Bandbreedte saai en te moeilijk

[Axator]

Gisteren met de leerkrachten van school en de plusklas overleg gehad over mijn jongste. (jonge leerling, groep 6, montessori& 1dag externe plusklas). Naast wat andere dingen die goed opgepakt worden kwam er ook duidelijk naar voren dat hij een smalle bandbreedte heeft tussen wat hij te makkelijk/saai vindt en wat te moeilijk is. Het helpt daarbij niet dat hij erg sterke emoties heeft en daardoor snel zwart-wit denkt. Nu gaan we met dat laatste extern aan de slag. En een plusklas juf gaat 1-op-1 met hem aan de slag voor die bandbreedte.

Maar heeft iemand hier nog tips om thuis aan de gang te gaan met die bandbreedte? Over de andere dingen vind ik genoeg op internet, zijn emoties kan ik thuis redelijk reguleren, maar wil met de bandbreedte graag de komende 2 weken vakantie alvast iets mee doen als dat kan.

Bij piano zie ik dat het al beter aan het worden is. Hij is zich daar bewust van het leerproces. En accepteert dat. Maar op school loopt hij er op vast bij zelfstandig werken.

[Vlinder42]

Mijn dochter heeft een paar jaar terug Beter bij de les gedaan en daar zat een onderdeel in dat ging over ‘Ik doe mijn werk hoe ik mij ook voel’. Ik denk dat het misschien goed is om met hem te praten over in welke situaties op school hij hier tegenaan loopt en samen met hem manieren te bedenken wat hij dan zou kunnen doen. En je zou ook met hem kunnen praten over dat als hij zich vervelend voelt ergens over dat niet meteen wil zeggen dat hij het dan niet hoeft te doen, misschien kan hij op een andere manier even aandacht geven aan dat gevoel en dan toch verder gaan.

[Axator]

Tnx Vlinder, ik ga het meenemen als ik overleg heb met die externe partij!

Op school kan alles drama zijn, maar hij doet zijn werk wel, hij weet dat het gewoon moet. Het gaat alleen soms mis bij iets simpels als het niet kunnen vinden van een schrift. Terwijl hij soms dingen makkelijk doet die andere weer lastig vindt zoals voor de klas staan. Het is voor juf wat ongrijpbaar wanneer het nou precies mis gaat. En dat kan hij thuis ook niet goed aangeven. Maar juf gaat er wel mee aan de slag door hem de hele dag door te helpen plannen en controleren ipv begin van de dag planning en dan zelfstandig werken (montessori). Hopelijk kan ze dan beter beoordelen wanneer het fout gaat en wat ze/we er aan kunnen doen.

Maar ik zit vooral met die bandbreedte, oprekken door even ondanks heftige emotie door te gaan is wel een optie. Bij piano heeft hij dat nu wel door. Zijn plusklas-juf gaat aan de slag met smartgames. Misschien weten jullie nog meer dingen waarmee we dat zou kunnen proberen.

[Vlinder42]

Als het alles kan zijn, ook het niet kunnen vinden van een schrift, dan lijkt het niet te maken te hebben met te moeilijk of te makkelijk, maar misschien eerder met overprikkeldheid of dat hij dingen niet kan overzien of een stresspiek?

[Axator]

Het stukje overreactie en dingen niet kunnen overzien, dat wordt al opgepakt door juf en de externe partner. Dat kan ik zelf ook wel iets mee. Maar dat stukje bandbreedte is net iets anders. Als een kind maar een smal gebied heeft waar hij effectief in kan leren, dan is het lastig om daarop aan te sluiten. Dat lukt me zelfs 1-op-1 slecht. Je onder of overvraagt hem dan nogal snel..

De HB-juf herkende het snel, Maar kan pas over 3 weken verder met hem (ivm 2 weken vakantie), met hulp van smartgames de grens zoeken. En dan kijken of je die grens op kunt rekken wat er te moeilijk is (want meestal lukt dat best met een beetje inzet/hulp).
Vroeg me alleen af of iemand met dat specifieke stukje iets kan verzinnen.

