Laten testen op ASS/ADD?
Laten testen op ASS/ADD?
Ik zou graag even jullie eerlijke mening krijgen over het laten testen van onze meid op ADD/ASS. Als ouders zelf hebben we al wel onze mening gevormd, maar mss zien wij de dingen anders. Vandaar de vraag hier.
Even de situatie schetsen:
Als kleuter ging ze versneld naar het 1ste leerjaar. Nu start ze in september in het 5de. School is altijd zeer saai geweest en dat uit zich ook in haar gevoeligheden: last van warmte, kledij die niet goed zit, hyperactief, kledij stukbijten, ... Wanneer de leerstof haar aanspreekt verdwijnt dit als sneeuw voor de zon en zien we de pretlichtjes.
Corona was voor haar een zalige tijd en nu heeft ze wel wat moeite om terug naar normaal te gaan: alle dagen naar school, sociaal contact maken, ...
Onze meid (nu 8) uit haar frustratie op een verkeerde manier (zichzelf pijn doen) en had ook zeer veel vragen rond de dood en haar plek op de wereld. Hiervoor zochten wij externe hulp. De psychologe ging individueel met haar aan de slag.
Ondertussen hadden we ook een oudergesprek waaruit kwam dat ze eigenlijk geen empathie heeft of beseft wat dit inhoudt, haar aandacht van het ene naar het andere fladdert, nood aan structuur heeft (die krijgt ze thuis) en dat ze eigenlijk totaal geen benul heeft van sociale omgangsregels (ze denkt egocentrisch). Van hieruit kwam de vraag om haar IQ opnieuw te laten testen. De psychologe gaf zelf al wel aan dat ze een heel slimme meid is. Maar ze wil dan meteen ook laten testen op ASS/ADD. DIt vanuit het oogpunt dat onze meid later een houvast zou kunnen hebben over waarom ze anders is. Zelf wil onze dochter zeker niet anders zijn en wil ze het liefst dat haar UHB met een gommetje wordt weggewist.
Als ouders zelf hebben we geen nood aan een extra IQ-test: we weten hoe ze in elkaar zit, school weet dit ook. School geeft aan dat ze moeite heeft met sociaal contact, maar dat dit met leeftijdsgenoten geen probleem is. Haar gedachten fladderen bij verveling inderdaad van het ene naar het andere, maar anderzijds is dit ook een kenmerk van haar UHB = snelle gedachtengang.
Zien wij het nu teveel vanuit de UHB bril en de psychologe vanuit haar diagnostische bril?
Even de situatie schetsen:
Als kleuter ging ze versneld naar het 1ste leerjaar. Nu start ze in september in het 5de. School is altijd zeer saai geweest en dat uit zich ook in haar gevoeligheden: last van warmte, kledij die niet goed zit, hyperactief, kledij stukbijten, ... Wanneer de leerstof haar aanspreekt verdwijnt dit als sneeuw voor de zon en zien we de pretlichtjes.
Corona was voor haar een zalige tijd en nu heeft ze wel wat moeite om terug naar normaal te gaan: alle dagen naar school, sociaal contact maken, ...
Onze meid (nu 8) uit haar frustratie op een verkeerde manier (zichzelf pijn doen) en had ook zeer veel vragen rond de dood en haar plek op de wereld. Hiervoor zochten wij externe hulp. De psychologe ging individueel met haar aan de slag.
Ondertussen hadden we ook een oudergesprek waaruit kwam dat ze eigenlijk geen empathie heeft of beseft wat dit inhoudt, haar aandacht van het ene naar het andere fladdert, nood aan structuur heeft (die krijgt ze thuis) en dat ze eigenlijk totaal geen benul heeft van sociale omgangsregels (ze denkt egocentrisch). Van hieruit kwam de vraag om haar IQ opnieuw te laten testen. De psychologe gaf zelf al wel aan dat ze een heel slimme meid is. Maar ze wil dan meteen ook laten testen op ASS/ADD. DIt vanuit het oogpunt dat onze meid later een houvast zou kunnen hebben over waarom ze anders is. Zelf wil onze dochter zeker niet anders zijn en wil ze het liefst dat haar UHB met een gommetje wordt weggewist.
Als ouders zelf hebben we geen nood aan een extra IQ-test: we weten hoe ze in elkaar zit, school weet dit ook. School geeft aan dat ze moeite heeft met sociaal contact, maar dat dit met leeftijdsgenoten geen probleem is. Haar gedachten fladderen bij verveling inderdaad van het ene naar het andere, maar anderzijds is dit ook een kenmerk van haar UHB = snelle gedachtengang.
Zien wij het nu teveel vanuit de UHB bril en de psychologe vanuit haar diagnostische bril?
Stuitermeid (2014)
Re: Laten testen op ASS/ADD?
Dat uitwissen dat gaat helaas niet..
Ik zou testen, als het je verder helpt. Het klinkt alsof er, of het nou door de UHB komt of niet, dat het met het sociaal emotionele stuk ook niet helemaal lekker loopt. Als ze daar nou wat meer handvatten voor kan krijgen, zou ze dan ook niet beter met haar HB om kunnen gaan?
Mijn jongste heeft emotioneel wat problemen, hij beleeft ze te heftig en dat hindert hem. Hij heeft nu PMT (psychomotorische therapie) en dat werkt heel goed voor hem. Eindelijk een schooljaar zonder dat hij van ellende uit het raam wil springen. Maar dat kregen we voor elkaar zonder extra diagnose, alleen zijn HB-stempel was daar goed genoeg voor. Was dat niet het geval geweest, dan hadden we wel gekeken naar een diagnose, zodat we hulp konden krijgen daarvoor.
Ik zou testen, als het je verder helpt. Het klinkt alsof er, of het nou door de UHB komt of niet, dat het met het sociaal emotionele stuk ook niet helemaal lekker loopt. Als ze daar nou wat meer handvatten voor kan krijgen, zou ze dan ook niet beter met haar HB om kunnen gaan?
Mijn jongste heeft emotioneel wat problemen, hij beleeft ze te heftig en dat hindert hem. Hij heeft nu PMT (psychomotorische therapie) en dat werkt heel goed voor hem. Eindelijk een schooljaar zonder dat hij van ellende uit het raam wil springen. Maar dat kregen we voor elkaar zonder extra diagnose, alleen zijn HB-stempel was daar goed genoeg voor. Was dat niet het geval geweest, dan hadden we wel gekeken naar een diagnose, zodat we hulp konden krijgen daarvoor.
Re: Laten testen op ASS/ADD?
Dank je wel Axator.
Wij zitten ergens ook in met wat op verdere leeftijd met haar labels? Socio-emotioneel kan ze idd best wat hulp krijgen, ze wil graag in een klas zitten met andere leeftijdsgenoten die ook een snel hoofd hebben. Jammer genoeg is dit niet haalbaar. Ze zit er echt middenin: haar hoofd hoort bij de oudere kinderen, haar lijf wil bij de leeftijdsgenoten horen.
Zelf sta ik in het onderwijs en ik ben mij bewust dat bepaalde labels deuren kunnen openen naar hulpverlening, maar soms ook de kijk ervan op het kind veranderen. Als je begrijpt wat ik bedoel?
Wij zitten ergens ook in met wat op verdere leeftijd met haar labels? Socio-emotioneel kan ze idd best wat hulp krijgen, ze wil graag in een klas zitten met andere leeftijdsgenoten die ook een snel hoofd hebben. Jammer genoeg is dit niet haalbaar. Ze zit er echt middenin: haar hoofd hoort bij de oudere kinderen, haar lijf wil bij de leeftijdsgenoten horen.
Zelf sta ik in het onderwijs en ik ben mij bewust dat bepaalde labels deuren kunnen openen naar hulpverlening, maar soms ook de kijk ervan op het kind veranderen. Als je begrijpt wat ik bedoel?
Stuitermeid (2014)
Re: Laten testen op ASS/ADD?
Ze is jong, waarom nu al een diagnose? Het gaat ook haar zelfbeeld mede bepalen. Gewone psychologen hebben geen ervaring met UHB kinderen en vaak weinig met hb kids. Dan ligt een misdiagnose op de loer.
Peers zoeken en kijken hoe ze daar op reageert, is dat geen optie?
En bijv zoeken naar hobbies waarbij ze veel andere kinderen kan ontmoeten. Veel kinderen op het forum doen dat via sport, muziek maken, toneel enz. Zodat ze langs die weg haar sociale vaardigheden verder kan ontwikkelen.
Peers zoeken en kijken hoe ze daar op reageert, is dat geen optie?
En bijv zoeken naar hobbies waarbij ze veel andere kinderen kan ontmoeten. Veel kinderen op het forum doen dat via sport, muziek maken, toneel enz. Zodat ze langs die weg haar sociale vaardigheden verder kan ontwikkelen.
