moet op zich zelf vertrouwen.