[merriedroom]

Hem helpen met het maken van de denkstappen? Als je het idee hebt het in een keer te moeten kunnen zien en dat gebeurt niet bij (te) moeilijke opdrachten, dan kun je snel van je stuk gebracht worden. Met die smartgames: samen in denkstappen een te moeilijke puzzel oplossen. Laten zien hoe je zo’n te grote opgave in kleinere behapbare stukken opbreekt. En geef hem succeservaringen door vooraf samen te stellen dat de uitdaging te moeilijk is, er samen doorheen te gaan en achteraf evalueren hoe het is gegaan en of hij tevreden is met het resultaat.

[loekie]

Ik ben benieuwd wat hij denkt bij taken die hij als te moeilijk ervaart. Denkt hij dat hij de taak moet doen omdat hij het al moet kunnen of het op dat moment in één keer moet leren? Of kan hij ook al bedenken dat de taak bedoeld is om te oefenen en dat alleen van hem wordt verwacht dat hij het probeert (en niet dat het lukt). En dat er na proberen weer een nieuwe fase komt (uitleg krijgen, een volgende kans als je weer uitgerust bent)? Realiseert hij zich dat het ook een optie is dat iets pas na een paar dagen of weken lukt?

[Anne72]

een smalle bandbreedte heeft tussen wat hij te makkelijk/saai vindt en wat te moeilijk is. ....

Maar heeft iemand hier nog tips om thuis aan de gang te gaan met die bandbreedte?

Wat mij meteen op viel is de manier waarop je dit verwoord. Hij VINDT iets makkelijk en het IS te moeilijk.
Je schrijft ook hij HEEFT een bandbreedte.

De werkwoorden hebben en zijn klinken mij in een context altijd zwaar en als een gegeven in de oren. Daarom ben ik wel nieuwsgierig of je het altijd op deze manier verwoordt. En of hij dat ook doet.

Ik zou het eerder omdraaien. Iets IS te makkelijk (geworden) en hij VINDT iets nog te moeilijk.

Dat iets te makkelijk geworden is komt doordat hij het heeft geleerd en vaak geoefend heeft en inmiddels gewoon doet. Slimme kinderen hebben die stappen vaak zo snel doorlopen dat ze ze niet herkennen of hebben ervaren. Ze zijn ze in ieder geval vergeten.
De wereld lijkt te bestaan uit wat ze kunnen en niet kunnen en daar tussen in ligt inderdaad maar weinig.
Als de wereld bestaat uit dingen die je hebt geleerd,aan het leren bent en die je nog gaat leren dan wordt die bandbreedte breder. Want met sommige sommen of opdrachten maak je pas net kennis, andere ben je aan het aanleren, andere ben je al aan het oefenen en dan uiteindelijk doe je het gewoon.

Daar bij hoort ook de stap van durven. Waar het spannend worden begint is voor iedereen anders. Bij sommige al bij het zien van een opgave die ze nog nooit hebben gezien. Misschien is dat bij jou zoon zo?

Het idee dat je iets kunt of niet kunt noemen ze een fixed mindset. De uitdaging is om die om te vormen tot een growth mindset. Carol Dweck heeft daar veel over geschreven en op internet is er ook veel info over geschreven. Op het oude forum hebben we er ook al veel over gedeeld. Voor ik probeer dat terug te halen ben ik eerst benieuwd of jij denkt dat het in deze richting zit.

Anne72

[Axator]

een smalle bandbreedte heeft tussen wat hij te makkelijk/saai vindt en wat te moeilijk is. ....

Maar heeft iemand hier nog tips om thuis aan de gang te gaan met die bandbreedte?

Wat mij meteen op viel is de manier waarop je dit verwoord. Hij VINDT iets makkelijk en het IS te moeilijk.
Je schrijft ook hij HEEFT een bandbreedte.

De werkwoorden hebben en zijn klinken mij in een context altijd zwaar en als een gegeven in de oren. Daarom ben ik wel nieuwsgierig of je het altijd op deze manier verwoordt. En of hij dat ook doet.

Ik zou het eerder omdraaien. Iets IS te makkelijk (geworden) en hij VINDT iets nog te moeilijk.