Re: Laten testen op ASS/ADD?
Ik snap het.. Het is meer de vraag, wat is er nodig om haar zo gelukkig groot te krijgen als mogelijk.. Wat hindert haar.. Misschien kan die kijk op een kind met een label veranderen, maar misschien geeft het ook kansen op hulp.
Even: sociaal en emotioneel kun je uit elkaar halen. Mijn jongste zit er ook zo tussenin. Cognitief ver, emotioneel achter, maar sociaal op leeftijd. SE wordt vaak samen getrokken, maar dat hoeft natuurlijk niet samen op te gaan.
Hij gaat sociaal juist beter met kinderen uit zijn doorsnee klas. De kinderen in de plusklas zijn toch wat eigenwijzer, stugger, weten wat ze willen, en fysiek tot anderhalf jaar ouder. Dat past niet bij mijn pokemon-stuiterkind..
Ik zou, als je een label nodig hebt, wel zorgen dat je die krijgt bij iemand die van beide verstand heeft. Want het is soms lastig om dingen aan het (U)HB deel toe te wijzen en wat aan ASS/ADD en wat aan alle andere dingen
Re: Laten testen op ASS/ADD?
Zou het niet gewoon kunnen dat jullie dochter zich onbegrepen voelt door klasgenoten/docenten.. haar manier van denken door haar uhb zijn is nu eenmaal anders. Als alles als sneeuw voor de zon verdwijnt bij interesse, lijkt mij Ass/add niet aan de orde; dat valt toch niet te verbloemen? Weleens voltijd hb overwogen? Thuis in Corona tijd voelde ze zich waarsch wel begrepen doordat jullie als ouders net zo snel kunnen denken?
Mocht je zelf twijfelen over dubbel diagnose dan zou ik testen; maar dan door een expert in hoogbegaafdheid want met een misdiagnose ben je verder van huis. Maar twijfel je echt? (bekend met het onderzoek van Loek zonnenberg rondom hoogbegaafdheid?)
Mocht je zelf twijfelen over dubbel diagnose dan zou ik testen; maar dan door een expert in hoogbegaafdheid want met een misdiagnose ben je verder van huis. Maar twijfel je echt? (bekend met het onderzoek van Loek zonnenberg rondom hoogbegaafdheid?)
2015 , 2017, 2018
Re: Laten testen op ASS/ADD?
Bedankt voor jullie eigen kijk. Voor ons hoeft een extra diagnose niet. We staan er echt niet om te springen.
@Bissi: ze heeft momenteel alles opgegeven. Ze ging freerunnen, maar is er net voor het einde van het schooljaar mee gestopt: geen interesse meer. Hierna is ze gaan paardrijden, maar was toch niet wat ze verwachtte. Jeugdbeweging ziet ze niet zitten, dus we zijn nog evne zoekende. Wel staat al vast dat ze een volgende hobby bij leeftijdsgenoten in de groep zal zitten en niet meer volgens schooljaar.
@Axator: ze wil vooral dat mensen haar begrijpen. Maar met haar snel hoofd gaat ze van de hak op de tak en raakt ze de meesten onderweg kwijt, ze raakt dan immens gefrustreerd. qua socio-emotioneel denk ik dat ze zoals je zoon loopt. Ze is ook een serieus stuiterkind en ja een 10-jarige stuitert al veel minder dan een 8-jarige
@JannekeT: In coronatijd was het alleen ons bubbeltje van 3. Ze zegt het soms: wat zou ik graag met jullie op een onbewoond eiland gaan wonen (al is het dan wel niet meer onbewoond ) We hebben voltijd hb overwogen, maar het is logistiek niet haalbaar. Nergens in onze buurt is een school te vinden. Een verhuis is voor ons ook niet mogelijk.
@Bissi: ze heeft momenteel alles opgegeven. Ze ging freerunnen, maar is er net voor het einde van het schooljaar mee gestopt: geen interesse meer. Hierna is ze gaan paardrijden, maar was toch niet wat ze verwachtte. Jeugdbeweging ziet ze niet zitten, dus we zijn nog evne zoekende. Wel staat al vast dat ze een volgende hobby bij leeftijdsgenoten in de groep zal zitten en niet meer volgens schooljaar.
@Axator: ze wil vooral dat mensen haar begrijpen. Maar met haar snel hoofd gaat ze van de hak op de tak en raakt ze de meesten onderweg kwijt, ze raakt dan immens gefrustreerd. qua socio-emotioneel denk ik dat ze zoals je zoon loopt. Ze is ook een serieus stuiterkind en ja een 10-jarige stuitert al veel minder dan een 8-jarige
@JannekeT: In coronatijd was het alleen ons bubbeltje van 3. Ze zegt het soms: wat zou ik graag met jullie op een onbewoond eiland gaan wonen (al is het dan wel niet meer onbewoond ) We hebben voltijd hb overwogen, maar het is logistiek niet haalbaar. Nergens in onze buurt is een school te vinden. Een verhuis is voor ons ook niet mogelijk.
Stuitermeid (2014)
Re: Laten testen op ASS/ADD?
Wat betreft hobby, heb je weleens gedacht aan iets waar juist veel leeftijden door elkaar zitten.
Onze kinderen zaten/zitten bij de zeekadetten. Daar gaat alles van 9 tot en met 25 met elkaar om.
Dat heeft als voordeel dat ze zowel met leeftijdsgenoten als met ontwikkelingsgelijken zitten en heeft voor onze kinderen sociaal heel veel opgeleverd.
Onze kinderen zaten/zitten bij de zeekadetten. Daar gaat alles van 9 tot en met 25 met elkaar om.
Dat heeft als voordeel dat ze zowel met leeftijdsgenoten als met ontwikkelingsgelijken zitten en heeft voor onze kinderen sociaal heel veel opgeleverd.
Re: Laten testen op ASS/ADD?
Hoewel dit artikel gericht is op volwassenen, geeft het een overzicht van de overeenkomsten en verschillen van ass en hb. Misschien heb je daar iets aan.
https://www.anneliesspek.nl/wp-content/ ... dheid-.pdf
https://www.anneliesspek.nl/wp-content/ ... dheid-.pdf
Moeder van 2 meiden, de oudste op het VO, de jongste op de basisschool 1x versneld.
Re: Laten testen op ASS/ADD?
Bij overduidelijke vormen van autisme, lopen kinderen al op de basisschool vast. Maar dat komt niet terug in jouw verhaal.
Bij wat vroeger asperger genoemd werd, lopen kinderen vaak pas later tegen hun grenzen aan, zeker als ze heel intelligent zijn. Op het vo of op de universiteit komt er dan een diagnose.
Haar sociale vaardigheden kan ze het beste ontwikkelen in het contact met ontwikkelingsgelijken (peers). Heeft ze die nu, buiten jullie om?
Klasgenoten zijn niet allemaal ontwikkelingsgelijken. Waar kan ze die wel ontmoeten en hoe gedraagt ze zich dan?
Op de website van het FANN (female autism network Nederland) kun je blogposts lezen van vrouwen en meisjes met autisme. Herken jij haar daarin?
Ook kun je via hen een boek bestellen met tips voor jonge meisjes met autisme. Misschien kun je langs die weg aan handige ideeën komen die haar helpen?
Bij wat vroeger asperger genoemd werd, lopen kinderen vaak pas later tegen hun grenzen aan, zeker als ze heel intelligent zijn. Op het vo of op de universiteit komt er dan een diagnose.
Haar sociale vaardigheden kan ze het beste ontwikkelen in het contact met ontwikkelingsgelijken (peers). Heeft ze die nu, buiten jullie om?
Klasgenoten zijn niet allemaal ontwikkelingsgelijken. Waar kan ze die wel ontmoeten en hoe gedraagt ze zich dan?
Op de website van het FANN (female autism network Nederland) kun je blogposts lezen van vrouwen en meisjes met autisme. Herken jij haar daarin?
Ook kun je via hen een boek bestellen met tips voor jonge meisjes met autisme. Misschien kun je langs die weg aan handige ideeën komen die haar helpen?
Re: Laten testen op ASS/ADD?
Wat betreft hb en add/adhd, ik heb een hb kind met en eentje zonder add. Ik zie het verschil dus elke dag. Je vervelen en afgeleid zijn omdat je hb bent is echt iets anders dan het hebben van add/adhd. Dan heb je last van zwakke executieve functies en dat heb je heel de dag door, ongeacht hoe intelligent je bent.
Het is een misvatting dat mensen met add/adhd zich niet kunnen concentreren. Dat kunnen ze wel, heel goed zelfs, dat heet dan hyperfocus. Het addertje is alleen dat het extreem veel inspanning kost en dat ze daarna zich nog veel slechter kunnen concentreren. Daardoor krijg je die grote pieken en dalen. Ze hebben vaak ook moeite met dagelijkse activiteiten zoals zich klaarmaken voor school en ook om dingen af te maken.
Mijn dochter had ook dat ze heel snel haar interesse verloor voor hobby’s en activiteiten. Achteraf kwam dat door de add, ze kon gewoon haar aandacht er eigenlijk niet voldoende bij houden na de uitputtingsslag van een dag op school. Zij vond ook alles saai of toch niet zo leuk.
Ik heb wel geleerd dat er als je hb bent en add/adhd hebt 2 soorten saai zijn. Je hebt saai-makkelijk, iets is saai omdat het makkelijk te doen of te begrijpen is of je weet het al. Maar je hebt ook saai-moeilijk. Saai-moeilijk betekent niet dat iets per se moeilijk cognitief te begrijpen is, maar wel dat het (te) moeilijk is om de aandacht die ervoor nodig is op dat moment op te brengen. Dat uitte mijn dochter dan ook als ‘saai’. Ze speelde nooit met lego, want saai, maar achteraf had ze zoveel last van de add, dat het haar nooit lukte om lang genoeg haar aandacht erbij te houden om de dingen te maken wat ze in haar hb hoofd had.
Hb kinderen hebben al gauw dat wat ze bedenken ze in de praktijk niet lukt. Bijv vinden dat een tekening perfect moet zijn, maar nog niet de tekenvaardigheden hebben daarvoor. Maar met add/adhd heb je nog een extra reden waarom dingen niet lukken, het aandachtstekort.
Die combinatie is heel erg frustrerend. Op school begreep ze alles meteen, maar ze maakte toch fouten omdat ze de opdrachten vaak maar half hoorde, dan zelf bedacht wat de bedoeling wel zou zijn en dan de plank missloeg. Soms moest ze dan alles overdoen en dat ervaarde ze als strafwerk. Of ze ging aan alle kinderen om haar heen vragen wat ze moest doen en dat vonden die kinderen heel vervelend. De discrepantie tussen de hb, alles heel snel begrijpen, en de fouten en onzekerheid die het aandachtstekort oplevert, is moeilijk voor een kind.
Ik kan me wel voorstellen dat je op ziet tegen een diagnose, maar aan de andere kant zou ik het, als mijn kind zich zo naar voelt dat het zichzelf pijn gaat doen, dat meer dan genoeg reden vinden om dit toch verder te onderzoeken. Mijn eigen kind heeft dat gelukkig nooit gedaan, maar is wel geholpen met haar add-diagnose. Ze krijgt nu medicatie en dat is een wereld van verschil. Want nu kan ze wel de dingen doen en voor elkaar krijgen die bij haar hb passen. Haar zelfvertrouwen is daardoor erg gegroeid en dat is mooi om te zien.
Ik bedoel alleen te zeggen: Als je kind wel add/adhd heeft moet het zich elke dag door de add heen ploeteren en dat is echt heel zwaar.
Het is een misvatting dat mensen met add/adhd zich niet kunnen concentreren. Dat kunnen ze wel, heel goed zelfs, dat heet dan hyperfocus. Het addertje is alleen dat het extreem veel inspanning kost en dat ze daarna zich nog veel slechter kunnen concentreren. Daardoor krijg je die grote pieken en dalen. Ze hebben vaak ook moeite met dagelijkse activiteiten zoals zich klaarmaken voor school en ook om dingen af te maken.
Mijn dochter had ook dat ze heel snel haar interesse verloor voor hobby’s en activiteiten. Achteraf kwam dat door de add, ze kon gewoon haar aandacht er eigenlijk niet voldoende bij houden na de uitputtingsslag van een dag op school. Zij vond ook alles saai of toch niet zo leuk.
Ik heb wel geleerd dat er als je hb bent en add/adhd hebt 2 soorten saai zijn. Je hebt saai-makkelijk, iets is saai omdat het makkelijk te doen of te begrijpen is of je weet het al. Maar je hebt ook saai-moeilijk. Saai-moeilijk betekent niet dat iets per se moeilijk cognitief te begrijpen is, maar wel dat het (te) moeilijk is om de aandacht die ervoor nodig is op dat moment op te brengen. Dat uitte mijn dochter dan ook als ‘saai’. Ze speelde nooit met lego, want saai, maar achteraf had ze zoveel last van de add, dat het haar nooit lukte om lang genoeg haar aandacht erbij te houden om de dingen te maken wat ze in haar hb hoofd had.
Hb kinderen hebben al gauw dat wat ze bedenken ze in de praktijk niet lukt. Bijv vinden dat een tekening perfect moet zijn, maar nog niet de tekenvaardigheden hebben daarvoor. Maar met add/adhd heb je nog een extra reden waarom dingen niet lukken, het aandachtstekort.
Die combinatie is heel erg frustrerend. Op school begreep ze alles meteen, maar ze maakte toch fouten omdat ze de opdrachten vaak maar half hoorde, dan zelf bedacht wat de bedoeling wel zou zijn en dan de plank missloeg. Soms moest ze dan alles overdoen en dat ervaarde ze als strafwerk. Of ze ging aan alle kinderen om haar heen vragen wat ze moest doen en dat vonden die kinderen heel vervelend. De discrepantie tussen de hb, alles heel snel begrijpen, en de fouten en onzekerheid die het aandachtstekort oplevert, is moeilijk voor een kind.
Ik kan me wel voorstellen dat je op ziet tegen een diagnose, maar aan de andere kant zou ik het, als mijn kind zich zo naar voelt dat het zichzelf pijn gaat doen, dat meer dan genoeg reden vinden om dit toch verder te onderzoeken. Mijn eigen kind heeft dat gelukkig nooit gedaan, maar is wel geholpen met haar add-diagnose. Ze krijgt nu medicatie en dat is een wereld van verschil. Want nu kan ze wel de dingen doen en voor elkaar krijgen die bij haar hb passen. Haar zelfvertrouwen is daardoor erg gegroeid en dat is mooi om te zien.
Ik bedoel alleen te zeggen: Als je kind wel add/adhd heeft moet het zich elke dag door de add heen ploeteren en dat is echt heel zwaar.
Moeder van 2 meiden, de oudste op het VO, de jongste op de basisschool 1x versneld.
Re: Laten testen op ASS/ADD?
Ik had al eerder meegelezen en toen schoot eigenlijk ook door mijn hoofd wat Vlinder ook noemt. Ik snap de aarzeling voor onderzoek en een evt diagnose. Ik lees alleen idd ook dingen in je post waarvan ik denk dat t toch wel een grens overgaat waarvan ik zou denken dat t goed is t wel te weten als hulp nodig is en een evt diagnose daarbij zou kunnen helpen. Een te snelle diagnose is niet fijn maar een te late ook niet.
Re: Laten testen op ASS/ADD?
@ Marthe: ze heeft de voorbije jaren vaak kampen gedaan met alle leeftijden doorheen van 6-12 jaar. Ze deed dit met veel plezier, maar was dit jaar naar geen enkel kamp te krijgen (de gebroken arm de eerste vakantie maand zat er ook voor iets tussen). Hier bij ons is er een jeugdwerking rond natuur en milieu met ook alle leeftijden door elkaar en daar zou ze eind september eens een dagje proefdraaien.
@Vlinder42: bedankt voor het artikel, we hebben het met aandacht gelezen en eigenlijk op het puntje van de routines na tikt ze volledig de hb kolom aan. Bij routines kunnen we niet echt achterhalen of het de verandering is die haar overprikkelt of dat ze gewoon overreageert op het feit dat we ons niet aan de afspraak voor die dag houden. Het was voor ons een verhelderend artikel.