Dat iets te makkelijk geworden is komt doordat hij het heeft geleerd en vaak geoefend heeft en inmiddels gewoon doet. Slimme kinderen hebben die stappen vaak zo snel doorlopen dat ze ze niet herkennen of hebben ervaren. Ze zijn ze in ieder geval vergeten.
De wereld lijkt te bestaan uit wat ze kunnen en niet kunnen en daar tussen in ligt inderdaad maar weinig.
Als de wereld bestaat uit dingen die je hebt geleerd,aan het leren bent en die je nog gaat leren dan wordt die bandbreedte breder. Want met sommige sommen of opdrachten maak je pas net kennis, andere ben je aan het aanleren, andere ben je al aan het oefenen en dan uiteindelijk doe je het gewoon.

Daar bij hoort ook de stap van durven. Waar het spannend worden begint is voor iedereen anders. Bij sommige al bij het zien van een opgave die ze nog nooit hebben gezien. Misschien is dat bij jou zoon zo?

Het idee dat je iets kunt of niet kunt noemen ze een fixed mindset. De uitdaging is om die om te vormen tot een growth mindset. Carol Dweck heeft daar veel over geschreven en op internet is er ook veel info over geschreven. Op het oude forum hebben we er ook al veel over gedeeld. Voor ik probeer dat terug te halen ben ik eerst benieuwd of jij denkt dat het in deze richting zit.

Anne72

Dat zijn zijn woorden.
Als hij het over te moeilijk heeft, dan is dat een soort vaststaand feit, een onneembare horde. Met zijn bijbehorende fikse emoties.

De andere kant, hij vindt iets te makkelijk, maar dat is niet iets dat hij altijd foutloos doet of echt al klaar is met het leerproces. Dat kan 5 minuten na de uitleg al zijn, en hij echt nog wel oefening nodig heeft. Op dat vlak zijn de emoties minder sterk, bij saaiheid kan hij veel makkelijker doorwerken dan bij moeilijk. Wel mopperend, en snel afgeleid, maar dat gaat, soort van.

Hmm, die fixed mindset inderdaad.. Was ik weer vergeten, toen hij kleuter was er wel over gelezen, maar toen was dat niet zo duidelijk. In combi met een sterke emotie wordt het wel een bende. Als iets nieuw en spannend is, dan is het direct door naar dikke paniek als het niet in 1 keer lukt. Die emotieregulatie (?) gaat aan gewerkt worden via een extern iemand van school (gaat de IB-er iemand voor zoeken in hun netwerk, ik kijk ook rond).
Ik ga mijn zondagmiddag het internet nog eens rondneuzen naar die mindset!

Ik geloof wel dat hij iets groeit in die mindset, bij piano zijn we die hobbel wel over. Daar kan ik nu ook aan relateren bij andere problemen thuis. Alleen juf krijgt op school er niet goed grip op. Helpt ook niet dat hij erg schattig en jong is, 2 keer knipperen en juf denkt niet meer aan streng zijn. En als ze streng werd dan paniekt of huilt hij direct en laat ze het zitten, ook al is die emotie helemaal niet zo heftig. 3 minuten later is hij het vergeten, alleen de juffen niet..
Hij is met teveel weggekomen denk ik. Er is tot nu toe maar 1 juf (sport&school) geweest die daar doorheen kon kijken. Deze juf gaat er nu wel mee aan de slag. Meer controle op zijn werk, zodat ze beter kan zien wanneer het misgaat. Dan kan ze ook gedurende de dag veel meer bijsturen ipv aan het eind van de dag erachter komen dat zijn werk half af is.

[Vlinder42]

Als hij van rekenen houdt, zou je opgaven van de rekenkangoeroe kunnen gebruiken.