We hebben ook enkel ons kind als voorbeeld. In de voorbije jaren heb ik als juf al kinderen met zowle een lichte als zware vorm van ASS gehad evenals Ad(h)d. En eerlijk ik herken onze stuitermeid er niet meteen in. ALs ik zoek zijn er dingen waarvna ik denk, nu je het zegt. Vandaar mijn vraag. Ik kan haar gedrag volkomen verklaren vanuit de overgevoeligheden die bij het UHB zijn horen, maar dat kan de psychologe dan weer vanuit haar standpunt Ik liet tijdens één van de sessies ook al eens de vraag vallen of ze op de hoogte was van de raaklijn met slecht in zijn vel voelende HB'er en ASS. Maar hierop gaf ze de suggestie om te testen om het uit te sluiten. Dochter zelf wil absoluut niet meer getest worden op IQ/ADD/ASS. Ze wil gewoon zichzelf leren zijn
@Bissi: op de basisschool hadden ze nergens problemen mee. Ze weten dat ze moeite heeft met vriendschappen op te bouwen, maar zagen dit niet als een probleem. Meer iets als: in deze groep zit niemand waar het mee klikt. Voor komend schooljaar zijn de groepen allemaal door elkaar gegooid en moet iedereen nieuwe vriendschappen aangaan. De leerkrachten begeleiden de kinderen hier heel goed in. Buiten ons heeft ze nog geen ontwikkelingsgelijken gevonden, we deden al enkele pogingen, maar ze walst iedereen plat (ze is nogal overweldigend in haar enthousiasme). Ze vond deze wel in de externe plusklas enkele jaren terug, maar hierdoor werd haar voorsprong nog groter, waardoor ze nog meer vastliep op school. Morgen bekijk de FANN website al eens
@Vlinder42: bedankt voor het artikel, we hebben het met aandacht gelezen en eigenlijk op het puntje van de routines na tikt ze volledig de hb kolom aan. Bij routines kunnen we niet echt achterhalen of het de verandering is die haar overprikkelt of dat ze gewoon overreageert op het feit dat we ons niet aan de afspraak voor die dag houden. Het was voor ons een verhelderend artikel.
We hebben ook enkel ons kind als voorbeeld. In de voorbije jaren heb ik als juf al kinderen met zowle een lichte als zware vorm van ASS gehad evenals Ad(h)d. En eerlijk ik herken onze stuitermeid er niet meteen in. ALs ik zoek zijn er dingen waarvna ik denk, nu je het zegt. Vandaar mijn vraag. Ik kan haar gedrag volkomen verklaren vanuit de overgevoeligheden die bij het UHB zijn horen, maar dat kan de psychologe dan weer vanuit haar standpunt Ik liet tijdens één van de sessies ook al eens de vraag vallen of ze op de hoogte was van de raaklijn met slecht in zijn vel voelende HB'er en ASS. Maar hierop gaf ze de suggestie om te testen om het uit te sluiten. Dochter zelf wil absoluut niet meer getest worden op IQ/ADD/ASS. Ze wil gewoon zichzelf leren zijn
@Bissi: op de basisschool hadden ze nergens problemen mee. Ze weten dat ze moeite heeft met vriendschappen op te bouwen, maar zagen dit niet als een probleem. Meer iets als: in deze groep zit niemand waar het mee klikt. Voor komend schooljaar zijn de groepen allemaal door elkaar gegooid en moet iedereen nieuwe vriendschappen aangaan. De leerkrachten begeleiden de kinderen hier heel goed in. Buiten ons heeft ze nog geen ontwikkelingsgelijken gevonden, we deden al enkele pogingen, maar ze walst iedereen plat (ze is nogal overweldigend in haar enthousiasme). Ze vond deze wel in de externe plusklas enkele jaren terug, maar hierdoor werd haar voorsprong nog groter, waardoor ze nog meer vastliep op school. Morgen bekijk de FANN website al eens
Stuitermeid (2014)
-
- Berichten: 129
- Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm
Re: Laten testen op ASS/ADD?
Ik zit of zat met mijn kinderen in een vergelijkbare situatie. Als ik je post lees, dan is mij gedachte, ik denk dat je eigenlijk wel weet in welke richting je het moet zoeken. Je weet dat bepaalde verschijnselen verdwijnen als de stof uitdagend genoeg is. Blijkbaar weet je ook al dat je kind ubh is, en mogenlijk is ze al eerder op haar intelligentie getest. (Bedoel je daarmee 145+ ?) Je kind is niet alleen (hoog)gevoelig", wat ik denk te zien, is dat je kind doet doordat de omgeving niet aansluit, trauma gerelateerde ervaringen op doet. (zoek op het forum eens op trauma geralateerd gedrag) Ik lees in je post dat je kind niet meer naar de plusklas gaat omdat ze daardoor allleen maar meer gaat vernsnellen, wat je daarmee aangeeft is dat jouw kind bewust, constant in de voor haar "normale" ontwikkeling wordt geremd zodat ze in de geruikenlijke schoolsetting past. Stel je voor dat je een kind met een gemiddelde intelligentie, de hele dag zou moeten doorbrengen op een school voor zeer moeilijk lerende kinderen, dan wordt het gek. Hoe ik er naar kijk, alleen in de veilige omgeving van thuis kan ze zich zelf zijn.Shura schreef: ↑do 25 aug , 2022 6:21 am
Even de situatie schetsen:
Als kleuter ging ze versneld naar het 1ste leerjaar. Nu start ze in september in het 5de. School is altijd zeer saai geweest en dat uit zich ook in haar gevoeligheden: last van warmte, kledij die niet goed zit, hyperactief, kledij stukbijten, ... Wanneer de leerstof haar aanspreekt verdwijnt dit als sneeuw voor de zon en zien we de pretlichtjes.
Corona was voor haar een zalige tijd en nu heeft ze wel wat moeite om terug naar normaal te gaan: alle dagen naar school, sociaal contact maken, ...
Onze meid (nu 8) uit haar frustratie op een verkeerde manier (zichzelf pijn doen) en had ook zeer veel vragen rond de dood en haar plek op de wereld.
Zou het geen autisme kunnen zijn? Wat ik gelezen heb en ook besproken heb met meerdere hb-deskundigen, wil je goed onderscheid maken tussen hb en/of autisme, dan moet je eerst inzetten op de hoogbegaafdheid, want pas daarna krijg je het "daadwerkenlijk" gedrag van het kind te zien, o.a. Tessa Kieboom schrijft daarover. Dus als extra inzet op het stuk hoogbegaafdheid niet helpt, daarna pas kan aan ASS gaan denken. Mijn aanbeveling, op basis van mijn ervaringen zou zijn, een didactisch onderzoek, contacten met peers en psycho-educatie betreffende hoogbegaafdheid. Zonder reclame te maken voor dit specifiek bedrijf, zijn bijna alle punten, wanneer counseling is aan te bevelen (zie onderstaande link) op jou dochter van toepassing.
https://www.ieku.nl/counseling-van-145-kinderen/
Ik kan helemaal geen reclame maken want mijn zoon is nooit bij Ieku, in begeleiding is geweest (we hadden het geld niet, de afstand was te groot). Wel is de eigenaarese van dit bureau, ik had haar aangeschreven, een van de eerste geweest die begreep, wat er met mijn jongste zoon aan de hand was en mij op een mogenlijke misdiagnose (autisme) wees. Later ben ik in contact gekomen met "goede hb-deskundigen" in mijn omgeving. Helaas is het geen van die deskundigen gelukt om iets aan de schoolomgeving van mijn kind te doen, hij viel dan ook uit. Hij kwam op het speciaal onderwijs terecht maar op een school die opvallend genoeg verder keek dan het label dat door de GGZ op hem is geplakt. Ik "geloof" in het label hoogbegaafd, niet omdat het toevallig beter klinkt, of door de problemen een ander label te geven, de problemen daarmee nu minder gecompliceerd zijn, de adviezen en inzichten die ik daardoor heb gekregen tot betrekking tot hoogbegaafdheid sluiten bij mijn zoon/zonen,veel beter aan dan de adviezen en inzichten betreffende autisme (ASS). Achteraf durf zelfs te stellen dat als ik destijds deze inzichten had gehad, mijn oudste zoon nooit klinisch opgenomen was geweest voor een vorm van autisme. Het zijn inzichten waarmee in het algemeen, de reguliere GGZ niet bekend mee is. Maar inderdaad kunnen misdiagnoses beide kanten op gaan, een label te veel of te weinig, beide kunnen (ernstige) schade opleveren, dus wees kritisch, maar ik merk dat je dat al bent, vertrouw ook op je eigen Intuïtie.
Los van het inhoudenlijke verhaal, heb ik soms de indruk dat er in dit topic langs elkaar heen wordt gepraat. Ik heb de indruk dat je in België woont en dat je kind voor Nederlandse begrippen nog steeds op de basisschool (groep 1 tm 8) zit.
-
- Berichten: 129
- Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm
Re: Laten testen op ASS/ADD?
Ik kan natuurlijk alleen maar advies geven op basis van mijn eigen ervaringen, in mijn vorige post heb ik dat advies al gegeven. Persoonlijk als ik dit lees, heb ik het gevoel dat de psycholoog heel duidenlijk een bepaalde kant op denkt, op basis van de afvinklijstjes kom je dan al snel op ASS uit. Als je observaties van mijn zoon, van de voormalige reguliere school, zou lezen, dan zou je kunnen denken dat er echt heel veel mis met hem is. Niet kunnen concentreren, problemen met zijn executieve functies, niet sociaal, problemen met autoriteit enz. Wat zij op dat moment niet zagen dat waren zijn tics, ik als ouder zag die tics wel. Ik wist ook dat hij tics kreeg als hij ondervraagd werd, thuis sloeg hij ook de gaten in de muren. Mijn zoon viel uiteindenlijk op de middelbare school, hij was ontzettend depressief. (Ook de basisschool was een moeilijke periode geweest) Na een jaar in de time-out voorziening is mijn zoon naar het speciaal onderwijs gegaan. Een school die enigzins verstand had van hb-problematiek. Niet optimaal maar zijn mentor begreep enigzins wat ik zei. Zij stelde zelf al vast, dat wat mijn zoon heeft, geen autisme is en het hokje selectief mutisme past ook niet helemaal. Natuurlijk mag en kan zij dat niet vast stellen, maar zij is natuurlijk wel een vrouw van de praktijk. De leerkrachten zijn de personen die elke dag met de kinderen om moeten gaan en stellen hun aanpak op hun af. Zowel op de time-out voorziening als op het VSO, blijkt dat mijn zoon niet daadwerkenlijk concentratieprobleem heeft, geen tics, geen probleem met autoriteit en (uiteindenlijk) ook geen probleem met zijn executieve functies. Zoals ik als moeder voorspeld had, gaat hij pas zijn executieve functies inzetten als hij die nodig heeft, als het dus echt moet, daarvoor moet je hem juist uitdagen. (Dit had zijn hb-begeleider ook voorspeld die inschatte dat mijn zoon zeer hoogbegaafd is) Wat ik aangeef dat een beeld dat een kind naar de buitenwereld toont, door allerlei oorzaken, heel anders kan zijn, dat hij of zij daadwerkenlijk is. Mijn zoon kwam met de kernkwaliteiten intelligent, humor en gedreven, van het VSO af, het was net of ze een heel ander kind beschreven dan zijn voormalige school, die hebben hem nooit "gezien". Nog steeds is de situatie niet ideaal, soms vraag ik mij toch stiekem af of het geen autisme is, maar diep in mijn hart weet ik dat het niet zo is, maar hij is onderweg wel zich zelf kwijt geraakt.Shura schreef: ↑do 25 aug , 2022 6:21 amI
Ondertussen hadden we ook een oudergesprek waaruit kwam dat ze eigenlijk geen empathie heeft of beseft wat dit inhoudt, haar aandacht van het ene naar het andere fladdert, nood aan structuur heeft (die krijgt ze thuis) en dat ze eigenlijk totaal geen benul heeft van sociale omgangsregels (ze denkt egocentrisch). Van hieruit kwam de vraag om haar IQ opnieuw te laten testen. De psychologe gaf zelf al wel aan dat ze een heel slimme meid is. Maar ze wil dan meteen ook laten testen op ASS/ADD. DIt vanuit het oogpunt dat onze meid later een houvast zou kunnen hebben over waarom ze anders is. Zelf wil onze dochter zeker niet anders zijn en wil ze het liefst dat haar UHB met een gommetje wordt weggewist.
Re: Laten testen op ASS/ADD?
@zoonmoeder: wij wonen inderdaad in Belgïe, waar Hb nog helemaal niet zo ingeburgerd is. Hierdoor is het dus helemaal niet makkelijk om hulp te krijgen. Het idee van'Oh, hoogbehaafd, maak je geen zorgen!' vind ik nogal overheersend. Aangepaste trajecten, scholen voor hoogbegaagden en hulp binnen handbereik is niet zo vanzelfsprekend als bij jullie. Op de vorige school hoorde ik vaak: alles gaat goed, waar maak je je zorgen om. er zijn altijd kinderen die een hekel aan school hebben!
Zij gaat nu naar het 5de leerjaar, wat bij jullie groep 7 is. Voor spelling haalt ze het maximum, voor Frans ook (als ze zien heeft), taalbeschouwing veegt ze haar voeten aan evenals aan wiskunde . Daat haalt ze ook minstens telkens een 8.5/10 voor. Ze heeft voor niets al moeite moeten doen, maar weigert ook uitdagende extra's, tenzij ze deze interessant vindt. Jammer genoeg bestaan de extra's vaak meer van hetzelfde in een verbloemde versie (wat ze dus oo kwel doorheeft en haar hakken in het zand zet). Haar enige wens: zo snel mogelijk alle leerstof gezien hebben. Enige probleem: geen enkele school ziet nog een versnelling zitten, want dan is ze met net 9 de basisschool uit.
Voor ons geen probleem als ze maar gelukkig is, we verzinnen dan wel een tussenoplossing. Tot voor kort was er ook nog de wetgeving rond leeftijd, maar deze is ondertussen aangepast waardoor ze met 9 naar het middelbaar (geen idee wat dit bij jullie juist is) kan.
In de externe plusklas (speciaal voor +145, stak ze bovenuit, maar hierdoor werden de schoolse problemen alleen maar groter. Het was toen voor ons wikken en wegen. We besloten de voor ons toen beste keuze: externe plusklas stopzetten en begeleiding op school inzetten. Jammer genoeg liep de schoolse begeleiding niet vlot (leerkrachten zijn onvoldoende bekend met HB, laat staan UHB). Einde vna dit schooljaar ook de vraag gesteld: 'Wat volgend schooljaar?'; Het antwoord:' Mevrouw ze zal wel uitdaging hebben, het tempo ligt veel hoger en er komt veel nieuwe leerstof aan!
We lopen bij de psychologe voor haar destructief gedrag, aangezien ze onze aangeboden hulp niet aannam. Er was iemand van buitenaf nodig, nu wil deze persoon verder gaan met Ass en ADD, wat we zelf niet herkennen in onze dochter. Nu heeft ze het ondertussen al wel gehad bij de psychologe en laat ze dit ook wel merken met haar gedrag. Dit geeft bij de psychologe dan net het omgekeerde effect: ik daag haar uit, maar ze gaat er niet op in. Er is wss meer aan de hand. We merken ook dat als het nodig is haar executieve functies komen boven drijven, maar in haar hele leven heeft ze nog voor niets moeite moeten doen. Wij willen dat ze leert leren en zich zo verder kan ontwikkelen, maar blijkbaar gaat dit voor andere mensen te snel. Ze kunnen het beeld in hun hoofd van een jong kind dat nog meer leerstof nodig heeft niet rijmen omdat ze al twee jaar versneld is. Volgens hen is dit toch al voldoende ...
Ik heb de website van Ieku enkele jaren al binnenstebuiten gekeerd, de boeken van Tessa Kieboom en van Renata Hamsikova gelezen. Hier in België liep onze dochter bij talentvol. Voor Belgische ouders is er de website +145plus.net waar ook heel info op te vinden is. Deze geef ik elke eerste september door aan de klasleerkracht We herkennen haar volledig in het UHB zijn, zowel de zijnskenmerken als de valkuilen, als de overgevoeligheden.
Voor gelijkgestemden hebben we haar aangemeld voor een jeugdbewegign rond natuur en milieu voor de leeftijd van 6 tot 18-jarigen en voor leeftijdsgenoten meot ze van ons enkele sporten uitproberen waarmee ze dan met hen in contact komt. Hopelijk spreekt er eentje zich aan, want ze is een kei met starten aan alles en stoppen als ze vindt dat ze er genoeg van kent om op zelfstandige basis verder te gaan.
Zij gaat nu naar het 5de leerjaar, wat bij jullie groep 7 is. Voor spelling haalt ze het maximum, voor Frans ook (als ze zien heeft), taalbeschouwing veegt ze haar voeten aan evenals aan wiskunde . Daat haalt ze ook minstens telkens een 8.5/10 voor. Ze heeft voor niets al moeite moeten doen, maar weigert ook uitdagende extra's, tenzij ze deze interessant vindt. Jammer genoeg bestaan de extra's vaak meer van hetzelfde in een verbloemde versie (wat ze dus oo kwel doorheeft en haar hakken in het zand zet). Haar enige wens: zo snel mogelijk alle leerstof gezien hebben. Enige probleem: geen enkele school ziet nog een versnelling zitten, want dan is ze met net 9 de basisschool uit.
Voor ons geen probleem als ze maar gelukkig is, we verzinnen dan wel een tussenoplossing. Tot voor kort was er ook nog de wetgeving rond leeftijd, maar deze is ondertussen aangepast waardoor ze met 9 naar het middelbaar (geen idee wat dit bij jullie juist is) kan.