[Paula]

Mooie uitleg Anne72! Onze jongste had vroeger ook zo'n 'smalle bandbreedte'. Dingen waren al snel saai/stom/weet ik al en zelden had hij het gevoel dat hij iets leerde want als hij het nog niet kon, was het 'dus' te moeilijk en dan wilde hij het ook niet proberen. Een prachtige fixed mindset (die deze mama zelf ook had in die tijd, en die ik dus ongewild op mijn kind heb overgebracht ). Bij hem werkte het om (zowel thuis als op school) bewust aan die fixed mindset te werken. Dat betekende regelmatig uitleggen dat 'stom/saai werk' soms ook nodig is om te oefenen zodat je het sneller kunt. Dat 'weet ik al/snap ik al' soms alleen herkenning maar dat het niet altijd betekent dat je het ook in alle omstandigheden kunt toepassen. En dat 'moeilijk' betekent dat je iets nog niet meteen kunt maar dat 'iets' kun je door oefenen leren. Daardoor werd, wat Anne ook schrijft, zijn bandbreedte langzaam breder. Het vroeg wel veel geduld van de leerkracht maar die vond het gelukkig een uitdaging om jongste hierin te begeleiden.
Wat leuk is, is dat jongste tegenwoordig een wandelende growth mindset is . Ik ben daar regelmatig jaloers op.

[Nefertiti]

Heb niet alle reacties gelezen, dus vak eventueel in herhaling maar herken dit ook van onze oudste. Dat hij nooit hoefde te leren leren en daardoor voelt dat hij faalt als iets niet direct lukt. Maar ondertussen wat wel lukt saai vinden en daardoor veel verveeld raken.

Zijn plusschool (1 dagdeel in de week) focust erg op mindset, maar wij zagen hier weinig effect van. Pas toen wij met de juf aldaar, de juf van zijn reguliere school en thuis een uniforme werkwijze hadden in het omgaan hiermee zagen we verschil. Op alle plekken werd hij op dezelfde wijze ondersteund in plannen en dit ook doorzetten. Ik denk dat het voor een kind en het zelfbeeld lastig is als op allerlei plekken verschillende thema's worden behandeld met hem of haar en misschien ook anders gesproken wordt over doorzetten als iets nog niet lukt. Met alle partijen om tafel zitten en uitkiezen wat het meest belangrijk is is voor ons het omslagpunt geweest.

[MrsBucket]

Wellicht is het boek ‘Ben jij een cheetah?’ hier helpend, waarin wordt besproken hoe het werkt met onderpresteren, dingen die makkelijk zijn en dingen die moeilijk zijn.

[Axator]

Heb niet alle reacties gelezen, dus vak eventueel in herhaling maar herken dit ook van onze oudste. Dat hij nooit hoefde te leren leren en daardoor voelt dat hij faalt als iets niet direct lukt. Maar ondertussen wat wel lukt saai vinden en daardoor veel verveeld raken.

Zijn plusschool (1 dagdeel in de week) focust erg op mindset, maar wij zagen hier weinig effect van. Pas toen wij met de juf aldaar, de juf van zijn reguliere school en thuis een uniforme werkwijze hadden in het omgaan hiermee zagen we verschil. Op alle plekken werd hij op dezelfde wijze ondersteund in plannen en dit ook doorzetten. Ik denk dat het voor een kind en het zelfbeeld lastig is als op allerlei plekken verschillende thema's worden behandeld met hem of haar en misschien ook anders gesproken wordt over doorzetten als iets nog niet lukt. Met alle partijen om tafel zitten en uitkiezen wat het meest belangrijk is is voor ons het omslagpunt geweest.

We zitten inmiddels ook met allemaal om tafel. De (externe) plusklas levert een juf die op school een half uur met hem daar werkt. Dan kan zij ook overleggen met de eigen juf. De eigen juf let nu meer op het pluswerk van de plusklas en daar ligt de focus dan ook op..
De plusklas zelf is helaas dicht geweest tot deze week. Ze hadden alleen digitaal een uurtje les. Dat heeft hij wel gemist. Gelukkig kan hij deze week er weer heen. Juist die mindset kan hij wel gebruiken. Ze kunnen hem daar makkelijker over een hobbel heen krijgen dan de juf op school. Die doorziet typische HB-gewoontes niet zo snel. En dan komt hij er weer mee weg.

[Axator]

Wellicht is het boek ‘Ben jij een cheetah?’ hier helpend, waarin wordt besproken hoe het werkt met onderpresteren, dingen die makkelijk zijn en dingen die moeilijk zijn.

Ik heb hem vorig jaar eens in mijn handen gehad. Ik heb hem alleen teruggelegd omdat de termen anders zijn dan de termen van de plusklas en het moet ook niet te verwarrend worden.