In de externe plusklas (speciaal voor +145, stak ze bovenuit, maar hierdoor werden de schoolse problemen alleen maar groter. Het was toen voor ons wikken en wegen. We besloten de voor ons toen beste keuze: externe plusklas stopzetten en begeleiding op school inzetten. Jammer genoeg liep de schoolse begeleiding niet vlot (leerkrachten zijn onvoldoende bekend met HB, laat staan UHB). Einde vna dit schooljaar ook de vraag gesteld: 'Wat volgend schooljaar?'; Het antwoord:' Mevrouw ze zal wel uitdaging hebben, het tempo ligt veel hoger en er komt veel nieuwe leerstof aan!
We lopen bij de psychologe voor haar destructief gedrag, aangezien ze onze aangeboden hulp niet aannam. Er was iemand van buitenaf nodig, nu wil deze persoon verder gaan met Ass en ADD, wat we zelf niet herkennen in onze dochter. Nu heeft ze het ondertussen al wel gehad bij de psychologe en laat ze dit ook wel merken met haar gedrag. Dit geeft bij de psychologe dan net het omgekeerde effect: ik daag haar uit, maar ze gaat er niet op in. Er is wss meer aan de hand. We merken ook dat als het nodig is haar executieve functies komen boven drijven, maar in haar hele leven heeft ze nog voor niets moeite moeten doen. Wij willen dat ze leert leren en zich zo verder kan ontwikkelen, maar blijkbaar gaat dit voor andere mensen te snel. Ze kunnen het beeld in hun hoofd van een jong kind dat nog meer leerstof nodig heeft niet rijmen omdat ze al twee jaar versneld is. Volgens hen is dit toch al voldoende ...
Ik heb de website van Ieku enkele jaren al binnenstebuiten gekeerd, de boeken van Tessa Kieboom en van Renata Hamsikova gelezen. Hier in België liep onze dochter bij talentvol. Voor Belgische ouders is er de website +145plus.net waar ook heel info op te vinden is. Deze geef ik elke eerste september door aan de klasleerkracht We herkennen haar volledig in het UHB zijn, zowel de zijnskenmerken als de valkuilen, als de overgevoeligheden.
Voor gelijkgestemden hebben we haar aangemeld voor een jeugdbewegign rond natuur en milieu voor de leeftijd van 6 tot 18-jarigen en voor leeftijdsgenoten meot ze van ons enkele sporten uitproberen waarmee ze dan met hen in contact komt. Hopelijk spreekt er eentje zich aan, want ze is een kei met starten aan alles en stoppen als ze vindt dat ze er genoeg van kent om op zelfstandige basis verder te gaan.
Stuitermeid (2014)
-
- Berichten: 129
- Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm
Re: Laten testen op ASS/ADD?
Mijn ervaringen met hoogbegaafdheid of het vermoeden van hoogbegaafdheid of het onderkennen van mogelijke hoogbegaafdheid, in Nederland zijn helemaal niet zo positief. Mijn ervaringen als ouder zijn dusdanig dat ik, na al die jaren in traumabehandeling moet. Ook in Nederland zitten hoogbegaafde kinderen thuis, zijn ze door afwijkend gedrag gedropt op het speciaal onderwijs, of zitten door onderpresteren (soms op vrijwillige basis) op veel lagere niveaus in het middelbare onderwijs of op het mbo. En erger.. Velen mensen zullen ook helemaal niet weten dat ze hoogbegaafd zijn. Misschien is de situatie in Nederland beter dan in België, het schoolsysteem is ook anders, maar persoonlijk ben ik over de situatie in Nederland helemaal niet zo positief. Waar de basisschool de hoogbegaafdheid "enigszins" onderkende, deed de middelbare school dat gewoon niet, ook niet toen hij op uitvallen stond.
Ik herken heel veel dingen die je schrijft, de hb-psycholoog waar wij met onze jongste zoon zijn geweest, gaf aan dat als mijn zoon onder de dramatische omstandigheden, die wij als ouders schetste, nog steeds zulke hoge resultaten op de basisschool had gehaald, hij zeer hoogbegaafd moest zijn, want we hadden dan met zijn ondergrens te maken. Waartoe zou hij dus in staat zijn als hij lekker in zijn vel zat? Het was een zienswijze, zoals ik er toen nog nooit naar gekeken had. Ik zie die ondergrens dus ook bij jouw dochter terug, ondanks dat ze niet lekker in haar vel zit, behaalt ze nog steeds de hoogste resultaten.
Wij zijn dus wel in zee gegaan met de reguliere GGZ en wat heb ik daar achteraf spijt van, maar destijds vertrouwde ik daar op. Onze jongste zoon kreeg na een crisis op school, de zwaarste diagnose op het spectrum van autisme. Hoewel de school wel (ook) hoogbegaafdheid vermoede, was behalve een kleine versnelling daar nog helemaal niet op ingezet, terwijl ik als ouder wel dacht dat daar de problemen zaten. Door alle druk hebben wij onze zoon naar dagbehandeling laten gaan voor kinderen met ASS, hij zette daar al snel heel de boel op stelten. Advies: opname. Nee, zijn gedrag zegt dat de aanpak niet werkt, toen we hem weer "gewoon" naar school lieten gaan was deze nieuwe crisis over. Doordat het slecht ging met mijn kind, kregen wij ouders de schuld, als we niet meewerkten met de GGZ, gingen ze Veilig Thuis of iets dergelijks erbij halen, Ondertussen ik als ouder maar roepen dat het aan de schoolsituatie lag. Ook bij mijn oudste ben ik in de "val" getrapt en die is 1,5 jaar klinisch opgenomen geweest voor zijn autisme/PDD-NOS. Na zijn opname heb ik juist alles andersom gedaan, gestopt met zijn medicijnen, de strakke structuur los gelaten, zelf aan de slag gegaan met zijn school. Eigenlijk is er niks wat (nog) wijst op autisme, waarschijnlijk is hij ook hoogbegaafd.
Mijn beide kinderen zijn (waren) bang om "moeilijke" dingen aan te gaan ze willen alles meteen kunnen of kennen. Aan oefenen hebben ze een broertje dood. Paniek of ze doen het gewoon niet. Daardoor lijkt het voor de buitenwereld dat ze het niet kunnen maar ze kunnen het wel maar het kost ze moeite. Mijn jongste mocht zijn boekverslagen mondeling doen op het voortgezet speciaal onderwijs en toen bleek dat hij de boeken goed begreep. Voor Engels had hij een goed boekverslag geschreven. Als hij het voor Engels kan, denk ik als moeder, dan kan hij het ook voor Nederlands, maar ze hadden nu eenmaal de afspraak met hem gemaakt dat het mondendeling mag. Ik denk dat ze door die uitzondering te maken niet daadwerkenlijk mijn kind helpen en mogelijk loopt hij nu daarmee op het vwo (waar hij heen gaat) vast. Doordat veel dingen voor je dochter makkelijk zijn, is de kans groot dat ze dingen die ze even niet leuk vindt, moeilijk vindt weigert. Daarnaast kan het zijn dat je dochter niet op wil vallen in de klas, en geen ander werk dan de anderen wil doen, in ieder geval liepen wij daar met mijn jongste zoon tegen aan. Al dit soort dingen maakt de begeleiding op school complex. Het zit niet alleen in meer uitdaging. Ik vond het boek "De 7 uitdagingen" van Tijl Koenderink heel verhelderend.
Wat ik bemerkten dat bijna alle hb-deskundigen is staat waren om door het gedrag van mijn zoon heen te prikken. Zij zagen daardoor ook andere dingen als de reguliere GGZ. Mijn zoon gaat uiteindelijk met elke reguliere GGZ-medewerker een machtsstrijd aan, een strijd die ze niet kunnen winnen. Vaak werd ik er dan als ouder bijgehaald, maar als mijn zoon niet meer wil meewerken stopt het. Achteraf had ik dan met deskundige bijv. discussies of mijn zoon wel of niet kan praten, net alsof ik dat als ouder niet weet. (Een van de storende problemen op school was dat hij de antwoorden door de klas riep) Als ik lees hoe je dochter reageert, raad je dan ook aan om niet bij deze psycholoog met je dochter te blijven, deze psycholoog begrijpt je dochter niet en heeft waarschijnlijk niet zoveel verstand van hoogbegaafdheid. Als je je dochter al laat testen op ADD/ASS moet het iemand zijn die verstand heeft van beide, maar persoonlijk, je vraagt naar een mening, zie ik daar niet meteen een rede toe, maar er is wel hulp nodig.