(Dus hier zwerf jij online ook al rond )

[MrsBucket]

Wellicht is het boek ‘Ben jij een cheetah?’ hier helpend, waarin wordt besproken hoe het werkt met onderpresteren, dingen die makkelijk zijn en dingen die moeilijk zijn.

Ik heb hem vorig jaar eens in mijn handen gehad. Ik heb hem alleen teruggelegd omdat de termen anders zijn dan de termen van de plusklas en het moet ook niet te verwarrend worden.

(Dus hier zwerf jij online ook al rond )

Ik heb geen idee wie jij bent

Volgens mij kunnen onze kinderen prima meerdere termen door elkaar hebben hoor

[Axator]

Wellicht is het boek ‘Ben jij een cheetah?’ hier helpend, waarin wordt besproken hoe het werkt met onderpresteren, dingen die makkelijk zijn en dingen die moeilijk zijn.

Ik heb hem vorig jaar eens in mijn handen gehad. Ik heb hem alleen teruggelegd omdat de termen anders zijn dan de termen van de plusklas en het moet ook niet te verwarrend worden.

(Dus hier zwerf jij online ook al rond )

Ik heb geen idee wie jij bent

Volgens mij kunnen onze kinderen prima meerdere termen door elkaar hebben hoor

Hij was toen net begonnen met de ambulante HB-juf. En echt vatbaar was hij destijds nog niet. Dat begint nu echt wel te komen. Hij snapt nu wel hoe het zit, maar met een boekje krijg je hem niet aangeleerd hoe je dat doet. Maar dat heeft te maken met zijn stevige emoties

[MrsBucket]

Ik heb hem vorig jaar eens in mijn handen gehad. Ik heb hem alleen teruggelegd omdat de termen anders zijn dan de termen van de plusklas en het moet ook niet te verwarrend worden.

(Dus hier zwerf jij online ook al rond )

Ik heb geen idee wie jij bent

Volgens mij kunnen onze kinderen prima meerdere termen door elkaar hebben hoor

Hij was toen net begonnen met de ambulante HB-juf. En echt vatbaar was hij destijds nog niet. Dat begint nu echt wel te komen. Hij snapt nu wel hoe het zit, maar met een boekje krijg je hem niet aangeleerd hoe je dat doet. Maar dat heeft te maken met zijn stevige emoties

Ah, en zoeken wij nu gezamenlijk hulp daarbij?

Ik ben altijd zo slecht in dit soort raad-spelletjes

[Axator]

Ik heb geen idee wie jij bent

Volgens mij kunnen onze kinderen prima meerdere termen door elkaar hebben hoor

Hij was toen net begonnen met de ambulante HB-juf. En echt vatbaar was hij destijds nog niet. Dat begint nu echt wel te komen. Hij snapt nu wel hoe het zit, maar met een boekje krijg je hem niet aangeleerd hoe je dat doet. Maar dat heeft te maken met zijn stevige emoties

Ah, en zoeken wij nu gezamenlijk hulp daarbij?

Ik ben altijd zo slecht in dit soort raad-spelletjes

Klopt

Heb al 2 op het oog, waarbij en er met 1 wel een klik is en ze heeft ook een connectie met de ambulante HB-juf. Alleen ze vond de HB-juf te cognitief bezig.. Dus precies wat ik zoek.

[MrsBucket]

Ah, leuk dat je hier ook te vinden bent En tof dat je al 2 mensen op het oog hebt. Die ene klinkt inderdaad wel goed

[merriedroom]

Leuk om dit mee te lezen. Dat kan altijd gebeuren: ben je elkaar ook irl tegen gekomen. Zoals het hier blijkbaar met forumleden ‘in real life’ gaat; vraag elkaar om een handtekening

[Axator]

Leuk om dit mee te lezen. Dat kan altijd gebeuren: ben je elkaar ook irl tegen gekomen. Zoals het hier blijkbaar met forumleden ‘in real life’ gaat; vraag elkaar om een handtekening

In dit geval is het herkenning van een ander (non-HB) forum.
Grappig is het wel