Wij hadden het geluk destijds dat een hb-deskundige in mijn regio een peergroep was begonnen. De hb-psycholoog had ontwikkelingsgelijken aangeraden. Ik bedoel daarmee niet andere kinderen die bijv. dezelfde interesses hebben (wat heel fijn kan zijn) maar andere (kwetsbare) hb-kinderen van zijn leeftijd. Hoewel hij toen al op het vwo zat, alle kinderen zijn daar slim, hij zich sociaal steeds meer ging isoleren, had hij in de peergroep meteen een klik, hij kwam dansend thuis. Ik denk dat hij daar kinderen vond die net zo snel als hij denken, die begrepen wat hij zij enz. De nadruk lag niet op onderwijs, maar op samenwerken, organiseren, knutselen, praten enz. Tussendoor gaf de begeleider ze op een speelse manier psycho-educatie en wij ouders zaten voor psycho-educatie in een aparte groep. Helaas kwamen de peergroepen door corona helemaal stil te liggen en inmiddels is hij er te oud voor. Het was een van de dingen die hij voor langere tijd echt leuk vond, al het andere was maar voor even leuk. (Wij hadden ook nog de fout gemaakt omdat hij ASS heeft of zou hebben, hem in speciale groepen te zetten of met kinderen van een jongere leeftijd) Eigenlijk beide kinderen, als wij ouders dachten hier hebben ze talent voor, meestal als we net een nieuw pak of racket hadden gekocht, dan wilden ze weer stoppen, ik herken gewoon je verhaal.
Door dit topic, snuffel ik weer eens rond op de (nieuwe) site van Ieku. ik heb de indruk dat ze meer dan jaren geleden de nadruk legt om onder alle omstandigheden jezelf te zijn. Ik zag dat ze tegenwoordig ook aan videobellen doet, misschien heb je er iets aan. Maar ik zeg eerlijk dat ondanks het invliegen van verschillende deskundigen, ik de voormalige school van mijn zoon niet de juiste kant op heb kunnen krijgen. Opvallend is dat Renate ergens in één van haar stukken schrijft, dat het soms beter is om je kind thuis te houden van school, om op die manier schade te voorkomen. Ik ben het met haar eens maar ik weet ook hoe moeilijk zo'n situatie in de praktijk is. Bovendien ondanks alles mijn kind wilde naar school, want hij wil leren en hij wil "later" studeren maar ondertussen ging hij er wel aan onderdoor.
Ik herken heel veel dingen die je schrijft, de hb-psycholoog waar wij met onze jongste zoon zijn geweest, gaf aan dat als mijn zoon onder de dramatische omstandigheden, die wij als ouders schetste, nog steeds zulke hoge resultaten op de basisschool had gehaald, hij zeer hoogbegaafd moest zijn, want we hadden dan met zijn ondergrens te maken. Waartoe zou hij dus in staat zijn als hij lekker in zijn vel zat? Het was een zienswijze, zoals ik er toen nog nooit naar gekeken had. Ik zie die ondergrens dus ook bij jouw dochter terug, ondanks dat ze niet lekker in haar vel zit, behaalt ze nog steeds de hoogste resultaten.
Wij zijn dus wel in zee gegaan met de reguliere GGZ en wat heb ik daar achteraf spijt van, maar destijds vertrouwde ik daar op. Onze jongste zoon kreeg na een crisis op school, de zwaarste diagnose op het spectrum van autisme. Hoewel de school wel (ook) hoogbegaafdheid vermoede, was behalve een kleine versnelling daar nog helemaal niet op ingezet, terwijl ik als ouder wel dacht dat daar de problemen zaten. Door alle druk hebben wij onze zoon naar dagbehandeling laten gaan voor kinderen met ASS, hij zette daar al snel heel de boel op stelten. Advies: opname. Nee, zijn gedrag zegt dat de aanpak niet werkt, toen we hem weer "gewoon" naar school lieten gaan was deze nieuwe crisis over. Doordat het slecht ging met mijn kind, kregen wij ouders de schuld, als we niet meewerkten met de GGZ, gingen ze Veilig Thuis of iets dergelijks erbij halen, Ondertussen ik als ouder maar roepen dat het aan de schoolsituatie lag. Ook bij mijn oudste ben ik in de "val" getrapt en die is 1,5 jaar klinisch opgenomen geweest voor zijn autisme/PDD-NOS. Na zijn opname heb ik juist alles andersom gedaan, gestopt met zijn medicijnen, de strakke structuur los gelaten, zelf aan de slag gegaan met zijn school. Eigenlijk is er niks wat (nog) wijst op autisme, waarschijnlijk is hij ook hoogbegaafd.
Mijn beide kinderen zijn (waren) bang om "moeilijke" dingen aan te gaan ze willen alles meteen kunnen of kennen. Aan oefenen hebben ze een broertje dood. Paniek of ze doen het gewoon niet. Daardoor lijkt het voor de buitenwereld dat ze het niet kunnen maar ze kunnen het wel maar het kost ze moeite. Mijn jongste mocht zijn boekverslagen mondeling doen op het voortgezet speciaal onderwijs en toen bleek dat hij de boeken goed begreep. Voor Engels had hij een goed boekverslag geschreven. Als hij het voor Engels kan, denk ik als moeder, dan kan hij het ook voor Nederlands, maar ze hadden nu eenmaal de afspraak met hem gemaakt dat het mondendeling mag. Ik denk dat ze door die uitzondering te maken niet daadwerkenlijk mijn kind helpen en mogelijk loopt hij nu daarmee op het vwo (waar hij heen gaat) vast. Doordat veel dingen voor je dochter makkelijk zijn, is de kans groot dat ze dingen die ze even niet leuk vindt, moeilijk vindt weigert. Daarnaast kan het zijn dat je dochter niet op wil vallen in de klas, en geen ander werk dan de anderen wil doen, in ieder geval liepen wij daar met mijn jongste zoon tegen aan. Al dit soort dingen maakt de begeleiding op school complex. Het zit niet alleen in meer uitdaging. Ik vond het boek "De 7 uitdagingen" van Tijl Koenderink heel verhelderend.
Wat ik bemerkten dat bijna alle hb-deskundigen is staat waren om door het gedrag van mijn zoon heen te prikken. Zij zagen daardoor ook andere dingen als de reguliere GGZ. Mijn zoon gaat uiteindelijk met elke reguliere GGZ-medewerker een machtsstrijd aan, een strijd die ze niet kunnen winnen. Vaak werd ik er dan als ouder bijgehaald, maar als mijn zoon niet meer wil meewerken stopt het. Achteraf had ik dan met deskundige bijv. discussies of mijn zoon wel of niet kan praten, net alsof ik dat als ouder niet weet. (Een van de storende problemen op school was dat hij de antwoorden door de klas riep) Als ik lees hoe je dochter reageert, raad je dan ook aan om niet bij deze psycholoog met je dochter te blijven, deze psycholoog begrijpt je dochter niet en heeft waarschijnlijk niet zoveel verstand van hoogbegaafdheid. Als je je dochter al laat testen op ADD/ASS moet het iemand zijn die verstand heeft van beide, maar persoonlijk, je vraagt naar een mening, zie ik daar niet meteen een rede toe, maar er is wel hulp nodig.
Wij hadden het geluk destijds dat een hb-deskundige in mijn regio een peergroep was begonnen. De hb-psycholoog had ontwikkelingsgelijken aangeraden. Ik bedoel daarmee niet andere kinderen die bijv. dezelfde interesses hebben (wat heel fijn kan zijn) maar andere (kwetsbare) hb-kinderen van zijn leeftijd. Hoewel hij toen al op het vwo zat, alle kinderen zijn daar slim, hij zich sociaal steeds meer ging isoleren, had hij in de peergroep meteen een klik, hij kwam dansend thuis. Ik denk dat hij daar kinderen vond die net zo snel als hij denken, die begrepen wat hij zij enz. De nadruk lag niet op onderwijs, maar op samenwerken, organiseren, knutselen, praten enz. Tussendoor gaf de begeleider ze op een speelse manier psycho-educatie en wij ouders zaten voor psycho-educatie in een aparte groep. Helaas kwamen de peergroepen door corona helemaal stil te liggen en inmiddels is hij er te oud voor. Het was een van de dingen die hij voor langere tijd echt leuk vond, al het andere was maar voor even leuk. (Wij hadden ook nog de fout gemaakt omdat hij ASS heeft of zou hebben, hem in speciale groepen te zetten of met kinderen van een jongere leeftijd) Eigenlijk beide kinderen, als wij ouders dachten hier hebben ze talent voor, meestal als we net een nieuw pak of racket hadden gekocht, dan wilden ze weer stoppen, ik herken gewoon je verhaal.
Door dit topic, snuffel ik weer eens rond op de (nieuwe) site van Ieku. ik heb de indruk dat ze meer dan jaren geleden de nadruk legt om onder alle omstandigheden jezelf te zijn. Ik zag dat ze tegenwoordig ook aan videobellen doet, misschien heb je er iets aan. Maar ik zeg eerlijk dat ondanks het invliegen van verschillende deskundigen, ik de voormalige school van mijn zoon niet de juiste kant op heb kunnen krijgen. Opvallend is dat Renate ergens in één van haar stukken schrijft, dat het soms beter is om je kind thuis te houden van school, om op die manier schade te voorkomen. Ik ben het met haar eens maar ik weet ook hoe moeilijk zo'n situatie in de praktijk is. Bovendien ondanks alles mijn kind wilde naar school, want hij wil leren en hij wil "later" studeren maar ondertussen ging hij er wel aan onderdoor.
Re: Laten testen op ASS/ADD?
@zoonmoeder01: Mijn persoonlijke ervaring is vooral dat de theorie rond een kind met hoogbegaafdheid wel gekend begint te raken, maar in de praktijk is het heel anders. Lezen dat een kind uitdaging nodig heeft en een eigen leertraject op maat klinkt mooi, maar is in het Belgische onderwijs moeilijk haalbaar. Want ja, naast ons kind zijn er ook de kinderen met extra zorgen en dan heb je nog de rest van de klas die gelukkig gewoon meekan. Lezen dat een UHB kind meerdere vakversnellingen nodig heeft is geen probleem, maar in de praktijk dat schattige kindje met krulletjes en een engelenlach op 4 jaar aan de leerstof van het 2de (groep 4) laten beginnen ligt in de praktijk toch moeilijk ('Maar ze speelt nog graag hoor en ze kan niet stilzitten ...). Ik denk dat er weinig plekken zijn waar onze meid volop zou floreren. Haar wens is thuisonderwijs, maar dit is voor ons zowel praktisch als financieel niet haalbaar.
Toen onze dochter voor de de eerste keer werd getest, stond duidelijk in het verslag dat dit haar absolute ondergrens was. Ze had op alle mogelijke manieren de test gesaboteerd ... We vragen het ons zelf ook regelamtig af: stel je voor dat ze wel had mogen leren wat en wanneer ze wilde Wij zijn er van overtuigd dat ze nog niet op haar plek zit. Sinds de start op 1 september droomt ze ook van het middelbaar. Ze wil graag met de natuur en dieren werken en is voorlopig voldoende gemotiveerd om er tegenaan te gaan.
Ik vermoed dat onze meid een mix van jouw jongens is: ze kan alles vanzelf. Als iets niet lukt wacht ze gewoon letterlijk tot ze het wel kan, wat met de tijd dus ook steeds gebeurd. Wanneer iets moet dat ze niet kan gilt ze letterlijk het hele huis bijeen tot de lamp gaat branden Maar in de klas wil ze niet opvallen en niet anders dan de andere zijn. Dusja, dan is het inhouden en overgefrustreerd thuiskomen.
In de reguliere hulpverlening loopt het bij ons idd ook neit van een leien dakje. Ze windt ze ofwel rond haar vinger of maakt ze met de grond gelijk. Bij het laatste wordt haar empatisch vermogen dan weer in vraag gesteld. We krijgen dan de vraag: 'beseft ze dat ze mensen kwetst?' Euhm ja, in de hoop dat de persoon in kwestie de handdoek in de ring gooit en ze niet met haar problemen hoeft om te gaan.
Ondertussen zit ze aan de laatste sessies bij deze psychologe, ze heeft er onbewust wel wat dingen opgepikt (ze haalde spontaan haar bijtketting terug boven, want dat is beter dan mijn arm ) en ze komt ondertussen ook gewoon zelf eerlijk aan ons vertellen dat ze zich niet goed in haar vel voetl of even tijd alleen nodig heeft.
Nu ik iedereen zijn reacties wat bij elkaar heb en nog zelf wat extra heb opgezocht via de gekregen links en info, denk ik dat we bij onze beslissing blijven om geen extra tests te laten uitvoeren, maar proberen om onderwijs op maat te krijgen voro haar
Toen onze dochter voor de de eerste keer werd getest, stond duidelijk in het verslag dat dit haar absolute ondergrens was. Ze had op alle mogelijke manieren de test gesaboteerd ... We vragen het ons zelf ook regelamtig af: stel je voor dat ze wel had mogen leren wat en wanneer ze wilde Wij zijn er van overtuigd dat ze nog niet op haar plek zit. Sinds de start op 1 september droomt ze ook van het middelbaar. Ze wil graag met de natuur en dieren werken en is voorlopig voldoende gemotiveerd om er tegenaan te gaan.
Ik vermoed dat onze meid een mix van jouw jongens is: ze kan alles vanzelf. Als iets niet lukt wacht ze gewoon letterlijk tot ze het wel kan, wat met de tijd dus ook steeds gebeurd. Wanneer iets moet dat ze niet kan gilt ze letterlijk het hele huis bijeen tot de lamp gaat branden Maar in de klas wil ze niet opvallen en niet anders dan de andere zijn. Dusja, dan is het inhouden en overgefrustreerd thuiskomen.
In de reguliere hulpverlening loopt het bij ons idd ook neit van een leien dakje. Ze windt ze ofwel rond haar vinger of maakt ze met de grond gelijk. Bij het laatste wordt haar empatisch vermogen dan weer in vraag gesteld. We krijgen dan de vraag: 'beseft ze dat ze mensen kwetst?' Euhm ja, in de hoop dat de persoon in kwestie de handdoek in de ring gooit en ze niet met haar problemen hoeft om te gaan.
Ondertussen zit ze aan de laatste sessies bij deze psychologe, ze heeft er onbewust wel wat dingen opgepikt (ze haalde spontaan haar bijtketting terug boven, want dat is beter dan mijn arm ) en ze komt ondertussen ook gewoon zelf eerlijk aan ons vertellen dat ze zich niet goed in haar vel voetl of even tijd alleen nodig heeft.
Nu ik iedereen zijn reacties wat bij elkaar heb en nog zelf wat extra heb opgezocht via de gekregen links en info, denk ik dat we bij onze beslissing blijven om geen extra tests te laten uitvoeren, maar proberen om onderwijs op maat te krijgen voro haar
Stuitermeid (2014)
-
- Berichten: 129
- Lid geworden op: vr 11 jun , 2021 1:11 pm
Re: Laten testen op ASS/ADD?
Op zich fijn, dat je door verschillende invalhoeken te bestuderen, je een beslissing hebt kunnen nemen/ een antwoord heb gekregen op je vraag. Daarmee zijn de problemen natuurlijk nog niet opgelost. Persoonlijk weet ik ook niet of de oplossing "alleen" in extra uitdaging zit. Persoonlijk denk ik ook dat je kind met hulp aan haar persoonlijke ontwikkeling moet werken. Hoe hou je je staande als uhb-kind in deze maatschappij. Ik heb ook geen antwoord op die vraag maar leer van anderen dat bijv, lichaamsgerichte therapieën kunnen helpen, denk aan PMT, reflextherapie e.d., maar ook bijv. creatieve therapie e.d. kunnen helpen met negatieve emoties om te gaan. Ik heb de indruk dat Ieku ook meer op je "levenshouding" inzet. Het is een indruk, ik moet haar nieuwste boek nog lezen, maar ik proef op haar site, een duidelijk verschil in haar toon, vergeleken met jaren geleden. De waarheid is dat ik net zo als jij, nog zoekende ben, hoe kan ik mijn kind helpen? Maar maar zoon/zonen hebben een leeftijd dat ze zich zelf moeten gaan helpen. Beide kinderen hebben trouwens weinig met de term hoogbegaafd.
Re: Laten testen op ASS/ADD?
Het lastige is, dat je met dat ‘onderwijs op maat’ behoorlijk het schip in kunt gaan als school niet weet wat ze aan het doen is. Mijn dochter kreeg afgelopen jaar in groep 5 een ‘individueel leerarrangement’. Dat leek heel mooi, bedacht door de IB’er, klap op gegeven door het samenwerkingsverband en we hadden een hb-coach. Maar uiteindelijk bleek het eruit te bestaan dat ze niet meer mee hoefde te doen met de klas en een grote stapel levelwerkboekjes kreeg, waar de juf verder nooit meer naar om heeft gekeken. Toen ze de laatste dag uit school kwam, bleek dat ze in die levelwerkboekjes nauwelijks iets had gemaakt. Ze heeft ook een half jaar lang ook geen taal, spelling of rekenen hoeven doen. We kregen van de juf een pak ‘inhaalwerk’ mee voor de vakantie om de hiaten van groep 6 weg te werken. Onze dochter heeft nu ouderwets een klas overgeslagen. En dat werkt voor haar 100x beter dan in haar eentje pieren met een stapel saaie boekjes. Want wij zien het als uitdaging, maar zij vond die levelwerkboekjes saaaaaaai
Moeder van 2 meiden, de oudste op het VO, de jongste op de basisschool 1x versneld.